Met de N. J. N. naar Petten.
UIJ HET VERLEDEN
1811—1865.
De vjeg eischt
tientallen dooden
De Hertog van Morny.
In den Burgerlijken Stand staat hij inge
schreven als zoon van den landbouwer Dumor-
ny In werkelijkheid was hij van heel wat
hetere familie-
Napoleon had zijn broer Lodewijk, Koning
van Holland, laten huwen met Hortense de
Beauharnais, zijn stiefdochter. Dit huwelijk
was in alle opzichten een volkomen mislukking
en men neemt zelfs aan, dat de zoon, die later
als Napoleon III een zoo belangrijke rol in de
wereld zou spelen, in waarheid niet Lodewijk,
maar den Nederlandschen Admiraal Verheull
tot vader had. Zeker is, dat Hortense ten huize
van een Parijsch geneesheer in 1811 het
levenslicht schonk aan een zoon. wiens vader
een hoog officier was uit het leger van den
Keizer, Charles de Flahaut. En deze Charles
op zijn beurt was de onechte zoon van Madame
de Flahaut en den toen nog jongen Talley-
l schilderijenverzameling. waarin drie Rem-
brandts, drie Metsu's. twee Rubensen en een
Jan Steen voorkwamen, zijn prachtige paar
den, zijn geluk in zaken, zijn succes bij de
dames, men benijdde hem vrijwel alles.
Morny leefde buitengewoon ongezond. Koude
verdroeg hij slecht, vandaar dat de tempera
tuur in zijn woning altijd zoo moest zijn, dat
al zijn gasten zaten te puffen. Zijn Russische
gemalin alleen, die jaren gerild had in de
groote, koude paleizen van Moskou, deelde zijn
liefde voor warmte. En ook de apen, die Morny
hield in een geweldig groote kooi. voelden zich
er wel bij. Dat de beertjes, die hij eens gekocht
had, het niet lang uithielden, is te begrijpen.
Morny ging nooit naar bed voor 't holst van
den nacht. Maar hij stond vroeg op en ontving
zijn bezoekers in een gewatteerde kamerjapon.
Dan ging hij naar de Kamer en keerde vaak
pas laat terug. Zijn tafel was beroemd en dus
waren er altijd gasten. Mevrouw Morny was
geen goede gastvrouw: soms vertoonde zij zich
in het geheel niet, soms verscheen zij even
en noodigde enkele dames en heeren uit in
haar eigen vertrekken wat te komen babbelen.
Men fluisterde in Parijs, dat in het boudoir
der Hertogin gerookt werd. Zelfs door de
dames. Men sprak erover als „een aziatische
uitspatting".
's Avonds bezocht men den Schouwburg,
waar Morny een bijzondere voorkeur toonde
voor de operettes van een zekeren M. de Saint-
Rémy. Het was slechts weinigen bekend, dat
de Kamerpresident en de operette-auteur een
en dezelfde persoon waren. Groot was zijn
succes als tooneelschrijver echter niet; toch
wordt een van zijn operettes. Monsieur
Choufleury restera chez lui, nog wel eens in
Parijs opgevoerd.
Natuurlijk had hij talrijke kennissen onder
de acteurs en actrices en het aantal min of
meer vluchtige relaties, dat hij aanknoopte
was fabelachtig groot zei men. Toen Morny
op zijn sterfbed lag, heeft op zijn verzoek zijn
beste vriend dikke pakken brieven verbrand,
die keurig met rose lintjes omstrikt in zijn
bureau lagen. En onze nieuwsgierigheid naar
pikante bijzonderheden blijft daardoor onbe
vredigd.
Toch is er een theaterrelatie bekend die de
moeite van het vertellen waard is. Volgens een
verhaal van haarzelf is het Morny geweest,
die Sarah Bernardt heeft „ontdekt". Hij kende
haar ouders goed en speelde eens met haar
moeder en de kinderen een spelletje lotto. De
kleine Saartje trok een nummer en riep:
Zeven! Het was het nummer, dat haar nog
ontbrak om te winnen. Ze riep het dus luid en
Le due de Morny.
rand. Morny kwam wel met een merkwaardige
afstamming ter wereld: de grootvader een
uitermate geslepen diplomaat, de grootmoeder
een uitermate verleidelijke vrouw, de vader een
Don Juan, de moeder een Koningin. Van zijn
grootvader-voor-de-wereld wordt verhaald
dat hij, tijdens de Terreur gevangen genomen
en ter dood veroordeeld, wist te ontsnappen.
