Bulten haar kringen
Drie Fransche floltieljeleiders zijn Donderdag te Rotterdam aangekomen. De -Bison", de
-Chacal" en de -Léopard* aan de Parkkade, waar zij veel belangstelling trokken
Jhr. mr. C. H. V. de Villeneeve te
Den Haag is benoemd tot voorzitter
van den Indischen Ondernemersbond
Te Joure hield de Bijzondere Vrijwillige Landstorm Donderdag een Provincialen Landdag. Het défilé
der B.V.L.-ers voor de autoriteiten die zich voor het raadhuis hadden opoesteld
De kleine Prins Albert van België op den arm zijner grootmoeder, Prinses Ingeborg
van Zweden, bij wie de kinderen van Koning Leopold van België thans te Fridhem
op vacantie verblijven
De heer J. Asscher, be-
kendefiguur in den diamant
handel, is te Parijs over
leden
De strijd in Sjanghai. Een
der met prikkeldraad gebarri
cadeerde straten in deze be
langrijke Oostersche haven
plaats, waar thans hevige ge
vechten plaats vinden
Te Beverwijk werden Donderdag de jaarlijksche
korte baan-draverijen gehouden, welke ge
organiseerd waren door de Harddraverij Ver-
eeniging „Prins Bernhard". Eenige deelnemers
in actie
De Italiaansche vliegtuigen, die deelnemen aan de luchtrace Istres - Damas - Pai ijs,
üta aankomst op het vliegveld Istres voor den start
FEUILLETON
door HERMAN ANTONSEN,
26)
„Als jij jezelf voor verachtelijk hield, Curt",
zei ze. „Dan zou ik je kunnen begrijpen en
'vergeven".
Zijn bittere stemming werd venijnig. „Dat
is nog al onbegrijpelijk gezegd, hè?"
„Ik bedoelde het niet onbegrijpelijk. Ik
meen, Curt, dat je wel nijdig op je zelf bent,
maar je zelf niet minacht. Als je iets pro
beert en het mislukt dan
„Wat heb ik geprobeerd?" vroeg hij bruusk
Ze keek hem recht in de oogen.
„Wat je mijdoor je gedachten
hebt aangedaan, komt er zooveel niet op
aan. We kunnen niet altijd helpen, dat we
iets denken. Als we achterdochtig zijn, nou
dan zijn we het en valt er weinig aan te ver
anderen. Maar onze daden hebben we toch
wel in onze macht. Je had je argwaan niet
in daden hoeven om te zetten. Je had mij
de vernedering kunnen besparen van bij een
portier naar mij te gaan informeeren. Maar
ik denk niet op de eerste plaats aan mijzelf.
Ik denk aan Jack Redding. Aan de positie,
waarin jij hem geplaatst hebt. Hij was can-
didaat voor een club gestelden jij hebt
hem onmogelijk gemaakt, gekozen te wor
den. Jij hebt je best gedaan, de deuren van
alle huizen in New-York voor hem te slui
ten".
„Met andere woorden", riep hij razend.
„Ik heb leugens over hem verteld!"
„Zoo is het nou precies gezegd, Curt", ant
woordde ze bedaard.
„Je begrijpt natuurlijk, dat ik dit van nie
mandook niet van joukan aanne
men!" zei hij heftig.
„Ja, dat weet ik", zei ze.
„Dusje verbreekt onze verloving?"
vroeg hij.
„Heeft die ooit echt bestaan?" vroeg zij
Heeft de Curt Suthers, dien ik lief had, ooit
werkelijk bestaan? Is hij niet altijd dezelfde
geweest, die nu voor me staat, iemand, die
als fatsoenlijk man beschouwd wordt, maar
innerlijk
,,'n Vrouw mag nu eenmaal alles zeggen",
riep hij woest uit.
„Dat een man niet met een vuistslag be
antwoorden kan, wil je zeggen?" was haar
antwoord. „Och, daar schuilt een zekere
rechtvaardigheid in, Curt. Ik zal zulke din
gen niet meer zeggen. Ik wil alleen verkla
ren, dat het me spijt, dat ik ze heb moeten
zeggen".
„En onze verloving is verbroken?" vroeg
hij nogmaals.
„Zou je verloofd willen zijn met een meis
je, dat zoo over je denkt, als ik doe?" luidde
haar wedervraag.
„Je hebt het over verdenking gehad; over
wantrouwen", zei hij. „Je veracht me, om
dat ik jou wantrouwde. Maar jij wantrouwt
me zelf ook".
„Heb ik er geen reden toe?"
„Had ik dan geen reden?" vroeg hij ver
wijtend. „Maar voor mij was het een mis
daad, aan jou te wantrouwen. Jij moogt ech
ter gerust denken, dat ik een leugenaar ben.
Zonder er een steek van af te weten, veron
derstel je, dat ik je de waarheid over het ge
beurde met Redding niet verteld heb. Is dat
fatsoenlijk? Is dat rechtvaardig?"
