GOLFWEDSTRIJDEN TE HILVERSUM.
II' De eerste winterwedstrijden golf Yoor dames zijn Donderdag
op de banen der Hilversumsche Golfclub gehouden. Een
der deelneemsters aan slag
Een goede zakenvrouw
Rhenen opende Donderdag de rij der Paaschvee-tentoonsiel
lingen met de expositie van een serie exemplaren, waarvoor
iü&t veel belangstelling bestond
De 14-jarige Suarès d'Almeyda nam
met succes deel aan het concours-
hippique om den „Prix de la Providence"
in het Grand Palais te Parijs
In opdracht van het comité der Pavlova-
herdenking te Amsterdam heeft Anton
van Welie een schilderij van Anna
Pavlova vervaardigd, dat aan het ge
meentebestuur der hoofdstad zal
worden aangeboden
De Maastrichtsche jeugd maakt een rondedansje om de kei van
den St. Pietersberg, die voor het Natuur Historisch museum is
geplaatst
Luitenant J. Vermeulen met „Adventure" bij een fraaien sprong tijdens de
cross country der Kon. Militaire Sportvereeniging, die Donderdag te Ede
werd gehouden
FEUILLETON
door HEKMAN ANTONSEN.
11)
Het potloodje tikte nu met wanhopige
kracht op den lessenaar. Ditmaal sprong
mijnheer Packard in de -bres.
„Het zal verschrikkelijk veel onkosten mee
brengen, miss Ran some. En dat laat de zaak
niet toe".
„Die onkosten brengen weer winst op zei
Valentine scherp. ,,We zullen die nu maar
meteen vaststellen en goedkeuren. Allen ac-
coordpang!" Ze keek Jonathan aan.
..Besloten. Wilt u liet soms met algemeene
stemmen hebben?"
Werkelijk, het was vernederend, soo m de
•minderheid te zijn.
„Waar stemmen we eigenlijk over?' vroeg
hij koeltjes. „Of we rose lintjes 0111 de pijpen
zullen binden?"
Ze schoof hem een bundeltje met clips bij
eengehouden papieren toe.
...Vermoedelijke kosten voor de advertentie
campagne en getaxeerde schilderkosten. Ik
heb geen tijd, die op het oogeiïblik na te
gaan. Als u wilt kunt u ze mee naar huis
nemen, Meggs .zal ze u dan wel nader komen
uitleggen".
Ging dat zóó maar? Met een handom
draaien groote sommen gelds uitgeven! E11
Meggs zou hem de cijfers komen verklaren!
Valentine ging op iets anders over.
„Er moeten geregeld brandweeroefeningen
worden gehouden", zei ze. „Ik wil, dat ze om
de drie dagen gehouden worden met volle
dige rapporten over het verloop en aantee-
kening over leden der bemanning, die er
niet bij aanwezig zijn en over 't aandeel, dat
cle passagiers er aan nemen. Bovendien heb
ik gezien, dat er bezuinigd wordt op offi
cieren en bemanning. Nergens goed voor.
Voortaan zullen we weer vier officieren heb
ben in plaats van drie, den kapitein inbegre
pen, en zullen de schepen volledig bemand
worden, of er veel passagiers zijn, of niet".
Bedrijfskosten, vrachtprijzen, overbeman-
ningdat beteekende alles niets voor haar.
Ze zat achter een lessenaar en gaf vandaar
uit orders met de snelheid van een mitrail
leur.
Mijnheer Packard aarzelde even en zei dan
bescheiden: „Wat de geldmiddelen
„Mijnheer Packard", viel ze hem in de
rede en richtte haar vurige oogen recht op
hem, „u bent een bekwaam scheepsbevrach
ter en ik reken er op, dat u uw taak voor
treffelijk zult vervullen en aan mij de zorg
voor de geldmiddelen overlaten. Hoewel ik
u toch even wil meedeelen, dat u zich voor
in lichtingen kunt wenden tot mijnheer
Chauncey van de Seabord Trust Company.
In orde, laten we de vergadering maar slui
ten",
Packard en Mandsfield verlieten het kan
toor en vroegen elkaar af, of ze alles wel goed
gehoord hadden. Bart Calhoun trok zijn
stoel wat dichter bij den lessenaar en be
gon in een stapel papieren te scharrelen. Het
meisje boog er zich aandachtig overheen. Jo
nathan had dus feitelijk niets te doen, en
daar niemand hem eenige aandacht schonk
zelfs niet de oude Abias Blair, die zich niet
verwaardigde iemand aan te kijken, die
niet achter het directiebureau zat, voelde hij
zich vrijwel overtollig. Zelfs Meggs was ver
dwenen om zijn werk af te maken. Mijnheer
Blair stond dan ook op.
„Ik ga maar", zei hij ijzig' koel.
Calhoun keek op. „Tot ziens, Jonathan. Ik
zie je nog wel",
„O, wat ik zeggen wou, mijnheer Blair",
zei Valentine „Ik ga op den zeven en twin
tigsten een onderzoekingstocht op de Mari-
noco maken langs de West-Indische eilan
den. Hebt u zin om mee te gaan?"
,jDat is een goed idee. Een reisje maken,
voor de bom barst".
„Ik vroeg u", zei ze vinnig, „of u zin hadt
mee te gaan. Geeft u me antwoord met een
enkel woord".
„Neen!" zei Jonathan heftig. Valentine
keek hem onwelwillend aan.
„Dag mijnheer Blair", zei ze. „Wel bedankt
voor uw komst. U bent me heel wat van
dienst geweest".
In razende woede liep Jonathan het kan
toor uit. De liftjongen was onderweg bijzon
der spraakzaam. Er zou een nieuw soort lift
komen. Miss Ransome: had niet onder stoelen
en banken gestoken, dat ze de tegenwoor
dige een onding vond. Het schokken zou uit
zijn.
