„Schipperen
in je vrijen
k/at ëaet Kin Uw utiieu tijd?
Het 11de
artikel
in onze
serie
//Weg
met de Romanow's!"
De strijd tegen
de elementen
Haagsche meisjes,
die filmcrazy zijn.
Het gebeurde dezer dagen, vond meer dan
twintig jaar geleden plaats, en ging niet door.
Zooiets is natuurlijk alleen maar mogelijk
in het land, waar de wonderen nog niet de
wereld uit zijn, namelijk het filmland, dat
zich sedert eenigen tijd ook meester heeft ge
maakt van een stukje van Den Haag. En in
dat stukje, dat Filmstad heet, en eigenlijk
een residentie van den filmvorst in een
residentie is, gebeurde het eenige dagen terug.
En toch was het meer dan 20 jaren geleden.
De scenes, die zich tijdens de mobilisatie in
ons landje afspeelden, herleefden namelijk
in Filmstad. Voor de opnamen van de natio
nale film „Veertig jaren".
Architect Wegerif had tegen den echten
achtergrond van het bestaande gebouw een
fabriekspoort gebouwd, die niet echt was, in
zoovex-re dat die daar niet hoorde en na de
opname weer verdwijnen zou, want tastbaar
was ze wel, en stevig op haar pilax-en stond ze
ook. Want er moest een heele compagnie sol
daten onderdoor marcheeren. En die doet den
grond meestal dreunen als bij een aardbeving.
In den boog van de poort stond de naam
Maasdonk, sierlijk in gekrulde ouderwetsche
letters. Want het is in de film de fabriek van
de Brabantsche familie Maasdonk, welke tij
dens de mobilisatie door troepen bezet wordt.
De „Bühne" een aan het tooneel ontleen
de verzamelnaam voor twee manusjes van
alles, die men bij elke filmopname in Holly
wood, Parijs, Berlijn of Den Haag (wat klinkt
die naam van onze filmstad goed in die il
lustere serie) kan aantreffen kwam reeds
met het gevaarte van de camera aandragen,
en Otto van Nyenhof, de Nederlandsche ca
meraman, richtte onder toezicht van den
Tsjechischen cameraman „de oogen en ooren
der wereld" reeds op de poort: Heller heet de
Tsjech en dat is een toepasselijke naam voor
een camex-aman, want het beteekent: Lichter.
„Heller" riep de regisseur.
En de cameraman luisterde, maar de zon
boven niet, en het werd niet „heller", maar
juist donkerder. De zon school achter de wol
ken en kwam voox-eerst niet meer te voor
schijn.
En de regisseur Greville vlijde zich in het
gras in de schaduw van den lommerrijken
boom. Van Nyenhof liet de camera in den
steek, architect Wegerif keek bedenkelijk, en
Heller begreep dat die groote lamp daar aan
den blauwen hemel niet zoo aan zijn bevelen
gehoorzaamt als de schijnwerpers in de stu
dio.
De „Bühne" kauwde gras en de scriptgirl, het
meisje, dat de filmboekhouding bijhoudt, keek
naar een zoemende bij. Er waren nog meer
meisjes.
Dat. zijn nou de filmsterren, zou een boertje
van buiten met een trilling in zijn stem en
bewondering in zijn oogen gemeend hebben.
Als Greta Garbo en zoo. Maar hij zou zich
vergissen, want deze meisjes zijn alleen maar,
wat ze in vakkringen noemen: filmziek. Film
crazy heet die ziekte in Amerika. Nu lijden
we er ook in ons landje aan.Na heel veel smee-
ken zijn ze erin geslaagd om een figuranten
rolletje te vervullen, en toen ze dat gedaan
hadden wax-en ze besmet met de filmbacil en
wilden ze niet meer weg uit Filmstad. En
overal waar de camera gaat of staat fladde
ren zij, als muggen om het licht, 0111 het
schijnsel van de studiolampen heen en droo-
men zich een Mariene of een Kay of een
Grace te zijn. Maar ze maken het den filmers
niet lastig, en daarom mogen ze blijven, blij
ven dwepen en blijven droomen.
