Wereld
De Jamboree groeit.
Twee Nederlandsche Padvinders in Amerika.
Er wordt nog hard gewerkt,
Doch veel is reeds gereed,
Er heerscht nu op het Jamboree-
terrein, dat daar zoo schilderachtig
aan den binnenduinrand ligt, om
zoomd door het hooge donkere ge
boomte, een drukte en levendigheid
van belang. Af en aan rijden de
vrachtauto's, hoogbeladen met mate-
terialen, waar bovenop vroolijke kna
pen zitten in hun kleurige kleedij.
Luid schallen de luidsprekers van de
versterkingsinstallatie over het de
monstratie-terrein en tientallen
nieuwsgierigen rijden af en aan, om
dit bonte schouwspel gade te slaan.
De Jamboree groeit. Met man en macht
wordt er gewerkt aan de outillage van het
terrein. Helder klinken de hamerslagen, de
wind speelt met blanke houtkrullen, die in
lange risten van de planken geschaafd wor
den. en felle bijlslagen doen de witte hout
schilfers ver in het rond spatten.
Bruggetjes worden geslagen, afsluitboo-
men worden langs de wegen geplaatst, en
aan de toegangen tot de verschillende ter
reinen verrijzen rustieke toegangspoorten,
van mooie rechte dennestammen, door vaar
dige handen keurig opgebouwd.
Een klein legertje van voortrekkers, dat
eiken dag grooter wordt, bevolkt reeds ge
durende enkele weken het uitgestrekte Jam
boree-terrein en de jongens werken van den
morgen tot den avond, om straks de gasten,
die uit alle deelen der aarde zullen toestroo-
men, zoo goed mogelijk te kunnen ontvan
gen.
Deze voortrekkers, die uit verschillende
deelen van ons land bijeengekomen zijn, heb
ben de tenten opgeslagen op een afgelegen
plekje van het terrein, waar een vroolijk,
kleurig tentenkamp is ontstaan.
In bonte verscheidenheid staan de tenten
hier bijeen, van de meest luxueuse dubbel-
daks huttent, met een vorstelijken luifel, tot
het meest simpele sheltertje, dat behalve den
bewoner nog net wat bagage bergen kan.
Uiteraard kunnen deze voortrekkers, die
den ganschen dag in touw zijn, bij hun vele
bezigheden niet ook nog een deel van hun
kostbaren tijd aan het bereiden van het
avondeten bestemmen. Daar zou te veel tijd
mee heen gaan, en daarom heeft men een
keurige keuken ingericht, waar een be
kwame kok den scepter zwaait over een aan
tal voortrekkers-assistenten en er voor zorgt
dat des avonds de hongerige magen ge
vuld worden opdat de jongens den volgenden
dag weer met frisse hen moed hun arbeid
kunnen voortzetten.
Het marktterrein.
Het marktterrein is reeds vrijwel geheel
gereed en maakt een fleurigen indruk met de
kleurige bloemperken in het midden en de
schilderachtige huisjes rondom. Voor het
restaurant staan twee groote, bontbeschil
derde totempalen, die ons even doen denken
aan den tijd, toen we met gloeiende wangen
en de vingers in de ooren Karl May en
Gustave Aimard verslonden. Ook de meeste
winkeltjes zijn reeds open, en begroeten hun
eerste klanten. Vooral de buitensportwinkel
heeft goede zaken gemaakt met zijn hooge
rubberlaarzen, die bij de huidige weersge
steldheid waarlijk geen overdaad zijn.
Het postkantoor werkt reeds op volle kracht,
het restaurant 'zal weldra de eerste gasten
kunnen ontvangen en dan zal men zich op
het terras kunnen verlustigen in den kleuri-
gen aanblik van de af en aantrekkende jon
gelui, die hier hun inkoopen komen doen,
hun souvenirs komen uitzoeken of een ge
zellige pantoffelparade over het marktter
rein zullen maken, dat ongetwijfeld een der
belangrijkste centra zal worden.
De eerste contingenten.
