W
Spanning gedaald te Baarn.
KORT VERHAAL
B'
Reactie doet zijn intrede in het Badhotel.
T aptoe bezorgt afwisseling
anuaribloeiers
Rubriek voor Vragen
Het huwelijk van den kroonprins van Griekenland is Zondag te Athene vol
trokken. Onder groot enthousiasme van de bevolking trekt het vorstelijk
bruidspaar door de straten van Athene.
Men schrijft ons uit Baarn, 12 Januari:
TIJ wachten nog. Wij hebben reeds
lang gewacht. We zullen nog wel
langer wachten, althans zoo heeft
het communiqué van Dr. J. de
Groot ons gisteren verteld,
Toen in het Badhotel te Baarn, het hoofd
kwartier van wachtende hofdignitarissen, of
ficieren en journalisten van allerlei pluimage,
gisterén de mededeeling van den genees
heer bekend werd, en toen het dientengevol
ge in de hersenen der wachtende persmen-
schen klaar werd, dat hun verblijf te Baarn
nog lang zou kunnen duren, viel er een ze
kere ontspanning waar te nemen. Wel frons
ten eenigen bedenkelijk de wenkbrauwen, met
bezorgdheid denkend aan den langen, langen
tijd waarvoor geen tijdverdrijf voorhanden
scheen, en aan de vele kopy, waarvoor de stof
dreigde te gaan ontbreken. Maar in ieder geval
verdween een oogenblik de hoogspanning, die
in de laatste dagen wel wat erg was opgeloo-
pen. De aankomst van H.M. de Koningin, de
aankomst van verschillende hofdignitarissen,
het bezetten van het „bijkantoor" van het
A.N.P., de aankomst van verschillende ande
ren, wier aanwezigheid met de blijde ge
beurtenis in verband kon worden gebracht,
dat alles had de stemming gewekt, dat het nu
ernst ging worden. Met grooter waakzaam
heid werden de telextoestellen in het oog ge
houden. Zenuwachtige naturen waren zelfs
des nachts op een gedroomd geluid uit béd
gesprongen.
Rust keert weer.
Doch toen Dinsdag omstreeks 12 uur het
communiqué van den geneesheer kwam, keer
de een, zij het eenigszins gemelijke, bedaard
heid weer, De buitenlandsphe journalisten,
onder wie veel Engelschen en een enkele
Scandinaviër, begonnen zich zelfs af te vra
gen of Amsterdam niet meer „Stories" zou
opleveren dan Soestdijk, welk oord toch op
dit oogenblik voor hen uit niet veel meer be
stond dan uit een hotel en het hek van een
onbereikbaar paleis, waar voor fotografen
eigenlijk meer te doen was dan voor verslag
gevers. Immers ook in het paleis ging het da-
gelijksch leven zijn gang, als ware er niets
aan de hand. Alleen reed tweemaal de Ko
ningin en eenmaal de Prins uit, hetgeen den
fotografen bij het stralende winterweer een
aardig plaatje, doch de verslaggevers weinig
kopy verschafte: de vorstelijke personen im
mers verdwenen in een oogwenk in ongeziene
verten, ver buiten het bereik der professio-
neele nieuwsgierigheid.
En toch ging er niemand naar Amsterdam.
Men lean immers nooit weten. Misschien bleef
men wat langer tafelen, misschien ook trok
de taptoe, welke des avonds te negen uur op
de Brink in Baarn werd geblazen, wat meer
belangstelling dan deze ceremonie zou heb
ben getrokken, indien de Journalistieke ze
nuwen wat meer gespannen waren geweest.
De taptoe werd, in deze stemming van ver
slapte spanning, het .amusement van den dag.
De buitenlanders, die den Nederlandschen
collega's het probleem voorlegden: „Wat doen
wij hier vanavond in Baarn", kregen het eens
luidend advies: de taptoe. Welk advies dan
ook is opgevolgd, zoodat het Badhotel Dinsdag
avond te 9 uur weer even het echte oude bad
hotel was: rustig, vol stemming, met bedaarde
en bejaarde bridgespelende groepjes, en zon
der journalisten.