En toen regisseur Greville er blijkbaar plot
seling genoeg van kreeg van het wachten
op de zon trok de heele filmstaf studio
Emma binnen en volgden ook de filmpatien-
ten.
Er waren nog een paar overgespaarde bin
nenopnamen. Die konden in den tusschentijd
wel gemaakt worden.
Er had door de tuinen van filmstad steeds
een Rus meegezworven, die eenigszins con
trasteerde met figuranten, die in Hollandsche
soldatenpakken gestoken waren (en dik on
der de rouge en de schmink zaten, oh man
haftigheid!), maar in de studio kwam die
vreemde Rus in de Hollandsche bijt plotseling
tot zijn recht.
Want hij ging in het felle licht vlak voor de
groote oogen van de camera staan, sperde
zijn mond en riep met stemverheffing „Weg
met de Romanow's!"
De gebalde vuist werd opgeheven.
En toen klonk het nog eens „Weg met de
Romanow's!"
Iemand vei'stond het verkeex'd en dacht dat-
ie „Weg met de rammenas" zei, en lachte.
Zachtjes, want anders zou het op de geluids-
strook komen. Maar hij vergiste zich, al klonk
het wel een beetje Amsterdamseh. Maar dat
werd beter, na den zesden keer. Er parelden
druppeltjes op het Russische voorhoofd, en
die moesten gebet worden. Toen zou ie dan
echt gaan. Maar de opgezweepte stem werd
eensklaps gesmoord in een i'ookgox'dijn. Want
de revolutierook, die als een symbool uit een
blikje achter den Rus opsteeg, woei teveel den
kant van de camera op en even was de Rus
heelemaal onzichtbaar.
Nog eenige keeren riep hij met opgeheven
arm „Weg met de Romanow's" en toen waren
zij blijkbaar weg, want hij mocht zelf ook
gaan. En werd van Russisch revolutionair an
no 1917 weer de Hollander-met-het-pakje-
aan, figurant X anno 1938.
Opnameleider Kretcjek een 100 pCt. Hol
lander in weerwil van zijn uitheemschen
naam kwam met een portret van Tsaar Ni-
colaas II aandragen, in glas. Het werd opge
hangen, in het zonnetje gezet en met een kei
bekogeld. Het portret van den Duitschen kei
zer onderging hetzelfde lot.
En alle menschen in de studio schenen
plotseling door een vernielingsrazernij be
vangen, want regisseur Greville nam een
mooie kroon in zijn handen en gooide 'm zoo
maar van een trap af, zoodat ie holder de bol
der naar beneden tuimelde. Maar hij viel
blijkbaar niet mooi genoeg, en het werd nog
eens over gedaan, en nog eens. En eindelijk
viel ie erg leelijk. En dat was juist mooi.
Want de regisseur zei „Het kon niet beter"
En toen klom van Nyenhof weer achter zijn
camera vandaan. En vroeg architect Wegerif
den „Bühne" om den vuilen rommel van de
scherven van het glas en van de kroon, met
den stoffer en het blik weg te halen. En wa
ren de binnenopnamen op een oor na gevild.
„Shots" uit de wereldhistorie, binnen den
tijd van de 4n-jarige regeeringsperiode van
Koningin Wilhelmina werden hiermee aan
de nationale film „40 jaren" toegevoegd
Buiten liet de zon verstek gaan.
In het Filmstadlaboratorium zat Jan Teu
nissen een respectabele heer tusschen
naakies, maar u weet artisten en inzonder-
Een
zomersch
anfwoord op onze vraag:
heid filmmenschen noemen we bij den voor
naam te wei-ken bij een installatie, die het
meest weg heeft van een trapnaaimachine
maar die in filmland montagetafel heet.
