B1
Zomertijd
Het lastigemoderne kapsel
Prentbriefkaarten en
souvenirs
IT Is de tijd dat de postbode prent
briefkaarten in onze brievenbus
deponeert; voor ons thuisblijvers
komt meteen de romantiek van het
op reis gaan daarmee ons huis binnen. Of
doet het u soms niets, wanneer u naast uw
ontbijtbordje de een of andere landschaps
afbeelding op zoo'n stukje karton ziet liggen.
U neemt de kaart toch ook vol verwachting
op wie zou er aan mij gedacht hebben
het plaatje interesseert u vooralsnog niet erg
veel, maar wat zou er wel op staanV
Rie.
Piet Jansen
Elly v. Puffelen en man.
W. Pietersen
Dat is een teleurstelling, alleen die na;
en verder niets.
Een beetje mistroostig bekijkt u het plaat
je, dat niet erg mooi is, en u gaat veronder
stellen. dat het „daar" is tegengevallen, dat
het een deceptie is gebleken te zijn nu, dat
kunt u zich voorstellen, die briefkaart is aan
alle kanten al een tegenvaller. En u ver
scheurt dit onpersoonlijk levensteeken met
even weinig gedachte aan den afzender, als
deze aan u heeft gewijd.
Zoo'n briefkaart met enkel een naam:
sommigen versturen ze bij tientallen, het
gaat immers fijn vlug. Gauw even uitzoeken
in een winkel, neem er van ieder maar een
tje, dan stuur je vast nooit tweemaal dezelf
de, even de adressen en de naam krabbelen.,
postzegel erop, klaar is Kees. Zoo doe je er
aan de loopende band iedere minuut een,
maar heb je ook gedacht aan hem of haar
die je op die manier blij maakt met een doo
de musch? Of heb je het alleen maar gedaan
om al die thuisblijvers de oogen uit te steken:
zie je wel, hoe heerlijk ik het hier heb, arme
stakker die moet thuisblijven? Stuur je die
briefkaarten niet meer tot eigen glorie van:
zoo bereisd ben ik nu! dan om aan je
vrienden en familieleden te denken wanneer
je zelf geniet en ze daardoor iets te laten
meegenieten van al dat moois.
Maar wie er zóó over denkt, beperkt het
schrijven in die mate, dat aan iedere ge
adresseerde een persoonlijk woord kan wor
den geschreven, en dat de prentbriefkaarten
met zorg en overleg worden uitgekozen. Meer
werk geeft dat zeker niet, want tien met een
persoonlijk woord nemen niet meer tijd in
beslag dan vijftig aan de loopende band met
alleen een naam.
En de kosten zullen wel zoowat overeen
uitkomen.
Als kind woonde ik bij hoe een oude
heer, een allervriendelijkste man die nooit
iemand kwetste, zei tegen iemand die hem
met ijzeren hardnekkigheid ettelijke keeren
per vacantie zoo'n prentbriefkaart met een
naam alleen erop stuurde:
Voor mij hoef je die moeite niet meer te
nemen, ik dank je voor de goede bedoeling,
maar zulke briefkaarten heb ik liever niet.
Het was even een pijnlijk oogenblik, maar
hij had gelijk, wat zegt zoo'n onnoozele
kaart je nu, niets immers. Daarvoor kun je
je geld beter in je zak houden.
Sommige vacantiegangers nemen ook voor
Jan en alleman souvenirs mee, zij besteden
een heele morgen van hun krap toegemeten
reistijd om voor de heele familie en alle ken
nissen een „welkom-thuisje" op te snorren.
Wanneer het heele reisgezelschap, of het
er nu twee of tien zijn, dol is op dit winkelen,
nu, laten zij hun hart dan ophalen, maar is
dit niet het geval, beperk het dan zooveel
mogelijk, neem er een uurtje voor, waarin
toch niets bijzonders wordt ondernomen, en
loop vooral niet stad en land af in een kleine
plaats voor iets speciaals, wat u in de stad
van uw inwoning te kust en te keur kunt
krijgen.
Dit koopen van reissouvenirs kan zulke
enorme afmetingen aannemen en wij vrou
wen maken ons er het meest schuldig aan
dat manlief vóór de reis als voorwaarde stelt:
niets koopen; wat je noodig hebt, heb je bij
je, souvenirs worden duur door de invoer
rechten en ze nemen teveel tijd in beslag.