Een onschuldige werd helaas gearresteerd on
der verdenking hem bij deze vlucht besulpzaam
te zijn geweest. Toen de zesenzestigjarige Fla
haut dit hoorde, leverde hij zich zonder aar
zelen over aan de terroristen en werd ge
guillotineerd. De jonge Charles zwierf met zijn
moeder in ballingschap door Engeland, Hol
land, Duitschland en Denemarken. In 1798
keerden zij naar Frankrijk terug en daar
richtte de jonge man een brief aan generaal
Bonaparte die met de volgende woorden be
gint:
Generaal!
Ik ben pas zestien jaar, maar ik ben sterk,
Ik ken drie talen zoo goed, dat men verschei
dene malen niet heeft kunnen raden of ik een
Engelschman, een Duitscher of een Fransch-
man was.
Ik ben te jong voor soldaat, maar ik durf te
wagen of ik Uw adjudant mag worden. U kunt
er zeker van zijn* dat ik óf zal sneuvelen óf
zal bewijzen, dat ge een goede keuze hebt ge
daan.
Deze brief had succes. Flahaut werd benoemd
Louis Joseph werd geboren. Hij groeidé op
onder de hoede van zijn grootmoeder, kreeg een
voortreffelijke opvoeding, diende in het Fran-
sche leger in Afrika, verwierf daar het Legioen
van Eer en repatrieerde omstreeks 1837. Maar
eerst na 1848 begint hij een man van beteeke-
nis te worden.
1848 is het groote revolutiejaar van de vorige
eeuw. In Februari begonnen de ongeregeld
heden in Parijs en binnen enkele dagen was
Louis Philippe van Orleans, sinds 1830 Koning
van Frankrijk, gedwongen afstand te doen van
den troon. De republiek werd uitgeroepen, ver
warring, oneenigheid, straatgevechten, anar
chie.
Dan keert Lodewijk Napoleon, de tweede
zoon van den Koning van Holland en Hortense
de Beauharnais naar Frankrijk terug en wordt
gekozen tot President der Republiek. Morny,
zijn halfbroer dus, sluit zich dadelijk bij hem
aan. Volbloed aristocraat zag hij de ontwikke
ling der gebeurtenissen met afkeer. Voor alles
moest de orde worden hersteld, de orde en het
sterke staatsgezag. En in den nacht van 1 op
2 December 1851 wordt door een staatsgreep
aan het kortstondige, maar rumoerige bestaan
van de Republiek een einde gemaakt. Nog een
jaar blijft de schijn bewaard, maar in 1852
wordt officieel het Keizerrijk geproclameerd.
Napoleon III zit als absoluut heerscher, als dic-
*?r' op den troon van ztfn grooten oom.
Morny wordt Minister van Binnenlandsche
^aken. Hij nam als embleem in zijn wapen
schild een hortensia aan met het devies Tace
sed memento (Zwijg, maar herinner U) en
kwam zoo openlijk voor zijn afkomst uit. Wel-
ora verwisselde hij het ambt van Minister met-
net Voorzitterschap van de Kamer en dat heeft
mj op een jaar na bekleed tot zijn dood. Dat
laar was 1856. Toen droeg de Keizer hem op
mnkrijk te vertegenwoordigen bij de kroning
van den Russischen Czaar, Alexander II.
zeventien dignitarissen met hun gevolg repre
senteerden daar het Keizerrijk en spreidden
alles-overtreffende luister ten toon.
Morny boekte in Rusland een nederlaag en
een overwinning. Zijn poging een bondgenoot
schap tusschen den Czaar en den Keizer tot
u brengen, mislukte.
Maar hij overwon op een ander terrein. Hij
vroeg een Russische prinses, Sophie Troubetz-
koi ten huwelijk en kreeg het jawoord. Zij
paste wonderwel bij hemde overleden Czaar,
Nicolaas I had een bijzondere belangstelling
gekoesterd voor haar moederHet huwelijk
werd in St. Petersburg gesloten; de namen der
ouders van bruid en bruidegom werden daarbij
om begrijpelijke redenen niet genoemd.