De arbeid lijkt hier inderdaad veel op naai
werk (ik hoop niet dat Teunissen dit leest,
want dan kom ik beslist nooit meer in het la
boratorium), maar inplaats dat moeder de
vrouw allerlei stukjes goed met vaardige hand
aaneen naait, bevestigt Teunissen allerlei
verschillende filmstroken zoodanig aan elkaar
Ank van dei- Moer en Lily Bouwmeester tij
dens het groote bal ten huize der Van Meerle's
in 1898, waar de „Quadrille" in al haar glorie
en elegance gedanst wordt.
dat ze één geheel worden, en hij werkt daar
bij ijvei'ig met klossen, die hij af- en spoelen,
die hij opwindt, en met een schaar, waarmee
hij knipt en een ellemaat, waarmee hij de
stukjes „filmgoed" op de juiste lengte meet.
In een kleine filmkiekkast draaide hij eenige
proeven van „40 jaren" door en die scènes zijn
erg aai'dig.
„Heeft u genoeg copie?" vroeg Teunissen,
die in vaktei-men „cutter" heet.
Zeker, het is met mij net als met U. Hier
een kijkje en daar een kijkje, en dan die
„shots" monteeren tot een geheel.
Een film over de film dus?
Inderdaad: Een „Filmstadfilm".
En zooals bij een échte film ook met een:
EINDE.
v. H.
ZEILEN.
De „Zeearend" in Helgoland.
Wint de race „Rond Helgoland".
C. Bruynzeel Jr.
Uit Helgoland: Het Nederlandsche jacht
„De Zeearend" van den heer C. Bruynzeel Jr.
is Woensdag in de race Burnham—Helgoland
vijfde geworden.
De „Ortac", het Engelsche jacht van den
heer C. F. King, werd winnaar, met het Duit-
sche Jacht „Westwind" op de tweede plaats.
De wedstrijd „Rond Helgoland" is een schit
terend succes geworden voor de „Zeeax'end".
In zijn klasse werd het Nederlandsche schip
No. 1, waai'mede de heer Bi-uynzeel definitief
in het bezit kwam van de Hog-Steanprijs,
uitgeloofd door den burgemeester van Hel
goland en die ook het vorige jaar door onzen
landgenoot gewonnen werd.
Woensdag is „De Zeearend" gestart voor den
wedstrijd naar Cuxhafen.
LAWNTENNIS.
DE INT. FRANSCHE KAMPIOENSCHAPPEN
Mej. Collin Couquerquc in den kwart-eindstrijd
Uit Parijs: Onze landgenoote mej. Rollin
Couquerque heeft zich Dmsdag door een over
winning op mevr. Whitmarsh (Engeland) voor
den kwart-eindstrijd van het damesenkelspel
kunnen plaatsen. Mej. Rollin Couquerque en
1 mevr. Stevenson (Australië) zijn de eenige
niet-Fransche dames onder de laatste acht.
Haar overwinning op de Engelsche speel
sters was overtuigend. De belangrijkste uit
slagen luiden:
Damesenkelspel:
Mej. Goldschmidt (Fr.) sl. mej. Wynne
(Australië) 63, 60, Mej. Rollin Couquer
que sl. mevr. Whitmarsh (Engeland) 6—3 61.
Mej. Landry (Fr.) sloeg mevr. Hopman
(Australië) 6—1, 6—2. Mevr. Stevenson
(Australië) sl. mej. Barbier (Fr.) 6—3, 64.
Heerendubbelspel
Destremeau en Petra sl. Mitic en Puncec
63, 63, 1012, 4—6, 63. Kukuljevic en
Pallada sl. Bossi en Taroni 6—2, 6—2, 6—1.
Budge en Mako sl. Butler en Wilde 6—1 6—4
4—6, 6—2.
Damesdubbelspel
Dames Horner en Iribarne sl. dames Hop
man en Stevenson 6—3, 6—3. Dames Mathieu
en Yoi'ke sl. dames Curdel en Goldschmidt
7—5, 6—1.
