Reeks ernstige verkeersongelukken.
Twee Nederlandsche Padvinders in Amerika.
Lichtstad-flitsen.
PONDE EDAG 22 JULI 1937
Twee dooden, vier zwaar gewonden.
Een gevaarlijke rijksweg.
Voorwielen onder een auto uit
Woensdagmiddag om vier uur is
op den Rijksstraatweg onder de ge
meente Harmeien een auto-ongeluk
gebeurd, waarbij twee personen ern
stig werden gewond.
Uit de richting Utrecht kwam een vracht
auto van de firma Takken aldaar, beladen
met zakken eierkolen, waarvan de snelheid
ongeveer veertig kilometer bedroeg. Door een
defect aan de stuurinrichting was de be
stuurder plotseling zijn wagen niet meer
meester waardoor het voertuig tegen een
boom reed en vrijwel geheel vernield werd.
De chauffeur raakte tusschen de overblijf
selen bekneld, doch liep geen verwondingen
op. De naast hem gezeten controleur was er
veel erger aan toe. Hij kwam tusschen boom
en carrosserie terecht en brak een bovenarm,
terwijl hem de borstkas werd ingedrukt. Hij
moest uit de auto worden gezaagd.
Achter op den wagen bevonden zich twee
knechts, die door den hevigen schok van het
voertuig vielen. Een der mannen kwam juist
voor een achterop rijdende auto terecht en
werd ongeveer tien meter meegesleurd. Hij
bleef hevig bloedend liggen. Bij onderzoek
bleek, dat hij een arm had gebroken en in
wendige kneuzingen had gekregen. Zijn met
gezel bleef ongedeerd. Per ziekenauto van den
gemeentelijken geneeskundigen dienst te
Utrecht zijn de slachtoffers naar de Rijkskli
nieken te Utrecht vervoerd.
De zwaar beschadigde vrachtauto, waar
van de motor in de carrosserie was gedrukt,
is door een kraanwagen weggesleept.
Petroleumventer gedood.
Woensdagavond fietste de 58-jarige petro
leumventer M. van Steehouwer uit de ge
meente Velthuyzen tusschen Utrecht en Har-
melen zonder uit te kijken van het erf van
een boerderij den weg op.
Juist naderden uit de richting Harmeien
vijf touringcars met meisjes uit Arnhem, die
op den terugweg waren van een excursie naar
Rotterdam. De fietser werd door een der bus
sen gegrepen en tegen den grond gesmakt,
waardoor hij zoo zwaar aan het hoofd gewond
werd, dat hij op slag werd gedood.
Het slachtoffer, dat een vrouw en zeven
kinderen nalaat, werd naar zijn op korten
afstand gelegen woning gedragen.
Meisje gewond.
In de gemeente Ouderijn is op den Rijks
straatweg de heer Pelikaan, uit den Haag,
met zijn 14-jarig dochtertje door een vracht
auto aangereden. Het meisje werd zoodanig
gewond, dat het naar het Homoeopatisch zie
kenhuis te Oudenrijn moest worden overge
bracht. De heer Pelikaan kwam er met eenige
ontvellingen af.
Voorwielen raakten los.
Woensdagavond omstreeks negen
uur is op den Rijksstraatweg tus
schen Scherpenzeel en Renswoude
een auto-ongeluk gebeurd, waarbij
één doode te betreuren is en twee
personen ernstig zijn gewond.
Het betreft hier een huurauto, waarmede
een wilde dienst tusschen Amsterdam en Arn
hem wordt onderhouden. Op een gegeven
moment is een verbindingsstuk aan de voor
as van den wagen door midden gebroken met
het gevolg, dat de twee voorwielen losraakten
en het voertuig tegen een boom vloog.
Van de inzittenden werd de 56-jarige heer
K. Bezemer, wonende in de Plantage Park
laan te Amsterdam, vrijwel op slag gedood.
Zijn echtgenoote werd zeer ernstig gewond,
evenals de derde passagiere, mej. E. Smit, die
ook uit Amsterdam afkomstig was.
De beide dames zijn met een ziekenauto
uit Veenendaal naar de rijksklinieken te
Utrecht overgebracht. De chauffeur van de
auto kwam er zonder letsel af. De eerste hulp
Koele, droge voeten.
Indien Uw voeten transpireeren of pijnlijk
zijn en spoedig stukloopen, behandelt ze dan
met Purolpoeder, dan blijven ze koel en droog,
worden niet branderig en loopen niet stuk. In
bussen 40 en 60 ct. Bij Apoth. en Drogisten.