Ze keek hem weifelend aan. Hij was de
man, van wien ze gehouden had. Hij was de
gene, dien ze voor het eerst van haar leven
vol liefde gekust had. Nog geen twaalf uur
geleden had ze gezegd, dat ze met hem trou
wen wilde. Nog geen halve dag geleden was
hij haar ideaal van ridderlijkheid, trouw en
liefde geweest. En nu beschouwde ze hem als
een gemeen leugenaar. Dat was niet eerlijk;
dat was niet rechtvaardig.
Terry voelde plotseling een opwelling van
teederheid tegenover hemniet de teeder-
heid der liefde, maar die van het medelijden.
Haar liefde tegenover hem was dood. Ook al
zou hij haar bewijzen, dat hij niet over Jack
gelogen had, dan zou ze toch niet meer van
hem kunnen houden. Maar wat kon ze ver
der er aan doen? Ze kon haar tegen hem in
gebrachte beschuldiging niet bewijzen. Maar
hij kon het tegendeel evenmin aantoonen.
Er was maar een, die daartoe in staat was
en dat was Redding zelf.
Op dat oogenblik kwamen de Carsons het
zaaltje binnen. Achter hen kwam Carol en
de man, naar wien ze glimlachend opzag,
was Jack Redding. Suthers zag hen ook. Zijn
gezicht verstrakte.
„Veronderstel eens", zei hij zich tot Terry
wendend, „dat ik Redding er toe bracht, te
erkennen, dat hij de dingen van jou gezegd
heeft, die ik beweerd heb, wat dan?"
„Dat is natuurlijk een bespottelijke veron
derstelling", zei Terry.
„Toch waar? Wat Is er voor bespottelijks
aan de veronderstelling, dat die Redding een
laffe schurk is? Als ik een gemeene leuge
naar kan zijne waarom hij dan niet? Is hij
zoo'n ridder zonder blaameen man, die
meisjes in een bus aanklampt en op haar
kosten verteringen maakt
„Nou maak je jezelf onmogelijk, Curt", zei
ze tegen hem.
„Ik onmogelijk? Een man is altijd onmo
gelijk, als hij een ander aanvalt tegenover
de vrouw, die van dien ander houdt, niet
waar?"
„En jij neemt onzin voor waarheid aan!"
zei ze.
„Toch waar?" smaalde hij onverholen.
„Meisjes verbreken geen verloving, als ze
niet op een ander verliefd geworden zijn. Jij
bent dolverliefd op iemand, die zelf
„Zoo maak je het zelfs onmogelijk voor
ons om goede vrienden te blijven, Curt", zei
Terry, waarschuwend.
„Alsof jij goede vrienden zoudt blijven met
een man, die zoo laag van karakter is, als jij
van mij veronderstelt!" zei hij schimpend.
„Maar je bent bang, dat je nieuwe afgod
leemen voeten zal blijken te hebben, is het
zoo niet? Nou, ik zal het je dan laten zien.
Ik zal hem hier en nu dadelijk laten erken
nen
„Curt!" hijgde ze.
Wat hij dien middag gedaan Ihad, was al
erg genoeg. Maar als hij nu hier in het
restaurant publiek een scène ging veroorza
ken, dan kwam dat op hetzelfde neer als
maakte hij het publiek er op attent
dat degene, over wie hij met Red
ding twist had gekregen, niemand
anders was dan zij zelf. En er viel niet
te twijfelen aan zijn voornemens. Hij was
van zijn stoel opgestaan en wachtte, leunend
op den rug er van, de komst van Carson en
zijn gasten af. Ze begreep zelf niet meer,
hoe ze zoo dwaas had kunnen, zijn, Curt over
te halen, hierheen te gaan, terwijl ze toch
wist, dat Jack Redding met de Carsons mee
zou komen. Al had ze dan ook vaag de be
doeling gehad, de twee mannen bij elkaar te
brengen, waarom had ze dat in vredesnaam
in een publiek restaurant gedaan?
Te laat had ze er spijt van. Had Curt met
recht beweerd, dat ze van Jack hield? iDat
was immers belachelijk? En vanmorgen was
er immers voor goed een breuk tusschen hen
beiden gemaakt? In elk geval, ze moest nu
maatregelen nemen.
Niet alleen omdat ze bang was voor haar
eigen naam, maar het was ook erg onbehoor
lijk tegenover de Carsons, om hen in een
scène te betrekken.
Ze stond zelf ook op. En de muziek, die
een poosje gezwegen had, begon juist weer.
Ze gaf Curt een arm en deed een stap naar
den dansvloer toe. Onzeker volgde hij haar,
weifelde even en ging toch mee. En toen ze
aan het dansen waren, kwamen de Carsons
him tafeltje voorbij.
„Waarom deed je dat?" vroeg Curt fluiste-
rend,
„Om jou er voor te behoeden, ons beiden
in opspraak te brengen", antwoordde ze.
„Is dat de reden?" vroeg hij smalend. „Of
was het om Redding te redden?"
„Toe, Curt!" fluisterde ze dringend.
„Ik zal hem toch wel krijgen", gromde hij
woest. „Die aap liep weg, voor dat ik over
eind kon komen, maar nu hij hier is
„Curt!" Haar stem klonk dreigend en be
slist.
„Noulaten we dan hier vandaan gaan",
stelde hij voor.
„Ik geloof ook, dat dat beter is", gaf ze toe,
(Wordt vervolgd).