SPORTZEILEN in kleine vaar
tuigen is in beginsel het
overwinnen van vrijwillig
tegemoet getreden gevaar,
een uitgelokte strijd tegen de elemen
ten. Als de zomerstorm blaast heeft
de bemanning van het kleine scheepje
in verhouding evenveel vex'antwoox'de-
lijkheid als die van een groote Oceaan
boot. En de groote voldoening krijgt de
zeiler wanneer hij zijn scheepje over
het woelige meer in veilige haven
weet te brengen."
De heer C. v d. Winden, secretaris van den
Algemeenen Nederlandschen Metaalbewerkers-
bond tikt de asch van zijn sigaar en kijkt voor
zich. Binnenkamers, beschut tegen wind eii
regen geeft deze raszeiler ons een „zomersch
antwoord op de vraag „Wat doet U in uw
vrijen tijd?" Maar in gedachten schijnt hij
buiten, in weer en wind, bij de sierlijke scheep
jes die met hun propere driekante zeiltjes
in 'de woelige lucht steken en met hun boegen
de golfjes in schuim bx'eken. Ginds bij de zeil-
haven aan „De mooie Hel" is de voorzitter van
de Haarlemsche Zeilvereeniging in zijn ele
ment.
„Iedereen, die de zeilsport beoefent is wel
kom bij de Haarlemsche Zeilvereeniging, wij
hebben veel handwerkslieden als leden maar
ook leeraren, ingenieurs e.a. Menschen uit het
Nooi'den en uit het Zuiden van 011s land. Alle
maal raszeilers. Ja, meestal heb je je jeugd in
de nabijheid van het water doorgebracht wan
neer je iater je hart aan de zeilsport verpandt.
Ikzelf bijvoorbeeld kom uit een schippers-
familie. Mijn vader wilde echter niet hebben
dat ik schipper werd en liet me een handwerk
leeren. Maar het bloed kruipt waar het niet
gaan kan. en nu schipper ik in mijn vrijen
tijd!
In 1927 werd ik lid van de Haarlemsche Zeil
vereeniging, die opgericht werd door een aan
tal zeilers, die elkaar aan het weekeind in de
vrije natuur ontmoeten. In de sport vinden
de menschen elkaai*. En zichzelf.
Veel van onze leden hebben hun
scheepje zelf gebouwd. Onze secretaris
heeft een type zeilschip ontworpen,
dat nu als klasse erkend is. Het zoo
genaamde .Puzzle" type. Ja, die naam
op zichzelf is misschien een puzzle.
Maar de oplossing is heel eenvoudig.
De ontwerper is heelemaal geen
'scheepsbouwkundige, en voordat hij
zijn schip klaar had moest hij heel
wat puzzles oplossen!
B.M.'ers zijn ook wel door onze zeilers zelf
gebouwd. Voor den uitvinder van de B.M.klasse
mogen wij wel eens een monument oprichten.
Hij is een Friesch kapper, de heer Bulthuis,
die den zgn. latjesbouw uitvoxxd. waardoor het
den amateurs mogelijk wei'd op eenvoudige
wijze een practisch scheepje te maken. In-
plaats van huidplanken worden bij de B.M.'er
huidlatjes gebruikt, die veel gemakkelijker te
buigen zijn. Bulthuis woont in Bergum bij
Leeuwarden, en daarom kreeg zijn scheepstype
de onderscheiding van Bergumer Meer Klasse
(bij afkorting B.M.) Nu zijn er reeds meer dan
500 B.M.'ers in ons land. Onze vereeniging telt
er 16.
Hoe onze zeilhaven onstond?
Ja, dat zit zoo. Na 1927 breidde de zeilsport
zich bij Haarlem langzaam en gestadig uit.
Op het Spaarne en de Mooie Hel werden
wedstrijden gehouden en daardoor kregen
we behoefte aan een stuk kade voor de wed-
strijdcommissie.
