Buiten haar kringen
De Tour de France. Vervaecke komt Sylver Maes, die op de étappe Luchon Pau
Een aardige foto op den eersten dag van de zgn. waterkampen, welke jaarlijks door de Ver. ter Bevordering van de pech heeft, te hulp
Watersport op de Kagerplassen worden georganiseerd
Het jonge nijlpaard in Artis wacht met zijn moeder De drie Russische aviateurs, die de vlucht over de Noordpool
op de komst van het middaqmaal naar Amerika maakten, zijn met de Normandie" in Frankrijk
aangekomen, waar zij gehuldigd werden
Gasmaskers werden beproefd tijdens de demonstraties, welke Woensdag in de Adolf kazerne te Amers
foort werden gehouden voor de pers
Te Boskoop is Woensdag door den directeur-generaal
van den Landbouw, ir Roebroeck, de rozententoon-
stelling „Nos Jungunt Rosae" geopend. Ir. Roebroeck
(links) beproeft de geur van de nieuwe «Prins
Bernhard"-roos
Koning Carol van Roemenië is op zijn
vacantiereis te Londen aangekomen.
De Koning bij het verlaten van zijn
hotel in de Engelsche hoofdstad
FEUILLETON
door HERMAN ANTONGEN.
1)
I.
De blauwe roadster, die door zijn lagen
bouw terstond den argwaan wekte van eiken
verkeersagent, gleed langs den trottoirband
voor het groote huis van rooden baksteen
met de hooge vensters en stopte. Het meisje
achter het stuur keek op het klokje onder de
voorruit. Kwart over twaalf.
Twee uur cn vijf minuten van Southamp
ton naar New-York en dat met een omweg
van vijf mijl en slechts één politie-agent. die
woedend was geworden om haar diep blauwe
oogen, zwaite haar en guitig brutaal lachje!
Nog 300 kwaad niet in aanmerking geno
men. dat de gloeiend heete Augustusdag den
weg had bevolkt met menschen, die meen
den. dat de stoffige buitenwegen koeler wa
ren dan de verlaten beschaduwde straten
van de stad.
Het meisje draaide een handle achter in
den wagen om en de koffer.bergplaats viel
open. Ze klom uit den wagen en met voor
haar tengere gestalte onverwachte kracht
haalde ze er eer koffer en een toilettaschje
uit te voorschijn. Hoewel die koffer zwaar
was, belette hij haar toch niet rechtop te
Ioopen bij het oversteken van het trottoir Ze
zette beide koffers voor de stoep neer. Een
oogenblikje aarzelde ze. alvorens de deur
open te sluiten en bekeek mei welgevallen de
bloemen voor de vensters en het goed ver
zorgde uiterlijk van het groote huis. Aan
haar rechterhand stroomde op slechts korten
afstand de East River voorbij. Sleepbooten.
jachten en oceaanstoomers trokken voorbij
en van het raam van haar slaapkamer op de
bovenste verdieping uit kon ze dien einde-
loozen stroom van handelsverkeer overzien.
Aan haar linkerhand ratelde één straat ver
der de electrische hoog boven den grond
voorbij en werden de huizen slordiger en ar
moediger, om weer iets verder over te gaan
in de luxebuurt van Park en Vijfde Avenue.
Maar hier heerschten vrede en rust, die
weldoende werkten op de door den rit van
negentig mijlen gespannen zenuwen. Wat
was het toch verstandig geweest, dat weel
derige paleis op de Vijfde Avenue op te ge
ven voor dit juweeltje op Livingstone Place!
Wat gezellig was het geweest om het in te
richten, te laten opknappen en meubileeren!