Nu is dit ook wel erg drastisch opgevat;
als vrouwlief wat tact heeft, kan ze het koo
pen in beperkten vorm ongemerkt doen, en
het is best te begrijpen, dat moeder voor de
kinderen in de eerste plaats iets speciaals wil
meebrengen, dat is voor ieder kind een ge
heimzinnig, een ongeloofelijk festijn, dat
pakje dat uit de koffer komt, die zoo ver
weg geweest is. Maar laat het een kleinigheid
zijn, zoo ongemerkt bij het voorbijloopen in
een étalage gezien, en gekocht, en laat er
vooral bij het naar huis gaan geen nieuwe
koffer noodig zijn om alles wat gekocht is, te
bergen.
Bij het teruggaan is het koffer pakken toch
al een probleem omdat gedragen goed veel
moeilijker en onvoordeeliger pakt, dan
schoone kleeren, maak het dan niet tot een
vrijwel onoplosbaar probleem door groote,
veel plaats vragende souvenirs.
E. E. J.—P.
Zondag:
Blinke vinken
Doperwten
Aardappelen
Frambozen bavarois
Maandag:
Saucijsjes
Bloemkool
Aardappelen
Havermoutpap
Dinsdag:
Bloemkoolsoep
Pannekoeken met
aardbeiencompóte
Woensdag:
Roastbeaf
Stoofsla
Aardappelen
Citroenrijst met
vanillesaus
Donderdag:
Groentesoep
Koude roastbeaf
Postelein
Aardappelen
Vruchtensla
Vrijdag:
Gebakken vlsch
Kropsla
Aardappelen
Botersaus
Tapiocaschotel
Zaterdag:
Rijst met poulet
Tomatensaus
Trommelkoek
Een serie smakelijke
recepten voor het warme jaargetij.
VEGETARISCHE MENU'S.
1. Tomatensoep
Gekookte aardappelen
Andijvie
Broodschotel met
rabarber
1. Macaronischelpen
met kaas
Versche capucijners
Bruine boter
Aardappelen
Vruchten
3. Eierbroodjes
Pureerand met dop
erwtjes en worteltjes
Chocoladepudding
Vanillesaus
4. Selderijsoep
Aardappelen
Bloemkool met
tomatensaus
Macaroni met
rozijnen
Vrouwenrubriek.
De zomer is de tijd van de vruchten. Hoe
wel de meeste vruchten rauw gegeten kun
nen worden en dan heel gezond en lekker
zijn, kan men er toch ook in de keuken heel
smakelijke, aantrekkelijk uitziende gerech
ten, meestal toespijzen van maken. Hieronder
volgen eenige recepten, die van allerlei vruch
ten gemaakt kunnen worden.
Vruchtenpudding (5 pers.)
Benoodigdheden4 dl. witte bessenwijn. 1
dl. water. 50 gr. suiker, 15 gr. gelatine, aard
beien, kersen, frambozen of vruchten uit een
blik bijv, mandarijntjes ananas. Het vocht kan
dan gebruikt worden inplaats van de wijn,
maar moet dan naar smaak met citroensap en
suiker lekker gemaakt worden 1/4 1. blik is
voor deze hoeveelheid voldoende. Voor het
vulsel: 1/8 L. slagroom, 1 lepel suiker.
Bereiding
De vruchten schoonmaken, goed wasschen,
(kersen ontpitten) en uit laten lekken op een
zeef. Vruchten uit blik eveneens uit laten
lekken. De gelatine weeken in koud water en
In 1 dl. kokend water oplossen. Dan de suiker
toevoegen en de wijn of het vruchtensap, met
citroensap vermengd, er bij schenken. Alles
zeven door een dichten doek. Een laagje van
dit vocht in een rijstrand gieten en stijf la
ten worden. Een gedeelte van de vruchten in
de overgebleven gelei doopen en netjes naast
elkaar in de rand leggen, op het vast gewor
den laagje gelei. Als deze vruchten vastge
pakt zijn, een e.M. gelei er opgieten, en dit
aagje stijf laten worden, weer in gelei ge
doopte vruchten er op leggen enz. zoo door
gaan tot de rand gevuld is. Deze nu goed stijf
laten worden. Voor het keeren 1 tel in heet
water houden omkeeren op een bord en dit
goed afdrogen.