Welkome afleiding.
De taptoe op de Brink, welke de stafmuziek
van de „De Veld" uit Utrecht blies, was
een bewijs van erkentelijkheid van de te
Baarn gelegerde bedieningsmanschappen der
saluutbatterij, voor de hartelijke ontvangst,
welke hun van de zijde der Baarnsche bevol
king is ten deel gevallen. Allerwegen bestond
van de burgerij, tot welke deze klankenhulde
gericht was, belangstelling en het bleek, dat
de taptoe niet alleen door de bewoners van
het Badhatel werd beschouwd als een welkom
evenement in den dagelijkschen loop dei-
dingen. Het was echter een ware verrassing
voor degenen, die van de Brink na afloop
der taptoe terugkeerden, daar wederom de
stafmuziek met bazuinen en pauken te zien
opgesteld. De blazers waren per auto naar het
Badhotel vooruit gereden en bliezen op het
terras van het hotel tot groot genoegen van
zijn bewoners nogmaals de taptoe.
Kapelmeester Eeunders liet zijn mannen
geven wat zij geven konden en klaar en pittig
tetterde de koperen muziek door de
donkere avondlucht. Het is duidelijk, dat
zooveel longenkracht, terwille der vriendschap
aangewend, beloond diende te worden met
een glaasje bier, dat den muzikanten werd
aangeboden in een der zalen van het Badhotel.
Het geviel, dat de zaal, welke den mannen van
„De Veld" een gastvrij onderdak bood, juist de
zaal was, waar de twee telexmachines staan
opgesteld, welke zijn aangesloten op de zend-
machine in de werkkamer van het A.N.P.
Natuurlijk trok dit technische wonder de
nieuwsgierigheid. Het duurde niet lang of een
afgevaardigde werd naar het A.N.P. gestuurd,
met een verzoek om een demonstratie. De man
van het persbureau overwoog, dat een proef -
uitzending op het Baarnsche telexnetje nut
kon hebben en dat daarvoor geen beter tekst
kon worden gekozen dan een hulde aan de
blazers, die dezeii avond zoo duidelijk van de
vriendschap tusschen militairen en burgers
hadden getuigd en er werd een tot nu toe
onbekende dichter gevonden, die hiervoor een
versje uit zijn mouw schudde. De te lest van
deze proefuitzending verdween naar het eerste
regiment veldartillerie. Zoo verdrijft Baarn en
zoo verdrijft het wachtende Badhotel zijn tijd,-
in vriendschap en genoegen
P. T. T. roert zich.
Hp ENSLOTTE nog een bijzonderheid, om
de lezers toch vooral in te prenten, dat
de berichtgeving over de blijde gebeurtenis
grondig is voorbereid. Bij deze voorbereiding
heeft "de PT.T., die de telefoons, en de telex
installatie heeft aangelegd, een groot aan
deel gehad. Bijzondere verdiensten hebben
daarbij verworven ir. Uurbanus, chef van
den dienst Havee, en de heer Monzenberg,
van denzelfden dienst, die bij de practische
uitvoering het toezicht heeft uitgeoefend.
In het bijzonder moet genoemd worden de
chef-monteur te Baarn. den heer J. Schreyer,
die werkelijk niets heeft verzuimd om dat
gene te doen, wat men op dit ondermaansche
doen kan om zich voor de nukken van nood
lot en toeval te vrijwaren.
Men kan gerust zijn, er zijn er, die voor ons
waken.
De torpedeering van een
Nederlandsch schip.
De regeering' wint informaties in.
Onze Haagsche correspondent seint ons:
In verband met de torpedeering van een
Nederlandsch handelsvaartuig in de Spaan-
sche wateren vernemen wij dat er thans van
Nederlandsche zijde officieele informaties
omtrent dit geval worden ingewonnen.
