K
Recepten
Paradijs der vrouw.
Voor handige vingers.
V R IJ DAG 13 AUGUS TUS 1937
DE CROOTE LIEFDE VAN NATALIA
FRIESENHOF.
Een brokje romantiek.
ORT geleden overleed bij Brogyan op
Tsjecho-Slowaaksch grondgebied
groothertogin Natalia van Olden
burg, geboren Friesenhof. Haar
prachtig landgoed Friesenhof zal door een
zijtak van haar familie in bezit worden ge
nomen, nadat hier zich een der beroemdste
liefdesgeschiedenissen van de 19e eeuw heeft
afgespeeld.
Reeds in de 18e eeuw hadden de Friesen
hof's, een schatrijke Oostenrijksche familie,
het landgoed bij Brogyan gekocht en weldra
waren zij een leidende rol gaan spelen onder
de Hongaarsche aristocratie.
In de vorige eeuw nu werd op deze bezit
ting de schoone Natalia geboren; van wie
reeds enkele jaren later verteld werd, dat
zij „als een sprookje" was: wondermooi als
een rozeknop. Toen ze tot jong meisje was
opgegroeid, dongen de rijkste en voornaam
ste jongelieden van den Balkan om haar
hand.
Maar Natalia had haar hartje reeds ver
loren. In Wiesbaden had ze nl. den hertog
van Oldenburg ontmoet en sinds dien be
stond er voor haar geen ander meer. Men
fluisterde, dat zij in 't geheim brieven wis
selden
De familie van den hertog kwam in 't ge
weer: zij wilden tot eiken prijs verhinderen,
dat de jonge hertog Natalia die niet uit een
regeerend vorstenhuis stamde, zou huwen.
Maar de hertog volgde de stem van zijn
hart. Eens op een morgen was hij plotseling
uit Oldenburg verdwenen. Hij deed schrifte
lijk afstand van al zijn rechten, nam den
kortsten weg naar Brogyan en sloot een
morganatisch huwelijk met Natalia Friesen
hof.
En weldra vertelde men tusschen Praag,
Boedapest en Weenen, dat nog nimmer een
zoo gelukkig huwelijk op den aardbodem had
bestaan. Natalia Friesenhof, nu grootherto
gin van Oldenburg, vestigde zich met haar
gemaal op het prachtige landgoed, waar zij
leefden als tortelduiven.
lederen morgen reed de hertog door tuinen
en bosschen om eigenhandig een bouquet te
nlukken, die hij zijn gemalin als eersten
morgengroet toezond en lederen dag schreef
hij een hartstochtelijken liefdesbrief, dien
hij zfelf in het dorp postte, zoodat Natalia
dag in dag uit uit de hand van den brieven
besteller haar minnebrief ontving.
Helaas! In 1895 stierf de hertog vrij plot
seling na een korte ongesteldheid. De schoo
ne Natalia was ontroostbaar. Zij sloot de
luiken van het landgoed en gaf bevel, dat ze
nooit meer zouden worden geopend. In een
klein bosch naast den tuin liet ze een toren
bouwen, waarvan de bovenste verdieping
speciaal voor haar werd ingericht.
En hier woonde de groothertogin nog twee
en veertig jaar lang. Nooit meer heeft zij
het groote kasteel betreden. De bedienden
staf werd met uitzondering van een paar
hondenverzorgers en rijknechten ontslagen.
Het werd stil om de Friesenhof. De groot
hertogin nam geen uitnoodigingen meer aan
en ontving niemand.
lederen dag tot haar tachtigste jaar
toe reed zij door de wouden, gevolgd door
een koppel jachthonden, die buitengewoon
goed verzorgd waren. En verder besteedde
zij haar tijd aan "net ordenen van oude do
cumenten en het herlezen en rangschikken
van de vele honderden minnebrieven, die
haar echtgenoot haar eens had gezonden.
Nu, na haar dood. heeft men al deze
brieven in een familie-archief van de Frie
senhof opgenomen.