In 1928 gelukte het ons om met medewer
king van velen een eigen havexi aaxi de
Mooie Hel in te richten. In den afgeloopen
winter heeft de haven me zorgen gebaard.
De overheid heeft namelijk zand verkocht exi
door het baggeren van dit zand moeten er
oevervoorzieningen getroffen worden; de
aannemer moest een strandje spuiten. En
daardoor dreigt onze haven te verzanden.
Wij hopen nu de haven rivierwaarts te kun
nen verleggen. Om de middelen daarvoor te
krijgen orgaxiiseeren we een loterij.
De zeilen moeten bijgezet worden. Om in
een zeilterm te spreken.
En om dan maar meteen ook weer op het
zeilen zelf te komen, een echt zeiler is pas
tevi'eden als hij bries voelt. Als het wat we
noemexi mooi weer is, is het zeilexx xxiets ge
daan.
Zeilen beteekent intuïtie, een speur
zin in de natuur. De zeiler spreekt zich
zelden uit, maar wat hij op het wa
ter zoekt is de strijd, de strijd met
de elementen, en daax-uit de bevredi
ging van de overwinning op die ele
menten. Als een zeiler kapseist heeft
hij ergens gefaald. De kunst is na
melijk om de harmonie te zoeken van
een heeleboel factoren. In den storm
moet het zeiltuig volkomen aan kant
zijn. er nxag geen enkele kink in de
schoten zitten. De windsterkte moet
geschat worden. Eix als alles aan het
schip behoorlijk en netjes is, en de
zeiler acht de omstandigheden ge
schikt om te varen, kan hij niet kap
seizen. Wanneer hij tenminste een
goed zeiler is.
Het gevaar is betrekkelijk. Het wordt voor
een deel door den mensch zelf veroor
zaakt. Door onvoldoenden kijk op het weer,
door een verkeerde controle van het tuig. Elk
zeiler moet serieixs en ordelijk zijn, en moet
De oliemaatschappijen in Mexico.
MEXICO STAD, 8 Juni. Het ge
recht heeft het verzoek van de bui-
tenlandsche petroleummaatschap-
pijen om een proces tegen de onteige
ning van de hand gewezen.
Wel werd hun verzoek een rechterlijk bevel
tegen het departement vaxx nationale econo
mie uit te vaardigen ingewilligd, daar de ver-
zekermgen en facturen nog steeds op naam
van de vroegere maatschappijen staan, ter
wijl dit departement tevens tracht de archie
ven der maatschappijen in beslag te nemen
en de regeering het geld der petroleummaat-
schappijen, dat deze in hun kantoorgebouwen
alsmede op de banken hadden staan,gebruikt.
De rechtbank houdt dit voor particuliere be
zittingen van de maatschappijexi. Daaren
tegen oordeelt de rechtbank dat alle machi
nerieën, pijpleidingen, raffinaderijen enz.
grondwettelijk zijn onteigend. (United
Press)
De Ieeningen der E. N. E. T.
De Haarlemsche Rechtbank beslist dat alsnog
obligaties moeten worden uitgeloot.
De Arrondissements-Rechtbank te Haarlem
heeft bij vonnis van 7 Juni in de zaak tus
schen: Jacobus Henricus Kann, wonende te
's-Gx'avenhage, eischer en de Eerste Neder
landsche Electrische Tx-amweg Maatschappij
gevestigd te Haarlem, gedaagde, conform de
dagvaarding gedaagde veroordeeld om bin
nen een maand nadat het vonnis haar zal zijn
beteekend, alsnog van de leening 1898 ach
tereenvolgens uit te loten 18, 18 en 20 in to
taal dus 56 nog niet uitgelote obligaties, en
van de leening 1902 achtereenvolgens uit te
loten 8, 8 en 8, ixi totaal dus 24 nog niet uit
gelote obligaties en den uitslag dier uitlotin
gen bekend te maken.
meer dan gemiddelde karaktereigenschappen
bezitten.