Een oogenblik voelde ze zich kribberig tegen
over tante Martha, die er tegen geweest was,
dat ze dit huis kocht en die in de aanstaan
de winters wel geregeld mopperen zou over
het lawaai van het drukke verkeer. Tante
Martha was zoo bijzonder gesteld op wat ze
haar comfort noemde. Het meisje opende de
deur en stapte naar binnen. De ruime hal
zag er, ondanks de hoezen over de meubels,
toch vriendelijk en gezellig uit. Ze nam een
kijkje in den ontvangsalon en in de blijde
opgewondenheid over haar bezit, liet ze haar
koffers op den grond vallen en liep gauw
naar de eetkamer. Daar trok ze de gordijnen
open en keek uit over den tuin, die in de
stad iets ongewoons was. Van daaruit kon ze
de grooten wolkenkrabbers bekijken.
Ze stapte de keuken in en bewonderde de
handige inrichting. Terugkeerend in de hal,
nam ze haar koffers weer op, liep de breede
trap op en ging de ruime zaal binnen, dan de
boekerij aan den achterkant en vervolgens
liep ze naar de hoogere verdiepingen. Haar
eigen kamer had groote ramen, die op de
rivier en kleinere, die op de straat uitzicht,
gaven Ze zette haar koffers op haar ledi
kant Met zich in een leunstoel vallen en keek
rond Haar eigen huis! Al had ze er nog
geen dag doorgebracht, toch voelde ze zich
al echt thuis. De vorige winter was met de
Inrichting van het huis voorbijgegaan en
den zomer had ze In Southampton doorge
bracht. Maar nu zat ze in haar eigen huis.
Gek, dat ze dit zoo sterk voelde. Ze had een
buiten in Southampton, dat ze verrukkelijk
vond. Ze had een farmhouse aan het meer bij
Palm Beach. Ze had een kampement in de
Adirondacks. Maar die en het groote, nog
niet verkochte huis waren de erfenis van
haar ouders geweest. Dit echter, zoo voelde
ze het tenminste, was heelemaal haar eigen
huis!
Vreemd, dat Carey en zijn vrouw niet thuis
waren om haar te verwelkomen! Nu ja, je
kon van huisbewaarders toch ook niet ver
wachten, dat ze altijd thuis zouden zitten,
voor het geval hun meesteres onverwachts
kwam binnenvallen? Ze ging naar haar bad
kamer en kwam daaruit een half uur later
verfriseht en verkleed te voorschijn. Haar
horloge wees twee uur. Het radiogram van
tante Martha meldde, dat de Curtonia om
half drie zou binnenloopen, maar soms had
ken die Oceaanbooten wel eens geluk bij de
quarantaine en kwamen ze eerder binnen,
dan ze verwacht werden, ze belde de reede-
rij op.
„Hoe laat komt de Curtonia binnen?"
vroeg ze vriendelijk.
De beambte was, ondanks de hitte, buiten
gewoon vriendelijk en voorkomend.
„U moet u vergissen, dame", zei hij. „De
Curtonia komt niet voor morgen binnen".
„Morgen?"
„Ja, dame, tegen half elf. Als u mij uw
nummer wilt opgeven, dan zou ik u morgen
ochtend wel even kunnen opbellen
„O, neen, dank u. ik wil het u liever niet
lastig maken".
Het meisje haalde uit haar taschje het ra-
'diogram, dat ze den vorigen dag gekregen
bad, te voorschijn.
„Therese Tarpeton. Southampton, N.Y
Arriveer Woens'dag 10 Augustus 3 u n.m
rante Martha".
En het was.Dinsdag 9 Augustus!
Terry Tarpeton wierp zich op haar bed
neer.
„Geen wonder, dat tante Martha zich be
zorgd over me maakte", mopperde ze, tegen
zichzelf. „Geen wonder, dat ze dacht, dat ik
zou vergeten, dat dit huis van mij was! Ter
ry Tarpeton, je hebt nog niet zooveel ver
stand als
Ze zocht tevergeefs naar een woord, dat
genoegzaam haar domheid zou uitdrukken.
Ze keek met een zuur gezicht naar de zolde
ring. Vanavond was het bal bij de Blines.
