JAN LUBERTI VERTELT
[De jbeeuwkopiogiol
dank zij nuttig besteden vrijen tijd
VREEMDE SENSATIE
OP „BIJENLUST"
OVER ZIJN LIEFHEBBERIJEN
Goering de volgende maand
naar Rome?
Dit is de heer Luberti met een
buizerd, die zwaar ziek bij hem
werd gebracht. Het beest had geen
nagels meer en zijn vleugels waren
deerlijk verminkt. Na een verblijf
van een half jaar op „Bijenlust"
ivas de buizerd weer beter dan ooit.
U ziet hoe trots hij naar zijn baas
kijkt. En met reden
aan de Bengaalsche Koningstijger en kan je niet
iedereen van je gratie laten genieten. Hoogstens
knipper je even met je oogen ten teeken dat het
gezelschap zich mag terugtrekken. En deze zachte
wenk wordt dan ook terdege begrepen.
Buiten staat Astrid de groote zwarte hond,
sterk als een leeuw en goedig als een St. Ber
nard, met zijn trouwe oogen te knipperen.
p een wonder dat U zich niet verveelt, zeg ik,
^*als we in de keuken staan en de gastheer me
trotsch zijn geweldig groot Zweedsch fornuis laat
zien waar zelf het knappende bruine en witte
brood wordt gebakken. „Doet U dat ook zelf?"
„Nee, dat niet, maar wel wat anders. Ga maar
mee". En we bestijgen een smalle trap, die naar
een zolder leidt waar twee aardige kleine ka
mertjes zijn getimmerd. „Alles zelf gedaan,"
zegt de amateur-timmerman met voldoening en
men kan merken dat deze liefhebberij hem na
aan het hart ligt. Geen wonder ook. Het ziet er
allemaal even keurig en verzorgd uit en vooral
de triplex bekleeding van de zoldering zal heel
wat moeite gekost hebben. Doch er is nog meer
We komen nu op een andere verdieping en ook
daar getuigen eenige leuke, jongenskamers van
des heeren Luberti's vaardige handen. En weer
beneden wachten nieuwe verrassingen. Lange
ERGENS in een smal stil laantje
op de grens van Den Haag en
Wassenaar staat een vriendelijk
wit oud huis. Daar woont meneer Lu
berti. In het dagelijksche leven procu
ratiehouder en in zijn vrijen tijd verzorger
van kleine wilde dieren en vogels, imker,
tuinman, timmerman, architect, aanne
mer, filmoperateur, tenor, leider van
excursies en spreker op vele vereeni-
gingsavonden.
„En er kan nog wel wat bij", zegt de heer
Luberti tot den verbaasden bezoeker. „Hoe meer
werk ik op me neem, des te meer vrijen tijd
houd ik over!"
We zitten in een laag vertrek, gezellig gemeu
beld en tegenover ons staat de man, die het klaar
speelt zooveel dingen in zijn vrijen tijd te doen.
En goed te doen, zooals U zult merken. Het ka
rakteristieke gezicht met het scherpbesneden
profiel en de wapperende blonde haren maakt
een vriendelijken, prettigen indruk. En de groote
gezellige blauwe kiel stelt U nog meer op uw
gemak. Nee, die is geen procui-atiehouder met
een stijven witten boord van ik weet niet hoe
veel centimeters en 'n gekleed jasje met pand
jes. Er is niets van een stadsmensch aan Jan
Luberti. Hij is een buitenman in hart en nieren.
En dat is hem aan te zien
—Dus U ziet er is heel wat over mijn vrije tijd
liefhebberijen te vertellen zegt hij lachend
waar zullen we mee beginnen? Met de beesten
maar? „Graag", zegt de interviewer en hij loopt
mee den tuin in waar verschillende hokken staan.
Een ekster hipt op het gras bij een vijvei'tje en
komt zoo vlug mogelijk naar den „baas" toe.
Zoo Yank wil je wat hebben, ouwe jongen,
zegt mijn gastheer en hij geeft den vogel een
stukje koek.
