TIRANA IN HET MIDDELPUNT DER BELANGSTELLING.
i ,4' 5
- 1
LVrr,
Het Nichtje van buiten
De Duitsche kanonneerboot „Salamander", die op 1 November 1910
ter hoogte van Casiricum strandde, wordt gelicht. Voor de werkzaam
heden is op den achtersteven een waterdichte cabine gebouwd
Voorzien van de Amerikaansche vlag doorkruisen talrijke Japansche visschers-
vaartuigen de wateren nabij de Hawaï-eilanden. De Amerikaansche regeering
heeft een onderzoek ingesteld
□G
Sf
|Wi W «S
na
ki
Geen nieuwe watertoren, doch het
in aanbouw zijnde kantoorgebouw
der Rijksverzekeringsbank te Am
sterdam, gezien uit de Euterpestraat
J ¥¥ff Ij. f
Een kijkje op Albanië's hoofdstad, Tirana, waar Koning Zogu met
de Hongaarsche gravin Geraldi.ne Aponnyi in het huwelijk is ge
treden
Een vliegtuig, dat te Beynac (Fr.) door een piloot en een passagier
gehuurd was, stortte kort na den start te Alles neer. De passagier
werd gedood; de piloot zwaar gewond. Het wrak der machine
Wm
v
Het de asfalteering van het Rokin te Amsterdam is een aanvang
gemaakt. Een overzicht van de werkzaamheden
S-fV-j
;H M ¥-
1 si 1 I i ;5
- SS»
2;
Gravin Geraldine Aponnyi, die met Koning Zogu van Albanië in het huwelijk
is getreden, brengt den Albaneeschen groet aan de bevolkmg van Tirana, die
haar een grootsche ovatie bereidde
FEUILLETON
door
LADY TROUBKIDGE.
..Verwaand? Oh neen, aLs u dat denkt, aan
hebt u het aan het verkeerde eind", zei Mar
cus Standish beslist. „Hij praat nu eenmaal
niet over koetjes en kalfjes. Dat heeft hij
niet noodig".
„Omdat hij rijk en voornaam is, bedoelt u
zeker", zei Linet hatelijk.
„Heelemaal niet", antwoordde Marcus koel
tjes. „Torquil Rowant is een intelligente ke
rel, die het heel druk heeft. Hij is bezig een
biografie van zijn vader te schrijven, hij be
heert zijn eigen goederen, is militair, speelt
polo en jaagt op grof wild."
Doch Linet was niet in een stemming om
naar een verdediging van lord Rowant's ka
rakter te luisteren. Zij had dien middag een
eigen oordeel gevormd, toen die hooghartige,
grijsgroene oogen haar hadden opgenomen en
zij onderging weer het onbehagelijke gevoel,
dat hij haar trots gewond had.
„Laten we liever niet over hem praten", zei
zij tot groote verbazing van Standish. „Ik
mag hem niet, en ik geloof niet dat ik hem
ooit sympathiek zal vinden."
„Mooi zoo" stemde hij grif toe. „des te meer
kans hebben wij anderen", En zijn zwarte
oogen bleven met onverholen bewondering
op het slanke meisje rusten, met haar gele
japonnetje en haar beeldige teint. Linet's een
voud oefende een groote bekoring op Marcus
uitMarcus, modern, een beetje het zwar
te schaap, Marcus, die al zijn geld er door
bracht
„Ik moet u meer ontmoeten", zei hij opge
wekt enietwat onder den invloed van de
champagne. „U moet van avond een massa
dansen voor me openhouden en dan spreken
we verder af, wanneer we elkaar weer zullen
zien."
Linet glimlachte. Zij begreep duidelijk,
dat zij een verovering gemaakt had op haar
eerste officieele diner. Zijn openhartige be
wondering had haar moed gegeven en haar
heengeholpen door de moeilijkheden van de
vele messen en vorken, zonder dat haar oner
varenheid iemand was opgevallen.
Toen zij na afloop de andere meisjes volgde
die haastig naar boven gingen om haar capes
te halen en haar gezichtjes nog wat bij te
werken voor zij zich naar het bal op Avon
House begaven, waaraan alleen de uitverko
renen deel mochten nemen, was zij er van
overtuigd, dat deze verrukkelijke avond de
voorlooper was van een serie heerlijke fees
ten.
Middernacht. Het bal van de hertogin Van
Strathavon was in vollen gang. De enorme
kroonluchters in de rood met goud versierde
balzaal die uitzag op het park, wierpen een
helder schijnsel op de dansende paren, die
zich rhytmisch bewogen op de muziek van
Orlando's band.
Deze weelderige vertrekken waren niet over
vol, want de Hertogin behoorde tot de oude
school en hacl haar vurig verlangde uitnoodi-
gingen slechts aan enkele bevoorrechten
doen toekomen. Het was dus een uitgelezen
gezelschap, dat daar dien avond bijeen was
en de tiara's van de oudere dames flonkerden
als deze zich door de zaal bewogen, met oude
bekende heeren converseerde a of nu en dan
een reverence maakten voor de koninklijke
gasten. Het was een heerlijk bal en het werd
beschouwd als de eerste stap in de uitgaande
wereld van al de meisjes, die dit seizoen
haar debuut maakten.
„Het is eenvoudig een zalig bal", hoorde
Linet een van haar zeggen onder het voorbij
dansen en haar weeke mondje vertrok, toen
zij deze woorden zoo nonchalant hoorde uiten.