De room met de suiker stijf kloppen, en ge
deeltelijk in den rand en er om heen spuiten
Vruchtcnpudding met slagroom (bavarois) 4
personen.
Benoodigdheden: 4 ons geurige aardbeien
of frambozen, waarvan pl.m. 10 stuks achter
gehouden worden voor garneering sap van
citroen, 60 gr. suiker, 10 a 12 gr. gelatihe, 1
eiwit 1/8 slagroom.
Bereiding:
De vruchten uitzoeken, voorzichtig wasschen
laten uitlekken en door een haren zeef wrij
ven. De gelatine ln koud water weeken, daar
na in een klein beetje kokend water oplossen.
De suiker toevoegen en als deze gesmolten is,
de wat afgekoelde massa bij de vruchtenpu-
rée schenken. Het gezeefde citroensap toe
voegen en alles schenken bij de room, die met
het eiwit stijfgeklopt is. Als de massa stijf be
gint te worden den vorm die met wat olie
ingesmeerd en omgekeerd weggezet is. tot het
gebruik, vullen. De pudding keeren en gar-
neeren met de achtergehouden frambozen of
aardbeien en wat slagroom.
Open vruchtentaart:
Benoodigdheden: Voor een zandtaartvorm
van pl.m. 20 c.M. middellijn: voor het deeg:
1O0 gr. bloem, 70 gr. boter 50 gr. basterdsui
ker, A ei. Voor het steunvulsel: boterham
papier, rauwe rijst of boonen; voor 't vulsel:
versche, gesuikerde of gestoofde vruchten, of
vruchten uit het blik.
Bereiding
De bloem met de boter, wat zout en de bas
terdsuiker in een kom doen, en met 2 mesjes
de boter in stukjes snijden Het ei toevoegen
en de massa doorkneden tot een goed samen-
hangenden bal. Dezen uitdrukken in een on-
diepen met boter besmeerden zandtaartvorm,
even tegen den rand op. Een beboterd stukje
boterhampapier iets grooter dan den vorm op
het deeg leggen, hierop wat boonen of rijst
leggen, vooral aan den rand om het terug
zakken van het deeg te voorkomen. De taart
in een matig warmen oven gaar laten worden.
Het papier met steunvulsel verwijderen en
het gebak nog even bij laten kleuren.
Als de taart afgekoeld is de rand er af ha
len en kort voor het gebruik vullen met de
vruchten, daar door het sap van de vruchten
het deeg spoedig week wordt.
Gebruikt men kersen dan deze ontpitten,
even opkoken (3 minuten) en het sap binden
met wat sago De afgekoelde kersen in het
deegbakje scheppen en de saus er overheen
schenken. Aardbeien met suiker pl.m. 1 uur
wegzetten, het uitgeloopen sap binden met
wat sago en over de aardbeien heen schen
ken. Vruchten uit blik kunnen meestal zoo
gebruikt worden.
Tegenwoordig zijn er speciale vormen voor
deze taart in den handel, zoodat men geen
steunvulsel noodig heeft.
Vruchten limonade (pl.m. 1% fl.)
Benoodigdheden: Y> 1. vruchtensap 2 dl. wa
ter, 20 a 30 gr. citroenzuur (afhankelijk van
den smaak der vruchten) 1 K.G. suiker.
Bereiding'
De vruchten, bijv. aardbeien of frambozen,
in een kom doen, deze in een pan kokend wa
ter zetten tot het sa.p er voor het grootste deel
uitgetrokken is. De vruchtenmassa op een
schoonen doek gieten, die in een haren z-eef
gelegd is, goed uit laten lekken en meten. Op
y2 1. sap 2 dl. water, 1 K.G. suiker en 20 a 30
gr. citroenzuur nemen. De suiker in het wa
ter oplossen, evenals het citroenzuur, het
vruchtensap er bij gieten en even door laten
koken. Daarna overdoen in met sodawater
schoongemaakte flesschen. Deze kurken en
lakken.
Vruchtensla.
Bijna alle vruchten kunnen hiervoor ge
bruikt worden. Aardbeien, frambozen, bra
men. moerbeien uitzoeken en voorzichtig was
schen.
