Het groote Avontuur
Wachtend op haar beurt tijdens de schaatskampioenschap
pen kunstrijden, welke te St. Moritz zijn gehouden
Hore Belisha, de Engelsche minister van Oorlog, bracht deze
week een bezoek aan het infanterie-garnizoen te Cowley,
waar hij speciaal aandacht schonk aan de voedselvoorziening
Nijmegen blijft niet achter. Verschillende straten der stad zijn in verband met de komende
feestdagen versierd en bieden een feestelijk aspect
Or. Furtwangler, die Dinsdagavond met de Berlijnsche Philharmonie te Den Haag concerteerde, had voor
den aanvang der repetitie Dinsdagmorgen een muzikale ovatie in ontvangst te nemen in verband met zijn
52sten verjaardag
De oude Hoofdwacht te Maastricht
wordt door de militaire politie opge
sierd voor den Nationalen Feestdag
De journalisten die te Baarn vertoeven komen vele malen bijeen in het Badhotel, waar zij dan op
muzikale wijze den tijd van wachten verdrijven
De begrafenis van het stoffelijk overschot van
mevrouw Blum, echtgenoote van den Franschen
ex-premier Léon Blum, te Parijs. De lijkauto op weg
naar de begraafplaats
FEUILLETON
Roman uit tie Tropen door
FRANS DEMERS.
Dc Amerikaan verstrekte uitleg. Anioto
was dc benaming van een geheime negersecte,
die zeer machtig was in de Oostelijke pro
vincie en talrijke misdaden op haar geweten
had. Het waren gewoonlijk wraakmoorden,
gepleegd volgens een geheiligd rhythme. De
misdadigers hadden maskers voor, gemaakt
uit luipaardenvel en aan de vingers nagels
van dezelfde wilde dieren. Het aangeduide
slachtoffer werd de keel afgesneden en rond
het lijk werden de nagels in den grond ge
duwd, zoodat op grove wijze de schijn van een
luipaardenoverval werd verwekt. De blanke
bezetting kon bijna nooit licht krijgen in der
gelijke moordzaken. De primitieve neger
stammen geloofden in de bovennatuurlijke
macht van de Anioto's en het kleinste ver
raad werd trouwens met den dood gestrft.
Wat Ada IIjen betreft had men alle moge-
gelijke en onmogelijke veronderstellingen ge
daan. zelfs deze van een Anioto-misdaad. Ai
de blanken, die zich met de studie van de
Anioto's bezig hielden, werden geraadpleegd
en kwamen tot hetzelfde besluit. Nog nooit
was gebleken dat de geheime secte recht
streeks tegen de blanken optrad en nog nooit
had zij haar slachtoffers doen verdwijnen.
Die steUing gaat dus niet op. besloot
Reading.
U hebt hier geen persoonlijke vijanden,
vroeg Riefenberg.
Niet dat ik weet, maar als u wist hoe
pijnlijk het voor mij is nog verder
De journalist was opgestaan. Hij boog zich
naar zijn gastheer, keek hem in de oogen en
zei langzaam:
Ik weet nochtans heel goed, dat Ada
Iljen werd vermoord.
De Amerikaan staarde hem met groote angst-
oogen aan en zat daar een oogenblik als door
ontzetting verlamd.
Het kan niet, fluisterde hij dan af
werend.
En toch is het zoo, klonk het vastbe
raden antwoord
Hij greep Riefenberg bij den arm.
Zeg dan toch wat u weet, hijgde hij.
En dan vertelde de journalist zijn weder
varen van het oogenblik af dat hij den nacht
vóór zijn vertrek in de hoofdstad van zijn
vrienden afscheid had genomen.
U ziet dus, zei Riefenberg, ten slotte,
dat hier gevaarlijke kerels de handen in het
spel hebben, en zeker geen primitieve Anioto's.
Ais die rampzalige Demet den moed had ge
had u dadelijk te schrijven zou het misschien
nooit zoover zijn gekomen.
Reading keek naar den grond.
Maar waarom moest mijn vrouw, als er
gevaar was. zich wenden tot een vreemdeling
en niet tot. mij, haar echtgenoot?
Dat was een pijnlijke vraag. Voor Riefen
berg stond het van meet af aan vast, dat in
deze zaak, hoe geheimzinnig ze er ook uitzag,
een gewezen minnaar van de toonelspeelster
de hoofdrol speelde
Iets of iemand uit het verleden is haar,
mijns inziens, naar hier gevolgd, antwoordde
hij.
Nog meer dan een uur zaten de twee man
nen in den nacht, plannen te smeden, Riefen
berg zou zich aan de afspraak met den direc
teur van de goudmijnen houden en den vol
genden morgen vertrekken. Dadelijk na zijn
bezoek zou hij evenwel terugkeeren naar
Wahenia om samen met Reading aan het
werk te gaan. Ondertusschen zou deze be
ginnen met den gouverneur op de hoogte te
brengen.
Licht moet er komen, zei hij op dreigen
den toon, al moest ik gansch mijn fortuin er
voor opofferen.
Daarop nam Riefenberg afscheid. Een
negerchauffeur bracht hem terug naarhet
hotel
De Amerikaan was gedurende een poosje
in den tuin blijven staan. Daarna liep hij
heen en weer in de galerij. Het was lang na
middernacht toen hij zich naar binnen begaf.
Hij liep door de hall naar de eerste verdieping
en opende aan het einde van een gang een
deurtje. In de kamer zat een blanke in een
boek te lezen.
Het is tijd. zei Reading. Laat me u nog eens
goed bekijken.