Maar er is reeds meer te zien op het uit
gestrekte terrein, waar men uren kan rond
dwalen, en telkens nieuwe plekjes kan ont
dekken. De eerste contingenten buitenland-
sche padvinders zijn gearriveerd en zijn be
zig hun kampement in te richten.
Daar zijn in de eerste plaats onze Neder-
landsch-Indische verkenners, die het warme
Indië hebben verruild voor het verre van
gastvrije klimaat van het moederland. Maar
de jongens trekken zich daar weinig van
aan. Met een beminnelijken glimlach op de
oolijke bruine snuiten loopen zij rond over
het hen toebedeelde terrein, verrichten op
aanwijzingen van hopman Ranneft, den con-
tingents-leider, en zijn assistenten de 1100-
dige werkzaamheden, zijn in de schilderach
tige veldkeukentjes bezig het middagmaal te
bereiden, of wijden hun aandacht aan de
fraaie pendoppo, die hier zal verrijzen, en
waarvan een verkleind model reeds op het
kampterrein staat.
Het materiaal voor dit fraaie, inlandsche
bouwsel, dat geheel uit bamboe zal worden
opgetrokken, afgedekt met atap, werfl. uit
Indië meegebracht, en ligt op keurige hoopen,
volgens grootte en dikte gesorteerd op het
kampterrein. Onder leiding van een der hop
lieden is een aantal jongens bezig reeds ver
schillende onderdeelen voor dit bouwsel in
elkaar te zetten, waarvoor het verkleinde mo
del als voorbeeld dient, welke onderdeelen
straks zullen worden samengevoegd tot een
van die schilderachtige bouwsels, welke ons
nog zoo weinig bekende land ook een zeer bij
zondere schoonheid bezit.
Wij hadden een alleraangenaamst gesprek
met hun leider, den heer Jón Oddgeir Jónsson,
die met veel enthousiasme over zijn geboorte
land vertelde, en zich zeer gevleid toonde, toen
wij hem vertelden, er veel over gelezen te heb
ben, en het zeer te bewonderen.. De heer
Jónsson vertelde ons nog, dat de IJslandsche
padvinders een groote hoeveelheid IJslandsche
souvenirs hebben meegebracht, die in een der
winkeltjes op het marktterrein verkocht zul
len worden, en er, naar hij hoopte, toe zullen
bijdragen, zijn vaderland wat meer bekend
heid te geven.
Het IJslandsche contingent heeft, voor het
naar ons land kwam, nog een zwerftocht door
Noorwegen gemaakt, waarna zij per boot van
Bergen naar Rotterdam waren gekomen. Daar
waren zij ontvangen door een drietal Holland-
sche voortrekkers, die hen verder naar het
kamp hadden begeleid.
De IJslandsche padvinders, in hun kleurige
uniformen en met hun eigenaardige, wellui
dende taal, trokken reeds bijzonder de aan
dacht, doch op prettige en ongedwongen wijze
onderhielden zij zich in het Engelsch met hun
makkers uit andere landen. Onder de stellige
belofte, spoedig nog een bezoek aan het kamp
van de IJslanders te zullen brengen, waar we
foto's van het Ultima Thule moesten bewon
deren, namen we afscheid van den heer
Jónsson en zijn vroolijke groep.
Er wordt nog hard gewerkt
Er wordt nog heel hard gewerkt op het Jam
boree-terrein. Telefoons ratelen in het hoofd
kwartier in huize „Teylingerbosch", groepjes
padvinders marcheeren van het eene terrein
gedeelte naar het andere, motorrijders en
auto's van de staf rijden af en aan, ja zelfs
ruiters galoppeeren over het groote terrein,
dat tenslotte nog te klein blijkt te zijn. Want
tegenover Woestduin, wordt in de weiden langs
den Vogelenzangschcn weg nog een groot kamp
ingericht voor de Hollandsche deelnemers.
Maar er wordt hard gewerkt. De jongens
draven dooreen, bezield met een heiligen ijver.
