Op eenzamen post...
Het stoffelijk overschot van wijlen Z. H. Paus
Pius XI opgebaard in de St. Pieter te Rome
anleg van een reusachtig rangeerterrein in de Watergraafsmeer vormt een onderdeel
ipoorwegwerken !n Amsterdam Oost. Overzicht van het terrein, dat in het midden
De
der spoorwegwerken
40 sporen breed is en waar ongeveer 60 K.M. rails liggen
Groot gevaar van instorting bedreigt vele huizen aan de Dieze te Den Bosch,
tengevolge van gestadige ondermijning der fundamenten (foto boven). Verschillende
bewoners gebruiken het riviertje als „vuilnisbak", waardoor ook de hygiëne be
dreigd wordt (foto onder)
H. M. de Koningin bracht Maandag
een bezoek aan de nieuwe kazerne
aan den Waalsdorperweg te Den Haag
in verband met het 125-jarig bestaan
van het derde regiment huzaren.
De vluchtelingen uit Minorca, wachtend op de kade te Marseille, om met het
hospitaalschip „Asni" naar Port Vendres te worden gebracht
Een merkwaardige emigratie in Ned. Indië. Met hulp van het gouvernement is de bevolking van
het doodarme Bandjarsari in haar geheel verhuisd naar de Lampongs op Sumatra. Tijdens het
transport
Bij het monument voor gevallen ka
meraden op de binnenplaats van de
kazerne aan den Waalsdorperweg te
Den Haag werd Maandag door luit.-kol.
J. van Diepenbrugge een krans gelegd
FEUILLETON
door
KURT SIODMAK.
10)
Zuurzoet lachend reikte Achilles hem zijn
rechterhand. Toen vroeg hij„Nu wat is het?"
„Nou, kijk zelf maar!"
Achilles sprong op, rende naar Hauser en
keek over zijn schouder. Toen schreeuwde hij
uit: „Je* bent een bedrieger! Dat geldt niet!
Dat is niet in het Fransch geschreven!"
„Nee in het Engelsch", legde OMurphy
flegmatiek uit. „Jij hebt verloren".
„Ik? Verloren?" siste Achilles. „Jij hond!"
Hij maakte zich gereed op den Ier af te
stormen, toen Hauser zich omwendde en zijn
arm greep.
„Hou je kalm, je kunt mijn flesch krijgen",
mompelde hij en las verder.
Gerustgesteld maakte Achilles rechtsom
keert en ging naar zijn bed terug, maar hal
verwege bleef hij plotseling staan.
„Ik hoef mij door jou niets cadeau te laten
geven!" schreeuwde hij en sloeg met zijn
vuist op de tafel. „Ik heb een prachtig voor
stel. Wij maken van deze weddenschap, die
O'Murphy er met de haren bij gehaald heeft
een interessanten wedstrijd. Waarom zit jij
hier eigenlijk in de woestijn? Wie de meest
geldige reden heetf, om hier te zijn, en wie
de minste kans maakt, ooit in Europa terug te
flesch?" -
„Prachtig!" gromde O'Murphy. „Maar welke
felsch?"
„Natuurlijk die, welke ik van Hauser krijg!"
antwoordde Achilles, eerlijk verbaasd.
„Zoolang kan ik niet wachten", zei O'Mur
phy droevig, stond op en ging naar zijn kast.
Hij bracht een dikke doorzichtige flesch te
voorschijn, waar hij de hals af wilde slaan.
Achilles liep bezwerend naar hem toe, nam
hem de flesch voorzichtig af en sloeg met de
vlakke hand op den bodem ervan. De kurk
sprong eruit, zonder dat er een druppel ge
morst was.
„Kun je mij dat kunstje nu eindelijk ook
niet eens leeren?"
Achilles schudde zijn hoofd: ,3ij de vol
gende flesch!"
„Ik heb er geen meer".
O'Murphy ging weer zitten: „Wie begint te
vertellen? Hauser leg dat boek weg, en begin!"
Hauser keek om en trachtte een lach op
zijn moe gezicht te brengen. „Na jullie, ik be
grijp de bedoeling niet heelemaal".