Als Kamervoorzitter had Morny weliswaar
>,een directen invloed op de politiek van zijn
dafc wil zeggen: op de politiek van zijn
nauöroer den Keizer. Hij speelde zijn rol
acnter de schermen. Het is vooral zijn aan
hang geweest, die Napoleon m dreef tot het
somen van liberale maatregelen. Niet dat
Morny met het liberalisme sympathiseerde,
«eenszms; maar hij meende dat de „nieuwe
Koers' onvermijdelijk was en wilde liever dat
men het volk vrijwillig zekere rechten schonk,
«an dat men er toe zou worden gedwongen.
de buitenlandsche politiek heeft ook hij
^""Pujsieven en onevenwichtigen fantast.
j!. Napoleon nu eenmaal was, niet voor groote
iouten kunnen behoeden,
w Pary?enaar, als man in het openbare
wn van tijd, heeft Morny jarenlang den
SrAtaang®geven> Zijn kleeding, zijn wijze van
(«Vn'?n' zi''n manier van loopen zelfs, werden
L™1 'cl door hen, die zich het air wilden
t°t de groote wereld te behooren. Men
ayade hem zijn positie, zijn afkomst, zijn
enthousiast. Morny keek haar aan en zei:
..Kleintje, jij moet naar de Tooneeischool gaan
als je wat ouder bent. Met zoo'n stem! En zoo'n
overtuiging! Je zou succes hebben op het too-
neel". En Saartje, die zoo vast van plan was in
een klooster te gaan. volgde de raad van Morny
op. Si non e vero
Tijdens het Tweede Keizerrijk begon het
groote publiek in Frankrijk smaak te krijgen
in paardenrennen. Men moet niet vergeten,
dat pas in 1836 de eerste Derby-races gehou
den werden te Chantilly en dat Duitschland
pas in 1869 het voorbeeld volgde. Voor 1859
begaf men zich per koets naar de kale vlakte
met hier en daar een plukje gras, waar in een
dichte stofwolk de jockeys hun paarden voort
joegen, terwijl de keisteenen hun om de ooren
vlogen. Maar de hoofdschotel van het menu
vormden in Chantilly de feesten, de diners, de
jacht, het spel.
Morny had zelfs in de jaren, dat het hem
financieel slecht ging, paarden bezeten. Nu
had hij een prachtigen stal. En hij is het ge
weest, die het Gemeentebestuur van Parijs
bewoog de vlakte van Longchamp aan den
rand van het Bois de Boulogne, in een renbaan
te herschapen. De financiën der stad zijn er
wel bij gevaren!
Het uitgaansoord van den Parijzenaar was
toen Trouville. Maar de aristocratie wenschte
zich daar niet te vertoonen. Morny schiep een
nieuwe badplaats: Deauville, waar het gezel
schap minder gemêleerd was.
Zoo was Morny overal bij, overal geïnteres
seerd, overal vooraan. Maar zijn gezondheid
leed onder zijn drukke leven; nog meer onder
de pillen, die hij slikte op raad van een eenigs-
zins obseuren geneesheer. Dr. Oliffe, in wien
hij een blind vertrouwen had, maar die hem
langzaam vergiftigde met arsenicum, dat, in
minimale doses genomen, een opwekkenden
invloed schijnt uit te oefenen, maar op den
duur hoogst gevaarlijk is.
In een tijd, dat Frankrijk een bekwaam di
plomaat en ervaren politicus niet kon missen,
in den tijd van Bismarck's opkomst, van den
Poolschen opstand, van het Mexicaansche
avontuur, van allerlei interne moeilijkheden
door het groeiende liberalisme en de groeiende
arbeidersbeweging, stierf Morny. Vijf jaar
later daalde het Keizerrijk ten grave. Zijn
vrienden zeggen, dat Morny het had kunnen
redden, zijn vijanden, dat hij den val ervan
heeft verhaast. Men heeft hem voorgesteld als
een held en als een schurk. Wat hij precies
geweest is weet ik niet. In ieder geval een in
teressante kerel.
P. H. SCHRÖDER.
Een kamp van den Ned. Jeugdbond voor
Natuurstudie.
op te merken, n.l. aluviale kalksteenvorming.