(Adv. Ingez Medj
Twee stukrijders tegen den grond
geslagen.
Een van hen ernstig gewond.
Toen Woensdagmorgen een colonne veldar
tillerie de hellende Prins Frederiklaan te
Amersfoort afreed, zwenkten, vermoedelijk
door te groote snelheid de paarden voor een
der stukken plotseling naar links met het ge
volg, dat twee stukrijders, van E. en van de P.,
tegen den grond sloegen.
Van E. ontwrichtte zijn rechteram en van
de P. deed vermoedelijk een buikbeschadi
ging op.
Beiden zijn naar het militair hospitaal te
Utrecht overgebracht. De toestand van Van de
P. is niet geheel zonder gevaar. (A. N. P.)
WILLEM VAN OTTERLOO DIRIGENT BIJ
HET U. S. O.
Het bestuur van het Utreehtsch Stedelijk
Orkest deelt ons mede:
Volgens beschouwingen, in verschillende
bladen verschenen, naar aanleiding van de
voorziening in de directie van het Utr. Steü.
Orkest, schijnt een misverstand te bestaan
omtrent de positie van den heer Willem van
Otterloo.
Het bestuur van het U. S. O. vindt hierin
aanleiding tot de mededeeling, dat de heer
Van Otterloo tevoren tweede dirigent
na gedurende de ziekte en het vei'lof van den
heer van Goudoever met de leiding van het
orkest te zijn belast, met ingang van 1 Juli j.l.
tot dirigent werd aangesteld.
Hieruit moge blijken, dat het bestuur ook
aan het Nederlandsche element onder de diri
genten recht wil doen wedervaren.
tijdens de kermis aldaar.
Hij is naar 's Hertogenbosch op transport is om toewijzing, tenminste gedeeltelijk, voor
gesteld. korteren tijd, te doen plaats hebben.
werd verleend door de doktoren H. G. J. Wen-
sink en j. H. Renken uit Scherpenzeel.
Het ongeluk gebeurde op het grondgebied
der gemeente Renswoude. De auto, welke ze
ven tot acht personen kon bevat-ten, was op
weg naar de hoofdstad.
De wagen vloog eerst naar links en kwam
vervolgens aan den rechterkant tegen een
boom tot stilstand, waarbij het voertuig
grootendeels werd ingedrukt, terwijl de boom
gedeeltelijk werd ontworteld.
Een auto, die op korten afstand volgde, kon
nog juist bijtijds uitwijken.
De verongelukte auto had slechts een ma
tige vaart, namelijk tusschen de dertig en
veertig kilometer. De wagen kwam bij het
ongeluk op zijn linkerkant te liggen.
De Kanselarij van het Nederlandsch
gezantschap in Spanje.
Naar Valencia overgebracht.
De regeeringspersdienst deelt mede: Ter
verzekering van een beter contact met de
regeering der Spaansche republiek, is de kan-
elarij van H.M. gezantschap in Spanje tijde
lijk naar Valencia overgebracht.
FIETSENDIEF AANGEHOUDEN.
Bijna iederen dag worden in Nijmegen en
omgeving, tot in het Brabantsche toe, fietsen
gestolen. De dieven zijn vaak moeilijk te ach
terhalen, daar zij veelal uit plaatsen, over het
geheele land verspreid, afkomstig zijn.
Thans is bij een razzia in de Nijmeegsche
volkslogementen een zekere Van U., een ge
boren Leidenaar, thans wonende te Voeren-
daal, gearresteerd.
De man bekende verscheidene rijwieldief
stallen gepleegd te hebben, o.a. te Sambeek,
Niet alle biggenmerken worden
gebruikt.
Opvallende daling in een week tijds.
In het algemeen heerscht ten onrechte de
meening, dat de betrekkelijk hooge biggenprij-
zenn moeten worden geweten aan de beper
king van de toekenning van de biggenmer-
ken. Ten einde dit misverstand uit den weg te
ruimen deelt men ons van bevoegde zijde het
navolgende mede.
Inderdaad werd op- de toekenning van big
genmerken voor 1937 van overheidswege een
beperking toegepast van ruim 6 pet. ten op
zichte van de toekenning voor 1936. De totale
toewijzing toch voor 1937 bedraagt 2,141,962
tegenover 2,270.231 voor 1936.