Nou moet u goed opletten dan gaat ie het
straks' verbergen. Maar nee, Yank vindt het
koekjveel te lekker en hij knabbelt het op zijn
gemak heelemaal op. We zijn intusschen bij
eenige kooien gekomen waarachter twee kleine
grijsachtige beestjes hun guitige snuitjes vlak
tegen het gaas drukken.
Dat zijn nu Peter en Monark, vertelt onze
begeleider en hij laat Peter uit zijn kooi komen.
Doch eerst moet Yank weg want een ekster en
een Canadeesche waschbeerDan strijk ik Pe
ter voorzichtig over zijn prachtige velletje Weer
verschijnt een koekje uit den schijnbaar onuit-
puttelijken vooraad. „Geeft U het hem maar". En
zoo beleef ik de sensatie van hef voeren van een
waschbeertje. Wat moeten dat een aardige speel
kameraadjes voor kinderen zijn. Levend ge
worden teddyberen!
Doch de tuin is groot en er is nog veel meer
te zien. In den hoek staat een flink hok wist
U al dat die hokken allemaal zelf door den heer
Luberti werden gemaakt? dat tamelijk donker
is. Uit het duister glinsteren twee groote glan
zende bruine oogen. De oogen van Wodan.
Blijf vlak voor het hok staan en verroer je
niet.
Ik hou mijn adem in. Behoedzaam doet mijn
gids in deze nieuwe wereld vol vrijen tijd verras
singen, de deur van de kooi open en gaat naar
binnen. Onmiddellijk begint er een gefladder en
gevlerk waax-bij de centimeterlange klauwen van
Wodan verwoed door de lucht maaien. Beweeg
niet. Ik sta strak en stijf en mijn oogen even
aren die van Wodan in grootte.
Langzaam aan begint de vogel wat te kalmee-
ren onder de suggestie van de sussende en zachte
woordjes van mijn gastheer, die toch zoo nu en
dan ternauwernood een haal van de geduchte
klauwen kan ontgaan door snel te bukken. Wist
U dat een Oehoe zoo groot was? Wodan verslindt
binnen twintig minuten een haas met huid er
baar en vier vingers van uw hand vinden gemak
kelijk in zijn bek een plaats. Zij het dan geen
comfortabele.
Even later duikt het lachende hoofd van
Luberti weer naast me op.
Hebt U nu nooit eens een paar halen van die
klauwen gekregen?
Nou in het begin heeft hij me eenige malen
mijn box-st opengehaald door mijn kleeren en
alles heen maar tegenwoordig is hij altijd rustig.
Alleen als er vreemden bij zijn wordt hij zooals
de meeste beesten angstig en dan beginnen ze
zich te verdedigen met alle middelen waarover
ze kunnen beschikken. Dieren zijn altijd gevaar
lijk wanneer ze bang zijn. Neem je die angst weg
doordat ze aan je stem en je gem* gewend raken
dan kan je ze gerust nadei-en.
Je moet er dan toch eei-st wat voor over heb
ben, denk ik, maar voor verdere overdenkingen
is geen tijd want we komen nu in den moestuin
met groenten en frambozenstruiken. Aangelegd
en onderhouden door.... natuurlijk door wie
anders?
Ja, dat is ook een van mijn liefhebberijen,
tuinieren en groenten kweeken, het land bemes
ten met oude bladeren. Dat doe ik meestal
's morgens voor kantoortijd.
Eigenaardig die tegenstelling tusschen een
kantoorleven en uw liefhebberijen hier, zegt de
bezoeker.
Nee, dat is heelemaal niet vreemd,
zegt onze vriendelijke gastheer, dat is
juist goed te verklaren. Zonder die vrije
tijd liefhebberijen zou ik eenvoudig niet
kunnen leven. Juist omdat ik dit alles
heb ben ik gelukkig.
Van den moestuin belanden we al pratend bij
een bijgebouwtje dat achter het huis staat.
