„Mysterie
om een Erfenis
van een geluidsfilm-installatie, aangeboden door het comité -Onze Marine". Geheel
rechts: de voorzitter van het comité, de heer A. W. P. Angenent en de comman
dant van de -Tromp", kapitein ter zee L. A. C. M. Doorman
Het motorvrachtschip „Flevo", voor de K.N.S.M. in aanbouw bij de N.V. Scheeps
bouwwerf Gebr. Pot, is Donderdag te, Bolnes tewater gelaten. Na de stapelloop
kwam het schip in een ijsveld terecht
Aan de werf van de Ned. Scheepsbouw Mij. te Amsterdam nadert het motor
schip „Oranje", in aanbouw voor de Stoomvaart Maatschappij -Nederland", zijn
voltooiing
Ook in den Achterhoek is het water in vele
riviertjes en beken sterk gestegen. In de om
geving van Varsseveld zijn vele landerijen
ondergeloopen
De oude houten brug tusschen Zwolle en Ommen heeft het tengevolge van het
kruiende ijs zwaar te verduren. Een foto van de situatie
De -Vliegende Vleugel" wordt de nieuwe eendekker genoemd, welke te Southampton is
gebouwd en waarbij in het midden van den vleugel een cabine voor 15 passagiers is aan
gebracht
Sir Percy Loraine, de
nieuwe Engelsche ambas
sadeur te Rome als op
volger van Lord Perth
Het artillerie-instructieschip „Van Kms-
bergen", voor de Kon. Ned. Marine
in aanbouw bij de Rotterdamsche
Droogdok Mij., is Donderdag met goed
gevolg tewater gelaten. Het schip ia
zijn element
Zeven personen werden gewond bij
de gasontploffing in een huis van de
„East India Dock Road" te Londen.
De brandweer bij het opruimingswerk
na de instorting
FEUILLETON
Naar het Engelscb van
DOUGLAS GARDINER.
(Nadruk verboden.)
9)
Hoofdstuk VII*
RISICO.
Grantley Dennington zwoegde moeizaam de
trappen op naar zijn kamers. Hij had voor zich
zelf een mooie kamer op de eerste verdieping
in gebruik, van daaruit keek men door een
groot raam op de Temple Gardens. De kamer
was weelderig ingericht, met Smyrnakleeden,
gemakkelijke stoelen, schilderijen en kunst
voorwerpen.
Hij zette zijn hoed af, trok jas en hand
schoenen uit en warmde zijn handen voor 't
vroolijk vlammend vuur. Hij keek naar een
stapeltje brieven dat op tafel lag. Was deze
man, met zijn bleek, mager gezicht dezelfde
Grantley van vijf maanden geleden?
Zijn haar was met grijs vermengd; over de
vermoeide donkere oogen vielen de oogleden
zwaar neer en hij bewoog zich als een oud
man. De koortsen hadden zijn levenskracht
ondermijnd, zijn hart verzwakt en zijn leden
beverig gemaakt. Hij opende de brieven,
maakte een notitie op iederen brief en voelde
zich verlicht, nu er niets bij bleek te zijn dat
hijzelf moest doen. 't Was voldoende als hij
aanwijzingen gaf, dan kon een der jonge me
dewerkers het uitvoeren. Opeens werd er aan
de deur geklopt en onaangediend stapte eer
heer binnen.
Het was een groote man, van denzelfden
leeftijd als Grantley Dennington, hij droeg een
zwarten, dichten, kort geknipten baard en
snor, zijn gezicht was bruin en zijn haar en
wenkbrauwen waren ook zwart, met grijs ge
mengd.
Grantley keek verwonderd op; toen stak hij
zijn beide handen uit en zei met bevende
stem:
Jack, Jack, lieve beste jongen!
Jack snelde op zijn broer toe en ze omhels
den elkaar als kinderen.
Je herkent me dus, Grant? Ik liep de be
dienden maar voorbij.
Natuurlijk, jongen! Hij hield Jack's hand
vast en keek hem angstig en liefdevol aan.