Veel moet er nog gedaan worden, en veel is er
reeds gereed. Reeds wapperen de kleurige
vlaggen boven het donkere geboomte, maar er
zullen er meer komen. Woensdag, Donderdag
en Vrijdag arriveeren de groote contigenten
deelnemers, en nog is alles niet gereed. Nog
moet hier de laatste spijker worden ingesla
gen, en daar het laatste likje verf worden op
gesmeerd, maar er wordt gewerkt met een
heiligen ijver, het grootsche doel waardig.
Uit alle deelen der wereld.
Een grootsch doel. Want Zaterdag
middag zal H.M. de Koningin de Jam
boree officieel openen. Dan zullen
tienduizenden padvinders uit alle dee-
len der wereld langs de tribunes defi
leer en. getuigend van een sterke en
verblijdende verbroedering der volken,
die het mogelijk maakt, dat de jeugd
hier bijeen is, om elkaar te leeren ver
staan en begrijpen. Om eikaars zeden
en gewoonten te leeren kennen en
eerbiedigen, om vriendschap te sluiten,
die enkele jaren, maar ook een ge
heel leven kan duren. Een verbroede
ring der jeugd, die misschien eens de
verbroedering der volken mogelijk zal
maken.
Dat is de achtergrond dezer massale bijeen
komst, licht en stralend, zooals de blanke ten
ten vroolijk oplichten tegen den donkeren
acntergrond der bosschen. Een blij en zuiver
ideaal. „Daer can in Vogelsangh iets grootsch
geschiên".
vindt dat lied prachtig, omdat het een Hol-
landsch lied is! 'sAvonds, als we in ons tentje
zitten, spelen we graag onze Hollandsche lied
jes en we vinden dan altijd een gretig gehoor.
We hebben een typisch-Hollandsch ver
kennerskampje opgeslagen. Een kamppoort
vormt de ingang. Daaraan hebben enkele
klompen gehangen, die een groote aantrek
kingskracht op de jongens hebben. Eén paar
klompen ruilen we voor een „tien-gallon-
hoed" van een cowboy, die we op een eere
plaats in de tent gehangen hebben! We heb-
Den twee kleine zwerverstentjes en op een
aanplakbord hangt 't affiche van de Wereld-
Jamboree in Vogelenzang! Naast ons kam
peeren zes padvinders uit Lithauen. Zij zijn
ware artisten in het vervaardigen van zand-
schilderijen. Met schelpjes en gekleurd zand
hebben ze hun verkennersembleem op den
grond uitgebeeld.
Verkenners uit Polen zijn een zweefvliegtuig
in elkaar aan 't zetten. Hiermee hopen ze
eenige vluchten over het Jamboreekamp te
maken. Een Pool laat mij zijn handteekenin-
gen-verzamelboek zien. Hierin staat o.m. een
paar krabbeltjes van een Hollandschen ver
kenner uit het Nationale kamp in Wassenaar,
dat een paar jaar geleden gehouden is. Samen
gaan wij naar de tentoonstellingstent, waar
van ieder land een afdeeling is. Ook Nederland
is hier vertegenwoordigd en wel door foto's
en beschrijvingen. Zoo dwalen we den heelen
dag door de verschillende kampen, ruilend en
handteekeningen in herinneringsboeken
schrijvend. Ook maken we heel vaak een
praatje met verkenners uit alle mogelijke
Amerikaansche staten en uit andere landen.
De inzet van de Nationale Jamboree.
Het Amerikaansche kamp groeit snel. Op den
voorgrond den leider van het Amerikaansche
contingent, mr. Harry A. Gordon (links) in ge
sprek met een der secretarissen der Jamboree,
den heer A. G. Hartman.
even doen droomen van een windstillen tro
pennacht, met roerlooze palmsilhouetten en
de wonderlijk ranke omtrekken van een in
landsche woning, als met Oost-Indische inkt
geteekend tegen een donkerblauwen sterren
hemel.
Het kamp der Yankees.