Verder heeft Natalia slechts nagelaten drie
paarden en twintig honden, terwijl op een
klein kerkhof in de nabijheid van het land
goed vijf-en-dertig van haar lievelingsdieren
rusten. Op ieder grafje ligt een steen, die
den naam van het dier draagt. Zij heeft in
baar testament beschikt, dat niemand na
haar dood meer in den toren zal wonen. Als
dus de jongere Friesenhof's het oude land
goed in bezit nemen, dan zal de toren, waar
in een eenzame vrouw twee en veertig jaren
van haar leven doorbracht, voorgoed worden
toegemetseld.
Een brokje romantiek uit de 19e eeuw,
waarvan wij met belangstelling kennis ne
men, maar dat ons, moderne vrouwen, toch
wel erg onnatuurlijk, om niet te zeggen, zie
kelijk, voorkomt.
Toch heeft een vorig vrouwengeslacht met
dergelijke toestanden gedweept! In dit op
zicht hebben we dus al heel wat gewonnen.
NIETS STAAT ZOO HELDER EN SPORTIEF
BIJ EEN GEBRUIND GEZICHT.
EEN KLEURIGE SHAWL.
Op Grootmoeders „lappendeken" werd deze
shawl geïnspireerd. Zoo bont als zij zullen
we echter niet te werk gaan.
Voor het vervaardigen van deze shawl wor
den eenige lapjes uitgekozen, in materiaal in
soepelheid overeenkomend: enkele met orna
ment, doch ook een paar in effen kleur.
Kiest men bijv. vijf verschillende lapjes, dan
worden deze aan elkaar genaaid en men be
gint weer met het eerste. Zoo gaat u door,
telkens een frissche strook, tot de shawl lang
genoeg is om te strikken.
Overal komen we ze tegen: de witte man
telpakken, de japonnetjes, de linnen mantels.
En altijd geven ze een cachet van jeugd en
zomersche vreugde.
Onwillekeurig denken we; we zijn dom ge
weest! Dom, om al die jaren lang het wit, dat
nu letterlijk iedereen staat, op den achter
grond te houden.
Het wit is een echte allemansvriend:
't Dochtertje van acht jaar ziet er schattig
en frisch mee uit, de jonge moeder lijkt er
bijna weer een meisje mee en het staat voor
treffelijk bij de zilveren lokken van de jeug
dige grootmoeder onzer dagen.
Mitswe een zongebruinde huid van ge
zicht en armen ons eigendom mogen noemen.
Bij bleeke gezichtjes staat het wit lang zioo
aardig niet. Maar.... bruin zijn is immers
op 't oogenblik een klein kunstje.
En duslaten we ons allemaal tenminste
een enkel wit kleedingstukje aanschaffen!
Onze teekening geeft een lichte suggestie. U
ziet hier (v.l.n.r.)
Een schattig wandel japonnetje met inte
ressant gefronst corsage, dat een opstaand
„hoofdje" heeft en klokrok. Desverkiezende
draagt u er een pastelkleurige ceintuur bij.
Een aardige, sportieve jas, van voren geslo
ten met een strik en te dragen bij een van
die fleurige, gebloemde toiletjes, die op 't
oogenblik zoozeer en vogue zijn.
Een minder bekend, maar heel practisch
kleedingstukje voor het strand: de wit linnen
badmantel, die over het badpak wordt .gedra
gen en met een grooten witten hoed een meer
„gekleed" geheel vormt. Van voren gesloten
met ringen en lintjes in de kleur van het bad-
costuum.
Bloemkoolsoep.
Meloen.
Runderrollade.
Gepaneerde ham
Spercieboonen.
broodjes.
Aardappelen.
Kalfsfricandeau.
Tomatensla.
Aardappelen.
Havermout.
Snij boonen.
Donderdag:
Pruimentaart.
Kerryschotel.
Flensjestaart.
Maandag:
Vruchten.
Gevulde tomaten.
Vrijdag:
Koude kalfsfrican
Ragout van garnalen.
deau.
met croütons.
Gestoofde sla.
Gebakken eieren.
Aardappelen.
Kropsla.
Citroenrijst met
Aardappelen.
vanillevla.
Botersaus.
Vruchten met
Dinsdag:
.vanillevla.
Gehakt.
Zaterdag:
Biefstuk.
Bloemkool.
Andijvie.
Aardappelen.
Aardappelen.
Bitter koekj espudding
Griesmeelpudding.
Vruchten.
Pruimencompote.
Pruimencompote.