Waar ben je toch al dien tijd geweest. Hij
wendde zijn oogen af en zei: Ik kan je zoo
niet zien! 't Is afschuwelijk, afschuwelijk, die
idioten. Als er iemand op geheimzinnige ma
nier gedood wordt, moeten ze een schuldige
zoeken om het publiek te sussen en de almacht
van ae wet te toonen!
Maar niet daarom heb ik me onherken
baar gemaakt, dat had ik al gedaan; de ware
reden zal ik je straks wel vertellen, Grant,
zei Jack zacht. Ik wist tot gisteravond niets;
ik ging naar Brown en hij vertelde me alles en
ried me aan me nog wat'meer te veranderen,
totdat alles opgehelderd is.
Je weet hoe ziek ik geweest ben, Jack en
ik ben nog ziek; maar jij mag niet lijden
door mijn schuld. De avond vóór je vertrek,
wachtte ik op je in de laan, en toen kwam
Murdock op me af. Ik zei dat hij moest heen
gaan, maar hij dreigde me met een pistool; we
werden handgemeen en gedurende het ge
vecht, raakte hij zichzelf. Dat is de heele
waarheid, de hemel is mijn getuige. Daarna
was alles duisternis en onbestemdheid voor
mij, dagen achtereen. Was ik maar gestor
ven! Ze kleedden mij uit en toen ik in bed lag
was het alsof de ontmoeting met Murdock
niets anders dan een droom was geweest.
Daarna werd zijn lijk gevonden, laf als ik
was. werd het me bang om het hart. Maar na
eenigen tijd werd ik rustiger, 't Was maar een
cowboy, een dronken dolleman. Hij kon immers
zijn stuur zijn kwijtgeraakt en in den Dreef
getuimeld zijn, waarbij zijn pistool was afge
gaan. Maar ik dacht er niet aan, dat hij door
zijn geld iemand van aanzien was in zijn
troep en ik dacht niet aan het gevaar, waarin
jij zou kunnen komen en daaraan had ik.
Grantley Dennington, de beroemde rechtsge
leerde, moeten denken.
Toe, Jack, ging hij na een pauze voort,
wasch die verf weg dan zullen we duidelijk
de zaak ophelderen. Ik zal mij aangeven in
jouw plaats, de kans op vrijspraak is groot
maar het is in mijn nadeel, dat ik het voor me
gehouden heb.
Nog niet, jongen, nog niet. Wacht er mee
tot je beter en sterker bent! Je hoofd is nog
zwak. Je zult zien, dat ik me voorloopig best
kan redden. Denk aan Madge!
Dat is het juist; door mijn zorg voor haar
heb ik me lafhartig gedragen.
Laten we nog wat wachten: ik zal zien
een kleine uitgeverszaak te beginnen en
Brown zal me met alles "helpen. Tot ik met
mijn eigen naam voor den dag kan komen, zal
ik me Jack Castlemaine noemen, denk daar
vooral aan. Ik heb vanmorgen al iets goeds
gezien om er in te trekken, verscholen in een
zijstraat van de Strand, met een woning er
boven.'t Lijkt me heel geschikt, te meer. daar
we dan dicht bij elkaar wonen.Je moet eens
komen kijken. Grant en aan Madge vertellen
dat je van me gehoord hebt. En vertel me nu
eens alles van jezelf. Van Brown hoorde ik,
dat jullie getrouwd zijn. Daar had ik bij moe
ten zijn, je herinnert je onze plannen nog
wel!
Grantley knikte droefgeestig.
't Is alles in stilte gegaan en we wonen
op de Court. Ik kon er niet toe komen dat huis
met alle herinneringen aan jou en vader te
verlaten. Ik heb maar een deel ervan voor ons
ingericht en de helft van de bedienden weg
gezonden. Sir Peter heeft op mijn aanraden de
Grange voor een flinke som verhuurd aan een
Zuid-Afrikaner en is zelf naar het buitenland
getrokken. Met een deel van de tuinduizend
pond heeft hij zijn hypotheekhouders be
taald; duizend gaf hij aan Madge en de rest is
hij bezig te verliezen in de speelzalen op het
vaste land.