Dit is in ons land alleen hier en bij Roekan je
op te merken, dat een laag organisme, een
z.g. alg, behoorende tot de planten, kalk uit
het water tot zich neemt en dit in banken
vastzet. Kalksteen behoort in 't algemeen tot
een oudere geologische formatie en niet- tot
de huidige, het alluvium. Maar deze kalksteen,
die zeer broos is, vormt daarop een uitzonde
ring.
Wat de vogels betreft zagen we nogal eens
een lepelaar, die prachtige groote vogel, met
breeden, zwarten snavel. Ze broedden vlakbij
in 't Zwanewater, maar dat is verboden ter
rein.
De mooiste vondst op botanisch gebied was
wel de ontdekking van een groeiplaats van de
wilde hyacint (Endymion nutans) en wel
zoo'n rijke, dat ik niet geloof dat ze ergens in
ons land talrijker voorkomen.
Verleden jaar had ik van den grooten weg
af een bosch-terrein ontdekt en over de sloot
zag ik reeds een flink aantal van deze wilde
hyacinten. En toen ik dit jaar met de N.J.N'ers
en onder geleide van den boschwachter het
bosch doorkruiste, waren geheele plekken
blauw-paars gekleurd. Het aantal durf ik niet
te schatten, de eene plek volgde op de andere,
en waar ze stonden groeiden ze mannetje aan
mannetje. Tusschen de blauwe stonden enkele
lila gekleurde, 't was verder de zuiver wilde
west-Europeesche soort, niet de Spaansche
Scilla campanulata (Endymion campanulatus)
die veel door de bollenkweekers als Mei-
bloeiende Scilla afgeleverd wordt en die ver
wilderd is bij Beverwijk en den Haag. De
vraag, of deze groeiplaats soms een oorspron
kelijke is, als overblijfsel van het groote
West-Europeesche bosch, dat vroeger ons land
bedekte, is niet gemakkelijk te bantwoorden.
Dit bosch leek niet geplant te zijn, het be
stond uit eiken en andere echt-wilde hees
ters, de wilde hyacint groeide er tusschen de
varens als in Engeland, zoodat niets wees op
menschelijke invloeden. Dat deze groeiplaats
een oorspronkelijke zou zijn, evenals die van
de Primula's in het Vogelenzangsche bosch
wel zeker is, zou te mooi wezen om waar te zijn.
Maar veel wijst in deze richting en mogelijk
zal één van de N.J.N.'ers, eenmaal bestudeerd
bioloog, hier nog wel eens een diepgaand on
derzoek naar instellen. Intusschen was het
vinden van deze groeiplaats het meest waar
devolle op biologisch gebied van dit kamp.
En nog grootere waarde had voor mij de
kameraadschap die weer versterkt is onder een
vijftigtal jonge menschen uit bijna de heele
provincie, de oefening in organiseeren en sa
menwerken die de leden van de kamp-com
missie later in grootere kampen enin het
dagelijksch leven te pas zal komen.
De jeugdkampen vormen een zelf opvoe-
dings-instituut van de eerste orde. Zoo vormt
zich een sportief jong-Holland, een slag men
schen, die met weinig tevreden zijn in mate-
rieelen zin, omdat ze rijk zijn door hun om
gang met de natuur en met hun mede-kam
peerders.
C. SIPKES
Petten is een klein dorp aan de Honds-
bossche zeewering met een groote
Jeugdherberg, de Zevensprong.
De N. J. N. is een afkorting van „Ne-
derlandsche Jeugdbond voor Natuurstudie",
een organisatie van eenige duizenden jonge
ren, meest leerlingen van het middelbaar on
derwijs, die de populaire natuurstudie beoefe
nen door excursies en kampen.
Ik had het genoegen zoo'n kamp van een
district van de N. J. N. te leiden. En het was
een dubbel genoegen dat dit plaats had in de
Jeugdherberg van de familie Wiese.
Door het soort „ouders" heeft iedere Jeugd
herberg zoo zijn eigen sfeer. En in Petten voelt
iedere bezoeker dit heel sterk en wel in die
mate dat zich reeds een corps van „stamgas
ten" ontwikkeld heeft, meest jonge natuurlief
hebbers, die geregeld terugkomen in de Zeven
sprong en één ervan verzorgt de administratie.
