NIEUWJAARSWENSCHEN VOOR HET LICHTSCHIP «MAAS».
OM EEN KIND
Jeugdige schakers in actie tijdens de sehoolschaakwedstrijden, welke
deze week te Bussum georganiseerd worden door de provinciale
afdeeling Utrecht der «Vereeniging voor Schoolschaken in Nederland»
i
Tijdens de proefvaart van het bij «De Noord» te Alblasserdam voor rekening
van de Braziliaansche regeering gebouwde motorvrachtschip «Garioca» op de
Noordzee, werden Dinsdag aan de bemanning van het lichtschip «Maas»
Nieuwjaarswenschen overgebracht, welke wenschen van versnaperingen ver
gezeld gingen. De sloep onderweg naar het lichtschip
Adelborsten uit Den Helder repeteeren het geweer-schermen voor den
Marine-feestavond, het «Assaut». welke Dinsdagavond in den Dieren
tuin te Den Haag plaats vond
Dr. C. v. d. Berg (links), directeur-
generaal der Volksgezondheid,speldt
dr. Heijermans het onderscheidings-
teeken van Officier der Oranje
Nassau-orde op de borst bij diens
afscheid als directeur van den
Gemeentelijken Geneeskundigen en
Gezondheidsdienst te Amsterdam
In verband met de aanstaande blijde gebeurtenis aan het Hof wordt thans
reeds druk gewerkt aan de versiering der verschillende gebouwen in de
Residentie. Het aanbrengen van illuminatie aan den gevel van het gebouw
der Amsterdamsche Bank
De «Funi», de nieuwste baan, om sleden bergopwaarts
te trekken, is te Wildhaus in Zwitserland geopend
De Fransche minister van Arbeid, André Fevrier, doet mededeelingen
aan de journalisten omtrent zijn conferentie met de delegatie der
arbeiders in de levensmiddelenbedrijven inzake de huidige sociale
conflicten
FEUILLETON
ROMAN VAN NORBERT GARA1.
Nadruk verboden.
80)
„Zeg eens, Nicolle, heb je ze alle vijf wel bij
elkaar?" vraagt Danny met groofce oogen van
verbazing. „Tienduizend pond en aandeel in
de winst? Ik denk, dat Gordon me er voor de
tweede maal zal uitgooien!"
„Hoezoo voor de tweede maal?"
En nu eerst vernemen de beide meisjes,
dat Danny reeds vier dagen geleden ontslagen
is. Merkwaardigerwijze echter verwekt deze
verr? ""p.nde mededeeling bij haar geen grein
tje i .elijden. Zij vertellen hem nogmaals
wat hij te doen heeft, daarbij tenslotte in een
fluistertoon overgaande, daar Bigs verstolen
op den portier wijst, die bij de fabriekspoort
heeft post gevat.
En tien minuten later gaat Danny met op
geheven hoofd, de teekening onder den arm
den portier voorbij, wien hij uit. de hoogte
toevoegt: „Mr. Gordon verwacht me".
Het is nog niet zoo gemakkelijk bij den
directeur te worden toegelaten. De secretaresse
een slanke, hoogmoedige blondine deelt Danny
kort en bondig mee, dat mr. Gordon een be
langrijke conferentie heeft en daarbij niet
mag worden gestoord. Hoe lang het onderhoud
zal duren, kan zij hem niet zeggen.
Derhalve blijft Danny niet anders over dan
zich in de wachtkamer terug te trekken. Het
eene kwartier na het andere gaat voorbij. Ein
delijk, na een uur, hoort hij stemmen in de
gang. Hij ziet twee heeren uit het privékantoor
komen en twee seconden later bevindt hij zich'
weer in het secretariaat. Daar wordt hem
echter op hautainen toon meegedeeld, dat hij
reeds bij den directeur-generaal is aangediend.
Mr. Gordon heeft echter op het oogenblik
geen tijd en laat hem verzoeken zijn wenschen
schriftelijk kenbaar te maken.
Danny schuift de hoogmoedige blondine de
teekeningen nonchalant onder den arm en
verzoekt haar even beleefd als dringend „die
dingetjes" even aan den baas te laten zien.
„Vermoedelijk zal menaar de directeur-gene
raal dan wel een paar minuten van zijn kost
baren tijd kunnen missen".