Aangezien het voorshands waarschijnlijk
lijkt, dat de daad begaan is door een onbeken
de duikboot in dienst van het Franco-regiem,
mogen wij er op wijzen, dat de Nederlandsche
regeering, toen Franco destijds een verkla
ring had afgekondigd in zake de scheepvaart
op de oostkust van Spanje, welke verklaring
veel weg had van een soort blokkadeverkla
ring, aan de Franco-regiem had doen we
ten, de rechtmatigheid hiervan niet te kun
nen erkennen.
HALFJAARLIJKSCH DIVIDEND DER A. K. U.
ARNHEM, 12 Januari, De directie van de
Algemeene Kunstzijde Unie N.V. deelt mede,
dat het halfjaarlijksche dividend van drie
procent op de 6 pCt. cumulatief preferente
aandeelen betaalbaar wordt gesteld. In het
vorige jaar is een begin gemaakt met het in
halen van den achterstand.
De aangekondigde betaling heeft geen an
dere beteekenis dan te voorkomen, dat de
achterstand wederom toeneemt.
VEEMARKT.
Amsterdam, 1-2 Januari.
Ter veemarkt waren heden aangevoerd:
194 vette kalveren: le kw. 78—82, 2e kw.
7076, 3e kw. 5666 per K.G. levend ge
wicht; 36 nuchtere kalveren 813.50 per
stuk.
108 varkens. Vleeschvarkens, wegende van
90—110 K.G. 73—74, zware varkens 72—73,
vette varkens 70—71 per K.G, slachtgewicht.
Vliegtuig hij noodlanding zwaar
beschadigd.
Bestuurder licht gewond.
BANDOENG, 12 Januari (Aneta/A.N.P.)
Omstreeks half vijf hedenochtend heeft bij
nachtvliegen de in 1936 in bedrijf gestelde
Fokker C 10 een motorstoring gehad, kort
nadat het vliegtuig was gestart. De bestuur
der. luitenant Kuenzel, poogde een noodlan
ding te maken. Daarbij kwam hij neer aan
den rand van het militaire vliegterrein Andir,
waarbij het toestel zwaar beschadigd werd.
Luitenant Kuenzel werd licht gewond, de
luitenant-waarnemer Overdelinden bleef on
gedeerd. Het ongeluk lietp dus vrij goed af.
Geen van beide inzittenden is buiten bewust
zijn geweest.
VOOR 30.000 AAN SCHOENEN
VERBRAND.
Dinsdag is te Bolsward het schoenenmaga
zijn van de firma Sj. Hengst, aan de Appel
markt gelegen, door brand vernield. De
schade bedraagt van 30.000 tot 35.000. Het
naast de firma Hengst gevestigde electro-
technisch bureau van den heer Nieuwland
liep waterschade op, evenals het confectie
magazijn Lunter.
VERMISTE AMERIKAANSCHE VLIEGBOOT
TERECHT.
De Amerikaansche vliegboot „Samoan Clip
per", die met een bemanning van zes personen
van Pagopago naar Auckland was vertrokken
en gedurende eenigen tijd vermist werd, is,
naar uit Apia op Britsch Samoa wordt gemeld,
gevonden door een vliegtuig en een schip, die
naar het toestel zochten.
De bemanning van de „Samoan Clipper" is
in veiligheid.
Ja, dat moet tegen-
y woordïg als 'n auto
'inks van den weg
stilstaat. Want, wan
neer die licht voert,
mag alléén 'n rechts-
zittend iampje bran
den, dat naar voren
rood en naar achte
ren wit licht geeft!
SO
FAILLISSEMENTEN.
Door de Arrondissements-Rechtbank te
Haarlem zijn de volgende faillissementen uit
gesproken op Dinsdag 11 Januari 1938.
1. C. Verhorst, stalhouder, wonende te Be
verwijk, Br eestraat 147. Curator Mr. J. Verlooy
te Heemstede.
