De betooverde Villa.
Camille Chautemps doet aan de journalisten mededeeling omtrent de vorming van het nieuwe Fransche Kabinet onder
zijn leiding
Het transport der Spaansche nationalistische colonnes na de inname van Bilbao voor een verder offensief
in het Baskenland
Een drijvende traankokerij in aanbouw op een der werven te Raichenbach, de wereldkampioen dammen, bracht Woensdag
Hamburg. Een overzicht van het vaartuig, dat dienst zal doen een bezoek aan het Rijksmuseum te Amsterdam. Raichenbach
bij de walvischvangst In bewondering voor het .Straatje" van Vermeer
Minister-president dr. H. Colijn verlaat
met den nieuwen minister van Justitie,
mr. C. M. J F. Goseling. zijn woning
aan de Stadhouderslaan te Den Haag,
om zich naar de constitutioneele ver
gadering van het nieuwe Kabinet te
begeven
De nieuwe Japansche gezant, Z. Exc.
Koewasjima, arriveerde Woensdagmid
dag aan het station H.S. te Den Haag,
waar hij door de leden der Japansche
Legatie begroet werd
H. H. Exc. Exc de ministers Steenberghe, Weiter, Goseling, Romme, Van Buuren en De Wilde (v.l n.r.) bij het verlaten van het
Dr. Kuyper-huis te Den Haag, waar de leden van het nieuwe Kabinet Woensdag in vergadering bijeenkwamen
De vacantiecursus voor buitenlandsche studenten,
welke ter gelegenheid van het 61ste lustrum der
Amsterdamsche Universiteit wordt gehouden, werd
Woensdag door minister Slotemaker de Bruïne ge
opend
FEUILLETON
Naax het Engelsch bewerkt door
J. R. VAN RIJN.
(Nadruk verbodeni
14)
De woorden klonken voor de tweede maal
stierven toen weg. Haar gedachten waren nu
bij Daphne.... Er .was eigenlijk niet, dat er
op aan kwam, alles was goed, als haar kind
maar gelukkig werd.
Dien avond laat kwam Agaath in de slaap
kamer van haar zuster en ging op het voe
teneinde van het bed zitten. Amabel legde
Daphne's brief neer, ze kende hem al zoo on
geveer uit het hoofd.
„Heb ik je al verteld, dat Daphne geschre
ven heeft?", vroeg ze.
„Zeker, antwoordde Aagaath met een tikje
spot. „Éénmaal op het station, tweemaal in
het rijtuig en minstens tien keer daarna"
Amabel kreeg een kleur en lachte.
„Met Daphne komt het best in orde", ver
klaarde Agaath op een toon van iemand-die-
het-weet. „Het schijnt Jimmy Malleson ernst
te zijn. Maar ik wou eigenlijk over wat anders
praten. Ik zou wel eens wat meer willen
weten over Julian Forsham".
Amabel voelde zich niet op har gemak
„Je kunt van alles en nog wat over hem in
de kranten lezen" zei ze zich bedwingend
tot een luchtigen toon en met innerlijk zelf
verwijt, omdat ze op haar leeftijd dat kinder
achtige blozen nog niet had afgeleerd.
De kranten1" Asraath haalde smalend de
schouders op. ..Wat kunnen mii die verhalen
over opgravingen van oude steenen kruiken
en trouwringen van Romeinsche dames uil
liet jaar nul schelen! Ik bedoel, of de oude
roman weer Is herleefd? Ik heb nooit den
naam geweten van den man, dien je hebt
opgegeven om met Ethan te trouwen. Was
het Julian Forsham?"
Wat kon die Agaath toch ellendig indis
creet zijn, dacht Amabel ontstemd.
„We 'zijn heel goede vrienden", begon ze
ontwijkend.
Agaath Moreland liet een sarcastisch lachje
hooren.
„Wat doe je hopeloos ouderwetsch! Ieder
een met oogen in zijn hoofd kan zien, dat
die man smoor verliefd op je is".
De uitdrukking van Amabel's gezicht weer
hield haar ervan méér te zeggen. Ze zucht
te.
„Ik verlang niet me met jouw zaken te
bemoeien", hernam ze na enkele oogeniblik-
ken. „In ieder geval je kunt er verzekerd
van zijn, dat het om jezelf te doen is en niet
om je geldZe keek een anderen kant
uit. „Je weet niet, wat het zeggen wilt, dat
je daar niet zeker van bent en je zult het
gelukkig nooit weten" Daarop, toen ze zag
dat haar zuster haar wilde onderbreken
.neen. zeg maar liever niets". Ze drukte even
haar zakdoek tegen haar gezicht. „Maar je
kunt me gelooven, dat ik blij zou zijn als het
werkelijk Julian Forsham was. Erg veel ple-
der heb je tot nu toe niet gehad in je
'even..
Toen Agaath weg was. bleef Amabel nog
3en poosje liggen peinzen.
Arme Agaath! Ze begon nu te begrijpen,
wat een heeleboel anderen al veel eerder
hadden gezien- dal Cyril Moreland haar al-
e>en getrouwd had om onder dak te zijn
Toen ze bijna sliep, herinnerde ze zich
lat ze vergeten had de knip op de tusschen
leur te doen Ze stond op en schoof haa'
licht
HOOFD STU KXm.
.Goed geslapen?" vroee Tullan 's moreen.1
itstekend! Jij ook?"
„Als een roos. Geen vin verroerd, maai
dat doe ik nooit".
's Middags gingen ze naar Forsham Castle.
„Speciale thee op het kasteel ter eere van
jou", kondigde Julian kwasi-pleehtig aan.
„Of van jou!", was het lachende weder
woord. „Heeft mijnheer Bronson veel aan
het huis veranderd?"
