Het Roode Kenteeken
Op de Theems werden Maandag de openings zeilwedstrijden van dit seizoen
voor de Engelsche zeilsport-liethebbers gehouden. Twee booten tijdens de
race
De .Grand Prix" van Tunis werd bij de internationale auto races op het circuit
van Tunis gewonnen door Sommer met een gemiddelde snelheid van 147 K.M.
per uur
Op Texel werd Dinsdag de groote lammerenmarkt gehouden, waarvoor zeer De burgemeester der gemeente Meerlo
.li ii. I j (L.). de heer P. L. A. van den Bergh,
veel belangstelling bestond die tengevolge van een auto-ongeval
om het leven is aekomen
Het zilveren regeeringsjubileum van Koning
Christiaan van Denemarken. De feestelijke
ontvangst van den vorst voor het parlements
gebouw te Kopenhagen
Zes slachtoffers. De auto, waarmede Dinsdagnacht zes personen op den Rijksstraatweg nabij
Alphen aan den Rijn in een sloot reden en om het leven kwamen
De brigade der Kon. Maréchaussée
te Budel vierde Dinsdag haar 50-jarig
bestaan. Op het programma stond
o.m. een schijngevecht, waarvan hier
boven een aardig snapshot
Waar blijft het warme
weer? De jeugd is optimis
tisch en een vacantie-dag
wordt gebruikt voor de
eerste schrede in het zilte
nataan hetNoordzee-strand
FEUILLETON
OTTWELL BINNS.
(Nadruk verboden)
41)
„Precies. Wat we nu van u willen weten is
den naam van het eiland, waar u Moy en Kee
en Charlton's zoontje heengebracht hebt. Dat
is toch niet te veel gevraagd en
„Heelemaal niet", lachte Babbage en weer
kwam die gloed in zijn oogen, dien Terry voor
het uiterlijke teeken van een ingewortelde
hebzucht hield. „Heelemaal niet te veel, daar
heb je gelijk aan, maar zaken zijn zaken en
daar er in dit akelige gat niet veel voor een
man te halen valt, zou ik graag willen weten
wat het je waard is".
Terry deed een hoog bod. „Duizend dollar.
Vijfhonderd direct en vijfhonderd als het
blijkt, dat u de waarheid gesproken hebt".
„Echt royaal, dat moet ik zeggen", zei Bab
bage langzaam. „Je moet het jongetje wel
verduveld graag hebben".
„We handelen voor Charlton's zuster", legde
Terry uit.
Babbage lachte. „En voor de advocaat van
den ouden Wilhelm van Houten waarschijnlijk
Ja, weet je. heeren, wij krijgen hier in
Molokai ook kranten".
„Wij hebben niets met den advocaat van
Van Houten te maken", zei Terry op overtui
genden toon.
„We handelen enkel en alleen voor Charl
ton's zuster".
„Met de bevoegdheid van een advocaat
zeker?"
„Ik begrijp niet precies wat u bedoelt, ka
pitein Babbage".
„Dan zal ik het uitleggen Je hebt het in je
macht hoog te bieden?" De oogen van den
man waren fel, zijn manier van optreden ge
spannen en Terry, bij de gedachte, dat de
man hebzuchtig was als Achan en dat hij
meer zou moeten bieden, als hij de gewenschte
inlichtingen wilde krijgen, zei voorzichtig:
„Redelijkerwijze wel".
„Redelijkerwijze!" De man lacht schor.
„Maar wat rede voor den een is, is dikwijls
pure la-ankzinnigheid voor den ander. Dat
moest jij toch weten, maatJ"
„Natuurlijk
„De ouwe Van Houten heeft dat jochie mil-
lioenen nagelaten en duizend dollar is daarbij
vergeleken als een druppel water in de zee.
Als je het kind wilt hebben, zal je heel wat
hooger moeten bieden".
