OE STRIJD IN HET VERRE OOSTEN.
Rechter zonder genade
ten bate van den Engelschen Bond van
varietiéartisten
De heer E. G. M Roolvink te Almelo,
die benoemd verklaard is tot lid der
Tweede Kamer als opvolger van prof.
dr. P. J. M. Aalberse
Aan het gebouw van de Effectenbeurs te Amsterdam, waar eens
Vondels woning stond, is een beeltenis van den dichter aangebracht
Het gedenkteeken wordt in den gevel geplaatst
Het 40-jarig jubileum van de Italiaansche Opera is Dinsdagavond gevierd
met een gala-opvoering van «Manon Leseaut» in het theater Carré te
Amsterdam. De medespelenden in de bloemen. Geheel links Sara Scuderl
FEUILLETON
doör
GEORG FROESCHEL.
De rechter Alfred Questenberg stamde uit
een officiers-familie, en van zijn vader had hij
de kunst zijn kalmte te bewaren, geërfd. Toen
hij zich weer naar Irma omgekeerd had, was
er op zijn gezicht niets te lezen dan rust en
vertrouwen, en zijn blik was in overeenstem
ming met zijn woorden, die vol hoop en moed
waren.
„Weest U maar niet bezorgd, Mevrouw, alles
komt wel weer in orde. Gaat IJ nu rustig naar
huis, U zult Uw proces winnen. U moet natuur
lijk een advocaat nemen, het doet er niet veel
toe, wie, misschien kan Gravin Rehkamp U
raad geven. Aan dien advocaat vertelt U, dat
zich tegenover Uw man van geenerlei schuld
bewust bent en dat de aanklacht en de op
roep der getuigen slechts een intimidatie zijn
om U gewillig te maken. Wanneer U daaraan
beslist vasthoudt en U zich door geen dreige
menten of list daarvan af laat brengen, dan
kan U niets gebeuren. Dus hoofd omhoog. Me
vrouw l"
Zoo. vriendelijk, troostend, suggestief tot haar
sprekende, begeleidde hij haar tot aan de deur
en drukte haar stevig de hand: „Adieu, Me
vrouw Stiewekind."
Terwijl Questenberg nog op den drempel
atond, trad de referendaris Xaver Schmidt
binnen. Deze laatste was eerst sedert veertien
dagen ln dienst, droeg een homespun sportpak
met plus-fours en zag er altijd uit. alsof hij
luist van de leeuwenjacht kwam.
.Goeden morgen, mijnheer Questenberg"
Eoette hij luid en hing zijn sportpet aan den
,pstok, .neemt U het mij niet kwalijk, dat
ik een weinig te laat ben vanmorgen; tusschen
de Bismarckstrasse en Knie was er een opont
houd bij den ondergrondschen spoorweg. Wij
hebben een kwartier lang stilgestaan."
Xaver Schmidt sprak met luide, kernachtige
stem, altijd, zoodra hij loog, sprak hij luid en
kernachtig.
De rechter zag hem met een doffen blik aan.
„Tusschen Bismarckstrasse.
en Knie, mijnheer. De een of andere
storing in de centrale, misschien kortslui
ting".
„Kortsluiting, ja zeker kortsluiting." Ques
tenberg leunde tegen den deurstijl en staarde
naar de geruite sportkousen van Xaver
Schmidt, die een paar gespierde kuiten om
spanden. „Zegt U eens Mijnheer Xaver
Schmidt, wat doet volgens Uw opinie een man,
die zich in een vertwijfeld parket bevindt?"
Schmidt bracht dit in verband met zijn
misselijk uitvlucht je, liet zich echter niet van
de wijs brengen en antwoordde slagvaardig:
„Een man is nooit in een vertwijfeld parket."
„Maar als hij zich nu toch daarin bevindt,
wat dan. Mijnheer Schmidt?"
„Dan rookt hij eerst eens een sigaret!"
„U bent goed geluimd, U bent altijd goed ge
luimd, hoe oud bent U feitelijk. Mijnheer
Schmidt?"
„Twee en twintig jaar. Mijnheer Questen
berg."
„U waart niet in den oorlog?"
„Maar Mijnheer, ik was nog een zuigeling
toen het begon."
„Natuurlijk. U behoort reeds tot de nieuwe
generatie. U komt zeker van het sport- of
tennisveld?"
