HET HOOGSTE RECHT
Het bombardement van Sjanghai. De gerestaureerde Nieuwe Kerk te Delft
FEUILLETON
Naar het Amerikaansch
van
MILDRED DANNING.
(Nadruk verboden.)
13)
Daarop haalde hij haar briefje te voorschijn
en vouwde het om, zoodat hij een leeg kantje
■voor zich had; toen begon hij zijn gedachten
°P papier te schrijven. Maar 't schrijven vlotte
niet erg. Al zijn gedachten verzamelden zich
m één zin en hij schreef drie keer: „ik heb
ie lief".
Met den brief in de hand, bleef hij een poos
zitten en verbaasde zich er over, welk een
gelukkig gesternte hem haar liefde had ge
bracht. Het wonder maakte zijn hart vol en
weer nam hij zijn potlood en schreef, zijn
oogen donker en ernstig. „Ik heb je lief",
•schreef hij weer, en voor jou zou ik alles opof
feren, als 't noodig was, mijn geluk, mijn
leven, zelfs mijn eer, terwille van jou"'
.Toen hij het laatste woord neerschreef ving
zUn oor een geluid beneden aan de trap op
en hij drong zich in een hoek om niet gezien
te worden. Hij was niet in een stemming om
niet anderen te converseeren. Toen zag hij
boor het groen van de planten dat het Lloyd
was, die beneden aan de trap stond. De jon
gen bleef een oogenblik staan, naar rechts en
Inks kijkend, haastte zich toen de trappen op.
Hep langs Jackson heen en begaf zich naar
«e eerste verdieping. Toen Lloyd de restaura
tiezaal verlaten had, was hij op zoek ge
gaan naar zijn partner en ontdekte, dat zij
aan zijn komst gewanhoopt had en met
iemand anders danste. Hij bleef een poos bij
de deur naar het dansen kijken. Naast hem
stonden een paar oudere dames en hoewel hij
geen acht op hen sloeg, hoorde hij dat een van
hen opmerkte: „Mevrouw Monroe draagt haar
parels vanavond niet. Waarom zou ze 't niet
doen? Ik begrijp het niet, ze zijn zoo mooi."
Lloyd keerde zich om en ging naar de eet
kamer terug, met de woorden die hij juist ge
hoord had, nagalmend in zijn hoofd.
Een paarlen halssnoer was het, herinnerde
hij zich. Toen stond hij plotseling stil. Een
halssnoer! Kon hij ooit vergeten, hoe Gloria
Fenwick regen hem gesproken had? Wat kon
hem per slot de wereld schelen! Waarom
moest mevrouw Monroe een pracht halssnoer
hebben, terwijl de vrouw die hij liefhad, er
geen bezat? En hij had haar verzekerd, dat
zij er een zou krijgen
Lloyd was zoo wit als een doek. Hij had het
haar'beloofd, wat konden hem de gevolgen
schelen? Zou hij ooit weer zoo'n kans krij
gen? Mevrouw Monroe had haar halssnoer
niet aan. Was het achter slot, of ergens in
haar kamer, waar hij het zou kunnen vin
den? Hij kende 't huis. Een vlugge ren naar
boven en weer naar beneden, terwijl de hall
verlaten was!
Niemand zou hem verdenken. Waarom ook?
Hij behoorde tot een van de vooraanstaande
families uit Harrisville. En als 't hem eens
lukte!"
't Noodlot was tegen hem, dien dag, hoewel
hij juist het tegenovergestelde vond. Hij keek
snel de hall rond, rende heimelijk de trap op
en vond mevrouw Monroe's deur op een kier.