2. W. Oexeman, bloembollenhandelaar, wo
nende te Hillegom, Paralelweg 171. Curator Mr,
A. G. H. H. Roeffen te Aalsmeer.
3. C. II. A. van Leeuwen, taxiverhuurder,
wonende te Vogelenzang, Leidschevaart 170,
Curator Mr. B. M. C. M. Vrijdag te Haarlem.
4. G. Th. Klein, kapper, wonende te Haar
lem, Paul Krugerstraat 23. Curator Mr. B.
Slingënberg te Haarlem.
5. De Handelsvennootschap ..Neerlandial' in
liquidatie, destijds te Zaandam, Westzijde 244
en hare firmanten (zie no. 6 en 7). Curator
Mr, J. van der Hoeven te Haarlem.
6. Klaas Bark, handelsreiziger, wonende te
Wormer. Curator Mr. J. van der Hoeven te
Haarlem.
7. A. Alphenaar, handelsreiziger, wonende
te Westzaan, F. 88. Curator Mr. J. van dei-
Hoeven te Haarlem.
Rechter-Commissaris in deze faillissemen
ten Mr. S. J. Pit te Haarlem.
Wegens gebrek aan actief werd opgeheven
het faillissement van:
F. van Coezand, voorheen houthandelaar,
thans fabrieksarbeider, wonende te Velsen-
Noord, Melklaan 14. Curator Mr. E. van Tuinen
te Velsen-Driehuis.
Wegens het verbindend worden der Uitdee-
lingslijst zijn geëindigd de faillissementen van
1. Jac. Stolwijk, winkelier te Haarlem. Cura
tor Mr. F. M. Hagemeijer te Haarlem.
2. De N.V. van Vught's Weegwerktuigenfa-
briek N.V. gevestigd te Heemstede. Curator
Mr. K. A. F. J. Pliester te Haarlem.
Het Hoorspel
door VERA ROBINSON.
OOR de wintersche stilte van het be
sneeuwde grachtje begaf Marianne
zich traag in de richting van het
kantoorgebouw van de radio-om-
roepmaatschappij. Het was juist negen uur
geweest en de ergste drukte van haastig kan
toorpersoneel was voorbij. Waar zij den moed
vandaan had gehaald deze vroege wandeling
te ondernemen begreep zij nóg niet; maar ze
zag het doel scherp geteekend voor oogen. Zij
wist wat zij riskeerde, maar ze was vast beslo
ten door te zetten en zich niet meer, zooals
dien slapeloozen nacht die achter haar lag,
te vermoeien met nare gedachten. Diep in
haar hart wist zij. dat zij dit avontuur alleen
voor Arthur begon.
Dat zij aan z ij n - bestwil had gedacht.
En die' .overtuiging vervaagde het donkere
denkbeeld, dat hij straits woedend zou opstui
ven en haar met verwijten overladen
Daar lag het hooge, strakke gebouw voor
haar. Een glanzende auto stopte en een jon
geman in een ulster sprong er lenig uit. Even
glansde het in haar bruine oogen. Zij had hem
herkend, den populairen omroeper, wiens in
nemend gelaat zoo dikwijls in de tijdschriften
voorkwam.
En bij het zien van dien jongeman zakte de
moed haar in de schoenen. Als ze zich nu bij
den portier zou melden, zou ze misschien over
enkele minuten in een zakelijk gemeubileerd
kantoorvertrek zitten met tegenover zich een
even zakelijk administrateur, wien zij haar
verzoek zou moeten doen
Ze kneep zich in de vingers en bleef op het
besneeuwde trottoir staan. In een snelle beel
den reeks zag ze de laatste drie maanden als
een trieste film voorbij glijden. Hun huwelijk,
Arthur's weinig bemoedigende vooruitzichten,
de waarschuwingen van haar ouders, hun
„huwelijksreis" van vier dagen in een be
dompt Arnhemsch hotelletje. Dan de thuis
komst in het enge bovenhuis in de stille bui
tenwijk, die feitelijk een volksbuurt was. Maar
óók hun rijke, offerende liefde, hun knusse
schemeruurtjes en Arthur's gezellige werk
kamer, waar hij vele uren van den dag en ook
's nachts met het schrijven van kluchten en
meer serieuse tooneelstukjes doorbracht. Vast
overtuigd genoeg te verdienen om behoorlijk
te kunnen rondkomen, was hij spoedig teleur
gesteld geworden, toen verschillende eenacters
achter elkaar als ongeschikt terug kwamen.