Pruimen, perziken, abrikozen halveeren,
schillen, pitten verwijderen en in stukjes snij
den.
Kersen en morellen ontpitten en wasschen,
sinaasappelen, grape fruit schillen, harde vel
len en pitten verwijderen en in stukjes ver-
deelen.
Druiven schillen en ontpitten.
Peren en appelen schillen en in dunne
partjes snijden.
De vruchten met suiker bestrooien, wat ci
troensap er over druppelen en nu en dan
voorzichtig omschudden. In een glazen scho
tel doen of kleine schaaltjes of glazen er mee
vullen. Een mooie vrucht bovenop leggen. Naar
verkiezing stijf geklopte room er bij geven en
alles zoo koud mogelijk opdienen.
Vacantiekiekjes
Probeer het eens met een paar echte
„hoogtepunten".
't Is een wonderlijke geschiedenis met dat
kieken in de vacantie! Sommige menschen
zijn van meening, dat degene, die kiekt, véél
meer aan z'n vacantie heeft, dan degene die
niet kiekt.
Anderen gelooven daarentegen, dat de
kiekende en zeer zeker de alles wat los en
vast is kiekende vaeantieganger altijd
maar kijkt door het oog van de camera en
dusz'n eigen oogen thuislaat.
Een kern van waarheid ligt wel in deze
laatste uitspraak n.l. wanneer we die toepas
sen op den hartstochtelijken vacantie-foto-
graaf. Zijn reis wordt automatisch verbrok
keld in momentopnamen, zoodat hij wel een
heele serie mooie brokstukjes in zijn brein en
op z'n filmpjes mee naar huis brengt, maar
dat het geheel de ziel van de reis min oi
meer zoek is en blijft.
Daarom is het ook. dat andere vacantie
gangers uit principe niet kieken. Dat zijn.
in tegenstelling met de actieve menschensoort
bovengenoemd, de meer bespiegelende natu
ren. Zij, die het leven en dus ook het va-
cantiereisje niet willen verknippen in brok
jes en momentjes, maar het als één geheel
willen proeven en genieten.
Beide menschensoorten hebben van hun
standpunt uit gelijk. Wanneer u echter 'n be
spiegelende natuur en een goed toestel be
zit. zoudt u 't eens kunnen probeeren me'
een enkel kiekje, genomen op hoogtepunten
van reisgenot (dit behoeven niet altijd juist
de erkend mooiste punten van de reis te
zijn!) Er zijn oogenblikken in het leven
en bijna ieder vacantiereisje telt er wel één
of twee dat een mensch denkt: o. dit te
kunnen vasthouden! Misschien „heel ge
woon". maar juist op dat moment stemde een
gelukkig, zorgeloos menschenhart harmonisch
samen met de omgeving èn met het reis
gezelschap. Dan ontstaat het pure vacantie-
geluk. Als u op zoo'n moment zegt: „nu een
kiekje" en de camera laat knippen, dan wordt
uw foto-album een verzameling van ware
hoogtepunten.
En dan hebt u nooit het gevoel dat dat op
elke prentbriefkaart beter te zien is!
Probeeren?
SPELLETJES VOOR HET STRAND.
Touwspringen.
Voor dit spel moet men een beetje sportief
zijn. De spelers gaan in een kring staan en een
van hen laat een bal aan een eind touw in 't
rond slingeren. De anderen moeten telkens als
de bal langs hen scheert er overheen springen.
Dit vereischt van allen wat vlugheid en van
den „slingeraar" vrij wat handigheid.
Bal aanraken.
Een zwaar karwei voor één van de spelers,
n.l. voor dengene die in het midden staat, maar
een echt luchtig ontspanningsspelletje voor de
anderen.
De spelers 5 tot 10 bijv. gaan in een
kring staan en werpen elkaar een leeren bal
toe, niet al te hoog. De speler in het midden
moet probeeren. den bal in 't. voorbijgaan aan
te raken. Gebeurt dit, dan is degene, die het
laatst gegooid heeft, af en moet in 't midden
gaan staan.