Over het tijdvak 1 Januari tot 3 Juli 1937
zijn echter door de boeren 13 pet. minder big-
genmerken gebruikt dan in het overeenkom
stige tijdvak van 1936, terwijl over de week
van 28 Juni tot 3 Juli 1937 deze verminde
ring zelfs 26 pet. bedraagt tegenover de over
eenkomstige week van het vorige jaar.
De conclusie is derhalve gewettigd, dat niet
in de van overheidswege toegepaste beperking
van de toekenning de oorzaak moet worden
gezocht van de betrekkelijke schaarste aan
biggen, doch in de omstandigheid, dat door de
boeren minder biggenmerken werden ver
bruikt, dan de toekenning toelaat. Als reden
hiervoor kan worden aangevoerd de lage big-
genprijs in het vorige najaar, die de rechtheb
benden op biggenmerken er toe gebracht heeft
om ten einde het beperkte aantal merken tot
zoo groot mogelijk voordeel aan te wenden, het
tijdstip van den aanfok eenigszins uit te stel
len.
Aangezien evenwel de ervaring der laatste
jaren heeft geleerd dat uiteindelijk vrijwel de
geheele toewijzingen worden verbruikt, kan
met groote stelligheid worden verwacht, dat
in het tweede halfjaar van 1937 het aan
tal verbruikte biggenmerken belangrijk zal
toenemen, met het gevolg dat het aanbod van
biggen aanmerkelijk zal stijgen. Deze fluctua
ties in aantallen en dientengevolge in de prij
zen van biggen moeten ongewenscht worden
geacht, mede wijl ze ook haar uitwerking op
de varkensprijzen zullen hebben.
Met de bedoeling een zeer gelijkmatige ver-
dee-ling van biggengeboorten over het ge
heele jaar te bevorderen zullen voortaan ge
regeld mededeelingen omtrent het aantal ver
bruikte biggenmerken worden verstrekt.
Voorts zal worden nagegaan of het mogelijk
De waarde van de Boekenweek.
In de vergadering van de boekhandelaren
besproken.
In de aan boord van het motorschip „Chris-
tiaan Huygens", liggende aan de Javakade te
Amsterdam, gehouden 120ste algemeene ver
gadering van de Vereeniging ter bevordering
van de Belangen des Boekhandels, zijn 35-
candidaten voor het gewoon lidmaatschap
toegelaten. Voor het buitengewoon lidmaat
schap had zich één candidaat aangemeld,
t.w. de Nederl. Vereeniging van Antiquaren. Op
advies van den Cen-tralen Raad voor het boek
en het grafisch bedrijf werd deze vereeniging
niet als buitengewoon lid aangenomen.
De commissoriale verslagen werden goed
gekeurd. Bij de behandeling van het verslag
van de commissie voor de collectieve reclame
voor het in Nederland uitgegeven boek gaf
een lid als zij meening te kennen, dat de
Boekenweek als een mislukking is te be
schouwen, hoe spijtig het ook is dit te moe
ten zeggen. De boekenweek kost den boek-
verkoopers 10 a 12 duizend gulden, maar dit
bedrag is niet rendabel geworden; men heeft
er niets extra's mee bereikt. Misschien zijn
erandere middelen om tot een meer doel
treffende reclame te komen. Wellicht ver
dient het, om een voorbeeld te noemen, aan
beveling, de boekenweek telkens aan een
andere, speciale categorie van boeken te wij
den. Maar zeker is, volgens spr., dat het ver
keerd zou zijn de boekenweek op deze wijze te
laten voortsukkelen. Zij mag ook niet meer
zooveel kosten en men moet omzien naar een
ander „Geschenk" van blijvende waarde.
De voorzitter antwoorde hierop, dat het be
stuur de heele aangelegenheid van de Boeken
week in het najaar zelf in handen hoopt te
nemen.
In de vacatures, ontstaan door het aftreden
van de heeren A. B. v. Holkema, voorzitter,
J. W. van Kampen, penningmeester en J. W.
van Bentheim—-Jutting, lid van het bestuur,
werden gekozen de heeren F. v. d. Bom, M.
Visser, J. v. d. Kolk Jzn. Laatstgenoemde werd
door de vergadering bij acclamatie tot pen
ningmeester benoemd.
Verder werden eenige huishoudelijke zaken
behandeld.
UIT DE STAATSCOURANT.