Toen had hij plotseling aan de radio moeten
denken. Hij vermoedde vaag, dat het hoorspel
voor de microfoon hem „lag" en met nieuwen
moed bezield toog hij aan het werk. Drie volle
weken schreef en corrigeerde hij, net zoo lang
tot hij overtuigd was, dat er geen aanmerkin
gen op het werk gemaakt konden worden.
Marianne had het met bewondering gelezen.
Voor het eerst begreep zijdat Arthur tot beter
werk dan klungelige kluchten in staat was en
hun verwachtingen waren dan ook hoog ge
spannen! Tien dagen later lag de brief van de
omroepmaatschappij op de mat, de brief
waarin de chef van de programma-afdeeling
hun berichtte, dat de hoorspelleiding Arthur's
pennevrucht had kunnen aanvaarden en dat
hij het honorarium, groot 100 gulden onmid
dellijk na opvoering van het stuk zou ont
vangen.
Ze waren de volgende dagen in de wolken
geweest! En Marianne's conservatieve ouders
schenen na dit succes wat milder jegens hun
schoonzoon, den „artist", gestemd. Maar de
zonnige blijdschap was aanmerkelijk geluwd,
toen Arthur bericht kreeg, dat de opvoering
van zijn twee-acter nog zeker zes weken op
zich zou laten wachten. Hij schreef een briefje
terug en liet tusschen de regels doorscheme
ren, dat hij het honorarium zonder eenig be
zwaar wat eerder zou kunnen ontvangen
Maar een antwoord bleef uit.
„Zie je wel", had hij ontevreden gezegd,
„j ij drong aan dat ik dat briefje zou schrij
ven. Had ik het maar gelaten, nu zijn ze
misschien op hun teentjes getrapt."
„Alles goed en wel, lieverd," had Marianne
geantwoord. „Maar de melkboer moet nu toch
heusch zijn geld hebben en over drie dagen
is er weer dertig gulden huur noodig en je
schoenen moeten verzoold worden."
„Dan zal ik wat leenen."
„Dat nooit!"
Arthur had een rimpel getrokken. In zijn
hart moest hij zijn jong vrouwtje schoon ge
lijk geven, maar daar stond tegenover dat hij
het afschuwelijk vond dat ze nu reeds in de
zorgen zat. Juist omdat hij verschillende post-
wisseltjes in het vooruitzicht had en zeer
waarschijnlijk een tweede hoorspel zou mogen
schrijven.
In elk geval had dit alles op zijn humeur ge
werkt en de laatste vijf dagen waren nu niet
bepaald buitengewoon gezellig voor Marianne
geweest. Toen, midden in den nacht, had ze
een idee gekregen, dat haar het bloed naar
de wangen joeg. Als ze eens buiten medeweten
van Arthur naar het kantoor van de omroep
maatschappij zou gaan? De man, die daar de
zaken bestierde, zou vast en zeker iets voor
haar argumenten voelen. In elk geval was hij
de man, die dagelijks met artisten omging en
beter dan een ander van hun nooden en vaak
moeilijke levensomstandigheden afwist. Het
idee liet haar niet meer los en tenslotte had
ze de knoop doorgehakt. Met een leugentje
had ze Arthur aan het verstand gebracht, dat
ze dezen morgen tusschen negen en tien uur
beslist even naar een vriendin moest en vlak
na het overigens erg. sobere ontbijt was ze
de trappen af gesneld.
En nu had ze dan het doel bereikt.
Wat later zat ze tegenover een vriendelijk
man, die onmiddellijk haar sympathie wekte
door lachend te verklaren, dat hij Arthur's
naam natuurlijk al zoo dikwijls gelezen had.