Heel voorzichtig duwde hij die open. met een
hart bonzend van angst en opwinding. De ka
mer was leeg. Een angstige blik, een snelle
stap naar de toilettafel bij de deur en de paar
len blank en wit, lagen in zijn bevende hand
Mevrouw Monroe of een ander had het snoer
klaargelegd, voor ze. naar beneden ging. Een
oogenblik aarzelde Lloyd nog Gesteld dat
hij gesnapt werd! De Rechter! Maar de her
innering aan zijn belofte aan Gloria Een.-
wiek en wat de beloonïng zou zijn, als hij
die hield, was beslissend. Hij liet het paarlen-
snoer in zijn zak glijden en sloop toen bleek
en bevend de trap weer af. En Jackson? Van
waar hij zat had hij het gezicht op de deur
van mevrouw Monroe's kamer. Hij zag Lloyd
naar binnengaan en er een oogenblik later
weer uitkomen. En hij zag aan Lloyd's ge
zicht, toen hij verstolen langs hem heen sloop,
dat er iets niet in orde was. Wat hij gedaan
had en waarom hij het gedaan had zou de tijd
leeren. Dat er iets ernstigs was, toonde zijn
gezicht duidelijk genoeg. Maar Jackson hoef
de niet lang te wachten om er achter te ko
men.
VI.
DE AVOND VALT.
In de kleine nis op de trap zat Jackson be
wegingloos, verbaasd. Hij poogde zich voor te
stellen, wat Lloyd in mevrouw Monroe's ka
mer gedaan kon hebben.
Had ze hem gestuurd om iets te halen? Maar
waarom dan dat verstolen loopen, en dat ver
trokken, verschrikte gezicht later. Had hij
iets gezien, waarvan hij erg geschrokken
was? En wat kon dit dan zijn? En wat moest
hij, Jackson, nu doen?" Hij keek op zijn pro
gramma: de eerste twee dansen had hij niet
besproken en hij bleef zitten trachtend een
verklaring te zoeke. voor wat hij net gezien
had, zonder er een te vinden.
Na een poos viel zijn oog op het briefje in
zijn hand. Hij draaide het gedachtenloos om
en las wat Virginia geschreven had. „Houd
alsjeblieft een oogje op hem." Jackson ging
rechtop zitten. Hij moest toch uitvinden,
wat de oorzaak was van Lloyd's opwinding en
angst, maar hij wist. dat het geen nut had, nu
naar Lloyd te gaan. Als hij op de een of an
dere manier in moeilijkheden was gekomen,
dan zou hij nu toch zeker niets uit hem krij
gen. Hij zou inmenging van Jackson als een
beleediging opvatten door zijn haatdragend
heid zou 't veel moeilijker worden, ook in de
toekomst, om invloed op den jongen te krij
gen.
'n Minuut of tien zat Jackson dat probleem
te overdenken; toen stond hij langzaam op.
Er was een mogelijkheid, nl. dat een verkla
ring voor wat gebeurd was in mevrouw Mon
roe's kamer te vinden zou zijn. Jackson was
motiveerde. Met een zucht draaide Jackson
huizen sinds ze kinderen waren, dus was er
geen reden, waarom hij niet naar boven zou
gaan en een onderzoek in mevrouw Monroe's
kamer instellen.
Hij keek naar beneden. Ze waren op het.
oogenblik juist midden in een dans en de hall
lag geheel verlaten. Jackson schoof de varens
waarachter hij verborgen was geweest, op zij
en liep langzaam de trap op naar mevrouw
Monroe's kamer. De deur stond op een kier, hij
duwde die verder open en trad binnen, zonder
iets ongewoons te zien. Blijkbaar had de ka
menier het vertrek nog niet opgeruimd se
dert mevrouw Monroe zich voor het bal
verkleed had, want er lagen een paar muiltjes
naast de toilettafel en over den rug van een
stoel hing een japon, maar er was absoluut
niets, dat de uitdrukking van Lloyd's gezicht
motiveerde. Het een zucht draaide Jackson
zich om en verliet de kamer. Hij zou wachten
tot Lloyd gekalmeerd was, en dan zoo tactvol
mogelijk met hem praten.
„Lieve deugd, neemt u mij niet kwalijk!"
Jackson was, in gedachten verdiept, juist
een bocht van de trap opgegaan en botste te
gen mevrouw Monroe, die naar boven kwam.