En wat een gezelschap van een 45 N.J.N.'ers is
kan de lezer zich wel voorstellen, zoo'n druk
en enthousiast stel jongens en meisjes van 13
tot 20 die hun eigen „republiek" gesticht heb
ben, hun eigen kamp-commissie, administra--
tie, enz. enz., terwijl de kampleiders meer de
vertrouwden zijn van de ouders, die voor een
subtiel iets als een jeugdkamp wel graag een
oudere in 't kamp hebben en boven die allen
staan de jeugdherberg-ouders.
Bij zoo'n kamp als van de N. J. N. heeft een
jongere, de voorzitter van de kamp-commissie
in veel opzichten de leiding, opent en sluit de
maaltijden en voor het gemak ook maar voor
de anderen die in de Jeugdherberg verblijven,
en waarvan velen nag overleg deelnemen aan
de excursies. En tot mijn genoegen gingen ook
enkele jongeren uit Petten mee: zoo werkt de
jeugdbeweging mee aan de toenadering van
stad en platteland!
De duinen van Petten.
De duinen van Petten behooren tot de ta
melijk kalkarme en onvruchtbare noordelijke
duinen, die beginnen bij Bergen. Er groeit dus
heide: zoowel dop- als struikheide en ook
kraaiheide, dat heelemaal geen heide is maar
er op lijkt. Dit plantje groeit veel in 't hooge
noorden en op de alpenweiden en bereikt bij
Schoorl zijn zuidelijke grens in 't westen van
ons land. Verder groeit er gagel in die duinen,
brem, stekelvarens en soms, maar dit is zeer
zeldzaam, blauwe boschbessen, n.l. op een
plekje bij Bergen.
Een voordeel van de Pettemer duinen i« de
betrekkelijke waterrijkdom, vooral na zoo'n
overvloedigen regenval. Overal in de duinen
bloeiden de Harlekijn-Orchis, de vroegste Or-
chidée in onze streek, een bont en sierlijk Or
chideetje dat door de betere bemesting uit de
meeste weiden in onze provincie verdwenen
is maar in de Schoorlsche duinen en Pettemer
duinen aardig stand houdt. Van de andere
orchideeën, die later in 't jaar de duinvlakten
opvroolijken, evenals de Parnassia, was nog
weinig te zien. 't Is dit jaar voor Pinksteren
lang koud geweest en de abnormaal hooge wa
terstand werkte den groei niet in de hand.
Een prachtige plant juist in vollen bloei, is het
Waterdrieblad van de familie van de Gentia
nen. Deze staat ten zuiden van het Zwane
water bij duizenden in de ondiepten, 't zijn
rose-witte bloemen met franje bezet. De blade
ren werden vroeger als Herba trifolia febrini
in de apotheek verkocht. Tegenwoordig wordt
koorts met kinine bestreden.
Langs de zeereep loopt een spoorlijntje, dat
de zware basaltsteenen transporteert naar de
hoofden, die hier de vrij smalle duinenrij be
schermen. De dwarsliggers zullen voor het leg
gen wel gecreosoteex-d zijn maar door de jaren
gaat deze invloed toch weer verloren en vin
den we er de z.g.n. dwarsligger-zwam of Len-
tinus lepideus, een vrij zeldzame soort, waar
over Ir. Zweei's, een mycoloog die tegelijk inge
nieur is bij de N.S., een studie heeft gepubli
ceerd. Want de aantasting van de dwarslig
gers door een paddestoel is een verschijnsel
dat niet zonder bedenking is.
Vlak ten N.O. van de Jeugdherberg beginnen
de staatsbosschen met zwarte dennen. Dr.
Thijsse schreef er kortgeleden over, ik zal dus
niet in herhaling vallen en alleen constatee-
ren dat de dennenbosschen zich hier vlakbij
zee en in grond van veel mindere kwaliteit
j dan bij Zandvoort prachtig ontwikkelen.
I Van Petten af werden ook excursies gehou
den naar de Schoorlsche duinen, dat geweldig
breede en wilde duincomplex van eenige dui
zenden hectaren tusschen Bergen, Schoorl,
Kamperduin en de zee. Deze duinen hebben
het onvruchtbaarste zand van de heele kust
en waren vroeger in sterk stuivenden toestand.