Die woorden braken het ijs en met een blos
op de wangen verklapte Marianne wat zij op
het hart had. Ze draaide niet om de zaak
heen, deelde hem eerlijk mede, dat Arthur
dringend om geld verlegen was en dat hij
niet wist, dat zij op het oogenblik in het ge
bouw van den omroep zat.
„Het is niet onze gewoonte, maar uitzonde
ringen bevestigen nu eenmaal den regel," ant
woordde de jongeman welwillend. „Ik zal even
met de leiding babbelen en moet u een oogen
blikje alleen laten. Ik denk wel, dat u zoo-
meteen met het honorarium naar huis zult
gaan."
„O meneer!" zong Marianne verrukt en toch
ook erg nerveus bij de gedachte aan het ge
zicht dat Arthur straks zou trekken. Ze kénde
zijn koppigen aard.
Vijf minuten later kwam een bediende haar
zeggen, dat zij in het administratiekantoor
moest komen en nog even later stopte ze tien
briefjes van tien gulden zoo diep mogelijk in
haar taschje. Het was gelukt!
„Liefste, ben even naar Hein en koop
onderweg meteen een machinelint.
Tot straks.
Arthur."
Marianne las het briefje, kuste het en
opende haar taschje. Ze bekeek de schat en
haalde diep adem. O, als Arthur nu maar
vroolijk zou kijken en niet zou opstuiven. De
dag was goed begonnen, hij moest ook bli,
eindigen. Misschien kwam er vanmiddag o:r
vanavond nog goede post, je kon nooit we
ten
Ze bond haar schort voor en was even later
ijverig bezig. De melkboer kwam en tikte ver
baasd en dankbaar aan zijn pet, toen hij ge
heel onverwacht de zeven gulden zóóveel ont
ving en juist was Marianne aan het peinzen,
op welke manier zij Arthur met het geld zou
kunnen verrassen, toen een branderige lucht
opsnoof. Het leek of er iets schroeide
Ze voelde het bloed uit haar lichaam
vloeien. Met afschuwelijke zekerheid wist ze
dat oogenblik, dat het droogrekje tegen het
potkacheltje gevallen moest zijnMet bonzend
hart holde ze de gang door, de voorkamer in.
Een verstikkende rook sloeg haar als een
grauw gordijn tegemoet en benam haar den
adem.
„Het taschje.... het geld...." drong het
tot haar door. En zonder zich een oogenblik
te bedenken wierp ze zich voorover en tastte
met zoekende handen voor zich uit. Daar voor
haarop tafelmoest het liggen
Acht kostbare bankjes van tien en een hoopje
zilver
„Goede Griet in den rapenkelderWat
krijgen we nou voor eomedie?" klonk het ver
baasd en lachend in haar ooren.
Het afschuwelijke rookgordijn trok vaag
weg, maar de geur van brandend goed bleef.
„Arthur.... Arthur...." beefde haar stem.
„Waar ben je
„Hier vrouwtje!"
Twee sterke armen trokken haar veilig naar
zich toe en zijn stem vervolgde plagend: „Wat
is er toch? Heb je liggen droomen? Je ging te
keer als een Hottentot die levertraan moet
slikken."
„O Arthurhet branddedie rook..
„Zoo, open je oogen, lieveling en kijk me nu
aan. Er is geen brand, niets, hoor je? Ik wou
je alleen verrassen en maakte de kachel aan.
Bij ongeluk liet ik mijn zakdoek in het vuur
vallen. De pook was ook zoo verdraaid heet.
Marianne opende de oogen. Het was drong
het tot haar door, een sprookje. Ze lag nog in
bed, maar de deken hing half over den rand
en haar kussen lag onder het raam.. En Arthur
in zijn gestreepte pyama stond naast haar en
wees door de geopende schuifdeuren naar de
voorkamer, waar een blauwgrijze rook traag
door het venster naar buiten trok.
„Arthurzei de moeilijk, „ben ik dus
niet naai'Toen zweeg ze, omdat ze in
eens begreep, dat alles inderdaad een droom
was geweest.