Bestemd is voor detacheering in Curasao
dr. W. J. Goslinga, schoolopziener in de inspeo
tie 's Gravenhage, als inspecteur van het
onderwijs.
Hoe het op een Amerikaansch padvindersfeest
toegaat.
Naar de bergen.
De twee Nederlandsche padvinders die
de Nationale Jamboree te Washington
wilden meemaken, genieten in Ameri
ka een groot gastvrijheid. Uit het
tweede artikel, handelende over de
belevenissen vóór de Jamboree, blijkt
dat duidelijk. Met deze twee verken
ners maken wij een grootsch-opgezet-
te Wild-Westshow mede en wij lezen
een en ander van New-York, zooals
het is als vreemdelingen er te voet
doortrekken
NEW YORK, Nationaal Hoofdkwartier,
Boy Scouts of Amerika.
'el is alle aandacht geconcentreerd op
de komende Nationale Jamboree in
Washington. In 1935 is eveneens een
Jamboree in de U.S.A. gehouden, maar
tijdens die jamboree brak een epidemie uit,
zoodat het kamp moest worden opgeheven.
Nu zal dit padvindersfestijn weer gehouden
worden: padvinders van alle staten van Ame
rika, Indiaan, cowboy, zwart en blank, allen
zullen naar Washington optrekken, om geza
menlijk het vijf en twintigjarig bestaan van
de bewering in Amerika te vieren.
Het geeft een enorme hoeveelheid werk op
het Hoofdkwartier; dag en nacht wordt er
doorgewerkt. Alle deelnemende groepen moe
ten ontvangen en geregistreerd worden. Dui
zenden verkenners worden voor de Jamboree
in New York verwacht. Allen moeten hier
voorloopig geherbergd wordsm. Iedere ver
kenner, die aan de Jamboree deelneemt, moet
zich aan een geneeskundig onderzoek onder
werpen en tegen pokken ingeënt worden. Een
speciale statistiekafdeeling verwerkt bergen
gegevens, cijfert met honderden en duizenden
en laat zwarte statistieklijntjes rijzen en dalen,
al naar gelang de contingenten grooter of
kleiner zijn. Een .speciale persdienst verzorgt
alle propaganda in couranten en via de radio.
Zoo is het Hoofdkwartier bezig de Jamboree
in Washington voor te bereiden.
Ondertusschen gaat ons leventje genoegelijk
voort. Meer dan genoegelijk zelfs. De Ameri
kanen toonen groote belangstelling voor ons
land. Toen we op een middag over de grootste
hangbrug van New York reden, stonden daar
twee politie-agenten, die meteen op ons af
kwamen. Wij schoven het portierraampje open
en op hun vriendelijke vraag waar wij van
daan kwamen, vertelden we, dat we Holland-
sche verkenners waren. Zij gaven ons spon
taan een hand en maakten een praatje over
het heerlijke land van boter en kaas. De een
was er trotsch op, dat de vader van zijn groot
vader ook Hollander was geweest! Politie
agenten en padvinders zijn hier beste maatjes.
Ontelbare handteekeningen worden ons hier
telkens gevraagd. Daarom hebben we een sta
peltje van vijfhonderd blanco visitekaartjes
gekocht en deze van onze handteekening voor
zien, zoodat we op critieke oogenblikken de
handteekeningmaniakken van dienst kunnen
zijn.
Juist toen ik rustig op het Hoofdkwartier
een brief naar huis zat te schrijven kwam er
een hopman binnenvallen, die ons uitnoodig-
de om een vader-en-zoon diner in New Rochel-
le mede te maken. Ik rolde direct m'n matten,
zocht mijn kameraad op en zeven minuten
later zaten we al in de „ondergrondsche", op
weg naar deze nieuwe verrassing.
Wat we te zien kregen? Een groot restau
rant met lange, gedekte tafels. De wanden
waren met vlaggen behangen. Kleurige guir
landes gaven de zaal een feestelijk tintje.
Daar zaten de vaders met hun padvinders-
zoons tezamen om een vriendelijken disch ge
schaard. Een commissaris nam hier de kans
waar om er bij de vaders op aan te dringen
hun zoons mede te laten doen aan de Jam
boree. De weg naar het hart gaat door de maag
nietwaar?