Op een geheel ander gedeelte van het ter
rein zijn de Amerikaansche voortrekkers,
ijverig geholpen door hun Hollandsche mak
kers, bezig het Amerikaansche kamp in ge
reedheid te brengen voor de ontvangst van het
Amerikaansche contingent, dat uit ruim acht
honderd deelnemers zal bestaan. Groote khaki-
bruine tenten staan reeds over het terrein
verspreid, die zullen dienen voor het onder
brengen van de voorraden, voor het herbergen
der jongens tijdens regenachtig weer e.d.
Daaromheen zullen de kleinere shelters worden
gerangschikt, waarin de jongens zullen over
nachten en er wordt hard gewerkt, om de ter
reingedeelten daarvoor af te bakenen.
Wij troffen op het terrein den leider van
het Amerikaansche contingent, mr. Harry A.
Gordon aan, die zich zeer vleiend uitte over
de prachtige omgeving van het Jamboree-ter
rein, dat hij voor een dergelijke bijeenkomst
werkelijk ideaal achtte. Verder sprak hij
vriendelijke woorden over ons land en zijn be
woners, dat hij reeds eerder bezocht had, en
waaraan hij de prettigste herinneringen be
houden had.
Van verre kusten.
Interessant is ook het IJslandsche contin
gent, dat uit 31 deelnemers bestaat, en een der
eerste buitenlandsche 'contingenten was. Deze
jongens, die voor het meerendeel Engelsch
spreken, waren ook zeer verrukt over de mooie
omgeving van het kamp, doch haastten zich,
daaraan toe te voegen, dat hun eigen, bij ons
Overzicht van het Voortrekkerskamp.
Indrukken van het kamp.
oog torent de groote obelisk, het
Washington-monument, in de avond
lucht. Door helle schijnwerpers be
schenen, staat het daar als een stille
wachter over het machtige Jamboreekamp.
Aan zijn voet liggen honderden tenten en
tentjes. Straten doorkruisen het kamp, drom
men verkenners, die te zamen zijn gekomen
uit alle staten van Amerika, om één in de
1 Broederschap van Baden Powell, het vijf en
1 twintig jarig bestaan van de Beweging in de
U.S.A. te vieren, dwarrelen doorheen.
De Jamboree gaat beginnen.
Laat in den avond komen nog troepen
vreemde verkenners binnen, zwaar bepakt,
stoffig van den langen weg dien ze afgelegd
hebben, om het groote padvindersfestijn mede
te maken.
Timmerlieden werken nog laat in den avond
onder de booglampen. Balken worden aan
gesleept, hamerslagen klinken regelmatig op
de planken van de tribunes van het open
luchttheater, waar- bonte padvindsshows,
cowboy- en Indianendansen gehouden zullen
worden als de Jamboree eindelijk zal begin
nen.
Kamptafels worden in elkaar gezet, keukens
worden ingeruimd. Verkenners loopen bedrij
vig over de kampwegen, die nu nog mooi groen
zijn, maar die weldra stoffig en dor zullen
worden onder de duizenden voeten die daar
overheen gaan. We drukken voor 't eerst de
hand van verkenners uit alle deelen van de
wereld, die vannacht in ons subkamp zullen
slapen. Een kampvuur laait op en belicht
vaag de keukententen, waar de koks bezig zijn
de pannen af te wasschen.
Verkenners komen toegestroomd. Verken
ners uit Texas.Groote breede flapperende
cowboybroeken, leeren rijbroeken, een imita
tie-pistool in den gordel. Ze ontmoeten hun
Broeder-verkenners uit Zweden.
Texas en Zweden!
Twee geheel verschillende landen, ver van
Twee geheel verschillende volkeren, wier
afgezanten hier nu staan rondom het hoog-
oplaaiende vuur van de Nationale Jamboree
waar ruim dertigduizend jongens samen kam
peeren.
Cowboyliederen dreunen de avondlucht m.
Zij worden gezongen met de felheid van het
flakkerende kampvuur!
