„Mysterie
om een Erfenis
Het nationalistisch offensief in Spanje. Een der batterijen in stelling in
de streek van Balaguer niet ver van Lérida
Bij hun aankomst te Rome werden Chamberlain en
Halifax begroet door Mussolini en Ciano
In de aula van het Koloniaal Instituut te Amsterdam had Donderdag
middag een openbare zitting plaats ter herdenking van het 25-jarig
bestaan van de Collectieve Arbeidsovereenkomst en de uitoefening
van 25 jaren bedrijfsrechtspraak in het boekdrukkersbedrijf. Prof. mr.
Paul Scholten tijdens zijn rede
Sir John Anderson, de Engelsche
minister der civiele defensie, be
oefent thans de wintersport in Arosa
Een burgemeester van zeven gemeenten. De heer J. M. Smit werd
Donderdag geïnstalleerd als burgemeester van Alem, Maren, Kessel,
Lith, Lithoyen, Oyen en Teefelen. Tijdens de huldiging van den nieuwen
burgervader voor het gemeentehuis te Lith
Carnaval is in aantocht. Allerwege treft men voorbereidingen ter viering
van het jaarlijks weerkeerende festijn. Een kijkje in een der ateliers, waar de
groteske maskers vervaardigd worden
Met den trein arriveerde de Fransche filmactrice Yvonne Printemps Don
derdagavond in de hoofdstad voor de bijwoning der Nederlandsche première
van haar nieuwe film „Drie Walsen"
Burgemeester mr. F. van Lanschot heeft Donderdag de deelnemers aan de
jaarvergadering van den Bond van Kermisexploitanten, „Ons Belang", op het
stadhuis te 's Hertogenbosch ontvangen. Het gezelschap voor het gemeentehuis
FEUILLETON
Naar het Engelsch van
DOUGLAS GARDINER.
(Nadruk verboden.)
15)
Er volgde een oogenblik van stilte, waarin
Grant met eer cnbestemden blik naar Jack
keek. Toen zei hij:
Maar we weten niets van u! Wie bent u
ïilgenlijk? Wat bent u? Waar komt u van
daan? En u bent niet jong meer, te oud voor
baar!
Ik ben pas dertig jaar, mijnheer Grant.
Onzin! Verwacht u van me dat ik dat
geloof? Hoe kan ik weten, of u niet een of
andere brutale avonturier bent! U kunt best
een ontslagen gevangenisboef zijn! In de
Strand loopen meer als heer gekleede schur
ken rond, dan er in de gevangenis zitten!
Ik ben dertig jaar. mijnheer, herhaalde
Jack oogenschijnlijk kalm. ofschoon zijn bloed
kookte. Door mijn baard lijk ik ouder. Maar
ik ben, hoop ik, geen als heer gekleede
schurk.
Ze keken elkaar vast in de oogen, de oude
man weifelend, de jonge vol vertrouwen en
na een poosje te hebben nagedacht, zei
Grant:
Ik ben nog maar half voldaan. U bent
een gentleman en maakt een eerlijken indruk
maar waarom bent u zoo geheimzinnig? Mijn
dochter is het eenige, het dierbaarste wat ik
bezit. Ik ben u niet ongenegen, mijnheer
Castlemaine; maar ik eisch, dat u open kaart
met mij speelt; anders kan ik u niet meer ont
vangen. Geef me dus onomwonden antwoord
op mijn vragen. Kunt u een bekend, be
trouwbaar persoon noemen, die voor u kan
instaan?
Jack schudde het hoofd.
Voorloopig niet, mijnheer Grant, ik heb
daar gewichtige redenen voor. 't Is maar voor
een korten tijd. U hebt uw geheim, zooals u
mezelf vertelde en het mijne is even onschul
dig, als ik vermoed, dat het uwe is. Ik zal u
mijn vertrouwen schenken, als u het mij ook
doet.