Met uitgestoken handen enjeen rond, lachend
gezicht, kwam hier ook ee£ moeder met haar
oudste- zoon op ons af. Jn Yankee-Hol-
landsch /.ertelde ze, dat zij nu al 25 jaar in
Amerika" jvoonde, maar dat ze in Nederland
geboren was. In de Jordaan juog wel. Ze had
gehoord, dat hier twee Hollandsche padvin
ders waren en nu kwam ze ons even goeden
dag zeggen. Ze had haar Hollandsch nog aar
dig onthouden. Zoonlief had er echter meer
moeite mee. Zoo vertelde hij ons o.a. dat hij
„zijn eigen kar drijft", waarmede hij duidelijk
wilde maken, dat hy chauffeert. Toen werden
we naar de hoofdtafel geleid, 't Diner nam een
aanvang.
's Avonds laat konden we onze hoofden, vol
met indrukken, eindelijk neerleggen. We
droomden van wolkenkrabbers die scheef
hingen en van moeders met zoons, die daar
bovenop stonden
Hoewel we New York van Noord tot Zuid en
van Oost tot West doorkruist hebben, zagen
we van de stad toch maar bitter weinig. Hoe
kan de vreemdeling Radio-City bijvoorbeeld in
een kwartiertje „doen" of Wallstreet leeren
kennen als hij er met den bovengrondschen
trein langs davert? Neen, New York leert hij
pas kennen, wanneer hij er te voet door wan
delt. Dan ziet hij negerschoenpoetsers langs
den weg, met rappe handen de schoenen op
knappend van een ieder, die daarvoor thuis
geen tijd kon vinden. Met tientallen schoen
sausjes, met groote en kleine borstels, maken
zij elk jaar schoenen zoo glad als een ijsbaan
en blinkend als een spiegel. Op Broadway ziet
hij een negotieman op zijn hei-beschilderde
Ford staan. Vroolijk wappert de Amerikaan-
sche vlag boven zijn hoofd. Hij doet zijn mid
deltjes tegen hoofdpijn grif van de hand en
hij verkondigt zijn „vakkundige" geleerdheid
op een geraffineerde wijze. De vreemdeling-
komt hier spoedig te weten, wat de beste
scheerpasta is en welke kauwgummi 't langst
den pepermuntsmaak behoudt
Van New York rijden we naar Elisabeth op
Staten Island, waar in de arena van het Wa-
rincopark een grootsch-opgezette padvinders-
show gegeven wordt. Op het ruime veld is een
podium opgeslagen; schijnwerpers staan op
gesteld, een microfoon met toebehooren is aan
wezig. De tribunes zijn stampvol. Onder de
klanken, voortgebracht door de stafmuziek
van oud-strijders in hun kleurige uniformen,
trekken beurtelings alle deelnemende groepen
langs de tribunes. Welpen in hun blauwe uni
formen, verkenners in khaki, zeeverkenners,
keurig in het wit .tamboers en hoornblazers
Zij stappen voort in een bonte mengeling en
toch goed geordend
Twee Indianenwigwams, hei-beschilderd,
zijn op den achtergrond opgeslagen. Na de
opening, waarbij allen een kranig saluut aan
de vlag brengen, begint een Indianendans.
Indianen met veeren en tomahawks dansen
en wentelen in een gelijk rhythme om hun
schilderachtige tenten. Daarna is het publiek
getuige van een getrouwe weergave van het
ontstaan van de Amerikaansche Unie.
Complete huizen verrijzen in een minimum
van tijd uit den grond. Het zijn copiën van
het eerste steenen huis van New York, de eer
ste kerk en het eerste huis van Elisabeth. In
dianen helpen de kolonisten vreedzaam, tot
dat de Engelschen optrekken en de huizen en
de kerk met bengaalsch vuur- platbran
den. Dan trekt, breed en machtig, het Ameri
kaansche leger opHet verslaat de Engel
schen in een completen veldslag. Het publiek
op de tribunes fluit, joelt en klapt ten teeken
van instemming. Kinderen trappelen op de
planken: de verkenners gooien hun hoeden
hoog in de lucht.
Dan verkondigt de „Speaker": Court of
honour.
De vaders en moeders van negen jongens
worden op het podium geroepen, om hun
zoons daar het hoogste onderscheidingsteeken.
dat een Amerikaansche padvinder kan verwer
ven: de Eagle Badge, op de borst te spelden!
Vaders en moeders met stralende gezichten
staan daar op eén rij. Onder tromgeroffel spel
den zij het eereteeken op de borst van hun
zoons. Een moeder omhelst haar zoon. De an
deren volgen. De tribune klapt en fluit!