Ginds arriveeren nog steeds talrijke groepen
padvinders, die zoojuist aangekomen zijn. Ze
slaan hun tenten op onder de wiegelende
booglampen. Een zwaar geladen atmosfeer
hangt boven 't wijde kamp. Ieder draagt in
zich den indruk van iets groots en geweldigs,
dat gaat beginnen. Zoo heeft de eerste avond,
dat wij, twee Hollandsche jongens hier zijn.
ons geboeid en gegrepen.
Den volgenden morgenEen schelle kreet
van een schaterlachende verkenner doet ons
om 't hoekje van onze tent kijken. Daar zien
we onder een houten schutting twee glim
mende beenen van een wakkeren scout, die
't frissche water van de douehe over z'n sla
perige leden laat plassen!
Vijftig af deelingen, elk van achttien douches
zijn op het veld aanwezig. Hier kunnen vele
jongens 's morgens en 's avonds hun bad
nemen. Als we dat zien glippen we ook gauw
uit onze slaapzakken, en rennen langs de
kampkeuken, waar voor ieder groep centraal
gekookt worden.
Even staan we stil om net nog te zien hoe de
kok zijn vinger in de pap steekt en daarna in
zijn mond, om te proeven of de pap goed is!
Deze kampkeukens zijn door het Amerikaan
sche leger afgestaan voor de Jamboree. Langs
een loopende band worden de pannen naar den
uitgang getransporteerd, waar de patrouillekok
de pap naar het troepkamp vervoert en de
pan in de hooikist zet. Echt Amerikaansch zijn
de patrouillekeukens ook weer ingericht. In
iedere keuken staat een complete ijskast.
Groote witte waterzakken hangen aan drie-
pooten. Daarnaast is een glimmend auto
maatje aangebracht met papieren bekertjes!
Na den verfrisschenden dronk werp je het
bekertje in een emmer.
Uniforme-vuilnisemmers staan bij iedere
keuken te wachten op den afhaaldienst.
We loopen na ons Amerikaansch ontbijt de
I tent, waar de generale kampstaf gevestigd
I is, binnen. Een vriendelijke commissaris laat
ons eenige statistieken zien, waarop de hoe
veelheden voedsel zijn aangegeven, die voor
deze Jamboree noodig zijn. Zoo zien we de
verbazingwekkende getallen als: 15.000 broo-
den per dag, en 70.000 eieren per ontbijt! Er
zal dagelijk een riviertje van 30.000 liter melk
I vloeien. Honderdduizend maaltijden moeten
er lederen dag opgediend worden
Daar komt onze vriend Skyler op ons af.
Of we een „Swell time" gehad hebben, vraagt
'lui.
Zijn roode haardos gaat nu verborgen onder
een witte tropenhelm! Hij laat ons teekenin-
gen zien voor de eerste uitgave van 't Jam
boreekrant je dat we iederen morgen bij het
ontbijt zullen krijgen.
Een compleet jamboreedagblad van zestien
pagina's wordt door de scouts zelf geredigeerd.
Eigen teekeningen, zelf geschreven verhalen
foto's van vreemde deelnemers en vlotte
snaphots. Als Mr. Skyler iets doet, dan doet
hij het goed. Zoo nu ook. Hij troont ons mee
naar de brandweertent, waar twee glimmende
brandweerauto's met bemanning gereed staan,
om bij het eerste alarm uit te rukken. Bij het
postkantoor worden door de jongens de brie
ven van thuis ontvangen. Langzaam slenteren
ze, al lezende, naar de „scoutshop" waar ze
echt Jamboreepapier koopen en meteen aan
't werk slaan om een antwoord te schrijven.
Dat valt soms niet mee. Er is zóóveel te zien,
en toch weten ze niet wat te schrijven.
We kijken om en zien een prachtig pad
vinderscorps met tambours en hoornblazers
het veld opkomen. Honderd twintig verken
ners marcheeren met vliegende vaandels het
veld op. Zij staan stil voor de ruime staf tent,
om hun Chief James E. West, een muzikale
De morgen van den volgenden dag brengt
een nieuwe verrassing, de officieele opening
van de Jamboree. In breede rijen staan de
padvinders opgesteld rondom het uitgestrekte
terrein, dat met „marktplaats" betitelen,
omdat het er net zoo druk is als op een markt
dag.