Nu zijn ze bedwongen door het staatsboschbe-
heer en ten deele beplant met dennen, In de
laatste jaren past men een nieuwe methode
toe, men zaait groote hoeveelheden eikels tus
schen de jonge dennen om in de toekomst een
gemengd bosch te krijgen van eiken en den
nen. De eiken wortelen diep, de dennen aan
de oppervlakte en zoo krijgen we een econo
misch gebruik van alle lagen van den bodem.
In die staatsbosschen vinden eenige hon
derden menschen werk; vooral in den wintera
Generaal Miaja van zijn functie
ontheven?
Opvolger zou reeds aangewezen zijn.
PARIJS, 19 Juli (D.N.B.) Volgens een hier
uit Madrid ontvangen bericht is de chef der
regeeringsstrijdkrachten en civiel gouver
neur van Madrid, generaal Miaja door de re
geering van Valencia van zijn functie ont
heven.
Antonio Trigo Mairal zou tot zijn opvolger
zijn benoemd.
Zoeken naar Amelia Earliart
gestaakt.
De „Lexington" keert terug.
HONOLOELOE, 19 Juli. (Reuter—
A. N. P.).
De Amerikaansche marine heeft de
nasporingen naar Amelia Earhart en
Noonan opgegeven en gisterenavond
medegedeeld, dat niet verder naar hen
gezocht zal worden.
Het Amerikaansche vliegkampschip
„Lexington" heeft bevel ontvangen
zich naar San Diego (Californië) te
begeven.
Volgens niet-officieele ramingen
heeft de federale regeering een be
drag van vier millioen dollar uitgege
ven voor het opsporen van Amelia
Earhart.
Mislukte aanslag op kolonel Koe.
Bom te vroeg ontploft.
Het Centraal Bureau voor de Statistiek pu
bliceert tegenwoordig op korten termijn cijfers
betreffende de ernstige verkeersongevallen in
de afgeloopen maand. Deze cijfers zijn na
tuurlijk niet zoo nauwkeurig als die van het
jaaroverzicht, waarin bijv. ook worden opge
nomen de aantallen slachtoffers, die geruinien
tijd na het verkeersongeval aan de gevolgen
daarvan zijn overleden. Onderling vergeleken
geven de maandcijftrs echter wel een indruk
van de ongevallen-frequentie op den weg.
1937 gedood ernstig gewond
Mei 61 446
Juni 41 453
In twee maanden tijds dus ruim 100 dooden
en 900 ernstig gewonden.
Witte Nachtorchis, groeit in de duinen bij
Callantsoog.
De planten van de slikken en schorren zijn
present in enkele plassen aan den binnenkant
van den dijk. Daar verzabmelt zich bij hoo-
gen stand van de zee het water dat door den
min of meer zandigen dijkvoet doorzweet en
een flora veroorzaakt, die veel lijkt op die
van de schorren en slikken in Zeeland. Zoo
groeit er o.m. de Zeekraal.
Een zeldzaam verschijnsel.
In die Pettensche brakwatermeertjes is ook
nog een heel zeldzaam geologisch verschijnsel
Dader om het leven gekomen.
WARSCHAU, 19 Juli (P.A.T.) Zondagavond
om kwart over tien is een aanslag gepleegd op
het leven van kolonel Adam Koe, den leider
van de Nationale Unie, die zich in zijn villa
bij Warschau bevond. Bij de deur van de villa
is 'n bom welke van groote ontplofbare kracht
was, eerder tot ontploffing gekomen dan de
dader had bedoeld, met het gevolg, dat deze
ter plaatse werd gedood, zijn lichaam werd
door de ontzettende kracht van de bom eenige
meters weggeslingerd en geheel vei-minkt.
Kolonel Koe bleef ongedeerd.
De gerechtelijke autoriteiten en de politie
hebben direct een onderzoek ingesteld.
De bom schijnt door een deskundige te
zijn vervaardigd, aldus wordt nader gemeld,
zij was van een geweldige explosieve kracht,
daar de ingang van het buiten geheel vernield
werd. Flarden van kleedingstukken van den
dader werden op grooten afstand teimgge
vonden.
Een drukke Zondag.
In Haarlem en omgeving.
Zondag viel in Haarlem en omgeving, zoo
wel te water als te land, een zeer druk ver
keer te constateeren. Vooral trok het de aan
dacht, dat het aantal auto's op den weg,
vooral op Zondag steeds toeneemt. Heele files
auto's trokken langs de wegen.