Meteen daarop breekt een jazzband los, da
vert, tettert en schettert. Amerikanen kunnen
toch ook nooit eens even zonder hun geliefde
jazzmuziek. De menschen op de tribunes zui
gen op lollies, eten ice-cream, deinen en neu
riën vroolijk mede op de maat van de muziek.
Ineens: stop. Een Wild-Westshow overgolft
het veld! Huifkarren, bspannen met paarden
twee jongens met paardenvel en paarden
kop daveren over het veld in het licht der
schijnwerpers. Kampvuren laaien op, India
nen vechten om flesschen vuurwater, knal
pistolen en de geweren der blanken maken
het noodige lawaaiEen cowboyband zingt
een bekend liedje, 't Publiek zingt hartver
scheurend, ach nee, ik bedoel: hartroerend,
het liedje van de prairie mede.
De cowboys zingen't publiek zingt
De cowboys loeien't publiek loeit
Rijen zeeverkenners marcheer en het veld
op met Vader Neptunus in hun midden. Deze
wordt aan het publiek voorgesteld. Heele for
maties jongens seinen met vlaggen. Groote
torens en bruggen worden in elkaar gepion-
nierd. Het is het hoogtepunt van den avond.
Opeens klinkt een stem door de luidsprekers.
Deze stem zegt, dat hier vanavond twee gas
ten zijndat die gasten twee verkenners
zijn.dat die twee verkenners uit Holland
komenof ze op het podium willen ko
men.
Over banken en stoelen klimmen we. Dan
springen we over een hek, loopen het veld over
en staan dan in het helle licht van de schijn
werpers, aangegaapt door een duizendkoppig
publiek, dat na een minuut van stilte los
barst.
Jef begint eerst. Het valt niet mede om zoo
maar, voor de vuist weg, een redevoering in
het Engelsch af te steken. Een microfoon
wordt voor hem neergepootHij brengt het
er schitterend af.
Dan moet ik. Natuurlijk stem ik in met het
geen Jef gezegd heeft. Zoo nu en dan gebruik
ik een Hollandsch woord. Daarover zijn de
toehoorders enthousiast.
Het is al laat wanneer er taptoe geblazen
wordt en de menschen de arena uitgolven om
naar huis te gaan. Deze show zou ook weer
niet Amerikaansche genoeg zijn, wanneer zij
niet drie maal per jaar gehouden werd. Dus
wordt zij drip maal per jaar gehouden!
Den volgenden dag inspecteeren wij onze
bagage en uitrusting en maken alles gereed
voor een nieuwe etappe van onze Amerikaan
sche reis: Woodstock en de bergen. Een oude
vriend, die daar woont, heeft ons uitgenoodigd,
een paar dagen bij hem te komen. Dit hebben
wij graag geaccepteerd, omdat de bosschen en
de bergen ons aantrekken. Onze vriend woont
hier op het landgoed „de Maverick". De Ma
verick is een wild paard, dat individueel de
prairiën doorkruist. Dus niet met een heele
kudde samen is. Het is zooveel als de uitge-
stootene en niet-erkende in de paardenhorden.
Dit landgoed is naar hem genoemd en aan den
rotsigen karreweg staat het paard, gesneden
uit hout, over de bosschen en wouden naar de
verte turend. Hier woont onze gastheer: niet
in een luxueus buitenhuis, maar in een een
voudige blokhut. Hij is een klein, stoer man
netje, gespierd als een panter en bruin als
koffie. Ineens voelen we de tegenstelling tus
schen de stad New York, waar alles jacht en
haast om klaar te komen en de heerlijke rust
van het mooie berglandschap en de kalmte
yan de menschen die hier leven. Als nacht-
logies wordt een volledig ingerichte blokhut,
gebouwd uit ruwe boomstammen en met platte
steenen geplaveid, tot onze beschikking ge
steld. In de ramen zit inplaats van glas mus
kietengaas, zoodat de wind hier vrij naar bin
nen kan waaien. Een open haard beslaat den
heelen wand van de hut. Ruwe rotsblokken zijn
op elkaar gemetseld en de schoorsteen is ge
maakt van bruine rioolbuizen. We zijn in
Woodstock eigenlijk terecht gekomen, omdat
we van plan zijn een tocht door de bergen te
maken.