„Wat?" vroeg hij en schoot toen als een
konijn naar de gangdeur, want de postbode
stond onder aan de trap. Marianne wachtte en
streek zich een weerbarstige lok uit de oogen.
Een prettig gevoel van dankbaarheid tintelde
in haar bloed. Bespottelijk, hoe zou ze den
moed hebben gehad om dat geld buiten mede
weten van Arthur te gaan halen? Het zou ge
woon bédelen zijn geweest!
„Hiep hiep en zoo voort!" schreeuwde Arthur
en danste de slaapkamer binnen. „Een post
wissel. Poppedeintje! Van de radio en de volle
mep! Verstandige lui om wat vroeger te be
talen; ik was juist van plan geweest om hun
eens op te zoeken. Een fatsoenlijk mensch kan
toch niet van den wind leven.,..."
Winterbloeiende begonia 's
VAN November af bloeit de winterbloei
ende begonia tot aan. het voorjaar toe.
Hoelang, dat hangt grootendeels af
van onze behandeling. Het welbekende
Gloire-de-Lorrain-ras is feitelijk geen „win
terbloeiende begonia", want hiertoe rekenen
we uitsluitend de door stekken vermenigvuldig
de begonia's, die vooral Aalsmeer in zoo enorme
hoeveelheden en verscheidenheden aan de
markt brengt. Wie daar in December in de
kassen komt, waant zich in een sprookjes
land. In alle tinten, rose, karmijn, zalmkleur
en rood staan de planten te bloeien. Het zal
ons opvallen, dat het er koel is (55 tot 60 gr.
Fahrenheit) en hieruit begrijpen we vanzelf
al, dat droge kachelwarante voor zoo'n plant
onmogelijk goed kan zijn.
Aalsmeer ligt grootendeels in het water;
vaak staan de kassen op vooruitspringende
lappen grond, aan drie zijden door het water
omgeven. De lucht is er verzadigd van water
damp en hieraan is de prachtige groei der
Aalsmeersche potplanten te danken, maar ook
de schijnbare achteruitgang' van zoo'n plant
zoodra ze in ons huis komt te staan. Aan
water, vocht in de lucht, zijn de producten
van Aalsmeer gewend. Hier moeten we de
rianten dus zoo licht en koel mogelijk zetten,
iefst niet warmer dan 60 graden Fahrenheit
en in elk geval zoo ver mogelijk van de
kachel. Veel water, in het schoteltje onder
den pot; zoo mogelijk water in de lucht door
spuiten met een fijne verstuiver.
De winterbloeiende begonia heeft bovenaan
den wortelhals een soort verdikking Deze
knolachtige wortel kan niet worden overge
houden en zoo zijn de kweekers genoodzaakt,
stekken te gaan nemen. Meestal gebeurt dat
in Juni en Juli en de nieuwe planten bloeien
dan hetzelfde jaar nog. De eigenaardige voch
tige atmosfeer van Aalsmeer brengt mee, dat
onze winterbloeiende begonia's in huis in het
eerst vele, misschien alle knoppen verliezen.
Dat is niet zoo erg, de plant moet acclimati-
seeren. We zorgen voor koelte en water en
weldra vormt de plant nieuwe knoppen, die
niet meer afvallen.
Meestal zal de bloemist zelf de plant wel
goed opgepot hebben, maar wie het om de
een of andere reden zelf moet doen neme oude
bladaarde, wat turfmolm, een beetje scherp
rivierzand en oude goed fijngewreven mest.
Er bestaan winterbloeiende begonia's met.
enkele, dubbele en half dubbele bloemen. Som
migen zijn zoo klein als trosroosjes; andere
hebben een doorsnee van 10 c.M. Er zijn er
met lichter gekleurde randen en sommige
loopen juist naar buiten toe donkerder uit.
