het hoogste recht
Landstormdag te Groot Ammers.
Nederlandsche trekpaarden doen hun intrede op de Jaarbeurs te Utrecht, waarvan de agrarische De Najaarspaardenmarkt, welke deze week te Eist werd gehouden, trok veel belang-
afdeeling veel belangstelling trekt stelling. Een overzicht
FEUILLETON
Naar het Amerikaansch
van
MILDRED DANNING.
(Nadruk verboden.)
12)
Jackson weer bij de hall kwam. be
merkte hij, dat er juist een dans geëindigd
™as; de hall bood een fleurigen aanblik door
öe avondjaponnen der dames, overal was ge-
6U ^weging. Hij zocht zijn gastvrouw op
vertelde, waarom Virginia niet aanwezig
;;°5 zijn; ze had heimelijk plezier om zijn
verlegenheid, want zijn verloving met Virgi
nia was eigenlijk een publiek geheim. Daarna
™>eg en kreeg hij eenige dansen met Sylvia
Monroe, ter eere waarvan dit feest gegeven
werd Sylvia en hij kenden elkaar al vijf
den jaar; ze waren steeds groote vrienden ge
lest, en de Monroe's hadden verwacht, dat
min vriendschap zich op den duur in liefde
zou veranderen, maar drie jaar geleden kwam
•irgmia terug van een lang verblijf bij een
«nte in 't Noorden en was zóó de „dritte im
""tóe;» geworden.
Sylvia was een slank en elegant meisje.
®aP, donker en ernstig. Ze hield van Virgi-
m*. evenveel als van Jackson en al had de
Bloeiende genegenheid van Jackson voor Vir-
hff i^aar wel eens slaPelooze nachten ge-
£°st, liet ze hiervan niets merken.
Toen ze gingen dansen, vertelde hij waarom
dien avond niet komen kon en Sylvia
3 vroolijk aan. „Maar nu zul je mis-
•■cnien meer met de anderen dansen?"
»lk ben op het oogenblik heel tevreden, jij
antwoordde hij.
„Dat hoef je me nu niet wijs te maken, Jack
son, maar ik neem het je niets kwalijk, hoor.
Is Lloyd niet met je meegekomen?"
„Ja, heb je hem niet gezien?"
„Neen, ik weet natuurlijk dat moeder hem
gevraagd heeft, maar ik was eigenlijk be
nieuwd, of hij komen zou".
Jackson deed geen moeite een excuus voor
Lloyd's onbeleefdheid te vinden; hij veran
derde van onderwerp, maar verbaasde zich.
dat Lloyd Sylvia nog niet begroet had.
Na den dans met Sylvia, danste hij met
iemand anders en toen hij daarna geen
partner meer vond, liep hij de hall in en
ging daar zitten. Juist voor hij Sylvia verliet
had ze gezegd, dat ze, omdat Virginia er niet
was, niet op al zijn dansen beslag wilde leg
gen. Haar opmerking kwam hem weer in de
gedachten, en hij ha'alde zijn programma
voor den dag, om 't in te zien. Hoe wenschte
hij, dat Virginia's naam, om den anderen
dans in dit programma had gestaan. Dagen
lang had hij zich op dezen avond verheugd.
Toen glimlachte hij. Waarom ook niet? peins
de hij. Of ze er nu niet in levenden lijve was,
in gedachten was zij toch bij hem en met
een wonderlijk lachje, zette hij haar naam
achter iederen derden dans. Die dansen be
sloot hij met haar uit te zitten, hoewel ieder,
die hem zou zien, in de overtuiging zou' zijn,
dat hij alleen was. Jackson keerde zich op
zijn zitplaats om en keek door de breede deu
ren, die de zaal van de hall scheidden, naar de
dansenden.
Hij zag een massa bekenden, tot hij plotse
ling tot de ontdekking kwam, dat hij Lloyd
niet zag; ook dat hij hem geen enkele maal
had zien dansen.
„Ga dan samen met Lloyd en houdt een
oogje op hem."