Benoodigd: 1 K.G. pruimen (kroosjes of
kleine gele pruimen), pl.m. 75 gr. suiker,
sago.
De pruimen wasschen, schillen (als ze
moeilijk schillen even in warm water leggent
en opzetten met 1 Yz d.L. water en suiker. Ze
even door laten koken en het vocht dun bin
den met de aangemengde sago.
VEGETARISCHE MENU'S.
1. Uien en tomaten-
schotel met rijst.
Spercieboonen.
Vanillevla met
bitterkoekjes.
Vruchten.
2. Eieren met
mosterdsaus.
Aardappelen.
Botersaus.
Sla van zomerbieten,
koude boontjes en
komkommer.
Warme vanillerijst.
Vruchten.
3. Aardappelschelpen
met kaas.
Bloemkool met to
matensaus.
Aardappelen.
Krentenpanne-
koekjes.
4. Schotel van toma
ten, boontjes, aard
appelen,
geraspte kaas,
kropsla.
Yoghurt of hangop
met beschuit en brui
ne suiker.
Uien en tomatenschotel met rijst.
Benoodigd: 4 uien, l K.G. tomaten, peper,
zout, 40 gr. boter, maizena, 300 gr. rijst, 7y2
d.L. water.
De uien schoonmaken en in plakken snij
den. Deze in de boter licht bruin laten bakken.
De geschilde, in plakken gesneden tomaten
toevoegen, peper en zout er over heen
strooien, wat maggi-aroma er bijdoen en
zachtjes pl.m. 10 minuten laten smoren. Het
vocht binden met wat aangemengde maizena.
Opdienen in een vuurvaste schotel, en ge
kookte rijst er bij geven.
Pruimenjam.
Benoodigd: 1 K.G. pruimen, 3/4 K.G. suiker,
sap van 1 citroen.
De pruimen wasschen, schillen en opzetten
met weinig kokend water. Ze gaar en fijn
laten koken. De pitten komen boven drijven
en kunnen met een schuimspaan uitgeschept
worden. De suiker toevoegen en de jam laten
inkoken tot jamdikte. (De laatste druppel, die
van de lepel valt, op een koud bord, moet
als een bolletje blijven staan). Het gezeef
de citroensap toevoegen en de jam overdoen
in schoone potten. Deze sluiten met schroef
deksel of boterhampapier.
Garnalenragoüt met croütons.
Benoodigd: 2Vz ons garnalen. 2 d.L. melk,
1/2 d.L. room, 25 gr. bloem, 25 gr. boter, 1
eidooier, peper, zout, 1 eetlepel gehakte pe
terselie, 6 a 8 sneetjes casinobrood, boter om
te bakken.
De garnalen uitzoeken, wasschen en op een
zeef uit laten lekken. Van melk, boter en
bloem een saus maken, eidooier, room zout,
peper, gehakte peterselie, en garnalen er door
roeren, goed verwarmen, maar niet meer laten
koken, daar het ei dan zou kunnen schiften.
De massa netjes op een verwarmde schotel
leggen. Van het brood de korstjes afsnijden,
er punten van snijden, deze met boter in de
koekepan licht bruin laten bakken en om de
ragout heen leggen.
Pruimentaart.
Benoodigd: 200 gr. bloem, 150 gr. boter, 100
gr. basterdsuiker, 1 ei (klein), zout, 1 pond,
versche pruimen, suiker, sago.
De boter in de bloem met 2 mesjes in kleine
stukjes snijden. Suiker, zout, en ei toevoegen
en met de hand doorkneden tot een soepele
bal. Een zandtaartvorm met boter besmeren
en het deeg er in uitdrukken pl.m. Vz c.M. dik
zoodat de vorm er geheel mee bekleed is. Een
beboterd stukje papier er opleggen en hierop
wat boonen of rijst leggen om wegzakken van
het deeg bij de randen te voorkomen. De vorm
in de oven zetten, na pl.m. 15 minuten het
vulsel en het papier verwijderen en de taart
van binnen licht bruin en gaar laten worden
(10 minuten). De taart wat af laten koelen,
dan uit den vorm nemen. In dien tijd de prui
men overgieten met heet water, schillen,
halveeren en de pitten verwijderen. Wat water
met suiker aan de kook brengen, de pruimen
hierin even mee laten koken, er uitschep
pen en als ze wat bekoeld zijn in het taart
bakje leggen. Het sap dik binden met sago, af
laten koelen en er over heen schenken.
