Buiten haar kringen
FEUILLETON
door HERMAN ANTONSEN.
27)
Ze keerden naar hun tafeltje terug en
Curt wenkte den kellner. Slechts twee tafel
tjes verder zaten de C arsons met Carol en
Jack. Terry vroeg zich af, hoe Gladys er nu
wel over dacht. Gladys had haar verteld, dat
ze met Redding naar het Casino gingen. En
nu was Terry met haar verloofde in dat
zelfde restaurant. Och. wat kwam het er op
aan wat Gladys dacht? Op het oogenblik
was' het alleen van belang, Curt hier weg te
krijgen. En tot haar verwondering gelukte
dat zonder moeilijkheden. Curt betaalde en
ze gingen het restaurant uit.
„Je hoeft me niet thuis te brengen", zei
Terry, toen de portier een taxi wenkte.
„Niet?" vroeg hij schor. „Ik heb je hier
toch ook heengebracht?"
Hij stapte achter haar aan in de taxi en
gaf het adres van haar huis op het Living
stone Plein.
„Nou, dat is dan de laatste maal, dat lk
je naar huis breng," zei hij.
„Laten we daar niet over praten, Curt", zei
ze gejaagd.
„Je ziet de dingen niet graag onder de
ooge:i, wel?" spotte hij.
„Ccrt, laten we niet nog meer kibbelen. We
hebben allebei een fout begaan. Dat is alles,
wat er van te zeggen valt".
..Ik heb geen fout begaan.... zeker niet,
door van jou te houden", zei hij. „Maar 't
lijkt me toe, dat jij erg veel van een weer
haan weg hebt. Je slaat om bij het minste
zuchtje. Je waait met alle winden mee".
„Kan ik het helpen, als dat waar is?"
vroeg ze.
„Ik veronderstel van niet, maar het is voor
mjj vrij ellendig. Als zoo'n vervloekte buiten
staander zoo maar zijn neus er in kan ste
ken en
De taxi hield voor haar huis stil. Curt
stapte mee uit.
..Ik kom even mee", zei hij.
Ze schudde het hoofd.
„Nergens goed voor, Curt. Het is nu een
maal uit".
,En je hebt Redding nog niet eens ge
vraagd naar de waarheid en naar wat hij ge
zegd heeft!"
Ze staarde hem strak aan.
„Curt, waarom houd je dat vol? Je weet,
dat het niet waar is".
„Zoo, weet ik dat? Nou, als jij het dan
voor den drommel denkt, dat ik mijn geluk
zoo maar in elkaar laat trappen, door
„Niet door hem; door je zelf", zei ze. „Ik...
ik kan niet meer van je houden, Curt.
Gedag!"
Een oogenblik voelde ze echt angst voor
hem. Zijn oogen stonden zoo woest. Hij
streek langs zijn wang.
„Jouw vriendje heeft me vandaag een klap
gegeven", zei hij. „Hij was weg, voordat ik
kon terugslaan en ik wist niet, waar ik hem
vinden kon. Maar nu weet ik het".
Met die woorden stapte hij in de taxi en
ze hoorde hem tegen den chauffeur zeggen,
dat hij naar het Casino terug moest rijden.
Een oogenblik voelde ze neiging, de taxi na
te loopen, maar haar gezond verstand zei
spoedig, wat haar te doen stond. Ze stak
haar sletuel met bevende vingers in het slot.
Ze nam den hoorn van het toestel in de hal
op en zonder zich er over te bekommeren,
of Carey of zijn vrouw het soms zouden hoo-
ren, belde ze het Casino op en vroeg mijn
heer of mevrouw Carson aan de telefoon.
Even later hoorde ze de stem van Parker.
„Je spreekt met Terry", zei ze buiten adem.
„Zeg, Parker, ik heb een stommiteit uitge
haald. Ik heb Curt meegenomen naar het
Casino en ik geloof, dat hij er nu weer naar
toe is. ik kan alles niet zoo gauw uitleggen....
maar zie mijnheer Redding de zaal uit te
krijgen, wil je?"
Parker Carson had tenminste één goede
hoedanigheid. Hij was geen hoogvlieger,
maar hij verstond de kunst van snel hande
lend op te treden, zonder veel te vragen naar
het waarom.
„In orde, Terrry", antwoordde hij en ze
hoorde hem den hoorn ophangen.
Loom klom ze de trap op naar haar eigen
kamer. Ze had tegen Mrs. Carey gezegd, dat
ze niet voor haar hoefde op te blijven en ze
was blij, alleen te zijn. Dat kwam er dus
van, als iemand ook maar even van het con-
ventioneele pad afweek! Maar even buiten
de eigen kringen zich waagde! En toch, ze
was er blij om! Als ze eens niet die bus naar
Coney genomen en Jack Redding ontmoet
had. Dan had ze misschien niet, of pas toen
het te Iaat was, ontdekt, wat voor een man
Curt Suthers eigenlijk was. Dan was ze hem
getrouwd en ongelukkig geworden, omdat ze
hem haatte!
De telefoon rinkelde en ze nam den hoorn
op.
„Terry?Met Gladys! We zijn thuis.
