mmX
Het Nichtje van buiten
Feyenoor.- behaalde Zondag in den strijd om het landskampioenschap in het hooge Noorden een
kostbare 3 2 overwinning op Be Quick. Een spelmoment voor het doel der Groningers
Het plechtige oogenblik tijdens de officieele proefvaart van de „Nieuw Amsterdam". Minister-president dr. H. Colijn hijscht de
vlag, waarmede de overdracht van Neerlands grootste passagiersschip aan de Holland Amerika Lijn een feit was
De fraaie hoofdingang van het gebouw
der Hoogere Krijgsschool te Den Haag
die op 2 Mei a.s. haar 70-jarig bestaan
zal herdenken
Een aardig detail van het bloemencorso, dat Zaterdag in
het kader van het driedaagsche tulpenfeest te Noordwijk
werd gehouden
P.S.V. en D.W.S.
deelden broeder
lijk de punten (1 -1)
in den strijd om
't landskampioen
schap, welke Zon
dag te Eindhoven
werd gespeeld.
Een spelmoment
voor het D.W.S.-
doel
Het Duische doel in gevaar tijdens den internationalen
dames-hockeywedstrijd Nederland (B) West Duitschland,
welke Zondag te Amsterdam is gespeeld
Na een kort bezoek aan Ned. Indië is de gouverneur-generaal van Australië met zijn
echtgenoote per K.L.M.-vliegtuig op Schiphol gearriveerd. Lord Gowrie (met wandelstok)
en lady Gowrie na hun aankomst op Schiphol
Ter gelegenheid van het feit, dat vóór 405 jaar Willem van Oranje werd
geboren, werden Zaterdag door leden van de Oranje-garde aan den voet
van het ruiterstandbeeld voor het paleis Noordeinde te Den Haag kransen
gelegd
FEUILLETON
LADY TROUBRIDGE.
4)
„Ik zal het zelf uit moeten zoeken" over
peinsde Lïnet en zich van den schoorsteen af
wendend liep ze het vertrek door en bleef
plotseling staan voor een hoogen, vergulden
spiegel, die zich achter in de kamer in den
muur bevond.
Die spiegel bezorgde haar een onplezierige
sensatie. Hij toonde haar een meisje, wier be
koorlijkheid haar absolutu ontging, maar
wier armoedige, boersche uiterlijk haar maar
al te sterk opvoelzij zag dat haar rok aan
een kant langer hing dan aan den anderen en
dat haar stroohoed, die zij voor Paschen ge
kocht had juist op de plaats, waar hij naar
boven had moeten buigen om een keurig ge-
onduleerd kapsel vrij te laten, naar beneden
gebogen was.
De komst van den bediende, die thee
bracht was een welkome afleiding van zulke
sombere overpeinzingen en Linet trok haar
hoed met. een rak af. streek met haar hand
door haar warrige krullen en begon de keu
rige theetafel eens te inspecteeren.
Boven een kleine vlam hing een massief zil
veren ketel.en daaromheen stonden schaal
tjes met cakes en sandwiches en een reus
achtige chocoladetaart. Linet was er zeker
van dat zij niet den moed zou hebben dien aan
te snijden.
Zij had eerst twee van de verrukkelijke
sandwiches gegeten en slechts één kopje thee
gedronken, toen er iets gebeurde, dat haar
allen eetlust ontnam.
De hutier met het onbewogen gelaat opende
de deur, deed een pas opzij om iemand binnen
te laten en kondigde onpersoonlijk aan:
„Lord Rowant".
De deur werd achter den bezoeker gesloten.
Hij was de man van de foto!
Linet herkende hem met een oogopslag. Al
leen zag hij en er in -werkelijkheid nog veel
interessanter uit. Er volgde een oogenblik van
vreeselijke verlegenheid. Zou zij het gesprek
openen, voor gastvrouw spelen, hem een hand
geven en hem thee aanbieden?