Eigenlijk is dat woord huis niet goed. Een boer-
dei-ij van den eerbiedwaardigen leeftijd van 250
jaar mag men geen huis noemen. Dat is een
beleediging en onjuist. Daar zit een vergelijking
in met andei-e huizen, die ge in buitenwijken
aantreft. Zes op één rij. Met bad, sti-oomend wa
ter en centx-ale verwarming. Maar zonder gezel
ligheid. „Bijenlust" is anders. Het heeft wèl cen
trale verwarming en ook een badkamer. De laat
ste natuurlijk weer zelf aangelegd. Vrije tijd.
weet U! En een gezellige sfeer dat er is!
Wij zijn dus in een bijgebouw. Vroeger was
het een paardenstal doch thans zijn er andere
bewoners gehuisvest. Zoo gauw als we de dem
openden schiet een kleine bruinachtige schim
naar beneden.boven op het hoofd van meneer
Luberti. Twee pientere oogjes glui-en gretig naai
de bus met meelwurmpjes en deze stille bede
van Mimi, het kleine doodskopaapje blijft niet
onverhoord. Aarzelend steek ik mijn hand uit en
jawel hoor met één apensprongetje zit Mimi op
mijn arm en vandaar naar mijn hoofd il n'y
a quun pas. Hebt U wel eens 'n doodskopaapje
boven op uw hoofd gehad? Ik verzeker U, het is
een vreemde maar geen onaangename sensatie!
Is dit geen tip voor Artis om bezoekers te ti-ek-
ken? Maar Mimi hangt al weer aan een balk aan
de zoldering terwijl Koko, de Afrikaansche
groene meerkat zenuwachtig achter de tralies van
zijn kooi heen en weer zwaait en met afgunstige
oogen naar de lekkernij kijkt Doch even later
wordt ook hij tevreden gesteld met een kaakje
en de rust keert weer.
Ziet U dat beest met dien langen neus, zegt
mijn begeleider, dat is nou een Argentijnsche
neusbeer. Toen ik hem kreeg was ie zoo mager
als een talhout en bovendien verschrikkelijk
kwaadaardig. Hij heeft me zelfs twee keer met
zijn klauwen toegetakeld dat ik de wond bij een
chirurg moest laten hechten. Zijn vorige b
een circusartist, had hem grondig bedorven, doch
nu is het weer een lief beest. Is 't niet, Hans?
En Hans wrijft met zijn langen neus tegen 't j
en laat zich gezellig aaien. Het lijkt me een
beetje vreemd dat zoo'n klein vriendelijk beertje
zoo te keer zou kunneh gaan. Moedig steek ik
mijn hand uit om Hans over zijn zwai-te velletje
te aaien, doch bliksemsnel wox-dt er een poot
door het gaas geslagen en het scheelt een haar
of ik had een flinke haal te pakken. Doch even
later mag ik hem weer het gebruikelijke koekje
geven en voor deze veiTeiding bezwijkt zelfs een
Argentijnsche neusbeer! In de kooi naast hem
ligt Astra te slapen. En hoe we ook roepen ze
verroert zich niet. Waar ze ovei-igens gelijk in
heeft. Als je een echte Maleische Palmroller bent
dan behoef je je niet aan iedereen te laten kij
ken. Tenslotte ben je als civetkat geparenteerd
rollen films liggen in een mand te wachten op
de montage, die ze zullen omtooveren in inte
ressante dieren- en natuurfilms. Weet U hoe
lang zoo'n montage soms duurt? Vier maanden
van ingespannen werken, van het benutten van
elk vrijetijd minuutje, zóó lang duurt het soms
voor de films, die in breeden kring zeer worden
bewonderd, klaar zijn.
Zie daar dan enkele vrije tijd bezigheden van
Jan Lubei-ti. Het was maar een bescheiden
greep uit het vele. Over zijn zingen met zijn
vrouw die vroeger concertzangeres was
in het Palestrinakoor oJ.v. van Jos. Vranken
Sr. heb ik nog maar gezwegen.
En over zijn huis ,,'t Mierennest" op Texel
waar eiken zomer zooveel jeugdige gasten ko
men zou ook nog heel wat te vertellen zijn.
Evenals over de bijenzwermen die des zomers
de tuinen van „Bijenlust" bezoemen.