Ze had beloofd er te .komen, als ze terug zou
zijn. Als tante Martha nu nog in de stad
geweest was en wat had willen uitrusten van
haar zeereis, dan had ze voor haar fatsoen
bij haar kunnen blijven en dat bal afzeggen.
Maar vanmiddag zou ze bridgen met Janey
Lee, Tom Whiteley en Curtis Suthers. Dat
wilde ze niet graag verzuimen. Curtis was
ja, ze wist eigenlijk nog niet precies, wat hij
eigenlijk voor haar was. Die groote, knappe
jonge man had met haar naar New-York
willen rijden, toen hij hoorde, dat de bridge
partij anders niet kon doorgaan. Maar ze
had allerlei uitvluchten bedacht. Want eigen
lijk was ze bang voor hem. Bang, dat hij
haar er toe zou bewegen, haar onafhanke
lijkheid, die ze nog pas een jaar had en die
zich eigenlijk alleen getoond had in het koo-
pen van een huis tegen den zin van haar
tante, op te geven, terwijl ze die toch zoo
kostbaar vond.
Curt had nog wel geen vormelijk aanzoek
gedaan. Maar dat wachtte slechts op haar
wil. Ze kan hem tot een aanzoek brengen,
wanneer ze maar wilde. Tegenover anderen
zou ze wellicht niet zoo ridderlijk geweest
zijn. Ze had dien winter drie aanzoeken toe
gelaten en afgeslagen. Maar met Curt stond
het anders. Curt was een fijne man en ze
wilde hem het verdriet van een afwijzing be
sparen. In den laatsten tijd had ze zich erg
onzeker gevoeld. Ze wist niet, of ze wel dol
veel van Curt hield. Ze wilde haar houding
tegenover hem niet van een bui of een stem
ming laten afhangen.
Ze sprong op. Door haar eigen vergeetach
tigheid zat ze nu in New-York. Een dag te
vroeg en zonder personeel.
Ze keek weer op de Mok. Ze kon voor de
thee nog in Southampton terug zijn. Ze kon
per telegram haar komst aan Curt melden.
Maar ze schudde het hoofd. De rit naar
Southampton leek haar toch te stoffig en te
lang. En Curt -was opeens niet meer dan een
goede oude vriend voor haar.
Maar wat moest ze nu een heelen dag al
leen in de stad doen. Al haar kennissen wa
ren immers buiten. Toch, iemand moest er
wel in de stad zijn! Ze bladerde de telefoon
gids door. Ze belde verschillende vriendinnen
op. Tevergeefs, Ze gaf het na nog enkele po
gingen wanhopig op. Maar tegen lunchtijd
kon ze het niet meer uithouden. Ze trok een
andere japon aan, zette een breedgeranden
stroohoed op en ging naar buiten. Vlak bij
huis ontmoette ze Mrs. Carey.
„O, miss Terry", riep de huishoudster ver
rast, „hoe komt u in vredesnaambent u
dan heelemaal alleen in huis geweest?
Pat is vanmorgen naar een voetbalwedstrijd
gegaan en ik ben naar den kruidenier ge
weestbent u niet bang geweest, zoo hee
lemaal
Terry schudde Mrs. Carey de hand.
„Heelemaal niet. Ik heb lekker een bad ge
nomen en ga nu lunchen. Ik ga wandelen
Wilt u even opbellen, dat ze mijn auto hier
weghalen. Verder neem ik wel een taxi. ik
blijf vannacht hier. Ik heb me vergist. Ik
dacht, dat tante vandaag aankwam, maar ze
komt pas morgen".
„U zult wel heerlijk slapen in die snoezige
kamer, miss Terry", zei de huishoudster. „Ik
ga zorgen voor schoon linnengoed en
(Wordt vervolgd).
De tinbaggermolen «Doejoeng", te
Kinderdijk gebouwd voor de Billiton
Mij., is naar Indië vertrokken. Een
overzicht van het gevaarte