Mr. Skyler, „de schilder", zooals hij op het
Hoofdkwartier altijd genoemd wordt, is een
lange man, met een hoogen, rossigen kuif,
die als een vraagteeken op zijn hoofd geplant
staat. Hij schildert en ontwerpt padvinders
platen voor „Boys' Life"', het officieele pad-
vindersorgaan in Amerika. Die Skyler dan
kwam met z'n landkaart van Woodstock en
omgeving bij ons en vertelde ons zulke fantas
tische dingen over beren, slangen, en wilde
katten die daar huizen dat we besloten de
bergen m te trekken en New York voor een
weekje vaarwel te zeggen. Skyler heeft daar
vijf en twintig jaar geleden gejaagd op beren,
zoodat hij ons precies de eigenaardigheden
van die streken wist te vertellen.
„Hans, help eens een handje!" roept Jef
m n kameraad. We halen samen de droge'
wasch binnen, pakken dan onze rugzakken
inspecteeren of we alles bij ons hebben en
Tot ziens den volgenden keer in Washington
op de Jamboree
Mijn vrouw leest mij uit de uit Holland na
gezonden krant voor van de „Society-huwe-
lijken" die zich in dat goede Den Haag van
mij voltrokken hebben en dat geeft mij een
veilig en behagelijk gevoel: dat de Haagsche
Society nog bestaat en dat zij zich zelfs zien-
deroogen in de diepte en de breedte uitbreidt
bovendien. Wonderlijk, zooals men zich in
een stad als dit Parijs los gevoelt van zulke
begrippen, wanneer men met twee nieuw-
verworven vrienden uit de buurt, een bou-
langer in ruste en een politie-agent-op-pen-
sioen zit te trick-tracken in de „P'tit Pour-
quoi Pas", dat gezellige kroegje bij ons op
den hoek. Zoo, spelend en pratend en een
demi drinkend met deze aardige lieden, een
zware zwarte cigaret gekleefd aan den on
derlip, raakt ge een beetje verwijderd van
de Haagsche gebeurtenissen.
Maar bij dat gezellige kroegje kan het niet
blijven. De echtelijke- en toeristische plichten
roepen en dagelijks verkennen wij het char
mante wonder van deze stad. Reeds bezorgde
de wereldtentoonstelling ons moede voeten
en knikkende knieën, dravende van eht
eene paviljoen naar het andere, bewonde
rende vooral, in het Centre Colonial, Arabi
sche, Tunesische, Marokkaansche en Guade-
loupsche heeren en dames, donker van ge
laat en bliksemend van blik, naarstig gebo
gen over hun stiel: de één sandalen ver
vaardigend, de ander kleeden wevend, een
derde koperslaand, een vierde pottenbak-
kend.
Wonderlijk eigenlijk, dat wij blanken, daar
nu met geïnteresseerden blik naar staan te
kijken en dit alles exotisch en merkwaardig
vinden. Zou het immers niet net zóó gaan,
wanneer in Fez of Damascus een Europee-
s c h e tentoonstelling gehouden werd? Dan
zouden die bruine heeren en dames óns in ón
ze werkplaatsen als vogels in een kooitje, zit
ten te bekijken. Ik zie ónze bakkers al koek
jes bakken voor de schare nieuwsgierige be
zoekers. En een deftige Haagsche maitre-tail-
leur met gekruiste beenen op zijn tafel en een
rijke Algerijnsche Kunstverzamelaar die hem
1000 piaster biedt voor een streepjes-pantalon,
teneinde die in zijn Salon aan den wand te
hangen. En ik zie de heeren Van Kempen, Be
geer en Vos al, kunstig taartscheppen bewer
kende, kaasduimen en de in de Westersche
cultuur onmisbare zilveren cocktail-prikkels,
op de nijvere vingers gekeken door de dagjes-
menschen uit Casa-Blanca. Niet iedere ver
gelijking gaat mank en wijs is hij, die de
voorvallen binnen zijn gezichtskring weet te
zien in het aspect van vijf werelddeel en!
Een anderen dag weer verwerven wij de in
deze hitte onvermijdelijke bek-af-heid door te
winkelen.
Al moge het dan voor haar, die ik vergezel
een diepe teleurstelling ziin, dat de groote
modehuizen zich achter defsig-gesloten gevels
ver—«rgen en zij slechts met verliefde oogen
de namen van Molyneux, Worth en Weill van
de huizen der Place Vendome kan aflezen,
zonder geëetaleerde modellen van de vinding
rijkheid dier kleerenkoningen te kunnen aan
schouwen, niettemin bergen die namen alléén
reeds een wereld-van-weelde in zich en blijft
er dan niet ruim voldoende over om toe te
kijken en zich tóch aan te verlustigen? Een
wandeling langs de Rue de Rivoli wordt zoo
doende een dagreize!