Parker nam ons het restaurant mee uit, als
of de politie ons op de hielen zat. Terry, ver
tel in hemelsnaam eens, wat moet dat alle
maal beteekenen? Heb je het uitgemaakt met
Curt?"
Terry haalde haar schouders op. Och ze
kon het eigenlijk nu even goed vertellen als
later.
„Ik ben bang, dat het werkelijk zoo is,
Gladys", zei ze bedaard.
„Maar wat heeft die aardige jongen van
Redding daar nu mee te maken?"
„Toe. Gladys, laat dat nu voor vanavond
rusten. Morgen
„Maar ik verga van nieuwsgierigheid,
schat!" zei Gladys.
XIII.
„Ik verga van nieuwsgierigheid!" had
Gladys gezegd.
Slapeloos lag Terry in donker en glimlach
te om die woorden van haar vriendin. Al
haar kennissen zouden wel verteerd worden
door nieuwsgierigheid. Het had geen nut,
aan Gladys te vragen, het stil te houden. Ze
zou het dus zeker tegen haar man vertellen;
dat kind van Terhune zou het rondbabbelen.
En een verbroken verloving is nu eenmaal
iets, dat je niet stil kunt houden. Alleen, ze
had zoo'n hekel aan dat geklets en het ge
beurde in de Totem Club zou ongetwijfeld
met dat verbroken engagement in verband
gebracht worden.
Enfin, er was doodeenvoudig niets tegen te
doen. En toen dacht ze aan wat Gladys over
Redding gezegd had en ze voelde, dat ze be
gon te blozen. „Die aardige jongen van Red
ding" had ze hem genoemd. Ze was stilletjes
in haar schik, dat ook anderen hem aardig
vonden. Maar dat was hij ook, dacht ze bij
zichzelf met een zekere uitdagendheid Dan
duwde ze haar gezicht stijf in het kussen. Ze
wilde slapen.... slapen!
Toen Carson van de telefoon terugkeerde,
maakte Redding er niet het minste bezwaar
tegen, dat er een einde aan het avondje
kwam. Er was niet veel verbeeldingskracht
voor noodig, om dat telefoongesprek in ver
band te brengen met het heengaan van Ter
ry en Suthers. Zoodra hij Suthers zag, was
hij gejaagd geworden. Uit de houding van
zijn gastheer maakte hij op, dat hij van zijn
ruzie met Suthers op de hoogte moest zijn.
Toch verwonderde dit hem. Als ze van die
scene afwisten, waarom hadden zij die
toch goede vrienden waren hun afspraak
je voor dien avond niet laten vervallen?
Hij was de Totem Club in blinde woede uit
geloopen. Hij had er niet op gewacht, totdat
Suthers opgestaan zou zijn, omdat hij bang
was, dat hij hem anders zou vermoord heb
ben. En terwijl hij op zijn kamer in Brook-
C~ e8rst de volSencle week zou hij naar
Manhattan verhuizen, de zaak nog eens
overdacht, besefte hij, wat er achter dien op
stopper eigenlijk zat.
De gewilde onbeschoftheid van Suthers
had hem er niet toe gebracht, dien man te
slaan. Dat glas whiskey, hem in het gelaat
geworpen, zou geen reden zijn geworden tot
handtastelijkheden, als er geen andere drijf
veer achter gezeten had. Hij zou bedacht
hebben, dat Suthers zwaar geborreld had, dat
diens handelwijze hem zelf meer kwaad zou
doen dan den candidaat, als hij op dat oogen
blik niet zoo afschuwelijk jaloersch op den
verloofde van Terry was geweest. Niet om
die onbeschoftheid, maar omdat hij van
Terry hield, had hij den man tegen den
grond geslagen. Nu ja, wat zou dat dan nog?
(Wordt vervolgd),
De zoon van president Roosevelt, op huwelijksreis in
Frankrijk, begeeft zich naar een auto tijdens zijn verblijf
te Parijs
Het carillon van het paleis op den Dam te Amsterdam wordt grondig schoongemaakt en
voorzoover noodig gerestaureerd. De werkzaamheden in den paleiskoepel
Op .Marlot" te Den Haag komt Z. K. H. Prins Bernhard iedere week ten
nissen. De Prins in actie tijdens een der partijen, welke Hij Vrijdag met den
oefenmeester, den heer Henning en eenige leden van .Marlot" speelde
Aan boord van bel zich in de nabijheid van Soerabaja op zee bevindende motor-tankschip .Manvantara' van de Petroleum Mij.
La Corona', had, tijdens het zgn. ontgassen der benzinetanks een hevige ontploffing plaats, waarbij twee leden der Chineesche
bemanning om het leven kwamen en drie anderen gewond werden - De ravage aan boord van het zwaar beschadigde schip
Voor de rijdende pont, die bij Zeebrug de verbinding
tusschen de beide oevers van het Merwedekanaal zal
vormen, zijn Vrijdag de rails op den bodem van het kanaal
neergelaten
De scheepsjager,
die in langzamen
tred zijn paard het
schip langs vaarten
en kanalen doet
voorttrekken wordt
sporadisch
Dr. G. W Locher is benoemd tot
conservator aan het Rijksmuseum voor
Volkenkunde te Leiden