Behalve het mooie weer, werkten tot die
drukte drie omstandigheden mede. Het ver
keer te water werd natuurlijk buitengewoon
bevorderd door de Kaag week en dan zijn er
de Jamboree en de Fi'ans Halstentoonstelling,
die landgenoot en vreemdeling naar Haar
lem en omgeving lokken.
Buitengewoon groot is het aantal vreem
delingen, dat zijn auto's stuurt in de rich
ting van de bloemenstad, nu ook de stad der
Frans Halsexpositie. Dat bleek duidelijk op
de verschillende parkeerplaatsen, waar tal
van wagens van vreemde nationaliteit tijde
lijk rust vonden.
Gerust en met voldoening kan voorspeld
worden, dat Haarlem in het bijzonder en
Kennemerland in het algemeen een zeer
drukken zomer tegemoet gaan, ja eigenlijk
mogen we wel zeggen, dat die drukke zomer
er al isl
Sciieepsbofsmg in de haven van
Hamburg.
Van een der schepen zeven opvarenden
verdronken.
In den nacht op Zondag zijn in de haven
van Hamburg een sleepboot en een motor
schip ernstig met elkander in botsing ge
komen. Van" de acht opvarenden van een
der vaartuigenzijn er zeven verdronken.
Vijf lijken werden teruggevonden. De oor
zaak van de botsing is nog onbekend.
Vereeniging voor den Boekhandel.
Oefening met de reddingboot bij Petten.
Algemeene vergadering aan boord van de
„Huygens".
AMSTERDAM, 19 Juli. Heden heeft de
Vereeniging ter Bevordering van de Belangen
des Boekhandels haar 120ste algemeene ver
gadering gehouden aan boord van het m.s.
..Christiaan Huygens" van de Stoomvaart Mij.
Nederland, welk schip aan de Javakade te
Amsterdam gemeerd ligt.
De voorzitter, de heer A. B. van Holkema,
opende de vergadering met een rede: waar
in hij. na een woord van welkom, mededeeling
deed van de pogingen om internationaal tot
een prijsbescherming te komen.
Op het laatste uitgevers-congres werd de
commissie MainguetPetri uitgebreid en in
een in het najaar gehouden vergadering van
de commissie kwam een omlijnd plan ter ta
fel. ingediend door den afgevaardigde van de
Boersenverein, een plan. dat de commissie
leden geheel kon bevredigen. Men zou trach
ten in eigen land dit plan aangenomen te
krijgen.
Toen het plan aan ons bestuur werd voor
gelegd. bleek het ook de algemeene instem
ming te vinden en. behoudens een kleine wij
ziging, schreef ons bestuur, dat zij de vooi-ge-
stelde overeenkomst gaai'ne ter bekrachtiging
aan de algemeene vergadering zou voorleg
gen. Daarop kwam de mededeeling van de
Boersenverein dat door onvoorziene omstan
digheden het ontwerp voorloopig was inge
trokken en dat wij spoedig er meer van zouden
hooren. Ondanks onze herhaalde vragen heb
ben wij niets meer vernomen. Ook van de
Cercle de la librairie kregen wij nog niets de
finitiefs te hooren, zoodat wij ook dit jaar nog
niet met de verblijdende mededeeling kunnen
komen, dat er tenminste een paar groote rij
ken in Europa zijn, die met ons en met België
een overeenkomst willen aangaan, waarbij dc
particuliere prijs overal dezelfde is en waarin
vastgelegd is welke sancties de verschillende
rijken wederkeei-ing tegen overtreders zullen
nemen.
Spr. eindigde met het aanhalen van eenige
zinnen uit het artikel van George Duhamel in
de Mercure de France, waarin hij het boek
verdedigt en de meer en meer gebi-uikelijke
reclame-middelen om den verkoop te bevorde
ren. afkeurt.
Het boek moet zichzelf redden. Het geschre
vene moet zich redden door het geschrevene.
Het woord rnoet volstaan om het woord te ver
dedigen. Allen, die gelooven aan de werkzaam
heid van de methoden, door eeuwen van er
varing getoetst, allen, die denken, dat het
boek het teeken zelf is van onze geestdrift,
moeten, want het is de hoogste tijd, zich tot
dezen kruistocht verzamelen.