„Maar hij weet immers heelemaal niet, wie
ik ben" schoot het Linet door de gedachten.
Zij was-» heelemaal de kluts kwijt en achter de
theetafel staande, keek zij den bezoeker
sprakeloos aan.
Lord Rowant, in een onberispelijk grijsfla
nellen costuum, met een rooden anjer in zijn
knoopsgat, wendde geen blik van Linet af,
maar de uitdrukking van zijn grijs-groene
oogen was ondoorgrondelijk.
Na een kleine buiging ter begroeting bleef
hij staan. Hij sprak geen woord en deed
geen poging een eind te maken aan de verwar
rende situatie, die hij niet eens scheen te be
merken. Hij scheen het geheele vertrek te
vullen en stond daar als een jonge prins, die
audiëntie verleent en dacht er niet over een
verlegen meisje op haar gemak te stellen.
..Het zal van mij uit moeten gaan", dacht
Linet een beetje geërgerd, omdat het voor
hem toch zoo eenvoudig moest zijn iets te
zeggen, een willekeurige opmerking, en dan
hadden ze samen kunnen praten en lachen.
Eindelijk zei zij verlegen:
,,Ik ben Linet Seton. Ik veronderstel, dat u
gekomen bent om tante Beatrice en Tanis
een bezoek te brengen, maar die zijn niet
thuis en ik weet niet', wanneer zij terug ko
men".
Lord Rowant raadpleegde zijn vierkante
armbandhorloge en zei:
„Ik kan wel even wachten".
En hij ging in een gemakkelijken stoel zit
ten en sloeg zijn beenen over elkaar. Linet
zag dat hij beeldige sokken droeg.
„Lekker weer", merkte hij op, toen er weer
een oogenblik van pijnlijke stilte ontstond.
Linet gaf toe, dat het lekker weer was en
verzamelde toen al haar moed, om te vragen,
of hij een kopje thee wilde. Beleefd maar
resoluut bedankte hij.
Linet's onderlip trilde als van "n klein meisje
dat een heftige teleurstelling ondergaat. Zij
was nauwelijks in Londen, of zij had haar eer
ste desillusie al te pakken. Nu zat Lord Ro
want dan werkelijk tegenover haar: knap
per dan zij zich hem ooit had voorgesteld,
doch inplaats van een romantische figuur was
hij alleen maar vreeselijk uit de hoogte en
verschikkelijk verwaand
Als dit de manier was, waarop de elegante
jongelui zich gedroegen, peinsde zij, terwijl zij
met trillende hand haar thee omroerde, dan
leek het er veel op, dat dit heerlijke verblijf
in Londen van liet eerste oogenblik af een
geweldig fiasco zou worden.
Doch zoo gemakkelijk liet Linet zich niet
uit het veld slaan. Als hij zich dan geen
moeite gaf het gesprek gaande te houden, dan
zou zij het doen.
„Ik heb een foto van u gezien in een tijd
schrift", waagde zij te zeggen. „Samen met
mijn nichtje Tanis. Zij is knap. vindt u-niet?"
„Heel knap om te zien", stemde hij toe en
zijn blik gleed even over Linet's verwarden
krullebol.
Linet verzette zich tegen dien blik. Zij was
ervan overtuigd, dat daar een minachtende
uitdrukking in lag.
Zij sloeg hem even gade, terwijl hij een si
garet. opstak uit een platten, gouden koker en
zei toen snel:
„Ik ga naar alle bals en partijen samen met
Tanis. Tante Beatrice introduceert me en zal
me aan het hof brengen. Ik veronderstel
dus, dat wij elkaar dit seizoen nog wel eens
zullen ontmoeten".
„Dat hoop ik".
Dat was iets beter, hoewel het niet klonk
alsof hij het echt meende en hij voegde er
snel aan toe:
„Ik ben nooit in Londen, tenzij ik er abso
luut moet zijn".