Terry keek den man met eenige verbazing
aan. Het kon zijn dat Babbage inhalig was,
maar het leek er veel op, dat hij den spot met
hem dreef. Speelde hij met hen of hoonde hij
alleen maar de ontoereikendheid van bet ge
dane aanbod? Hij kon er niet achter komen en
een beetje geërgerd, antwoordde hij scherp:
„Als u me nu eens zei hoeveel u precies wilt
hebben".
„Heb nog even geduld", antwoordde de
man en vroeg toen scherp: „Hoe zijn jullie
hierheen gekomen?"
Met de boot, die op de verschillende eilan
den vaart", antwoordde Terry.
„Dus jullie hebben geen eigen schip?"
„O ja. dat. wel", mengde Seabright zich in
het gesprek. ..Het fijnste stoomjacht, dat je
je maar bedenken kunt".
„Werkelijk?" De oogen van den man be
gonnen te schitteren, de leeuwachtige uit
drukking van zijn gezichl werd op eigenaar
dige wijze geaccentueerd en zijn stem trilde
van spanning, toen hij verder ging: „Een
stoomjacht! Dan zal ik je mijn uitersten prijs
zeggen".
Hij hield op en zijn voorhoofd fronste zich.
Terry, die vurig verlangend was. om tot een
overeenkomst te komen. rieD uit:
„Ja? Ja?"
„Die duizend dollars en en
„Vooruit ermee!"
„En een passage naar Yokohama op dat
jacht. Dat is alles en de prijs is spot goed
koop voor alle millioenen, die ermee gemoeid
zijn".
Terry was een beetje verbaasd. Hij had vol
vertrouwen beweerd, dat Babbage heel wat zou
vragen en het bleek, dat hij gelijk had gehad,
maar dit was toch geen oogenblik bij hem op
gekomen. Hij staarde den man ongeloovig aan
en barstte toen uit:
„Meent u werkelijk wat u zegt, kapitein
Babbage?"
„Ieder woord ervan. Duizend dollar en een
passage naar Japan".
„Maar man ik begrijp je niet".
„Het is toch zoo eenvoudig. Er zijn geen
lepra quarantaines in Japan. Een man is daar
zoo vrij als een vogeltje in de lucht. Al heeft
hij dezelfde ziekte als ik, dan kart hij nog zijn
gewone leven leiden zonder als een schurftige
hond behandeld te worden. Hij kan doen en
laten wat hij wil. De ziekte doet er geen cent-
toe. Hij wordt niet van alle kanten door kertls
in de gaten gehouden, die hem dolgraag onder
zijn neus wrijven, dat hij niet meer dan een
verdieping van de hel verwijderd isEn
daarom zeg ik Yokohama en duizend dollar
is de prijs voor wat jullie willen.
Het is niet veel gevraagd en minder doe ik
het zeker niet".
De man was in doodelijken ernst. Daarvan
was Terry zeker en hier was het antwoord op
de vraag, die Norma's twijfel bij hem had doen
opkomen. Het geld was voor Babbage het
minst belangrijke. Verlossing uit deze opslui
ting in Molokai, met zijn verschrikkingen en
zijn voortdurende herinneringen aan levend
verderf, dat was zijn prijs en een prijs,
die, zooals hij wist, betaald moest worden. Hij
keek wanhopig om zich heen, zag de haven
met de vïsschersschepen en de blauwe zee
erachter, staarde naar de schitterende pa
lisade. die als een groote muur de nederzet
ting van de rest van het eiland afsloot en liet
zijn blik toen weer naar het leeuwachtige ge
zicht van den melaatsche dwalen.
„Maar begon hij, maar werd in de rede
gevallen.