De woorden uit Virginia's briefje kwamen
hem in den geest en hij stond haastig op en
slenterde de hall door maar hij zag Lloyd ner
gens zitten. Jackson liep naar de trap en
keek naar boven, naar het bordes. Daar was
een afgezonderd hoekje, verscholen achter
palmen en varens, maar na een zorgvuldig on
derzoek zag Jackson, dat er niemand zat. Een
snelle blik door de balzaal verzekerde hem dat
Lloyd ook daar niet was. Wat zou die jongen
in vredesnaam uitvoeren?
Er was nog een plaats, waar hij zijn kon,
tenzij hij naar huis gegaan was, en Jackson
duwde de deur van de eetkamer open, links
van de hall, die nu als restauratiezaal was in
gericht. Hier was een lange tafel, beladen
met cakes, sandwiches en verschillende lekker
nijen, voor het souper bestemd, en aan den
anderen kant stond een buffet, rijkelijk voor
zien van alle mogelijke dranken, waar een
jonge neger in een gesteven wit pak gekleed,
den scepter zwaaide.
Lloyd leunde tegen het buffet met zijn glas
in de hand en keek naar de soupertafel. Ver
der was het vertrek leeg. Jackson duwde de
deur wijd open en trad binnen.
„Hallo, Lloyd, wat voer je hier uit, waarom
dans je niet?"
Lloyd draaide zich verschrikt om en staarde
hem aan. Jackson kreeg een schok van on
rust, toen hij het verhitte gezicht en de on
zekere hand opmerkte.
„Hallo," antwoordde Lloyd, „welke dans is
het?"
„De vijfde geloof ik, we waren een beetje
laat. Dans je vanavond niet?"
„Natuurlijk wel", hernam Lloyd grijns
lachend, „waarvoor denk je dat ik anders hier
gekomen ben?"
„In orde, ouwe jongen,-wind je niet zoo op.
maar ik had je riiet meer gezien sinds onze
komst, en ik wou weten, waar je uithing. Je
bent zeker aldoor hier geweest?"
Maar Lloyd, die zich bewust was welken
in druk hij moest maken, zette zich schrap.
„Nu en wat dan nog, als dat zoo was? Daar
heb jij toch niets mee te maken? Jij bent niet
mijn voogd, zooals je brave vader".
Jackson zweeg een oogenblik. Hij had tem
perament, hoewel hij zich beter bedwingen
kon als Lloyd en hij hield zich met moeite in.
„Wat bezielt jou?" vroeg hij kalm. „Na
tuurlijk gaat het" me niet aan, maar dat is
nog geen reden, om op zoo'n manier te spre
ken."
Lloyd mompelde iets in zichzelf en keerde
Jackson zijn rug toe. Deze aarzelde een
oogenblik, maar hij voelde dat het zijn plicht
tegenover Virginia was, om te doen wat Vir
ginia hem had gevraagd, hoe onaangenaam
dat ook mocht zijn.
„Luister, Lloyd", begon hij. „ik wou je een
oogenblik spreken, als je 't goed vindt, kom
even hier, wil je?"
Lloyd keerde zich om. „Wat beteekent, kom
hier?" barstte hij uit, „ik zit hier best.".
Jackson beet op zijn lip. Hij wist, dat hij
zich niet lang meer zou kunnen inhouden,
dus haastte hij zich met wat hij zeggen wilde.
„Ook goed", sprak hij, ,.als jij 't best vindt,
vind ik het ook best, maar 'fc eenige, wat ik
zeggen wou, was, dat Sylvia me vroeg, waar je
was; ze zei, dat ze je nog niet gezien had. Ik
dacht, dat je misschien vergeten had, haar
te begroeten".
„Ik ben je heel dankbaar," antwoordde
Lloyd, „maar ik kan heel goed op mijn eigen
zaken passen, dank je
Jackson aarzelde weer. Hij wist, dat hij het
verkeerd had aangepakt, maar hij moest op
de een of andere manier zien. Lloyd van het
buffet weg te krijgen.