De deur ging open en een bediende kwam
de kamer binnen, voor hij had gezien dat-
mijnheer Dennington iemand bij z-ich had. Hij
verontschuldigde zich blozend.
Wat is er Wilks? vroeg Grantley.
Mijnheer Delmaine, mijnheer.
Mooi zoo, in een minuut ben ik bij hem.
Laat hem in kamer 4, en tegen Jack: Mijn
heer Delmaine doet allerlei voor mij, 't is nog
een jonge man, maar hij komt er wel. Vandaag
geef ik hem weer een belangrijke opdracht.
Ikzelf ben niet in staat iets uit te voeren. We
zullen samen ergens gezellig gaan lunchen.
Jack, zooals we in den goeden ouden tijd zoo
dikwijls deden. En ik wil graag je toe
komstige bureau eens zien en alles van je
plannen hooren. Ik vind het niet prettig dat ik
er zoo heelemaal buiten sta.
Zou het niet gevaarlijk zijn, Grant?
Voor jou of voor mij?
Ik ben alleen bang voor jou. Hij luister
de aandachtig. Hoor je daar niet iemand de
trap op komen?
Dat gebeurt onophoudelijk. Jack Niet
zoo angstig zijn. Als je herkend mocht wor
den draag ik mijn risico. Dat zal toch vroeg of
laat moeten gebeuren.
Hij borg de pas gelezen brieven weg en ging
de kamer uit. Maar heel gauw kwam hij te
rug, zichtbaar opgemonterd. Zijn bewegingen
waren vlugger en hij had wat kleur op zijn
wangen gekregen. Hij had zijn overjas aan en
zijn hoed op en zei:
Kom mee, Jack, ik ben nog in de witte
broodsweken en ik neem er een vrijen dag van.
Delmaine knapt alles op het bureau wel op. Ik
heb Madge gevraagd of ze een maand op reis
wilde, ofschoon ik zelf geen zin had, maar
ze wou zelf dadelijk naar huis. Nu gaan wij
vandaag samen uit, Jack. Neen, geen tegen
werpingen!
Ze gingen samen naar beneden en volgden
den weg langs de eenzame Temple. Iemand
die beide broeders kende, zei Grantley vrien
delijk goeden morgen, maar lette niet op
Jack.
Laten we naar Baker gaan in de Change
Alley om een stukje te eten. 't Is een flinke
wandeling dan kunnen mijn zenuwen wat tot
bedaren komen. Daarna laat je mij je bureau
zien en tot slot gaan we naar de matinée in
Gaiety, waar ze een operette geven.
De weg naar den ondergang! zei Jack
grimmig.
Ze wandelden langs Fleetstreet naar Lud-
gate Hill. In de schaduw van de St.-Paul-
kerk beantwoordde een donker man van mid
delbaren leeftijd Grantley's groet, keek met
zijn heldere oogen Jack even aan en ging ver
der. Grantley was doorgegaan met praten,
maar hij was doodsbleek geworden.
Weet je wie dat was? vroeg hij na een
poosje.
Een politieman in politiek?
Maar, beste jongen, dat was inspecteur
Brock, die de zaak tegen jou leidt. Zoo gauw
hij weet waar jij uithangt, komt hij je ar
resteeren al was het in Timboektoe. Als hij
ons nu niet volgt, kun je gerust zijn, want dan
heb je de vuuiproef doorstaan.
Ze lunchten in Change Alley en bij een
glas port en een goede sigaar praatten ze hon
derd uit over alles en nog wat. Toen reden ze
naar de Gaity, waar ze genoten van de vroo-
lijke muziek en de opgewekte omgeving.
Daarna dronken ze thee bij Gatti, waar
Jack goed bekend was geweest bij de kellners,
maar niemand herkende hem.
(Wordt vervolgd)