„Zoo zie je, aldus zegt deze vrije
tijd benutter, hoe je van een materia-
listisch kantoorleven toch een leven
vol van afwisseling kan maken. Je
hoeft niet als een geweldige meneer
rond te loopen als je het over de 3 pet.
Ned. Staatsschuld van '38 hebt. Vertel
er gerust eens een verhaal tusschen-
door van een zilvermeeuw. De meeste
menschen vinden dat prettig."
Of dat heelemaal waar ispeins ik, ter
wijl ik afscheid neem. Ja het is waar, mits je
het verhaal van de zilvei-meeuwen even sma
kelijk kan vertellen als Jan Luberti dat kan.
Even later ligt „Bijenlust" achter me. Op de
drempel staat de eigenaar en zwaait den ver-
trekkenden bezoeker een hartelijk vaarwel toe.
Die eigenaar is een gelukkig en tevreden
mensch. Dank zij zijn liefhebberijen in zijn
vrijen tijd.
B. K.
Mag ik me even voorstellen? Mijn naam is
Peter, ik ben Canadeesche waschbeer van
geboorte. Met mijn neefje Caesar, die op
Bijenlustis geboren en zij?i ouders
Mirza en Monark logeer ik thans op
Wassenaar. Of ik het nooit koud héb?
Wel nee, die Hollandsche winters van
jullie halen niet bij de onze in Canada.
Ik moet dikwijls het ijs van mijn drink-
water afhalen en in mijn slaaphok leg
gen om behoorlijk te kunnen uitrusten.
Wie sprak er over met open ramen slapen?
Copyright P. I. B. Box 6 Copenhagen
In het begin ging alles goed. Maar toen de booze dwergjes steeds
hooger kwamen nxet den spiegel, verliep de reis naar de wolken
niet zoo goed meer. Eerst begon de spiegel te grijnzen en zachtjes
te schudden. Hoe hooger zij kwamen, des te erger werd dit grijn
zen en schudden, zoodat de dwergjes den spiegel haast niet meer
vast konden houden.
Tenslotte schudde de spiegel zoo hevig van het grijnzen, dat
de dwergjes hem los moesten laten. Sneller, steeds sneller viel hy
naar beneden, zóó snel, dat de dwergen hem niet in konden halen.
Daar sloeg hij al tegen de aarde en sprong in honderd millioen
en nog veel meer stukken. Maar daardoor werd nog grooter
kwaad gesticht, want enkele stukjes waren net zoo klein als een
zandkorrel. Deze vlogen ver, heel ver weg, ja, kwamen soms
terecht in de oogen van de menschen. Die zagen dan plotseling
alleen maar het booze en slechte, want ieder stukje van den spiegel
had dezelfde eigenschap als de spiegel zelf. Sommige menschen
kregen ook zoo'n spiegeldeeltje in het hart. Dat was afschuwelijk,
want hun hart werd dan een stuk ijs gelijk.
Enkele stukken van den spiegel waren groot genoeg om er
ruiten van te maken. Maar o wee, als men dan door die ruiten
keek. Dan schrokken de menschen erg, want hun beste vrienden
zagen zij dan als slechte en booze menschen. Van andere stukken
van den spiegel werden brillenglazen gemaakt. Maar degenen, die
zoo'n bril op den neus zetten, waren ongelukkig, want 2
overal het leelijke van. De booze dwerg merkte dit alles op en
hij lachte onbedaarlijk hard. Door de lucht vlogen echter nog
enkele kleine splinters van den spiegel en daarmede begint de
tweede geschiedenis, die van een kleinen jongen en een klein meisje.
XWordt vervolgd},
Voor een onderhoud
met Chamberlain.
LONDEN. 19 December (A.N.P.)
Een speciale correspondent van het
Labourblad „Daily Herald" meldt, dat
veld-maarschalk Goering zich naar
Italië zal begeven om er Chamber
lain en Lord Halifax te ontmoeten,
wanneer zij van 11 tot 14 Januari
hun officieele bezoek aan Mussolini
zullen brengen.