„Verdraaid!" lachte hij eindelijk, „wat ben
jij van avond gauw op je teentjes getrapt. Ik
dacht alleen maar dat je 't weten wou. Doe je
den volgenden dans mee?"
„Ja zeker. Waarom?" vroeg Lloyd.
O, zoo maar."
Lloyd zette zij glas hard neer en keek hem
aan. „Ik weet waarom", riep hij. „Het is om
dat je je geroepen voelt je met mijn zaken
te bemoeien, en je overal in te dringen, maar
dat is niet noodig, begrijp je? Ik doe wat ik
wil, en ik za] drinken waar ik trek in heb. Je
denkt, dat je verduiveld handig bent, met je
geklets over dansen, maar iedere idioot be
grijpt dat je me hier weg wilt lokken. En dat
zal je niet lukken. Ik zal doen, en drinken
wat ik wil. En als je dat niet bevalt, ook al
goed, dan kan jenu. ik heb je al eens
verteld, wat jij en Gene voor mijn part kun
nen doen."
En toen liep Lloyd de kamer uit.
Jackson ging hem een paar passen achter
na en bleef toen staan. Langzamerhand
bekoelde zijn woede en maakte plaats voor
een spijtig gevoel van gefaald te hebben en
van berouw.
Hij toegaf zich naar het buffet, waar de
donkere bediende hem met angstige oogen
aanstaarde.
„Hallo, Tom", zei hij „Je moet me eens wat
vertellen."
„Ja, meneer Jackson."
„Hoeveel heeft hij gedronken?"
„Hij, meneer Jackson?" laat eens zien, één,
twee. drie glazen, meneer."
„Wat?"
„Ja, meneer, drie."
„Zoo, geef hem niet meer, als jij er iets aan
kunt doen, Tom".
„Neen, meneer. Ik zal hem slappe geven,
meneer."
Jackson keek op zijn programma. Virginia's
dans.
Hij liep de kamer uit en slenterde in de
hall heen en weer. Toen keek hij de trap op
en zag dat het hoekje leeg was. Hij gluurde
om zich heen, om zeker te zijn, dat niemand
hem zag, sloop toen de trappen op en zette
zich behaaglijk in een grooten stoel om
deze dans met Virginia uit te zitten.
Hij lachte zachtjes, toen hij daar zoo zat,
maar langzamerhand veranderde de uitdruk
king van zijn gezicht, toen hij aan hun laat-
sten middag samen dacht, Wat een wonder
mooie dag v/as 't geweest! Toen hij daar zoo
zat, schoot hem een andere gedachte te bin
nen. Als hij Virginia niet spreken kon, schrij
ven kon hij haar wel!
(Wordt vervolgd.)
Oihcieien ter cngelsche koopvaardij ontvangen thans aan Shake hands tusschen de aanvoerdsters der meisjesgollteamt
boord van H. M. S. .President op de Theems te Blackbïars van Engeland en Scnotland, die te Stoke Poges een interland-
onderricht in den verdedigings-oorlog wedstrijd speelden
De bijen van een school te Amsterdam
hebben in den atgeloopen zomer in
hun kasten op het dak van het school
gebouw een flinke honingvoorraad ver
zameld. - Thans is de oogst door de
leerlingen begonnen
De B. V.L. organiseerde Dinsdag te Groot Ammers een streekdag. Boven: generaal-majoor H. de longh tijdens zijn rede namens
Z. Exc. minister van Boeijen, die wegens ziekte verhinderd was aanwezig te zijn; onder: pantserwagens uit 's Hertogenbosch tijdens
den rondgang over het terrein
Tijdens de internationale wielerwedstrijden in het
Olympisch stadion te Amsterdam werd de wereld-
sprintkampioen der amateurs, Jet v d. Vijver, Dinsdag
avond gehuldigd
Het spoorwegongeluk te Holzheim bij
Neuss heeft veertien dooden geëischt.
Een overzicht tijdens de opruimings
werkzaamheden op de plaats des onheils