„Neen, ik hè® gezwommen. Ik train mij op
den vrijen slagv/ Vroeger was ik een korte-
afstand-zw( mr ir, maar van den zomer wil
men mij vo >r de 1500 meter uit laten komen.
Hart en lor jer. zijn er goed voor, zegt de dok
ter van de zw mclub
„Ja, hart e> longen moeten sterk zijn." De
rechter keelik ings Schmidt heen door het
raam naar d<. baksteenen muur van de ge
vangenis. „Wa's staat er voor vandaag op de
'agenda?"
De referendaris opende een lade van zijn
schrijftafel, haalde er een lijst uit en las de
namen van dé opgeroepen getuigen voor. „De
eersten wachten al op de gang."
„Stuurt U ze allemaal maar weer weg en
stelt U de zitting uit tot de volgende week, ik
moet eerst een andere zaak in orde brengen.
Ook U kan gaan Mijnheer Schmidt, ik zal U
vandaag niet noodig hebben."
Questenberg draaide om de deurpost heen
en Xaver Schmidt greep reeds naar zijn pet
„Een oogenblikje, mijnheer Schmidt kunt
U mij misschien aan een sigaret helpen."
„Maar natuurlijk. Mijnheer Questenberg."
De rechter deed een greep in de geopende
doos, aarzelde „Mag ik er drie uitnemen, ik.
„Met het grootste genoegen, neemt U er net
zooveel als U wilt, Mijnheer".
Drie sigaretten rookte Questenberg dezen
morgen in zijn bureau, drie mogelijkheden wa
ren er, op drie manieren kon hij de strik, die
hem gevangen had, weer losknoopen. Hij was
het gewend om elke gebeurtenis met een juri
dische nauwkeurigheid in te deelen. af te ba
kenen en zijn logica verliet hem niet, nu het
om zijn eigen noodlot ging, zelfs zijn onder
gang verdeelde hij in afdeelingen en para
grafen.
Door het onderhoud met Irma had hij zich
de premisse volkomen helder voorgesteld, hij
wist nu alles over haar en Stiewekind en liet
de hoop varen, dat er op het laatste oogen-
blik nog een verzoening, of een vergelijk tus
schen de echtgenooten mogelijk zou zijn ge
weest of dat de aanklacht ingetrokken zou
worden voor de behandeling. Het proces zou
uitgevochten worden en hij zelf zou als getuige
onder eede moeten verklaren, of hij echtbreuk
gepleegd had. Dit was de voorwaarde, die niet
te ontloopen was, de onverbiddelijke voorwaar
de, die hij moes accepteeren, omdat ze hem
opgedwongen werd.
De wet liet hem slechts één weg open: wan
neer hij in het proces Stiewekind versu?
Stiewekind ongeroepen werd en de eed afge
legd had. dan was het zijn plan de waarheir
te vertellen en niets te verzwijgen, te zeggen
dat Irma Stiewekind in zijn flat geweest was.
Hij kon zich aan het geven van een verkla
ring onttrekken, maar dit op zich zelf was
een bekentenis, ook daarmede zou de zaak
Stiewekind tegen Stiewekind beslist worden.
Het huwelijk zou ontbonden worden en de
echtgenoote, Irma, zou alles verliezen wat zij
bezat, reputatie, eer, vermogen, sociale positie
en zeker ook het kind.
Aan den eiseh van de wet was voldaan,
maar voor hem bleef de niet te verloochenen
plicht om dat weer goed te maken wat hij
verknoeid had. Hij moest zijn eigen huwelijk
ontbinden en Irma trouwen, met Irma, waar
mee niets hem verbond, die hem apprès tout
geheel vreemd was. Er moesten drie slacht
offers vallen als hij gehoor gaf aan den op
roep der getuigen: Irma, Marianne en hij zelf.
En deze, de eerste mogelijkheid, had Ques
tenberg in zijn geheel overdacht, toen hij de
eerste sigaret gerookt had.
Gesteld ook, dat hij zich onttrok van het be
vel van de rechtbank, dat hij deze Waldemar
Stiewekind een goedkoope zege af stal?
Geschiedde het niet vaak genoeg, dat be
langrijke getuigen voor een proces begonnen
was, stierven? Voor de gerechtigheid is de
dood de eenige altijd geaccepteerde veront
schuldiging, daar helpt geen verdagen, geen
dwingelandij, een doode getuige blijft stom
zweert geen enkelen eed meer. Getuigen zijn
ook stervelingen, ziekten en ongevallen kun
nen hen wegmaaien, van tijd tot tijd begaat er
een zelfmoord, zonder zich van het verdere
verloop van het proces iets aan te trekken.