Kunstmatige babyvoeding
Een enkel woord over het fleschkindje in
den zomer dit is een vrij groote moeilijkheid
voor moeders, die niet over een kelder beschik
ken. waardoor de melk steeds koel en daardoor
versch kan worden gehouden. Borstkinderen
zijn vooral in den zomer beter af. Maar er zal
wel geen enkele moeder zijn, die uit gemak
zucht de moedermelk aan haar kindje ont
houdt; het geven van kunstmatige voeding is
dus een noodzakelijk compromis en we moe
ten er ons, ook in den zomer, zoo goed mogelijk
doorheen slaan.
Natuurlijk houden we ons voor de voeding
van ons kindje geheel aan de voorschriften
van het consultatiebureau of van den huis
dokter. Wat het kindje te drinken krijgt, zal
dus voor ieder geval verschillend zijn; een
paar wenken over het „hoe" van de voeding
mogen hier volstaan.
In de eerste plaats moet de moeder zorgen,
dat de kwaliteit van de koemelk goed is, des
noods maar net zoolang van melkboer verwis
selen tot het allerbeste bereikt is. In de groote
steden zal in de meeste gevallen gepasteuri
seerde melk de voorkeur verdienen. Deze wordt
ie deren dag versch genomen en als men geen
kelder heeft, direct in koud stroomend water
gezet. Rauwe melk wordt direct gekookt en
gaat eveneens in een teil met stroomend wa
ter. Moeder zorgt verder dat het pannetje waar
in de voeding wordt bereid, steeds volkomen
schoon is, meestal wordt er een apart pannetje
voor gehouden. Flesschen en spenen worden
steeds goed gereinigd; men kiest bij voorkeur
een cylindervormige flesch, die goed te reinigen
is met een groote, passende speen, waarin met
een naald een gat wordt gemaakt, zoodat deze
met water gevuld geen straal geeft, maar
druppelt,
In een zindelijke huishouding behoeven de
flesschen en spenen niet worden uitgekookt,
want hoe vaak gebeurt het niet, dat flesschen
hierdoor breken en spenen droogkoken! Als u
maar steeds direct na de voeding flesch en
speen reinigt en de flesch een half uurtje vol
warm sodawater laat staan en daarna uit
spoelt en de speen na het uitspoelen in een
bakje met gekookt water legt, dat steeds ver-
verscht wordt, is de zaak gezond.
Vooral, zuinige moeders, nooit restjes van
een vorige voeding in de flesch laten staan en
weer voor den volgenden keer gebruiken! Dit
is zelfs des winters verkeerd doch in den zomer,
als melkspijzen zoo gauw zuur en onsmakelijk
worden, buitengewoon schadelijk!
ENGELAND EN DE DIENSTMEISJES.
In Engeland heeft men, naar wij in het
maandblad van de Ned. Vereen, van Huis
vrouwen lezen, het dienstbodenvraagstuk
krachtig aangevat en van overheidswege alles
gedaan om de openbare meeening te stemmen
ten gunste van meer belangstelling voor haar
opleiding. Men wil er een leerlingwezen in
voeren naar het voorbeeld van Zwitserland en
Duitscliland. De leerlingtij d van 1 a 2 jaar ein
digt met een examen, dat de leerling in staat
stelt een diploma te krijgen, dat haar doet be-
hooren tot een beroepsgroep. Men verwacht,
dat zich geleidelijk vereenigingen van huis
personeel zullen vormen. Reeds bestaat in En
geland een comité voor huishoudelijken dienst,
dat een sub-comité is van den Nat. Vrouwen
raad. Dit comité houdt zich in 't bizonder
bezig met het vrouwelijk leerlingwezen en de
plaatsing van arbeidsters. Men hoopt, dat het
ook zal bijdragen tot verandering van de
openbare meening, zoodat de meisjes bij het
verlaten van de school zich meer zullen toe
leggen op het huishoudelijke werk. De natio
nale vrouwenraad heeft een commissie be
noemd, die opdracht heeft, een programma
op te stellen, met het doel het peil van het
werk van het huispersoneel te verhoogen door
vormen te bepalen betreffende arbeidsvoor
waarden en het uitreiken van diploma's.