Bij den ingang beneden waren twee man
nen in werkpakken vol menievlekken bezig
de etalageruit te bekijken.
,/Die wordt vergroot", vertelde de portier
hem. „Ja, mijnheer vergroot en zoo gemaakt,
dat hij een eindje over het trottoir uitsteekt".
Jonathan liep heb trottoir op en bleef staan
om peinzend omhoog te staren naar het
ouderwetsehe Blair-gebouw.
„Denkelijk wordt.de gevel volgende week
hooger opgetrokken, of het heele huis licht
groen geschilderd", mompelde hij.
Waarom niet. Ze had maar te bevelen. Ze
gaf bevelen in massa. Radio-installatie en
zoo meer! Dat zou wel heel wat helpen, om
winstgevende contracten te sluiten over kof
fie, bananen, cacao, suiker en ballast, die
zoo noodig waren om de Blair Lijn er boven
op te houden! Dat zat maar achter een bu
reau orders uit te vaardigen!
Plotseling zakte zijn verontwaardiging en
maakte plaats voor een glimlach. Zoo zou
hij ook doen, als hij uit deze nachtmerrie
wakker geworden was. Het was de lach van
een man, die het oorlogspad optrekt.
vm.
In de eerstvolgende dagen werd mijnheer
Chauncey herhaaldelijk opgebeld om ant
woord te geven op verscheidene vragen van
mijnheer Packard, die niet meer wist, hoe
hij het had. Hij gaf afdoende antwoorden.
Het credïet van miss Ransome was uitste
kend. Maar hij belde Valentine in privé op
met de boodschap, dat hij hoopte, dat die
uitgaven niet al te lang zoo zouden door
gaan. Haar eigen fortuin, zoo meende mijn
heer Chauncey, zou er een leelijken knak
door krijgen.
Bart Calhoun was erg onder den indruk.
Ze gooide de reclamebiljetten, tot nog toe
in gebruik, na een onderzoek van een half
uurtje in den prullemand en ontwierp fon
kelnieuwe. Ze ontbood scheepsarchitecten,
bestelde vernieuwingen van hutten, keuken-
inrichting en salons, ontwierp nieuw meubi
lair voor de salons en een geheel nieuwe in
richting voor sporldekken. Het kantoorperso
neel van de Blair Lijn werkte onder een on
gekende hoogspanning, Ze kwam om negen
uur op kantoor en ging pas 0111 zeven uur
weg. Maar dan was ze nog' niet klaar. Bart
noodigde haar op een avond uit om te gaan
dineeren en dansen. Valentine keurde het
idee onmiddellijk goed. Hij kwam tot de ont
dekking, dat ze voortreffelijk danste. Hij be
gon met haar te dwepen. Hij introduceerde
haar op verscheidene plaatsenbij Sardï,
in de River Club, op het Starlight Roof. Het
waren allemaal plaatsen, waar Jonathan
Blair heel goed aan te treffen was, maar hij
schitterde overal door afwezigheid, En Jo
nathan had zich niet meer in de buurt van
het kantoor laten zien.
Drie dagen, voordat zij op de Marinoeo zou
uitzeilen, kreeg zijn afwezigheid iets be
angstigends. Dick Segrave kwam binnenloo-
pen met de vraag, of zij wist, waar hij ergens
was. Valentine kende Die'- wel niet, maar
ze zag, dat Meggs hem liec passeeren en
Meggs liet geen ongewensehte gasten toe.
„Corry?" herhaalde ze zijn vraag. „U be
doelt mijnheer Blair? Wel, ik zou u niet kun
nen zeggen, waar hij is. Hoe kan ik dat we
ten?"
Dick trok de wenkbrauwen samen.
„Ik dacht, dat hjj misschien kort geleden
hier op kantoor was geweest".
„Hij is hier in geen week geweest",
„Gek", zei Dick verbaasd. „Waar zou die
vent dan wel zitten".
„Wat is gek?" vroeg zij.
„Hij schijnt spoorloos verdwenen te zijn",
zei Dick gewichtig. „Dat is een feit zelfs. Hij
heeft zijn huisknecht ontslagen en zijn huis
hier in de stad gesloten. Hij is niet meer op
zijn buitengoed geweest. En hij heeft zijn
hond ondergebracht in een kennel op Long
Island. Dat is een week geleden gebeurd. Na
dien heeft niemand meer iets van hem ge
zien of gehoord".
Valentine keek hem aan en bleek zelf ook
wel wat verbaasd te zijn,
„Is dat zoo zijn gewone manier van doen?"
vroeg ze,
Dic-k schudde het hoofd. „Neen, je kon
Corry altijd wel ergens vinden. Maar nu is
hij gewoonweg van de wereld weggevaagd:
Daar zit iets geks in. Zijn verloofde is de
stad uit naar Chicago en ik dacht, dat hij
er misschien ook heen was. Ik heb haar op
gebeld, maar zij zegt, dat ze hem niet gezien
heeft na haar vertrek uit New-York."
„Verloofde?" vroeg Valentine. .Dat blonde
meisje soms?"
„Juist.... Carol Wallace, ze zijn feitelijk
nog niet officieel verloofd", gaf hij toe, „maar
iedereen beschouwt hen toch als verloofden".
Hij stond op. „Nu, danenfin, ik geloof
niet, dat het een zaak is om de politie in te
mengen, al is het een erg vreemd geval". Hij
nam haar aandachtig op. „Dus u drijft nu
de zaak hier? Kunt ume werkelijk
geen idee aan de hand doen, waar hij ergens
zijn kan?"
,Ik weet totaal niets van hem af", zei Va
lentine.
(Wordt vervolgd)