De Generale Staf staat voor de groote
vlaggepaal opgesteld. Dan klinken twee
pistoolschoten, op welk signaal aan 48 vlagge-
masten door een vertegenwoordiger van elk
land de eigen vlag geheschen wordt. Duizen
den handen brengen tegelijk het saluut. Wij
zien op dit moment maar één ding: de rood-
wit-blauwe vlag, die met een vaart naar het
topje van de Holland-mast vliegt, zich daar in
den wind ontplooit en vroolijk in de stralen
van de morgenzon wappert.
Plotseling dreunt een kanonschot. Een pro
jectiel aan een parachute wordt de lucht in
geschoten. De parachute ontplooit zich lang
zaam en het bundeltje daaronder eveneens.
Het bundeltje blijkt de Amerikaansche vlag te
zijn, die door een looden kogel verticaal ge
houden wordt. Daarna worden de Stars en
Stripes ook aan de groote vlaggemast ge
heschen ende Nationale Jamboree is be
gonnen! Van alle tenten waaien vlaggen in
bonte mengeling van kleuren. Iedereen is
vroolijk. Een verkennersmuziekkorps speelt
een pittigen marsch. De Chief gaat voldaan
I de staf tent binnen.
's Avonds wordt in de arena de eerste ge
zamenlijke Jamboreebijeenkomst gehouden.
In drommen ,met tientallen muziekkorpsen,
met vaandels en vlaggen, marcheeren dé pad
vinders naar binnen. Zij groepeeren zich
rondom de open ruimte in het midden. De
duizenden koppen van de 26000 scouts, die
hier verzameld zijn, teekenen zich als kleine
lichtvlekken af in het helle licht van
de vier lichttorens, die op de hoeken
van de arena gepionnierd zijn. Rood, blauw en
geel licht straalt beurtelings door het jambo
reestadion. Als alle groepen binnen zijn en
alle poorten gesloten, komt de Chief naar
voren, stormachtig toegejuicht door de pad
vinders, die hun hoeden hoog de lucht in
gooien.
De Chief heet de jongens welkom in
Washington, de hoofdstad van de U.S.A. en
geeft hun daarna een idee van de broeder
schap en vriendschap, die een jamboree be-
ookt. 't Is muisstil, een speld kan men hooren
vallen. Slechts het plotseling opflikkeren van
blitzlampen en het knippen van de toestellen
der persfotografen is zicht- en hoorbaar.
De Chief spreekt!
Als hij zijn rede beëindigd heeft laait op
nieuw het enthousiasme op en het duurt een
paar minuten eer hij een boodschap van Lord
Baden Powell of Gilwell, den stichter der pad
vindersbeweging, rustig kan voorlezen. Ten
slotte leest de Chief een boodschap van pre
sident Roosevelt, die blij is dat zulk een bui
tengewoon groot aantal padvinders hier aan
wezig is, voor.
Dan volgen de fantastische Indianendansen,
die door echte Indlanenverkenners uit de
Reservations gedanst worden. Bossen ade-
laarsveeren en amuletten zwaaien en deinen
met de lichamen mede. Rood licht wordt op
het geheel geworpen en een tam-tam geeft
het rythme aan.
Na dit hoogtepunt wordt plechtig maar toch
eenvoudig de padvindersbelofte hernieuwd.
