Het Nichtje van buiten
Baron Van Harinxma thoe Slooten, Nederlandsch gezant
te Brussel, op weg naar het departement van Buitenland-
sche Zaken te Den Haag voor de gezanten-conferentie
met minister Patijn
op den
Varsity
In historisch costuum tijdens de generale repetitie voor hel
traditioneele „lelietjes-van-dalen-feest" te Compiègne
FEUILLETON
door
LADY TROUBRIDGE.
21)
„Wat afschuwelijk", prevelde zij. Toen iets
luider: „Helen gaat vandaag aan boord, om
met een nichtje van haar, dat haar geïn
viteerd heeft '11 maand lang te reizen.Zij is nu
al weg en er is geen kans om Linet terug te
sturen voor zij weer terug is.
Moeder en dochter keken elkaar aan. Toen
zei Tanis langzaam:
„Er is wel iets, dat u zoudt kunnen doen,
moeder, als u dat zou willen."
„Ik wil alles doen", zei mrs. Winsley rade
loos.
„Prachtig", zei Tanis.
Op het bed leunend, zette zij haar plan uit
een en van tijd tot tijd knikte mrs. Winsley
instemmend met het hoofd, terwijl bulten het
verkeer voortging langs Ladogan Terrace en
de zonnestralen dansten op den zilveren kof
fiepot en een roze glans verspreidden om het
tengere figuurtje in de satijnen peignoir.
Toen Tanis uitgesproken was, strekte mrs.
Winsley met een geruststellend gebaar haar
hand uit. „Dat zal ik meteen doen, vanmor
gen", beloofde zij. „Linet is tenslotte nog
maar een kind en heeft alles aan mij te dan
ken. Zij zal zich ongetwijfeld in dezen wel
door mij laten leiden."
En voor ae tweede maal ontmoetten de
oogen van moeder en dochter elkaar in een
veelzeggenden blik.
„Zoo, je moeder is dus een bootreis aan het
maken. Linet?"De stem van tante Beatrice
was buitengewoon lief van morgen en Linet
gevoelde zich aanmerkelijk opgelucht.
Toen zij den koelen salon binnentrad en
mrs. Winsley om elf uur niet aan haar bu
reau vond, doch verdiept in de krant, was zij
bang geweest, dat haar een leelijk standje van
haar tante te wachten stond over haar esca
pade van den vorigen avond.
Tanis had natuurlijk verteld, dat zij er met
Marcus tusschen uit geknepen was en een be
zoek had gebracht aan de Dilly Daily en Linet
had zich voorgenomen nederig vergeving te
vragen voor deze escapade, want zij gevoelde
zich wel een beetje schuldig en dan meteen
uit te leggen, hoe het gekomen was, dat zij
toevallig lord Rowant ontmoet had.
Doch tante Beatrice praatte alleen maar
over Mammie's boottocht en was het eens met
Linet, dat het heel goed voor haar was er eens
een poosje uit te zijn en dat het ontzettend
aardig was van nicht Kitty om mrs. Seton
mee te vragen.
„Zij zou nooit gegaan zijn" merkte Linet op,
„aLs zij niet geweten had, dat ik bij u was en
het is dus eigenlijk uw werk, tante Beatrice,
dat Mammie nu eens zoo'n zalige vacantie
heeft"
En de blauwe oogen, die mrs. Winsley
zoo zeer aan Arthur herinnerden, waren vol
dankbaarheid op haar gericht.
Toen kwam tante Beatrice terug op den
vorigen avond, maar geheel anders dan Linet
verwacht had.
„Het was wel een beetje ondeugend van je
om er zoo met Marcus vandoor te gaan", zei
zij, doch zij glimlachte en er klonk geen hard
heid in haar stem. „Ik vind het eigenlijk niet
goed. als meisjes in een nachtclub komen, zoo-
Is je weet, maar men moet waarschijnlijk
niet al te hard oordeelen, als het een verliefde
jongeman betreft".
Linet wendde verlegen het hoofd af. Wat
kon zij zeggen op zoo'n opmerking? Ze vond
het alleen heel vreemd, dat deze opmerking
uit den mond kwam van tante Beatrice, die
haar nog maar heel kort geleden zoo ernstig
tegen dezen zelfden Marcus Standish gewaar
schuwd had.
„Ik heb nog eens nagedacht over al de at
tenties, die de jonge Standish jou bewijst,
kindje", zei ze en klopte met een uitnoodigend
gebaar op de sofa. Linet kwam dicht bij haar
zitten. „En ik ben tot de conclusie gekomen,
dat het verkeerd van me was. om al die dingen
te zeggen. Tenslotte is hij een alleraardigste
jongen en ik heb gehoord, dat hij nog wel
iets van zijn oom te wachten heeft. Als jullie
dus allebei zoo heel erg. op elkaar gesteld
bent, dan zal ik van idee veranderen en de
rol van petemoei spelen, zoo.als dat in sprook
jes gebeurt en zal ik jullie, jonge menschen
helpen om alles in het reine te brengen en
jullie, voor het seizoen ten einde is, laten trou
wen".
Door deze plotselinge verandering in de
zienswijze van tante Beatrice was Linet to
taal in de war gebracht.
,„Maar tante Beatrice", stamelde zij, „ik
ben nietrzeker, datik bedoel, Marcus heeft
me nooit ten huwelijk gevraagd".
„Natuurlijk heeft hij dat nog niet gedaan";
Tante Beatrice glimlachte nog steeds. „Het is
heel gewoon, dat hij eerst mijn goedkeuring
wenscht, omdat jij nog zoo jong bent en ik
tenslotte op het oogenblik de plaats van je
moeder inneem. Maar als hij weet, dat hij op
mijn instemming kan rekenen, dan kun je er
z,eker van zijn, dat hij niet lang meer zal
wachten voor hij je vraagt zijn vrouw te wor
den."