Maar onze omstandigheden verschillen
hemelsbreed. Ik moest aan den gril van
iemand anders gehoorzamen.
Ik ook.
Grant stond op en liep zenuwachtig de ka
mer op en neer.
Is uw ware naam Castlemaine?
Neen!
Hoe dan?
Dat kan ik niet zeggen.
Ik moet u zeggen, dat ik het allang wist.
Er was geen Castlemaine in Cambridge in den
tijd dat u er geweest zoudt zijn. Plotseling
werd hij driftig. Nu moet het maar uit zijn,
mijnheer Castlemaine. Ik heb de eer u te groe
ten.
Jack bleef heel kalm. Ik kan me hier
maar niet zoo laten uitgooien, zei hij. Ik wil u
een voorstel doen, maar alleen onder absolute
geheimhouding.Als u mij uw geheim meedeelt
zal ik u het mijne vertellen,
Grant werd bleek en na eenig beraad ant
woordde hij
Neen, dat kan ik niet. Het spijt me heel
erg. En na eenigen tweestrijd: Ik mag u
graag, mijnheer Castlemaine, en, tegen mijn
overtuiging in, zou ik uw zin doen, als
als
't Is mij onmogelijk afstand te doen van
mijn geluk, zei Jack. Uw tegenwerking maakt
mijn verlangen des te sterker. Wat u ook zoudt
besluiten, het zal geen invloed hebben op mijn
voornemens.
Is dat een bedreiging?
In het geheel niet. Ik wil maar zeggen,
dat mijn besluit vast staat, wat er ook ge-
beure. Als u ons tegenwerkt, verbittert u uw
eigen leven. En het einde zal toch zijn, dat het
onvermij delijke gebeurt.
Theodore Grant bleef op en neer loopen met
gefronst voorhoofd. Plotseling drong het tot
hem door, dat de kerkklokken luidden, hij
keek hoe laat het was en zei:
Denkt u dat het onweer overdrijft,
Castlemaine? 't Was niet goed van me om Ro
samund van de kerk thuis te houden. Het is
het eenige wat ze heeft in haar eentonig le
ven. Ik ben een zelfzuchtige, oude man. Goede
hemel! Hoe lang zou het nog moeten duren!
Misschien nog jaren en als Rosamund weg
gaat blijf ik hier zoo alleen achter. Castle
maine, soms maak ik me zelf wijs dat ik een
flinke man ben; maar ik ben maar een zwak
keling. Ik zal Rosamund roepen en dan moet
zij maar beslissen, tenslotte is het de zaak
van jullie beiden.
Hij deed de deur open en riep haar aan de
trap:
Rosie, Rosie, lieveling! Kom gauw be
neden; je moet nog even met mijnheer Castle
maine praten en dan naar de kerk gaan, als je
wilt. Het onweer is overgedreven.
Rosamund kwam de kamer binnen, vloog op
haar vader toe, sloeg haar armen om zijn hals
kuste hem en vroeg: Wat is er toch, lieve va
dertje?
Toen keek ze blozend naar Jack; en nog
nooit was hij 'zoo onder de bekoring geweest
van haar frissche aantrekkelijkheid.
Dat ik er niets van wist, dat jullie deze
paar weken alleen maar aan elkaar hebt ge
dacht! De jeugd gaat haar gang; daar dacht
ik niet aan. En nu heb ik met Castlemaine ge
sproken, Rosie en hij heeft mij verteld, dat
hij van je houdt. Maar ik heb'gezegd dat hij
moet weggaan, als hij blijft weigeren om ons
alles van zichzelf te vertellen. Nu Rosie, wat
moeten we met hem doen?
Hij zei het op schertsende toon, maar zijn
stem beefde.
Als het juffrouw Grant's wensch is, zal ik
gaan, maar ik kom terug, als ze van mij
houdt, zei Jack.