Ook dat was een mogelijkheid, zelfs een zeer
achtenswaardige mogelijkheid, want zij kostte
twee slachtoffers minder dan de eerste.
Er was ook nog een derde mogelijkheid. Als
rechter wist hij precies wat zij beteekende,
want hij was er ambtshalve vaak genoeg
tegen opgetornd. Getuigen verschijnen ter
zitting leggen hun eed afmaar ja, ook
dat was mogelijk het zou zelfs de gemakkelijk
ste oplossing van alles zijn. Talloozen hadden
haar in zulke gevaarlijke momenten gebruikt.
Maar er behoorde kracht noch moed toe om
haar te kiezen. Het persoutilijke gevaar daarbij
was miniem, het succes was zeker....
Ook dit wist Questenberg uit zijn eigen prak
tijk en toch verkreeg de gedachte aan de derde
mogelijkheid geen oogenblik macht over hem.
Zijn geweten en zijn zelfbewustzijn wezen haar
onmiddellijk af, drongen haar terug in het
diepste van zijn bewustzijn. Neen, voor hem
den rechter, wiens taak het was de wet te be
schermen, om voor de wet te vechten, was
deze uitv/eg niets. De rechter van de arron-
dissements-rechtbank Alfred Questenberg,
drukte heftig de derde sigaret, die hij nauwe
lijks aangestoken had, uit.
Een handbeweging verwaaide de dunne
rookwolken, die over zijn schrijftafel hingen.
Nog had hij tijd voor hij een beslissing nemen
moest. Hoé deze ook uitviel, orde, plichtsge
trouwe orde moest hij achterlaten. Hij opende
alle laden en kasten, rangschikte zijn map
pen en dokumenten, schreef korte notities
voor het openbaar ministerie, vulde zijn sta
tistieken in en werkte sinds lang verzuimde
kleinigheden bij.
Na vier uren hard werk legde hij talie bij
elkaar behoorende papieren in bundels, die
hij nauwkeurig volgens letter en nummer in
laden en kasten legde, sloot verder zorgvuldig
alles met de verschillende sleutels, die hij aan
zijn huissleutelring droeg, af. Daarop waschte
hij zijn handen, trok zijn overjas aan en zette
zijn hoed op. Bij de deur gekomen keerde hij
zich om, greep in zijn broekzak en maakte
met klamme vingers de schrijftafel- en kast-
sleutels van den ring los, en hield ze in zijn
hand, toen hij in de gang stapte. Dicht bij
de hoofdtrap ontmoette hij den algemeenen
secretaris. „Ach, Mijnheer Schneider, wilt U
deze sleutels voor mij bewaren?"
„Gaarne, Mijnheer Questenberg."
(Wordt vervolgdjj
Aan majoor-vlieger G. P. van Hecking Colen
brander (rechts) werd Dinsdag te Soesterberg het
afschrift uitgereikt van het Kon. Besluit zijner be
noeming tot Officier in de orde van Oranje Nassau
met de zwaarden
sche stad. Jeugdige Chineesche vluchtelingetjes komen een schuilplaats
zoeken in de internationale concessie
Het hoofdbestuur der Nederlandsche padvinderij is Dinsdag door Z. K. H.
Prins Bernhard ten paleize Noordeinde te Den Haag ontvangen in verband
met de benoeming van den Prins tot Koninklijk Commissaris. Voor het paleis
v.l n r. de heeren: ds. Kalkman, Van Ryen, Telder, baron Van Pallandt van
Eerde, mr. Höppener. Oosterlee, Van Leeuwen, Mante en Spijkerman
De nieuwbenoemde reser ve-officier-vliegeis en reser ve-otticier-
waarnemers bij de Luchtvaartafdeeling te Soesterberg zijn
Dinsdag beëedigd door den commandant luit- kolonel F A.
van Heijst
eerste uitzending via
nieuwe draaiende zendmasten
van Phohi P.CJ. te Huizen
had Dinsdag plaats De uit
voerenden bij deze «birthday-
De strijd in Sjanghai. Een schrijnend beeld van de ellende in deze Ooster.