„Nou dan OMurphy reikte naar het
waterglas, dat Achilles vol drank had ge
goten. „Er was een meisje in Dublin, zeven
tien jaar was ze en ze heette Sky. Ik weet
niet meer, wie haar zoo genoemd had. Als
ze anders geheeten had, zou ik haar waar
schijnlijk even aardig gevonden hebben".
Hij wendde zich tot Achilles.
„Sky beteekent zooveel als hemel, dan weet
je tenminste wat ik bedoel domkop!"
„Heb je haar Hemel genoemd?" vroeg
Achilles.
„Ik heb haar Sky genoemd, dat was fout",
zei O'Murphy. „Je kunt je wel indenken, hoe
lief ze was. Haar gezichtje leek wel van wat
ten gemaakt, sneeuwwit was ze en heel fijn
tjes en slank, zoodat je haar haast niet aan
durfde raken, uit angst, dat je haar pijn
zou doenIk vond haar in den winter op
straat, in de sneeuw. Ze zat in een portiek,
zoo stijf als een ijspegel. Ik nam haar mee
naar huis en kalefaterde haar op. Ik heb
nooit begrepen, waarom ze met mij trouwde.
want ik was ruw en bijna altijd dronken
Langzamerhand werd ik een ander mensch.
Ik verschafte haar kleeren en sieraden en
zij werd steeds mooier. Nooit heb ik begrepen
waarom ze bij me bleef
„Tot je er eindelijk achter bent gekomen?"
vroeg Achilles hatelijk.
OMurphy knikte.
„Zie je wel!" Achilles kreeg een lachbui.
„Idioot, alle vrouwen zijn toch hetzelfde en
jij hebt gedacht, dat zij een uitzondering
was? Zoo gek ben ik toch nooit geweest,
maar ik kan me begrijpen, hoe je je voelt,
a's je door een vrouw wordt beetgenomen.."
„Schei uit met lachen!" zei O'Murphy nij
dig. „We zullen straks wel eens hooren, of jij
zooveel slimmer bent geweest".
Achilles zweeg dadelijk.
Maar je hebt gelijk. Ten lange leste heb
ik begrepen, waarom ze bij me bleef. Ik had
haar moeten slaan, dan was alles wel anders
geloopen!"
„Heb je haar nooit geslagen? Nou jij maakt
werkelijk een groote kans om onzen wedstrijd
te winnen!"
O'Murphy maakte een handbeweging:
„Ik heb nog nooit zooveel pech gehad, als
in den tijd, dat ze bij mij was. Menigmaal
waren ze me wekenlang op het spoor. Pas
later heb ik alles begrepen. Als ik een bont
winkel leeggeroofd had, dan kon ik er van
op aan, dat ze binnen driemaal vierentwintig
uur den buit opgespoord hadden. En als ik
eindelijk met groote moeite met een brand
kast was klaargekomen, dan stond beslist de
heele bende agenten op straat op me te
wachten en dikwijls kon ik slechts met le
vensgevaar ontkomenToen werd ik bïj-
geloovig. Ik vertelde Sky niets meer en van
dien tijd af ging het beter! Toen moest ik
weg uit Dublin. Ik wilde naar Londen aange
zien daar veel meer kansen waren. Sky zou
meegaan. Je kunt je voorstellen hoe blij ze
was, hoe vroolijk ze alles inpakte en mij om
helsdeSedert een paar dagen woonde ik
niet meer bij Sky. Ik had ergens èen kelder in
een benedenhuis ontdekt, dien niemand
kende, ook Sky niet. Ik had met haar afge
sproken dat we elkaar ergens zouden treffen.
Daar hebben ze mij toen te pakken ge
kregen".
OMurphy wischte zich het zweet van het
.voorhoofd.
„Het was eigenlijk heel gemakkelijk voor
die lui, ik kon nergens uit en zat gevangen
als in een muizenval. Sky was het spek. Niets
kwaads vermoedend nam ik daar afscheid toen
Sky plotseling verdwenen was. Ik had er niet
eens erg in waar kon zij nu heengaan?