,,U hebt Oom Arthur gekend", was haar
volgende poging en ditmaal scheen de onge
naakbare Lord Rowant iets belangstellender.
„Mijn vader kende hem beter dan ik. Hij
was een uitstekend advocaat en heeft de be
langen van onze familie behartigd in een las
tige. gerechtelijke aangelegenheid'.'
„Waar weet ik alles van". Linet kreeg iets
meer moed. „Dat was toen de een of andere
bedrieger aanspraak maakte op uw titel en
uw bezittingen en in het gelijk gesteld zou
zijn als oom Arthur er niet geweest was".
Doch lord Rowant merkte koeltjes op:
„Dat betwijfel ik, miss Seton. Die aanspraak
was belachelijk".
Hij keek geërgerd.
„Lieve hemel, wat heb ik gezegd?" dacht
Linet. „Iederëen weet. dat dat de waarheid
is. Waarom zou hij dan doen, alsof dat niet
zoo is en het werk van Oom Arthur kleinee
ren?"
En zij vond dat lord Rowant nog ondank
baar was op den koop toe.
Het trof dat op dat oogenblik de deur werd
opengeworpen en tante Beatrice met uitge
strekte hand en een en al beminnelijkheid
de kamer binnenstoof.
..Lord Rowant. vergeeft u ons alstublieft-,
dat we zoo schandelijk laat zijn. Mijn auto
werd opgehouden".
Toen bemerkte zij Linet en voegde er aan
toe:
„Mijn lieve kind! Ik had geen idee. dat je al
zoo vroeg zou komen", en een koel zoentje
volgde op deze woorden.
Linet keek langs haar heen naar het meisje,
dat nu in de deuropening verscheen, en lang
zaam en gracieus als een mannequin door 't
vertrek schreed. Op dat oogenblik was Tanis
Winsley buitengewoon bekoorlijk. Haar vuur-
roode lippen waren half geopend door een
langzamer) glimlach, haar donkere oogen gin
gen bijna schuil onder den gebogen rand van
haar hoed, die in een sierlijke boog boven
haar blanke voorhoofd rustte. Zij stak een
slank, zwartgehandschoend handje uit naar
het nieuwe nichtje, maar haar oogen bleven
gericht op den man. die met haar moeder
stond te praten.
„Wij waren er niet zeker van, dat u van
middag zou komen", zei mrs. Winsley. „An
ders hadden we ons gehaast am thuis te ko
men. U wilt toch niet zeggen, dat uw komst
beteekent, dat u niet komt dineeren van
avond? Wij hebben absoluut op u gere
kend".
„Wat nemen ze belachelijk veel notitie van
hem". Linet vond het idioot en hoorde, hoe
hij zeide zeker te zullen komen. Tenslotte
ben ik toch degeen, die verwelkomd moet wor
den".
Tante Beatrice trachtte lord Rowant te lij
men met het aanbieden van sherry of een
cocktail en een van haar speciale sigaretten
en Tanis, die haar hoed met een bevallige be
weging afzette, wist met haar zachte, slepende
stem precies de juiste dingen te zeggen en
maakte grapjes, die Linet niet begreep over
menschen, die zij niet kende.
Nu wendde mrs. Winsley zich eindelijk tot
haar nichtje om haar te verzoeken mee naar
boven te gaan. naar haar kamer.
„Ik denk, dat je nog wel wat zult- willen
rusten voor vanavond". Ze legde haar hand
op Linet's elleboog en leidde haar naar de
deur..
Doch lord Rowant. zonder dat hij zich
scheen te haasten, was daar reeds vóór haar
en deed de deur open. terwijl hij een kleine
buiging maakte voor Linetals afscheid
ditmaal.
„Oh, lord Rowant, die moeite had u zich
niet behoeven te geven", zei mrs. Winsley on
middellijk.
(Wordt vervolgd..)