De man kwam overeind en draaide als een
modepop op zijn hielen rond. Het was een
groote, breedgeschouderde kerel met blond
haar.
Samen liepen ze naar beneden, deden leeren
overjassen aan ene begaven zich dan naar de
garage. Zij verwijderden het groote zeil
waaronder een eigenaardige, moderne auto
stond, laag en breed uitgebouwd met over
dekte wielen. Voorzichtig duwden zij den wa
gen naar buiten en sloten de poort.
Even later snorde de auto met de twee
mannen door de slapende stad en reed de
richting uit van het goudland. Reading zat
aan het stuur en spoedig stond de snelheids
meter op 80 kilometer, hetgeen een ontzetten
de vaart is op de Amerikaansche zandwegen.
Na een uur stopte de auto voor den eersten
breeden stroom. Bruggen waren er niet. Om
over het water te komen moest men een
beioep doen op de veerpont en 's nachts dus
eerst de inlandsche overzetters wakker ma
ken.. Reading's metgezel was uit den wager.
gestapt en tot aan den oever van den stroom
geloopen Daar gaf hij een teeken. De auto
naderde en bleef een oogenJblik met de voor
wielen in het water staan. Toen gleed ze lang
zaam vooruit, en dreef als een motorboot. Dof
knalden de ontploffingen van den motor
Veilig bereikten zij den anderen oever.
Het gaat schitterend, juichte Reading.
Zijn metgezel nam nu plaats achter het
stuur en de tocht werd voortgezet.
Er kwamen nog twee stroomen, waar werd
doorgevaren en tenslotte verliet de wagen
den openbaren weg op het kruispunt waar een
wegwijzer stond met als opschrift: „Avakoebi-
hoeve: 10 kilometer.
Een vreeselijke wending.
Om negen uur, zooals Benolt had afge
sproken, stopte voor het „Hotel des Chutes"
te Wahenia een personenauto, bestuurd door
een inlander. De directeur-generaal was zelf
even meegekomen om Riefenberg nog een
paar wenken te geven.
Deze chauffeur, zei hij, staat onder uw
bevel. Hij spreekt tamelijk goed Pransch, zoo
lt,dat gij geen moeite zult hebben u verstaan
baar te maken. Ik heb hem opdracht gegeven
vandaag halt te houden te Nia-Nia. Het zal
wel ongeveer avond zijn, als gij daar aan
komt
U is wel vriendelijk, antwoordde de jour
nalist terwijl hij naast den autobestuurder
ging zitten.
Benoit schudde lachend de hand, die hem
tot afscheid werd toegestoken en grinnik
te:
Voor personen zonder koloniale ervaring
zijn wij verplicht alles zoo te regelen of het
loopt verkeerd. Goede reisen hij groette
nog met de hand den journalist, die uit de
wegrijdende auto wuifde.
De wagen snorde langs het kamp van de
soldaten, waar een indrukwekkende olifant
een belachelijk klein karretje voorttrok. Een
beetje verder stonden aan weerszijden van
den weg langwerpige negerhuisjes, maar die
werden schaarscher en schaarscher en na een
poosje bevond Riefenberg zich in de eenzame
wildernis. Uren en uren reed de auto over den
zandweg zonder dat een spoor van mensche-
lijk leven werd waargenomen. Het zacht gol
vende land, met struikgewas en schaarsche
boomen lag te blakeren in de heete zonne
stralen. Riefenberg had het warm, maar ge
noot van dien tocht, al had hij zich het Afri
ka ansche binnenland anders voorgesteld.
Waar bleven dc wilde dieren? Hoe hij ook
uitkeek, er was niets te zien behalve een
soort eekhoorntjes, die met tusschenpoozen
oper den weg huppelden met opgeheven
pluimstaart. Toen de auto een breeden stroom
naderde, liep de weg door een groot dorp, waar
kakelende kippen en zwarte geiten pogingen
deden om niet onder de wielen terecht te
komen. Kleine kinderen en vrouw kwamen
met de armen in de lucht aangeloopen en een
stokoud negertje vroeg met uitgestrekte hand
„tombaco".
Dat beteekent „tabak", lichtte de chauf
feur toe.
En de oude man kreeg tabak.
Toen de wagen op de veerpont werd ge
reden, liep de journalist door het dorp en de
bewoners vonden dat zoo plezierig, dat ze met
handgeklap en druk babbelend het geval on
der elkaar bespraken. Toen Riefenberg de
hand uitstak naar een kindje, stootte het een
Indianenkreet uit en sloeg op de vlucht.
Bij een hut lag een jonge negerin op een
gevlochten matje te slapen. Een mager, ge
rimpeld mannetje, wiens kroeshaar wit was
geworden van ouderdom, zat een inlandsche
pijp te rooken, die hij, na een zware rookwolk
te hebben ingeademd, broederlijk overhan
digde aan een bejaarde „dame", die bezig
was met vlugge apenmanieren aardnootjes te
pellen. Wat verderop stonden vrouwen ge
droogde maniokbloem te stampen in houten
kroezen en heele zwermen bijen zoemden rond
het kwalijk-rïekende meel, dat op den grond
in de zon lag te drogen. Hier en daar liep
een magere hond langs de zwart-berookte hut.
ten.
(Wordt vervolgd).
Onder groote belangstelling der buurt
bewoners is Dinsdag de nieuwe bascule-
brug over de Nieuwe Heerengracht
voor de Weesper straat te Amsterdam
geopend. Het eerste verkeer op de
nieuwe brug na de opening