Zóó vertelt een raszeiler. Eén van de velen.
En men kan zich plotseling duidelijk voor
stellen dat goede zeilers op het water buiten
hun scheepje ook met succes door de woelige
wateren van het leven kunnen sturen.
v. H.
Prof. K. Wenckebach naar
Nederland?
Uit Warschau wordt gemeld, dat volgens de
Poolsche dagbladen prof. K. F. Wenckebach
de beroemde kankerspecialist, zich in Neder
land zou willen gaan vestigen.
FAILLISSEMENTEN.
Door de Arrondissements-Rechtbank te Haar
lem is op Dinsdag 7 Juni weer geen enkel
faillissement uitgesproken.
Wegens gebrek aan actief werd opgeheven
het faillissement van L. J. W. van Haaff, huis
schilder, wonende te Haarlemmei'meer, Slo-
tei'weg 252.
Curator Jhr. Mr. L. U. Rengers Hora Sicca-
ma te Haarlemmei'meer.
Op grond van verzet werd vernietigd het
faillissement van J. B. Crambie, handelaar
in grafische artikelen, wonende te Amsterdam
Curator Mr. J. Verlooy te Heemstede.
Wegens hetvei'bindend worden der Uit-
deelingslijst zijn geëindigd de faillissementen
van:
1. H. P. Steenken, huisvr. A. Groot, wonende
te Haarlem, Jan Gijzenkade 214.
Curator Mr. F. J. Gerritsen te Haarlem. (Na
verzet.)
2. De Vennootschap onder firma Keyzer en
Keur, gevestigd te Zandvoort.
Curator Mr. O. H. van Wijk te Heemstede.
3. P. Keyzer, annemer. wonende te Zand
voort. van Ostadestraat 20.
Curator Mr. O. H. van Wijk te Heemstede.
4. W. C. Lasschuit, handelaar in sanitaire
artikelen, wonende te Haarlem.
Curatrice Mevr. Mr. J. H. G. Schutte—
Struiek te Heemstede.
5. J. Kloos, kantooi'bediende, wonende te
Haarlem.
Curator Mr. L. S. Römelingh te Haai'lem.
PROV. OUDERLINGENCONFERENTIE IN
NOORD-HOLLAND.
HAARLEM Woensdag.
Heden is in de Kloppersingelkerk te Haar
lem de 12e Prov. Oudei'lingenconf eren tie van
de Geref. Kerken in Noord-Holland gehouden.
De morgenvei'gadei'ing was gewijd aan de be
handeling van huishoudelijke zaken. De heer
J. H. Linsclxoten van Amsterdam gaf een
korte toelichting op een ingezonden vraag
punt inzake de uitoefening van de tucht.
In de middagvergadering trad als referent
op ds. C. Veenhof, Geref, px-edikant te Haar
lem, met het onderwerp „Ambt en gemeente".
Als Ambtsdrager vei'schijnt de Christus voor
ons als mensch. Ambt toch is een door God
omgelegde taak met de voor de vervulling
daaxwan noodzakelijke macht.
Het anrbt is één en ondeelbaar.'Als we
spreken van profetisch, priesterlijk en ko
ninklijk ambt, worden daarmee slechts aan
geduid drie momexiten in drie vertakkin
gen van het drie-eenige ambt. Elke ambts
daad is profetisch, priesterlijk en koninklijk
tegelijk.
Het geloofs-inzicht in de werking van den
Christus door dit „ambt" in hét middel tot
bestrijding en over-winning van alle subjecti
visme. Met name van het „ondexwerpelijke"
en het „vooxwex'pelijke" subjectivisme en vaxx
dat subjectivisme dat een combinatie is van
die beide. Het brengt den volstrekten ernst
van den bevelenden en belovendexi God-in-
Christus en wordt zoo een oordeel óf een
zegen".
Eeu kijkje op scheepjes van de Haarlemsche Zeilvereeniging uit het wedstrijd-
starthok aan de „Mooie Hel".