Hiermede behoort de inzet van de Jamboree
tot het verleden. Ieder zoekt zijn eigen tent
weer op, allen verdwijnen in de duisternis
Als het middernacht is staat daar alleen nog
maar de machtige obelisk, die eenzaam waakt
over het slapen Jamboreekamp
„Holland" staat op onzen kamppoort ge
schreven. Twee klompen en een „jakar"
(touwhoepel) vormen de versiering.
hulde te brengen,voor al het werk dat hij voor
de scouts gedaan heeft. Er zijn ook enorme
voorbereidingen noodig geweest om alles zoo
goed georganiseerd te krijgen als nu het geval
is. Wanneer bijv. een vader of moeder hun
zoon op de Jamboree wenschen te bezoeken,
dan gaan ze naar de centrale administratie-
tent, waar de staf weet, waar elk scout zich
bevindt. De scouts kunnen het kamp n.l. niet
ongemerkt verlaten, door middel van het das-
sensysteem. Iedere padvinder draagt hier een
blauwe Jamboreedas. Wil hij nu het kamp
verlaten dan moet hij aan z'n leider een roode
uitgaansdas, waarmede hij weg kan, vragen.
Zoo wordt iedere verkenner, die zonder te
vragen het kamp verlaat door z'n daskleur
opgemerkt.
Na afscheid van onzen vriend genomen te
hebben, gaan we naar de radiotent. Buiten
staat een stalen zendmast opgesteld, vastge
pind met haringen. Het is een amateur korte
golf zendstation. De verkenners kunnen er
gratis een bericht naar huis sturen. Wij laten
natuurlijk een bericht naar Holland ver
zenden! De „operator" heeft eenige moeite met
de Hollandsche woorden, die voor hem vreemd
zijn. Roode en groene lichten flikkeren op, als
ons telegram de aether ingestuurd wordt. Deze
morse-berichen worden ergens in Nederland
door een amateur opgevangen, die ze telefo
nisch aan de geadresseerde doorgeeft. (Dit is
inderdaad geschied. Door een Nederlandschen
amateur-zender is het bericht ontvangen en
naar het huis van den schrijver in Bussum
doorgezonden)
Naast dit amateurstation, hebben nog twee
van de grootste radio-omroepvereenigingen
hun tenten opgeslagen, waar iederen dag
Jamboree-muziekuitzendingen plaats vinden.
Verkenners uit Hawaii, negers met hun banjo's
zeeverkenners met blokfluiten worden daar
„gebroadcast" Natuurlijk krijgen wij ook een
beurt! Geaccompagneerd door harmonica en
gitaar zingen we „In 't stille dal"! Iedereen
Inhalen op den Wagenweg
verboden.
HAARLEM Dinsdag.
B. en W. hebben geconstateerd dat bestuur
ders van motorrijtuigen op het smalle ge
deelte van den Wagenweg van het Plein tot
het Westerhoutpark-Zuidzijde elkaar herhaal
delijk op hoogst gevaarlijke wijze inhalen en
zich. niettegenstaande het drukke verkeer uit
beide richtingen, schuldig maken aan het z.g.
„snijden". B. en w. achten het in het belang
van de vrijheid en veiligheid van het verkeer
gewenscht, wegens de geringe breedte van den
weg en de verkeersdrukte die daar in het al
gemeen heerscht, te bepalen, dat op boven
genoemd gedeelte van den Wagenweg met een
motorrijtuig een ander motorrijtuig, dat zich
in dezelfde richting voortbeweegt, niet inge
haald mag worden.
Restauratie van <le Groote Kerk te
Alkmaar.
ALKMAAR, 27 Juli. De Minister van On
derwijs, Kunsten en Wetenschappen heeft
aan het gemeentebestuur van Alkmaar mede
gedeeld, dat de restauratiekosten van de
Groote Kerk te Alkmaar geraamd worden op
520.000 gulden. De minister stelt voor, dat het
Rijk daarvan zal betalen 52 procent ,de pro
vincie en de burgerlijke gemeente ieder
22 procent en de kerk 4 procent.
Men zal trachten het Werkfonds in te
schakelen om de gelden bij wijze van voor
schot te verkrijgen.
In een begeleidenden brief doet de minister
uitkomen, dat deze kerk een der meest
waardevolle monumenten van ons land is en
dat daarom redding olicht kan worden ge
noemd van de overheid.
Men hoopt thans spoedige overeenstemming
te bereiken.