„Anything goes" speelde de band, maar voor
Linet Seton was het op Avon House niet zoo
prettig geloopenwas het inderdaad zoo
slecht geloopen, dat zij niets liever wenschte,
dan dat de parketvloer zich zou openen om
haar te verzwelgen, zoodat niemand haar daar
verloren en zonder partner zou zien staan,
terwijl alle anderen dansten en het een „za
lig" bal vonden.
Het was zoo begonnen. Zoodra zij aangeko
men waren had Marcus Standish met haar
gedanst en toen had Bobbie Vereker, die zich
als een uitstekend danseur ontpopte, haar ge
vraagd. Doch daarna was er niets meer ge
beurd. Marcus kende letterlijk iedereen en
was door vrienden en bekenden in beslag'
genomen.
Mrs. Winsley had. nadat zij Linet hier
gebracht had, niet meer naar haar omgeke
ken en voerde een druk gesprek met een heer
die een heele rij medailles op zijn borst
droeg.
Tanis danste met dien jongen man, met de
grijze haren, die aan tafel naast haar geze
ten had en nam ook niet de minste notitie
van haar nichtje, dat voor het eerst in de
groote uitgaande wereld verkeerde. En zoo
stond Linet bij de deur; een slank meisje in
een geel japonnetje, dat dapper glimlachte
om de ellende Te verbergen, waaraan zij ten
prooi was en dat meende, dat iedereen naar
haar keek en zich afvroeg, wie toch dat kleine
domme meisje wel zou zijn, dat zelfs niet één
partner kon vinden.
Tusschen de dansende paren merkte Linet
hier en daar iemand op, die bij haar tante ge
dineerd had, doch niemand scheen haar te
herkennen.
Haar kleine voetje tikte de maat op het
parket en zij wendde het hoofd in de richting
van tante Beatrice en zond haar een smee
kenden blik toe. Tante Beatrice zou haar
toch wel te hulp willen komen? Maar mrs.
Winsley was in gesprek met een gezant en
had wel iets anders te doen. In werkelijkheid
was zij het bestaan van haar beschermelinge
totaal vergeten, Zij dacht, dat het kind aan
het dansen was.
De dans duurde eindeloos en Linet was de
wanhoop nabij. Het was tenslotte haar eerste
bal in Londen en zij wou zich zoo dolgraag
amuseeren.
Toen gebeurden er twee dingen.
Lord Rowant verscheen in de deuropening,
dicht bij haar en Marcus maakte zich een
oogenblik los van de bekoorlijke debutante,
die hij in zijn armen hield en ging op hem
toe.
De band speelde vrij luid en hij moest met
eenige stemverheffing spreken om zich ver
staanbaar te maken. Hij wees met een hoofd
beweging naar Linet en zei haastig:
„Toe. vraag jij miss Seton voor een dans
Torquil".
Linet voelde dit verzoek meer dan dat zij
de woorden verstond, doch het antwoord be
reikte haar ooren maar al te duidelijk, want
de band speelde plotseling met ge dempten
klank.
Hij zei: „Spijt me. Ik heb het te druk", en
Linet meende dat hij lachte.
Zij kon niet weten dat de Hertogin hem zoo
juist verzocht had een voorname vreemdelinge
naar het souper te geleiden, dat eenige oogen-
blikken later plaats zou vinden. Voor haar
bestond er geen enkel excuus. Het bloed
stroomde naar haar wangen. Zij klemde haar
tengere handjes krampachtig ineen en ge
voelde zich doodongelukkig. De dansers sche
nen voor haar oogen heen en weer te warre-,
len en zij had het gevoel, dat zij al uren stond"
te kijken.
Toen klonk er plotseling een stem naast
haar, die zei:
„Als u niet danst, miss Seton, zullen wij
dezen dans dan samen eindigen?" Rustig
klonk de stem van lord Rowant.
Linet's blauwe oogen schenen vuur te schie
ten, toen zij ze op zijn gelaat vestigde. Hij had
zich dus verwaardigd haar de handschoen toe
te werpen. Om zijn vriend Marcus Standish
een plezier te doen, wilde hij den dans wel
eindigen met dat onbekende meisje van bui
ten.
„Maar dat zal hij niet", dacht Linet en
haar jeugdige lippen klemden zich vastbera
den opeen.
Toen zei zij bruusk:
„Het spijt me, lord Rowant, ik heb het te
druk", en zag aan de uitdrukking van zijn
gelaat, dat hij begreep, dat zij zijn losse op
merking gehoord had en daar met haar ge-
heele wezen tegen in opstand kwam. Na dat
eene moment was zijn gezicht weer ondoor
grondelijk.
„Pardon", was het eenige woord, waarmede
hij zich afwendde en Linet als overwinnaar
achterliet, zich terneergeslagen en ongeluk
kig voelende, hetgeen ditmaal niets te maken
had met het feit, dat zij niet danste.
Dat gevoel van neerslachtigheid bleef Linet
den geheelen avond bij, al bracht de jonge
Vereker verschillende officieren bij haar en
verscheen Marcus later nog om een extra dans
op te eischen,
Eenigen tijd later zag mrs. Winsley tot
haar genoegen, dat Linet vroolijk aan het
dansen was en tot haar nog grootere vreugde,
dat Tanis lord Rowant tot partner had en
dit laatste maakte dat zij niet voor het aan
breken van den dag de jonge meisjes mee
naar huis nam.
Je behoeft niet vroeg op te staan, hoor",
deelde zij Linet gapend mede,, toen het ge
zelschap Ladogan Terrace weer bereikt had.
„Wij komen geen van allen voor elf uur te
voorschijn. Je hebt je op het eerste bal goed
gehouden", voegde zij er beminnelijk
aan toe, toen zij het meisje goedennacht
kuste.
(Wordt vervolgd.)