Deze taart hoogstens Vz uur voor het ge
bruik met de compote vullen.
VERWIJDER VLEKKEN ZORGVULDIG.
Melkvlekken, die juist met picnikken nog al
eens voorkomen verwijdert men als volgt. Leg
een doek onder de vlek. Wrijf de vlek met een
dotje watten gedrenkt in waschbenzine af,
bedek daarna de plek met een laagje magne
sia, wat na een half uurtje weer verwijderd
kan worden. Blijft er nog een vlek achter, dan
deze afsponzen met een zacht sponsje en lauw
water. Daarna de plek met een leeren lap zoo
droog mogelijk kloppen en weer bedekken met
een laagje magnesia, wat na een uur weer
verwijderd kan worden.
Denkt U er aan, dat de bewerking met ben
zine geschiedt ver verwijderd van vuur of
vlam.
NIEUWE UITGAVEN
NIEUWE BOEKEN VOOR JONGEREN.
„Meisjes spelen het klaar", van
Margot Warnsinck
is weer zoo'n boek dat de gevolgen van geld
gebrek en de noodzaak tot handelen door
jonge menschen bespreekt. Ank is feitelijk de
eerste, haar zusje Jos de tweede hoofdpersoon
in het verhaal over het talrijke gezin van
dr. Van der Steen, die zelf door ziekte ge
dwongen is voor langen tijd de practijk neer
te leggen. Het is goed den ouderen meisjes
te toonen hoe de kinderen Van der Steen
meehelpen o:n de gevolgen van dien toe
stand zoo weinig mogelijk voelbaar te maken,
temeer waar Margot Warnsinck het niet alles
even gemakkelijk voorstelt. Gelukkig wordt
Ank voor haar opoffering het- opgeven van
haar studie en het volhouden in een moeilijk
baantje beloond; een gelukkige verloving,
zoowel van Ank als van Jos, vormt het
„happy end". De teekeningen van Hans Borre-
bach vind ik maar voor een deel geslaagd.
Het boek is een uitgave van Gebr. Kluitman,
Alkmaar.
„Micke Heisvoort", door Emmy
Tollenaar. Illustraties v. Nans v.
Leeuwen. Uitg. H. Meulenhoff,
Amsterdam.
Emmy Tollenaar bespreekt in „Mieke Heis
voort" de vriendschap tusschen een rijk en
een arm meisje, en wil daarmee dus aantoo-
nen dat niet de stand maar wel het goede
hart van de menschen het belangrijkste in
de vriendschap is. En het lijkt me heel goed
daarop in een boek eens de aandacht van de
jeugd te vestigen.
Mieke vindt bij het armere Hansje datgene
wat ze thuis mist, een gezellig gezinsleven.
Want Mieke's imoeder, die veel schildert en
dol is op uitgaan, bemoeit zich haast niet
met het kind.
Hans op haar beurt vindt het heerlijk door
Mieke allerlei pretjes te kunnen genieten,
maar ze blijft gelukkig eenvoudig in haar
verlangens.
Moge dit boek als ik mij niet vergis ook
het weik van een stadgenoote bij de
meisjes van omstreeks 14 jaar, voor wie ik het
schat geschreven te zijn, een gunstig onthaal
vinden.
„Nelleke", door Johanna E. Kui
per; ill. J. Pander. Uitg. H. Meu
lenhoff, Amsterdam.
Johanna Kuiper is toch wel zeer op haar
best als ze voor en over kleine kinderen
schrijft. Dit „Nelleke" is ook weer en aller
liefst verhaal geworden, en de schrijfster
moet wel veel van kinderen houden om met
zooveel natuurlijkheid en warmte over hen te
kunnen vertellen.
Het is alles zoo echt beschreven. Nelleke,
die in het afgelegen baanwachtershuisje
woont en die daardoor heelemaal niet weet hoe
je met vriendinnetjes moet omgaan; de moeite
van den eersten schooldag; het meeleven met
de dorpsbewoners en met de treinen. „Nelleke"
is echt een boek dat ik alle moeders graag
voor hun kleine meisjes 6 tot 10 jaar
zou willen aanbevelen. De plaatjes van J.