Er is een enkele, die sprekend op een roos
lijkt. Maar over het algemeen winnen de
kleinbloemigen het van de grooteren in sterk
te. Het komt vaak genoeg voor, dat een kas
met zulke kleinbloemige winterbloeiende be
gonia's (waarbij er dan altijd nog zijn met
bloemen van vijf centimeter in doorsnee) twee
of drie maanden achtereen bloeit. In een
koele, licht en luchtige kamer kunnen we het
binnenshuis ook zoover brengen.
L. S.
DUIDELIJK GESTELDE VRAGEN
van alle Abonnés van dit blad worden door
een specialen Redacteur en zijn talrijke
medewerkers zoo mogelijk en ten svoedigste
beantwoord.
De vragen moeten worden geadresseerd
aan het bureau van ons blad, met duidelijke
vermelding van naam en woon-plaats.
Vragenwaaraan naam en adres ontbreken,
v)orden terzijde gelegd.
De antwoorden worden GEHEEL KOSTE
LOOS thuis bezorgd.
De namen der vragers blijven redactie-
geheim.
Alleen die vragen, welker beantwoording
voor vele anderen behalve den vrager, van
nut kan zijn, worden tevens in ons blad ge
plaatst.
RECEPTEN.
een lichtgele co-
VRAAG: 1. Hoe reinigt i
cosmat?
2. Is hetzelfde recept ook geschikt voor een
gekleurde halmat?
-ANTWOORD: 1. Gewoon afboenen met warm
sterk zeepsop, daarna eenige keeren afspoelen
met warm water. Buiten glad te drogen hangen.
2. Gekleurde matten kunnen op dezelfde ma
nier behandeld worden, doch het verdient aan
beveling, deze nog een keer na te spoelen met
koud water waarin een handvol zout is opge
lost
ZACHTE ZEEP MAKEN. Onlangs werd in
deze rubriek vermeld dat voor het maken van
zachte zeep noodig was 250 gram loog, 2 ons
oleïne en 5 L. heet water. Dit had moeten zijn
2 L. heet water.
RECTIFICATIE BELASTINGVRAAG. In
ons antwoord op de vraag in or^ze courant van 31
December omtrent de opcenten van de vermo
gensbelasting in de gemeente Bloemendaal is een
fout geslopen. Het aantal is 25. inplaats van O,
VRAAG: Hoe kan ik inkt verwijderen uit een
linnen geborduurd kleed?
ANTWOORD: De vlek eerst betten en afwrij
ven met warm water. Het overtollige water ver
wijderen. Dan op de vlek citroenzuur laten drup
pelen. Ten slotte afsponsen met warm water.
RECHTSZAKEN
VRAAG; Ik ben 5 maanden in betrekking, ben
nu ziek geworden en „trek" van de Ziektewet.
Is mijn baas nu verplicht, de eerste 3 dagen uit
te betalen?
ANTWOORD: Ja.
VRAAG: Zijn de kinderen wettelijk verplicht,
een tweede moeder na vaders overlijden te on
derhouden?
ANTWOORD: Neen.
VRAAG: Als een echtpaar gescheiden is tus
schen tafel en bed en na een zeker tijdsverloop
weer tot elkaar is gekomen, moet het dan her
trouwen? Welke termijn bestaat daarvoor? Hoe
te handelen in dezen?
ANTWOORD: Er behoeft niets gedaan te wor
den, want het huwelijk is blijven bestaan.
BELASTING ZAKEN
VRAAG: Is voor een buisje, dat op 1 Januaj i
1038 leeg staat, over het jaar 193S ook de-grond
belasting verschuldigd?
ANTWOORD: Ja, ook voor ledig staande huizen
is de belasting verschuldigd. Indien een huis
echter 12 achtereenvolgende maanden heeft leeg
gestaan kan op een verzoekschrift aan Ged. Sta
ten binnen 30 dagen in te dienen, ontheffing van
den aanslag worden verleend.
DIVERSEN.
VRAAG: Is een wielrijder bij het rechts afslaan
verplicht richting aan te geven?
ANTWOORD: Ja, zoowel bij rechts als bij
links afslaan.