„Tante Beatrice", zei Linet radeloos, „doet
u alsjeblieft niets van dien aard. Ik ben
nog niet zeker van mijn eigen gevoelens.
Zelfs al zou hij me. vragen. Het is veel te
snel".
Er lag nog niets anders achter die gesta
melde zinnen en die vuurroode kleuriets,
wat niet onder woorden te brengen was, zeker
niet tegenover tante Beatrice. Het beeld, dat
zij zich van Marcus gevormd had en het idee,
dat zü ooit met hem zou trouwen, was den
avond te voren op ruwe wijze verstoord ge
worden.
Zonderling genoeg was het Torquii Rowant
geweest, naar wien haar gedachten dien
morgen bij het wakker worden, onmiddellijk
waren uitgegaan. Zij had liggen denken aan
zijn grijs-groene oogen, die haar glimlachend
over dien kop koffie hadden aangekeken en
zij had zelfs ook weer aan die opmerking ge
dacht, die hij haar, als een oudere broer, had
toegevoegd: hopelooze, kleine idioot.
En nu praatte tante Beatrice plotseling,
als of zij verloofd was met Marcus Standish.
Linet begreep er niets van. Het kwam haar
voor, alsof tante Beatrice, met elk vriende
lijk woord, dat zij uitte, haar lot sterker beze
gelde.
Het was waar, Linet was nog niet zeker
van zichzelf. Zij kende haar eigen hart nog
niet en zat min of meer gevangen in een ge
heimzinnig netwerk' van gevoelens. Doch zij
wist wel, dat haar protest bij mrs. Winsley
niet in goede aarde viel. De stem onderging
een kleine verandering, toen tante Beatrice
vervolgde:
„Kom, Linet nu moet je consequent zijn.
Van. het. eerste oogenblik af, dat je hier geko
men bent heb je niets anders gedaan dan
Marcus Standish aanmoedigen. Het is werke
lijk te dwaas, om dan nu plotseling te doen,
alsof je niet zeker bent van je gevoelens Zoo
iets brengt een man er toe een meisje te ver
achten."
„Maar ik weet echt niet,' of ik wel met Mar
cus zou willen trouwen", zei Linet met tril
lende lippen.
„Laat mij het dan maar voor je weten. Je
boft, dat je in je eerste seizoen al een man
veroverd hebt en ik weet zeker, dat je moe
der het met me eens zal zijn, dat je je geluk
niet te grabbel moet gooien. Een meisje zon
der een cent, zooals jij, is niet dikwijls in de
gelegenheid een man als Marcus te leeren
kennen, die haar ten huwelijk vraagt. Kom,
kom. daar hoef je niet om te huilen
want er rolden twee dikke tranen over Linet's
wangen. „Ik weet wel. dat je een verstandig
meisje bent en naar je tante zult luisteren,
aie veel meer van de wereld afweet, dan jij". 1
Linet had maar één wensch: een eind ma
ken aan dit gesprekAls antwoord glim
lachte zij een beetje zielig en was dankbaar,
toen haar tante, na een zoen van onderwerp
veranderde en over de trouwpartij begon te
praten, die den volgenden dag zou plaats
hebben en waarbij Linet bruidsmeisje zou
zijn van Pamela St. Keyne.
„Ik ben blij, dat dat japonnetje zoo goed
zit", zei zij bemoedigend. „Denk er om, dat
je je haar behoorlijk laat watergolven. Ga
maar naar den kapper van Tanis, als je dat
graag wilt. Ik wil dat allebei mijn meisjes er
op haar voordeeligst uitzien."
Linet werd opnieuw getroffen door deze on
gewone beminnelijkheid en begreep niet, waar
zij dit aan te danken had.
Die kostbare lichtblauwe tulle avond jurkjes,
die zij en Tanis zouden dragen, waren schat
tig, de kleine, zilveren haartooi met de kris
tallen bloemen deden haar hartje sneller
kloppen. Linet had nog nooit zoo'n dure japon
gehad en hoewel zij er zich niet van bewust
was, had Lady Pamela die dit jurkje voor het
vorige bruidsmeisje had uitgezocht, niets be
ters voor Linet kunnen bedenken.
Zij keek verlangend uit naar dien avond en
vond het heerlijk, dat zij nu zelf deel mocht
nemen aan een voorname trouwpartij, waar
zij tot dusverre alleen maar over gelezen had.
Tanis mocht dan al smalen en het vervelend
vinden en zich beklagen dat zij die jurk la-
ted toch nergens voor zou kunnen gebruiken,
Linet vond het zalig en voor zichzelf mompel
de zij
„Ik ben dol op bruiloften".
Tante Beatrice ving deze woorden op en
lachte. Linet even op den schouder kloppend,
zei zij: ,'Dan moet je er stellig zelf ook heel
gauw een hebben".
En terwijl zij nog sprak, werd de deur ge
opend door den butler, die aankondigde:
„Mr. Standish is aan de telefoon en vraagt
naar miss Seton".
.(Wordt vervolgd.)
Een groot aantal schoolkinderen heeft Vrijdagmiddag op de Markt te 's Hertogenbosch ter eere van Prinses Beatrix aan
burgemeester Van Lanschot en de overige autoriteiten een zanghulde gebracht
Haile Selassie te Genève als middelpunt der
belangstelling van journalisten en fotografen
Een fraai bewerkte
kapdoos, uitge
voerd in goud en
kristal, vormt het
geschenk van Ko
ning Leopold van
België aan zijn
petekind Prinses
Beatrix
Oud-minister Deckers neemt op het
station te Den Haag afscheid voor zijn
vertrek naar West Indië