Nogal. Maar je zult het met je eigen oogen
zien".
Toen ze den salon binnentraden, vond
Amabel de verandering grooter dan ze bij
mogelijkheid had kunnen denken. Het was
vroeger een ouderwetsch, stijf vertrek ge
weest, met glimmende, mahoniehouten tafels
stoelen met gedraaide pooten, vergulde spie
gels en een afschuwelijk rood tapijt. Thans
was het geheel van een strakke, geraffineerde
moderniteit, het interieur had onmisken
baar iets bizonders, met zwart en wit als
domineerende kleuren. De vloer zwart, met
hier en daar een donker Perzisch kleedje, de
muren wit, geen spiegels; donkerpaarse gor
dijnen. de meubels van zwart houtwerk met
bekleeding van hetzelfde donkere paars, één
nts aan iederen wand.
Amabel vroeg zich af van wie deze keuze
ifkomstig zou zijn. Zeker niet van Angela
Bronson, dacht ze toen ze de hand van het
longe meisje drukte; Angela met haar ruigen
tweed-rok en hei-groene jumper paste al
heel weinig in deze mausoleumachtige ruimte
waarvan, bij alle artisticiteit, iets beklem
mends uitging.
Mademoiselle Lemoine evenwel, harm
onieerde volkomen met haar omgeving. Zij
was geheel in het zwart en er was iets fas-
•ineerends in het contrast tusschen haar
baast doorschijnend blanke huid en naai
oilet en satijnig zwarte haar. dat als een
oort tulband om haar hoofd en ooren !ag
>reemd - toch aantrekkelijk, vond Amabe.l
maar ze moest zichzelf beknnen. dat ze de
oorkeur gaf aan Angela.
He» gaf haar een prettige gewaarwording
ien de Berkeley's binnenkwamen De Mil
lers volgden hij knap en onzeker, zij forsch
en slordig, met een vriendeliiken glimlach om
de krachtige lippen. Lady Susan maakte zich
onmiddellijk meester van haar en er volgde
een gesprek over de geheimen van de rozen
teelt. Nita King kwam te laat en klampte
zich aan Edward Berkeley vast; haar japon
was overladen met linten, zij zelf met ju-
weelen, en haar haar was rood als vuur.
Amabel raakte in gesprek met den gast
heer. Hij vroeg hoe het haar in haar nieuwe
woning beviel en toen ze hem vertelde, dat ze
het er heel prettig vond, keek hij even ver
baasd als hij bij zijn vistie gedaan had
„Vindt u het niet erg vochtig?"
Beneden is het niet erg droog, maar de
kamers daar gebruik ik niet".
„Ieder huis moet behoorlijke kelders heb
ben", meende de heer Bronson. „En u voelt
u werkelijk op uw gemak? Andere huurders
hebben het er niet zoo lang uitgehouden
als u
„O, neen
Zij verbrak de stilte, die volgde, door een
bewonderenden uitroep, welken de ets aan
den tegenovergestelden muur haar ont
lokte.
De gastheer werd plotseling één-en-al
levendigheid.
„Houdt u van steen?", vroeg hij. „Ik voor
mij stel in niets zooveel belang als in goede
etskunst. Ik heb hier een portefeuille als
het u interesseert.
Ze knikte en toen ze samen den inhoud
van de map zaten te bekijken, voegden
Julian en Miller zich bij hen. Miller wees
naar de ets, die Amabel op haar knie had
Het stelde een bosch voor een eindeloos
oerspectief van rechte stammen.
„Ik heb dien etser een paar dagen ge
iden in Parijs ontmoet" zei hij.
.Ben» u dan pas in Parijs geweest?", vroeg
vmabel, om iets te zeggen.
„Ik ben gisteren teruggekomen", was 't
°derwoord.
,Bn hoe was het er?"
De vraag kwam van Julian, op denzelfden
toon van beleefde onverschilligheid, als waar
op Amabel gesproken had.
„Ze zijn er een beetje in de war", vertelde
Miller. Hij bukte weer en wees opnieuw. „Kijkt
u die schaduw eens, op een foto krijg je die
diepte nooitJa, we zitten nogal met die
bankbiljettengesehiedenis. Er komt steeds
meer valsch papieren geld in omloop en ze
kunnen er niets tegen doen. Over etsen ge
sproken de man, die die valsche biljetten
maakt, moet een handige knaap zijn".
Bronson knikte.
„Ik begrijp alleen niet, hoe ze het water
merk er in krijgen", merkte hij op.
Opeens weerklonk het geluid van brekend
porcelein, een kreet uit een vrouwenmond,
toen excuses en beklag.
„Wat vreeselijk dom van me! Hoe kon ik
toch zoo onhandig zijn. Uw prachtige ser
vies
En Angela: „Och kom, het is niet erg,
heusch niet".
Drie dames stonden er bij de theetafel en
het was de middelste miss Miller, die haar
kopje had laten vallen. Aan haar eenen kant
bukte Nita King om de scherven op te rapen,
aan de andere zijde stond mademoiselle Le
moine en herhaalde Angela's woorden, dat
het heusch niet erg was.
HOOFDSTUK XIV.
Er volgde een verwisseling van plaatsen
na het ongelukje en Julian kwam terecht
tusschen mevrouw King en miss Lemoine.
„Weet u hoe ze eigenlijk bankpapier na-
naken. mijnheer Forsham?", begon Nita
<ing.
,Ik heb er geen flauw idee van", antwoord-
e Julian „Vraagt u 't eens aan een handigen
ilschen munter, als u er een ontmoet".
Ze keek hem met half toegeknepen oogen
(Wordt vervolgd).