Maar toen werd er gefloten en ineens stond
Conny op de trap. Jullie kent Conny niet,
maar hij was een fijne vent, dat moet ik zelfs
nu nog toegeven. Alleen kun je beter niets
met hem te maken hebben. Wij hadden reeds
vijf maal op elkaar geschoten, hij had een
kogel van mij in zijn schouder en ik van hem
twee in mijn arm. Maar toch hebben wij het
altijd uitstekend met elkaar kunnen vin
den. Conny stond dus plotseling op de trap
en riep mij. „O'Murphy!" zei hij heel beleefd
en hield zijn hand in de hoogte. Ik wist wat
dat beteekende en sloop achteruit, terwijl de
jongens direct een muur om me heen vorm
den. „Het geeft je nu werkelijk niets!" zei
Conny. Jullie hebt geen idee, hoe beleefd
Conny zijn kon vóór hij schoot. ,Jk heb teveel
menschen meegebracht. Het geeft je niets, of
je mij overhoop schiet. Die anderen heeren
zal ik niets in den weg leggen". Wij wisten
allemaal, dat als Conny iets zij, men daarop
vertrouwen kon. Daarom gooide ik hem mijn
revolver voor de voeten, klom de trap op en
strekte mijn handen uitConny had niet
gelogen, er waren werkelijk een heeleboel
agenten en ik was er nooit uitgekomen. Toen
Conny mij de handboeien aanlegde, kon ik er
niets aan doen, maar ik moest hem vragen,
wie mij verraden had. Ik kende Conny heel
goed, en ik wist, dat hij me nooit antwoord
op die vraag zou geven, maar iets dwong mij
ertoe en mijn hart beefde van angst, dat ik
er achter zou komenEn ik vroeg Conny,
of het Sky was, die mij verraden hadEn
Conny keek een anderen kant uit".
OMurphy ademde zwaar. Hij nam een
groote slok uit de flesch en zweeg even.
„Plotseling zag ik alleen nog maar bloed",
ging hij verder. „Ik rukte mij los, stootte een
paar agenten opzij en rende de trap af. Waar
was Sky? Zij moest nog ergens in de kelder
zijn. Ik wierp mij tegen een deur en daar
stond Sky en schreeuwde met een heel hoog
dun geluid. Zij wilde mijn voeten omklemmen
en ineens wist ik zeker, dat zij het was ge
weest. En ik sloeg haar met mijn handboeien
op haar hoofd".
Opnieuw greep O'Murphy naar het glas
voor hem.
„Conny vroeg mij niet eens, waarom ik dat
gedaan had. Hij nam mij zelfs de handboeien
af, omdat hij wel wist, dat ik niet zou ont
vluchten. Hij sprak geen woord en dat heb ik
erg gewaardeerd. En voor de rechtbank heeft
hij zelfs ten mijnen gunste gesproken. Hij
wilde zich borg voor mij stellen. Als ik weer
vrijkwam, dan zou hij persoonlijk toezicht op
mij houden, zoodat ik niet weer met het ge
recht in aanraking zou komen. Als_ik maar
een lichte straf kreegMaar ik weet, dat
ik iedere vrouw, waarmee ik later zou hebben
kennis gemaakt, zou neerslaan. Daarom ben
ik, toen ik uit de gevangenis kwam, hier naar
toe gegaan. Waar had ik anders naar toe
moeten gaan?
O'Murphy zweeg. Ook Achilles en Hauser
spraken niet.
„Kom, Achilles, nu is het jouw beurt".
O'Murphy's oogen stonden star en onheil
spellend. Hij greep naar het glas en sloeg den
inhoud in een teug naar binnen.
Achilles wierp hem een angstigen blik toe.
„Vroeger heb ik veel geld verdiend", begon
hij. „Ik ken Parijs, Londen, Berlijn, New-York,
Ik ben opgetreden in de grootste variété's. In
de bekendste ter wereld. Ik heb alleen de
fout gemaakt, een vrouw te trouwen en met
mij te sleepen. Aimee was haar naam
Denk jullie misschien, dat ik Van haar hield?
Ik had haar alleeen bij me, wel, omdat
ach, dat kan ik jullie niet uitleggen. Als ik haar
zag, was ze mij volkomen onverschillig en als
ze weg was, huide ik als een klein kind. Wij
reisden de wereld door en plaagden elkaar. Je
kunt je niet voorstellen, wat voor een toe
stand dat was!".(Wordt vervolgd).