Pander zijn wat grof van afwerking, maar de
bandteekening is aardig.
De Amerikanen hebben de gunst
der dames verloren. Goede Euro-
peesche echtgenooten gevraagd.
In Amerika, het paradijs der vrouw, schijnt
ook niet alles rozengeur en maneschijn te zijn.
De geweldig hooge echtscheidingsstatistiek
procentsgewijze driemaal zoo hoog als in
Europa bewijst dit overduidelijk.
Volgens een New-Yorksch blad, dat hier
aan een lang artikel wijdt, gaat thans in de
Amerikaansche hartekreet op naargoede
Europeesche echtgenooten.
Een oude dame uit de hoogste kringen ver
klaarde in dit verband aan een redacteur van
het blad„Als ik nog eens opnieuw kon be
ginnen, zou ik stellig geen Amerikaan trou
wen. De Europeanen zijn betere partners in
het netelige avontuur, dat het huwelijk nu
eenmaal is. De rijke Amerikaan geeft zijn
vrouw bij het huwelijk zooveel geld als ze
maar hebben wil, doch van haar trekt hij zich
niets meer aan. Hij neemt na eenigen tijd zijn
clubleven weer op. En materieele welstand al
leen kan een vrouwenhart niet gelukkig
maken.
Wij hebben op onze reizen gezien, dat de
Europeaan een veel beter echtgenoot is. In
Europa vormen man en vrouw ook een geeste
lijke eenheid. De man bespreekt daar met z'n
levensgezellin z'n problemen en moeilijk
heden: ze is zijn gelijke, zijn kameraad. Dit is
niet het geval bij ons, waar de man er steeds
op uit is, zijn meerderheid te be wij zen en waar
die meerderheid dan nog uitsluitend bestaat
in de handigheid om veel geld te verdienen.
De Europeaan leeft beschaafder en men
schelijker. Hij interesseert zich voor woning
inrichting, voor kleeding; hij helpt zijn vrouw
bij het samenstellen van de menu's (nu, nu....).
De Amerikaan is de meening toegedaan, dat
een vrouw niet apders behoeft te doen dan
mooi te zijn, maar dit stelt hij dan ook als
onverbiddelijke eisch. In Europa behoeft de
vrouw heelemaal geen schoonheid te zijn om
bij de mannen in den smaak te vallen; hier
wordt vooral geestelijke rijpheid van haar ver
langd.
Om kort te gaan aldus de oude dame
zouden wij er over de heele linie voor voelen,
om ons voortaan uit Europa een echtgenoot te
kiezen. Er wordt hier wel veel gesproken en
geschreven over de slechte zeden van de Euro
peanen, doch dit beschouwen wij als hetzerij
die er enkel op bedacht is, de millioenen van
onze rijke erfgenamen binnenslands te houden.
De uitingen van deze teleurgestelde society-
woman zijn natuurlijk, als alles wat uit
Amerika komt, een weinig onevenwichtig en
overdreven.
Toch zit er stellig in deze vergelijking tus
schen den (rijken) Amerikaan en den Euro
peaan een kern van waarheid.
De brei-enthousiaste van onzen tijd heeft
ongetwijfeld een doosje, misschien zelfs wel
ettelijke doosjes in haar linnenkast, waarin
ze haar overgeschoten eindjes wol bewaart.
U kunt natuurlijk allemaal een dubbel
koordje draaien? Nu, in die dubbele koordjes
effen of van twee kleuren naar keuze
vinden we een kostbaar materiaal voor het
versieren van allerlei kleedingstukken.
Kijkt u maar: het roode katoenen of wolier
bolérojasje zal nog wel aardiger staan met de
wit met roode of effen witte tressen (kiezen
we het jasje grijs, dan zijn de tressen rood,
bij een blauw jasje worden citroengele tressen
gedragen); de grijs linnen tasch met lange
hengsels prachtig om mee te nemen naar
het strand of in de bosschen, waar u gaat
picnic'en! is versierd met rood wollen tres
en de amusante ceintuur bestaat uit een stuk
of tien dubbele koordjes in rood wit en zwart.
De volumineuze strandhoed tenslotte zal
dubbel zoo aardig staan als het witte linnen
van bol en rand prijkt met roode koord versie
ring en dito stiksels.