Wat al hoedjes, strikjes en parelsnoeren,
complets, en tailor-mades en jassen en das
sen en reukwateren, bontmantels, boeken,
kunstvoorwerpen, diademen houden daar de
aandacht gevangen.
Ik, die mij met mijn anderhalve pak per
jaar, mijn tien overhemden, 23 dassen, vier
dozijn boorden en nog een onaangebroken
12-tal zakdoeken van tante Jeanne-met-
Sinterklaas een heele dandy waan, tot welk
een verachtelijke nietigheid schrompelt mijn
garderobe ineen in de Rue Royale met al die
Amerikaansch -doende he eren - mod ezaken
Teruggekeerd van zulke zwerftochten langs
de schatkamers van Europa gevoel ik mij pas
weer prins heerlijk, wanneer ik met papa Du
bois mijn pinte aan den tric-trac-bak ver
orber.
Maar toch is Parijs niet meer die lichtvoe
tige stad van vroeger.
De eenige wezenlijke vreugde vindt
ge nog bij de jeugd. Aan den vijver van den
Jar din du Luxembourg vindt ge dat Parijs van
vroeger terug. Dat spel, met bootjes en vlie
gensvlugge speelgoedjes in het water is even
charmant gebléven. De lach die er klinkt, is
écht; de geestdrift om het speeltuig is echt;
de zon die er schijnt, de gemoedelijke kodde
beiers, die er een oogje in het zeil houden, de
schoonheid van dezen prachtigen tuin en het
gevoel van bevrijd geluk, welke die schoon
heid en deze zon over deze argeloosheid schen
ken dat is allemaal écht van vreugde. Maar de
rest is meestal niet echt meer.
Daarvoor is er te veel vijandschap, te veel
armoede, te veel politieke en sociale strijd in
Parijs, voor wie de dingen nauwkeuriger be
kijkt en peilt dan zijn toeristenneus lang is,
Mr. E. ELIAS.
LIJK YAN VERDRONKEN KANOVAARDER
GEVONDEN.
Woensdag heeft de visscher Smeenk uit
Diemerdam op ongeveer twee honderd Meter
'uit de kust het lijk aangetroffen van den
ruim twintig jarigen C. Vink uit de Vrolik-
straat te Amsterdam, die Zondag j.l. bij het
kano-ongeluk op het IJselmeer is verdronken,
DROEVIG EINDE VAN DE VACANTEE.
De heer D. uit Delft, die metzijn echtge
noote een motortocht door België had ge
maakt, is even over de Belgische grens op het
gevaarlijke kruispunt bij Veldwezel met een
Belgische vrachtauto in botsing gekoraen,
Het echtpaar D. werd zwaar gewond naar het
ziekenhuis te Maastricht overgebracht, waar
de heer D. Woensdagavond is overleden.
ANGSTIGE OOGENBLIKKEN VOOR ACHT
PASSAGIERS VAN DE BALOERAN.
Acht Nederlandsche passagiers van de „Ba-
loeran", die 10 Juli te Belawan arriveerde,
hebben tijdens het oponthoud te Singapore
een bang avontuur beleefd, dat hun bijna het
leven kostte. Zij werden n.l, tijdens een vaar
tocht door een marineboot overvaren en ont"
snapten slechts dank zij de activiteit der ma-
rinemenschen aan den dood, aldus de Deli Crt.
Tijdens het vertoef te Singapore wilden twee
dames en zes heeren, allen Nederlanders die
van Java op weg waren naar Nederland, naar
den wal om de stad te bezoeken. Zij keerde»
des avonds tegen tien uur met een motorboot
weer naar de „Baloeran" terug, en werden
toen midscheeps aangevaren door een boot van
het Britsche opmetingsschip „Hedale", dat in
Singapore gestationeerd is.
Doordat de motorboot vrijwel in het midden
geramd was, zonk het vaartuig onmiddellijk
doch dank zij de tegenwoordigheid der Engel-
sche bemanning van de marineboot, die on
middellijk gereed stond hulp te bieden, kon
den de acht Nederlanders op het Britsche
vaartuig overstappen zonder dat zij nog het
zeewater aan hun voeten hadden gevoeld.