Een oogenblik bleef ze buiten adem staan.
„Je hoeft me niet ondersteboven te loopen".
lachte ze. „O, jullie verstrooide verliefde men-
schen! Maar ik moet me haasten." En met
een knikje en een glimlach liep ze langs hem
heen naar boven.
Jackson keek om, benieuwd of haar haast
iets met Lloyd te maken zou hebben. Toen
begaf hij zich naar de balzaal om den vol
genden dans aan Sylvia te vragen.
Terwijl Jackson in zijn rustig hoekje een
verklaring voor Lloyd's handelwijze had pogen
te vinden, waren op een andere plaats ver
scheidene gebeurtenissen elkaar snel opge
volgd. Een knap meisje uit het Noorden ze
logeerde bij vrienden in Harrisville was
in de balzaal verschenen, en hartelijk door
haar gastvrouw verwelkomd.
Mevrouw Monroe had haar aan eenige jon
gelui voorgesteld, tot haar balboekje haast vol
was, en toen naar een sofa gebracht bij de
deur van de balzaal, want de blonde schoon
heid van 't meisje, dat nauwelijks de kinder
schoenen ontwassen was, bekoorde haar. De
onbevangen wijze, waarop het kind zich ge
droeg, maakte haar onweerstaanbaar en me
vrouw Monroe wilde graag wat met haar pra
ten. In dien tusschentijd had Lloyd in een
dooaelijke vrees rondgeloopen; hij was niet
bij machte zijn oogen van mevrouw Monroe's
hals, waar het paarlensnoer moest liggen, af
te wenden. Hij verlangde naar huis te gaan,
maar voorzichtigheid noopte hem te blijven,
omdat, als hij zoo vroeg vertrok en de dief
stal van het halssnoer kort daarna ontdekt
zou worden, de anderen mogelijk gefouilleerd
zouden worden en de verdenking natuurlijk
op hem zou vallen, als de eenige niet aanwe
zige, maar, redeneerde hij. als de diefstal
ontdekt zou worden voor hij wegging, kon hij
door mevrouw Monroe in de gaten te hóuden,
de ontdekking tijdig genoeg bemerken om
zich op de een of andere manier van het
halssnoer te ontdoen, voor hij gefouilleerd
werd en het dan later komen halen. Zoo bleef
hij bij de deur staan en lette aandachtig op
iedere beweging van de gastvrouw, zijn angst
zoovee] m-igelijk verbergend. Maar dat wat hij
vreesde kwam spoediger dan hij verwacht had.
'Wordt vervolgd.)
De geheel gerestaureerde Nieuwe Kerk te Delft is Woensdag in
tegenwoordigheid van vele autoriteiten officieel weer in gebruik ge
nomen. Een overzicht tijdens de rede van den president-kerkvoogd,
prof. dr. H. B. Dorgelo
De strijd in het verre Oosten. Het bombardement van Sjanghai. Reusachtige
rookwolken stijgen op uit de tanks der Asiatic Petroleum Company, welke in
brand geraakten. Deze foto werd genomen van de rivier de Wangpoo. Op
den voorgrond eenige oorlogsschepen
De eerepoort welke is opgericht op de grens van Purmerend en Beemster
ter gelegenheid der herdenkingsfeesten in verband met het 325-jarig bestaan
van den polder De Beemster
De gevechten in Sjanghai. Japansche marine-soldaten in stelling op
een vooruitgeschoven post in een der straten van de stad, die thans
aan verwoesting ten prooi is
Een typische versiering langs den weg van Beemster naar Midden
Beemster ter gelegenheid van de herdenkingsfeesten bij hevt 325-jarig
bestaan van De Beemster
Van Zeeland, de Belgische premier,
op weg naar de buitengewone zit
ting van het Belgische parlement in
het .Palais de la Nation' te Brussel
Het geschenk van de Neder landsche jeugd aan het Prinselijk Echtpaar,
een sportterrein met paviljoen in het park van het paleis te Soestdijk,
is gereed en onlangs in gebruik genomen