Een inmaakpraatje
In dezen heerlijken inmaaktïjd, nu wij
tenminste als we een tuin bezitten, of een
goedkoop partijtje van 't een en ander op den
kop kunnen tikken! weer naarstig aan den
arbeid tijgen met weckflesschen, schoone doe
ken en verdere attributen, is 't wel aardig,
eens iets te vertellen over de verschillende
manieren waarop primitieve volken hun voed
sel conserveeren. We zullen dan spoedig mer
ken dat wij als moderne huisvrouwen niet
alléén de wijsheid in pacht hebben, want 't
is verbluffend, welke uitstekende methoden
zelfs de onbeschaafde vrouwen hierbij weten
toe te passen. Van bacteriën en gistzwammen
hebben ze natuurlijk nooit gehoord, maar toch
hebben ze al spoedig ontdekt, dat alle levens
middelen, die vochtig gehouden worden, be
derven. En zoo begonnen ze er door vuur of
zonnewarmte de vochtigheid aan te onttrek
ken. Vooral vleesch en visch wordt op deze
manier door bijna alle volken ter wereld ge
conserveerd. Merkwaardig hierbij is, dat het
bij de drogerij in 't Noorden en in 't Zuiden
precies omgekeerd toegaat als men zou den
ken: de bewoners van de warme landen moe
ten niettegenstaande de hitte eerst een vuur
tje aanleggen om het vleesch op een rooster
te drogen, terwijl de volken in het Poolgebied
het eenvoudig maar buiten in de frissche
lucht leggen, waar het evenals trouwens
bessen, knollen, wortels en kruiden, vanzelf
droog wordt. De oorzaak van dezen schijnbaar
paradoxalen toestand is, dat de lucht in de
tropen altijd vochtig, die in de Poolstreken
daarentegen steeds zeer droog is en aangezien
zooals iedere wasschende hulsmoeder weet,
slechts droge lucht het vocht uit de voorwer
pen in zich kan opnemen, begrijpt men hier
uit gemakkelijk, dat alleen de bewoners der
Poolstreken zich het vuurmaken kunnen be
sparen.
Ook het conserveeren door luchtafsluiting,
hetgeen bij ons in hoofdzaak wordt toegepast,
was reeds vroeg bij vele natuurvolken bekend.
Heel doelmatig gaan bijv. de Wedda's van
Ceylon hierbij te werk. Nadat ze het vleesch
boven een houtvuur hebben gedroogd, leggen
ze het in honing te weeken, wikkelen het in
boomschors, hangen het in holle boomstam
men op en strijken tenslotte de opening van
den boom met leem dicht. Het leem beschermt
de honing tegen mieren en vliegen en de ver-
suikerende honing sluit 't vleesch van de lucht
af. Ondanks het heete klimaat kan men op
deze manier het vleesch jarenlang goed hou
den. Een goede luchtafsluiting wordt ook ver
kregen door persen onder hoogen druk. Op
deze wijze bereidden de Indianen vroeger hun
beroemde „pemmikan". Zij sneden vleesch in
kleine reepjes, droogden deze en verkruimel
den ze dan met groote steenen. Daarna voeg
den ze een derde van het gewicht aan vet
erbij, maakten het geheel smakelijk met een
paar zoete bessen en persten het zoo stijf mo
gelijk in leeren zakken, die droog werden be
waard. Deze pemmikan, die ook heel veel
door Poolreizigers wordt gebruikt, blijft wer
kelijk vele jaren eetbaar doch wordt nog over
troffen door de beroemde „Indianenbrooden",
die herhaaldelijk aan de Rio Acre in Zuid-
Amerika zijn gevonden. Het waren groote,
platte, zwarte koeken, zoo hard als steen. Van
binnen waren ze echter spierwit en glad als
ivoor. Hoewel deze brooden minstens dertig
jaar oud moesten zijn waren zij, fijngewreven
of gekookt, verrukkelijk van smaak. Zulk een
duurzaamheid en nog bovendien zonder blik-
jas of andere hulpmiddelen wekken natuurlijk
de verbazing van de meest vooraanstaande
deskundigen op inmaakgebied. Maar niemand
heeft tot dusverre het geheim van de „India-
nenbrooden" kunnen ontdekken!