„Ik heb een man gekend, die uit de ge
vangenis van Nieuw-Caledonia ontsnapt is en
Molokai is een achtertuintje, daar bij verge
leken. Er zijn hoopen mannen, halfbloeden en
blanken, die van hier weg gekomen zijn. Sinds
ik hier ben, ben ik er meer dan eens bijna
toe gekomen om een van die vervloekte kano's
uit de haven te stelen en maar in het wilde
weg in zee te steken. Maar dat is toch niet de
manier. Ze zouden me direct te pakken heb
ben en daarna zouden ze me bliksems goed in
de gaten houden en zou alle kans verkeken
zijn. Maar met dat toffe Jacht zal het even
gemakkelijk zijn als een tram te nemen. Alles
wat we noodig hebben is een sloep, die den
eersten den besten donkeren nacht naar Kala
wao vaart om me van de wetf op te pikken en
klaar zijn we".
Het kon gedaan worden, dacht Terry. Daar
bestond geen twijfel aan. Er zouden misschien
wel wachten zijn, lepra politieagenten, die hun
lotgenooten bewaakten, maar die konden ze
wel ontwijken of, wanneer dat niet het geval
was onschadelijk maken. Het was mogelijk,
dat mislukking en ontdekking zware straffen
met zich mee konden brengen wat wist hij
niet. maar dat moesten ze maar riskeeren. En
Babbage scheen onvermurwbaar. Toen kreeg
hij plotseling een idee.
„Alc we u nu eens een grootere som be
taalden", zei hij vlug. „Laten we zeggen vijf
duizend dollar. Zoudt u het dan niet op uw
eentje klaar kunnen spelen, iemand op de
stoomboot omkoopen of zoo iets".
„En dan in Honolulu weer aan de politic
overgeleverd te worden door denzelfden kerel,
die het geld opgestoken hadGeen denken
aan. Zoo oerstom ben ik nietAls het
zaakje wil lukken moet ik een privé schip
hebben waar niemand op rond komt snuffe
len en als jullie werkelijk die inlichtingen over
dat Van Houten jongetje wilt hebben, zullen
jullie voor het schip moeten zorgen en de
duizend dollars of ik wacht tot er een an
dere bieder langs komt
„Een andere bieder??"
Terry Domville schrok en keek den man on
derzoekend aan. Hoe kon hij weten dat er
nog andere bieders waren? Was hij al met het
stel van de „iDusty Miller" in aanraking ge
weest? Die zouden ongetwijfeld gretig op het
bod ingaan. Zoover was hij gekomen, toen
Babbage zijn gedachten onderbrak met een
raadselachtige uitlating.
„Je denkt toch nLv:. dat jullie de eenlgen
bent, die in dat millionnairskind geïnteres
seerd zijn, wel?"
„Maar wie anders
„O! Daar is altijd zijn vader nog", lachte
de man. „Maurice Charlton is wel geen model
vader, maar hij zal wel weten, wat zijn plicht
is, als het praatje van het testament van dien
ouwen Van Houten hem ter oore komt. En ik
denk niet, dat hij op een reis naar Japan zou
charteren of een kanonneerboot stelen om het
kijken. Als ik 't wel heb, zou hij een lijnschip
zaakje op te knappen, als hij die millioenen
er mee in handen kon krijgen".
De man sprak onverschillig, maar er was
een veelbeteekenende blik op zijn gezicht, die
Terry ervan overtuigde, dat het niet Maurice
Charlton was, dien hij als mogelijke bieder op
het oog had. Hij keek Seabright aan en zag
zijn eigen gedachte in diens oogen weerspie
geld en toen zei zijn vriend:
„De „Kestrel" zou de reis naar Japan bijna
zoo vlug als een mailboot maken".
Die goeie oude Seabright! Terry wierp hem
een dankbaren blik toe, wel wetend, dat het
jacht te zijner beschikking was en wendde
zich toen weer tot den melaatsche.
„Dat is dan afgesproken", zei hij kort. „U
krijgt duizend dollar en de passage naar
Yokohoma voor de inlichtingen".
„Die ik u geven zal, als ik in Yokohama aan
wal gezet. word".
(Wordt vervolgd)