Deze ontmoeting tusschen den Britschen
premier en Goering is door dr. Schacht, den
president der Rijksbank, die Zaterdag, na een
bezoek aan den gouverneur van de bank van
Engeland, uit Londen is vertrokken, tot stand
gebracht.
Goering schijnt sinds eenigen tijd gaarne
een ontmoeting te willen hebben met Cham
berlain.
Er was reeds een afspraak gemaakt, dat
hij de vorige maand een bezoek aan Londen
zou brengen, aldus vervolgt het blad, doch
dit bezoek kon niet doorgaan met het oog
op de reactie der openbare meening in
Engeland tegen de vervolging van Joden in
Duitschland.
Toen het bezoek van den Britschen premier
aan Italië werd bekend gemaakt, was Goering
van meening, dat het voor hem mogelijk
zou zijn Chamberlain daar te ontmoeten.
De goedkeuring van Mussolinie werd ver
zocht en verkregen.
Dr. Schacht heeft toen opdracht gekregen
de aangelegenheid te Londen ter sprake te
brengen. Chamberlain heeft toegestemd.
De bijeenkomst kan te Rome zijn, doch
waarschijnlijker is, aldus het blad, dat zij op
het landgoed van Mussolini te Roco delle
Caminate zal plaats vinden.
Kunstveiling ten bate der
uitgeweken kinderen.
Schenking van H. M. de Koningin.
AMSTERDAM, 19 December. Het comité
van organisatie ontving hedenmorgen bericht,
da,t H.M. de Koningin alsnog als blijk van be
langstelling voor de veiling van kunstwerken,
welke verkocht worden op Dinsdag en Woens_
dagavond in het gebouw Frederik Muller en
Co. te Amsterdam, ten bate van de uitgeweken
kinderen, een schilderij ter beschikking heeft
gesteld, 't Zal op Dinsdagavond openbaar ver
kocht worden en is morgen den geheelen dag
van 104 uur in de veilingzalen te bezichtigen.
Groote brand te Brooklyn.
NEW-YORK, 19 December. Een geweldige
brand heeft een magazijn van twee verdiepin
gen op de marineterreinen te Brooklyn in de
asch gelegd. Daarbij werden 27.000 gallons al
cohol, verf, olie, kerosine en films verbrand.
Totnutoe kan men de materieele schade nog
niet nauwkeurig schatten, terwijl de marine
autoriteiten weigeren zich over den brand
tegenover de pers uit te laten. De brandweer
der marine was niet in staat het vuur te over
meesteren, zoodat de brandweer van de stad
moest ingrijpen, die zich er toe bepaalde de
belendende gebouwen te beschermen.
(United Press).
J. C. Scbröder overleden.
Op 67-jarigen leeftijd is te Amsterdam
plotseling overleden de journalist J. C. Schroder,
die onder den schuilnaam „Barbarossa" groote
bekendheid heeft verworven, vooral als schrijver
van satirieke artikelen.
De heer Schroder kwam in 1898 bij de „Tele
graaf" als sportredacteur. In 1902 werd hij
hoofdredacteur van het blad, welke functie hij
tot 1922 vervulde. Thans schreef hij o.m. nog
gei-egeld de rubriek S(potternij) O(f)
S(otternij).
VOETBAL.
EEN AMSTERDAMSCH ELFTAL TEGEN
DE ZWALUWEN.
In het Ajax-stadion wordt op 26 December
a.s. een wedstrijd gespeeld tusschen een Am-
sterdamsch elftal en de Zwaluwen. Het elftal
uit de hoofdstad is als volgt samengesteld:
Doel: Ferwerda (Blauw Wit).
Achter: Caldenhove (D.W.S.) en Been (Ajas).
Midden: Looys (Ajax), Anderiessen (Ajax)
en Berger (D.W.V.).
Voorhoede; Drager (D.W.S.)Hazewijer (A.
F.C.), Bijl (Ajax), Sluijk (Blauw Wit) en Ooms
(D.W.V.).
Reserves: Gerrits (A.F.C.), Blomvliet (Ajax),
Stijeger (Blauw Wit), Boon (D.W.V.) en
Montelban (D.W.V.L