Verbluft bekijkt de secretaresse de „din-
itjes", overlegt een oogenblik, wat haar te
doen staat, maar geeft er tenslotte de voor
keur aan zich naar het privé kantoor te be
geven.
Tien minuten gaan voorbij eer zij terug
keert, maar dan deelt zij' hem ook zeer voor
komend mee, dat de directeur mr. Ward
wenscht te spreken.
Een gereserveerd knikje in de richting van
de secretaresse, dan betreed hij met opge
heven hoofd het domein van den machtigen
leider der Estnafabrieken. Met groote voldoe
ning constateert hij, dat de teekeningen uitge
spreid op Gordon's schrijfbureau liggen. Hij
groet niet, blijft bij de deur staan en kijkt zijn
vxoegeren chef met vorschenden blik aan.
„Wat zijn dat voor teekeningen?" snauwt
Gordon.
Danny wordt rood tot over zijn ooren. ,Jk
denk, dat u de verklarende tekst in den rech
terbovenhoek reeds zult hebben gelezen".
Verder geen woord. Hij staat daar en ver
roert zich niet-, wetend, dat de teekeningen
voor zichzelf spreken en elk commentaar over
bodig is.
Eenige minuten lang zwijgen beiden. Gor
don staart voor zich uit. Zijn gelaat, dat in
profiel door de scherpe lijnen van het hooge
gewelfde voorhoofd, de beenige, licht gebogen
neus en de energieke, naar voren uitstekende
kin aan een antieke Romeinenkop herinnert,
maakt van voren gezien, een onedelen. zelfs
valsch-boosaardigen indruk.
Met een vluchtig gebaar biedt hij Danny
een stoel aan. Dan zegt hij, met voorzichtige
terughoudendheid, op den eersten blik te
hebben gezien, dat de voor hem liggende tee
keningen waarschijnlijk niet van belang ont
bloot zijn. Waarschijnlijk, want men zou een
en ander natuurlijk eerst eens wat nauwkeu
riger moeten bekijken. Als mr. Ward over een
week of nog beter over een dag of veertien
eens terug zou willen komen, dan zou hij hem
zijn bevindingen kunnen meedeelen.
Danny is op dit antwoord reeds voorbereid.
Het blijkt nu weer eens, dat het Nicolle niet
aan doorzicht ontbreekt. Zij heeft hem voor
uit gezegd, welke draai Gordon aan de zaak
zou trachten te geven. Over veertien dagen
terugkomen? Nee, mr. Gordon, daarin vergist
u zich. U kunt toch anders zoo gemakkelijk tot
een besluit komen, als het een ontslag be
treft en zoo
En zich nauwkeurig aan Nicolle's instructies
houdend, antwoordt hij, dat het hem tot zijn
spijt niet mogelijk is een week of veertien da
gen te wachten. Het groote belang van zijn
uitvinding (Nicolle en Bigs hebben hem uit
drukkelijk ingeprent, dat hij de uitvinding als
zijn geestelijk eigendom moet beschouwen) is
zoo in het oog loopend, dat het elk verder on
derzoek overbodig maakt.
Innerlijk genietend, tracht hij de zeldzame
situatie uit te buiten en terwijl hij, den an
ders op een ongenaakbare hoogte troonenden
„baas" spottend toelacht, zegt hij, op elk
woord den klemtoon leggend, zich de zaak
aldus te hebben voorgesteld, dat de Estna
fabrieken de exploitatie van de uitvinding op
zich nemen. Natuurlijk zou men hem, behalve
een voorschot van tienduizend pond een be
hoorlijk aandeel in de winst laten we zeg
gen van minstens 25 pCt. moeten garandeeren.
Als mr. Gordon echter van oordeel was, dat
deze eisch onbillijk moest worden genoemd,
tja dan zou hij zich tot zijn spijl met een
andere firma in verbinding moeten stellen.
Slecht uit sympathie —ondanks zijn ontslag
was hij met zijn uitvindir" eerst bij de
Estnafabrieken gekomen.
En nóg gebeurt er niets bovennatuurlijks.