Iets dergelijks is ook het geval met de
„melkspijs" van de Tibetanen, waarover pro
fessor Molisch het eerst schreef. Zij wordt be
reid uit melk van de Jak en vormt duimdikke,
keiharde platen, die met een hamer worden
stukgeslagen als men ze wil eten. In den mond
zwellen de stukjes op en kunnen dan gemak
kelijk worden gekauwd en verorberd. Men
heeft hier echter niet te doen met kaas. Hoe
ze hun „melkspijs" klaarmaken is een volsla
gen raadsel, waar de Tibetanen erg geheim
zinnig mee zijn. Men weet alleen dat dit voed
sel tientallen van jaren goed blijft en dit is
heel merkwaardig als u bedenkt, dat wij onze
melk slechts door condenseeren, dus door een
heel ingewikkeld procédé, houdbaar kunnen
maken!
Enkele eenvoudige wenken om het altijd netjes te hebben
Sommige vrouwen en meisjes wekken onze
permanente bewondering op om de permanen
te keurigheid van haar permanent. En we
vragen ons al af: hoe kan dat met dat vree-
selijk lastige moderne kapsel?
Maar meer dan ons dit afvragen en zuchten
doen we gewoonlijk niet. Meestal keeren we,
na een paar onhandige pogingen om het las
tige moderne kapsel ook in o n s haar te doen
houden, tot iets eenvoudigers terug.
Toch is het heelemaal niet moeilijk, als we
er maar een beetje ons best op doen. Laat ik
u dus dit keer eens een paar eenvoudige wen
ken op dit gebied mogen geven.
We nemen aan dat de kapper u ter gele
genheid van een „feestje" of „avondje" heeft
uitgedost met het mooie moderne kapsel, met
naar binnengedraaide krullen, dat u hier ziet.
Let u dan allereerst goed op, hoe hij doet. En
wilt u den volgenden dag er weer precies zóó
uitzien, ga dan als volgt tewerk:
Direct na het thuiskomen en voor het naar
bed gaan moet u nog even de moeite nemen,
uw haar duchtig uit te borstelen. Hebt u fijn
haar dan geeft u minstens honderd streken,
bij grof haar niet meer dan vijftig, 't Haar
wordt echter niet neer-, maar opgeborsteld:
uitstekend is het ook, het heelemaal voorover
te borstelen.
Klaar! Ziezoo, dan gaat u nu uw haar weer
precies zoo opmaken als de kapper het heeft
gedaan, maar eerst borstelt u er een weinig
brillantine op vooral ook van onderen bij den
"iek. Daarna kamt u het haar goed uit en
bindt een stevig breed lint om het hoofd, zoo
als u op 't plaatje ziet (links). U rolt dan de
krullen netjes naar binnen, neemt het lint
weg en vervangt het door een zijden netje, dat
precies om het hoofd moet sluiten (midden).
U moet het juiste netje kiezen, opdat uw haar
gedurende den nacht goed blijft zitten. Geen
netje, dat onder de kin of van achteren wordt
vastgeknoopt, maar 't moet geheel rond zijn
en van voren een elastiek hebben. Dat is heel
gemakkelijk aan te brengen en uw haar blijft
er netjes onder En waarom zoudt u 't niet
kiezen in de kleur van uw nachtkleeding?
Een extra charme, die niets kost!
's morgens
moet doen, hangt af van de kwaliteit van uw
haar. Hebt u fijn haar, dan is het aan te be
velen, eenvoudig het netje weg te nemen en
het kapsel zonder borstelen in orde te
brengen. De krullen kunnen heel gemakke
lijk worden opgerold als u een z.g. „ratten-
staartje" gebruikt, dat tegenwoordig speciaal
voor dit doel in den handel is, doch handige
vrouwen doen het even vlug met de kam. Ook
een dikke krultang. koud gebruikt, is soms een
goed hulpmiddel.
Vergeet vooral niet want dat is belang
rijk! tenslotte het keurige kapsel te bespui
ten met een weinig brillantine. Dit is de een
voudigste methode, die voor fijn haar geldt.
Is het uwe echter grof en zwaar, dan is het
beter, het haar 's morgens over te maken Het
dragen van een netje 's nachts is dan niet
strikt noodig, hoewel het toch het werk ver
gemakkelijkt. u verdeelt nu des morgens uw
baar m lokken, die u, met flink brillantine,
stuk voor stuk krachtig uitborstelt. Een ste
vige borstel is aan te raden. Als het kapsel
goed zit, wordt een klein beetje brillantine na-
gespoten (rechts).