Maar mijn dochter moet alles weten, zei
Grant. Ze moet weten, dat uw naam niet
Castlemaine is, dat alles aan uw persoon ge
heimzinnig is. Ze moet weten, dat u niemand
kunt of wilt noemen, die volledige inlichtingen
omtrent u kan gevèn. Daarop richtte hij zich
tot zijn dochter:
Vind je dat allemaal niet vreemd, Rosie?
Die jonge man, mijnheer Niemand van Ner-
genshuizen, die hier komt om mij de liefde te
ontstelen van het kostbaarste wat ik bezit!
Wat zeg jij daar nu op?
Niemand zal ooit mijn liefde voor u kun
nen wegnemen, vader.
Bovendien, vulde Jack aan, hoeft u haar
voorloopig nog niet te missen. We hoeven nog
niet aan trouwen te denken, tot dat we elkaar
beter kennen, totdat ik van mijn geheim be
vrijd ben, tot u ook vrij bent om dit huis te
verlaten. We zullen elkaar liefhebben, elkaar
geregeld zien enwachten.
Mr. Grant streek liefkoozend over het haar
van zijn dochter en vroeg met trillende stem:
Hoor je dat, Rosie? Wat zeg jij ervan?
O, vader, buiten u verlang ik niets en nie
mand, antwoordde ze met heesche stem en
verborg haar gezicht tegen den schouder van
haar vader.
Na een oogenblik van stilte stond Jack op.
Ik zal maar gaan, zei hij. Hij keek van
den vader naar de dochter. Goeden avond, zei
hij en verliet de kamer.
Ze lieten hem gaan, zonder antwoord.
Hoofdstuk Xin.
EEN BARSTENDE BOM.
Jack had het de eerste dagen van de nieu
we week ontzettend druk. Het regende bestel
lingen voor het eerste nummer uit alle deelen
van het Vereenigd Koninkrijk. Dat was het
resultaat van de groote advertenties in de
dagbladen en Dinsdagmiddag waren er geen
honderd exemplaren meer over.
Of het ook inslaat, zei Teddy Brown, het
gaat uitstekend! Nu eens afwachten, hoe het
er over een paar weken uitziet.
We kunnen nu beginnen met voorberei
dingen voor een damesblad voor de betere
standen, meende Jack, zoek naar medewer
kers.
Maar Brown aarzelde.
Ik vrees dat we dat niet klaar spelen met
de Bank, mijnheer! Bovendien, vrouwen vang
je zoo gemakkelijk niet! Als ze niet zeker zijn
een patroon van een shilling op den koop toe
te krijgen, geven ze geen penny uit voor een
nieuw blad!
U weet dat ik kapitaal genoeg heb; ik
zal er binnenkort mijn aanspraken op doen
gelden. Ik kan toch niet steeds onder dien
druk blijven leven. Hij keek, als zoo dikwijls
naar den winkel aan den overkant en fronste
zijn voorhoofd. Hij zag Theodore Grant in de
deur staan den straat opkijken, de oude man
was bleek en zag er zorgelijk uit. Brown keek
Jack bij die laatste woorden verbaasd aan en
zei toen aarzelend:
U moet niet overijld doen, mijnheer, het
zou ten koste van de zaak gaan. Denk eens
aan, wat een schade het ons zou doen: de
eigenaar van het nieuwe, grootste jongensblad
ter wereld beschuldigd van moord! Het proces
kan weken duren en wat zouden de concur
renten juichen.
't Is zeker verschrikkelijk, zei Jack, maar
ik kan het zoo ook niet langer uithouden met
die geverfde haren en baard. Ik zal er vast
nog eens invliegen! Maar er zijn nog andere
redenen, waarom ik mijzelf weer wil zijn! Dat
damesblad moet er maar gauw komen en je
moet er maar spoedig werk van maken!
Best, mijnheer; maar de voorbereidingen
duren maanden. Het zal zeker niet kunnen
uitkomen voor het begin van den herfst.
(Wordt vervolgd).