De hemel stort niet in en evenmin treft een
bliksemstraal den kleinen employé, die zich
veroorlooft zoo'n toon tegen den directeur-
generaal der Estna-fabrieken aan te slaan.
Gordon zit achter zijn schrijfbureau in een
houding alsof hij niets gehoord heeft; in ge
dachten verdiept trommelt hij een roffel op
het breede, mahoniehouten blad. Als terloops
drukt hij met den wijsvinger op den knop van
de electrische bel.
De secretaresse treedt binnen.
„Ik zal mr. Ward eenige vragen stellen",
voegt Gordon haar toe. „Noteert u de vraag
en het antwoord daarop!"
Een zeer onbehaaglijk gevoel bekruipt Dan
ny. Vraag en antwoord opschrijven? Dat lijkt
wel, of hij tegenover den reehter-commissaris
zit
„Heeft iemand u bij het uitwerken van deze
teekeningen geholpen, mr. Ward?"
Een oogenblik aarzelt Danny. Dan zegt hij
gedecideerd: „Neen!"
„Er is dus niemand, behalve u iets van deze
uitvinding bekend?"
„Niemand!"
„U verlangt van ons een voorschot van tien
duizend pond en een aandeel in de winst van
hoeveel zei u ook weer minstens 25 pro
cent?"
„Ja".
„Als wij niet op uw voorstel ingaan, bent u
dan van plan uw uitvinding een concurree-
rende firma aan te bieden?"
„Ongetwijfeld", zegt Danny, die zich steeds
onzekerder voelt worden. „Het zou me natuur
lijk spijten, als
„Dank u!" valt Gordon hem in de rede.
„Ik zal een en ander overleggen, mr. Ward.
Het is nu half elf. Komt u over een uur
terug, dat zal ik u mijn besluit mededeelen"
Uit! Afgeloopen. Het onderhoud is beëin
digd. Danny staat langzaam op en verwijdert
zich met het onbestemde gevoel de zaak op
de een of andere manier verknoeid te hebben.
Dat zegt hij ook onmiddelijk openhartig
tegen den kleinen Fred Bigs. die in de can-
tine op hem gewacht heeft. Maar Bigs blijkt
het niet met hem eens te zijn.
„Wacht u eerst maar eens af, mr. Ward",
zegt hij, terwijl hij zich vergenoegd in de han
den wrijft. „Het komt mij voor, dat uw ver
loofde
Het schiet hem plotseling te binnen, dat
miss Osborn bij hem de boodschap heeft
achtergelaten, dat zij pas om één uur weer bij
de Estnafabrieken terug kan zijn.
Het lange wachten op Danny heeft Nicolle
en Kitty ongeduldig gemaakt.
Zij hebben besloten den tijd niet ongebruikt
te laten 'voorbijgaan en nog een en ander te
regelen om te voorkomen, dat Maud dien mid
dag' door de politie zal worden afgehaald.
Kitty kent de leidster van een Jeugd-insti
tuut in Londen en is deze gaan opzoeken om
met haar te overleggen. Nicolle heeft zich naar
inspecteur Benett begeven.
Bigs staat op en mompelt iets van een rijken
Amerikaan, die in een park in de nabijheid
op hem wacht. Als mr. Ward lust heeft om
mee te gaan, kan hij kennis maken met een
man, die er warmpjes inzit en de beste relaties
onderhoudt met de Estna-fabrieken.
Hij grijnst. „Den naam zult u al eens ge
hoord hebben van uw verloofde. Hij heet Mit
chell en is
De glimlach besterft plotseling op zijn ge
laat. De deur van de cantine is open gegaan
en drie heeren treden het lokaal binnen. Ter
wijl een van hen op Bigs toetreedt en hem een
politiepenning onder de neus duwt. besteden
de beide anderen al hun aandacht aan de
plint, welke onder langs den muur loopt. Daar
na begeven zij zich naar de keuken, waar men
hen wat hoort rondscharrelen.
„Wat is er aan de hand? Wat moeten die
mannekes in mijn keuken?" vraagt Bies ver
stoord.
Maar de „mannekes" komen alweer naar
buiten. Zij hebben blijkbaar reeds gevonden,
wat zij zochten, want een hunner draagt iets,
dat veel gelijkenis vertoont met een radio
apparaat.
(Wordt vervolgd)
