PROEFVAART „STRAAT SOENDA".
Op eenzamen post...
Een ballonwedstrijd voor kinderen vormde Woensdag een
onderdeel van het uitgebreide feestprogramma ter gelegen
heid van het 100-jarig bestaan van het Leidsch Studenten
corps. Een overzicht tijdens het oplaten der ballons
De „Straat Soenda", het nieuwe schip van de Kon. Paketvaart Mij., gebouwd
bij C. v. d. Giessen Zonen te Krimpen aan den IJsel, maakte Woensdag
op de Noordzee zijn technische proefvaart Een snapshot tijdens de over
dracht in volte zee
die sneuvelde tijdens den strijd om Barcelona,
herinnering aan de bombardementen, welke
de stad teisterden
De portretten der kardinalen,
uit wier midden de Paus ge- fm
kozen wordt, genieten te
Rome veel belangstelling
De hond, die de slede van Prinses
Beatrix te Grindelwald trekt, is er een
van het prachtigste soort. Hij is een
der eersten, die er op uittrekt, de bergen
in, als er menschen in gevaar ver-
keeren. Aan zijn hals draagt hij dan
een vaatje met cognac, dat den uit-
geputten reiziger nieuwe kracht geeft
Onderwijs aan de jeugd in het gebruik
van gasmaskers op de luchtbescher
mingstentoonstelling, welke in Amster
dam-Noord gehouden wordt
Het passagiers- en vrachtschip „Lumane", voor Portugeesche rekening in
aanbouw bij de scheepsbouwwerf „De Merwede" te Hardinxveld, is Woens
dag tewater gelaten. De doopplechtigheid werd verricht door mevr. H. M. J.
Voetelink, echtgenoote van den Consul Honoraire du Portugal
Als het Prinselijk gezelschap te Grindelwald gaat skiën. De
ski's worden op de au(o geladen onder groote belangstelling van
het publiek
Het Regiment Wielrijders te Den Bosch is Woensdag in twee regimenten
verdeeld. Het 1ste blijft te Den Bosch, terwijl het 2de te Apeldoorn wordt
gestationneerd. Een overzicht tijdens het défilé voor de autoriteiten
FEUILLETON
door
KURT SIODMAK.
24)
„Het is jouw schuld!" brieschte hij. „Wij
komen hier en onze lichamen worden opge
vreten door de hyena's en hij zal vroolïjk in
Parijs zitten en zich laten troosten voor zijn
verraad. Misschien was hij allang een spion
en speelde hij dubbel spel, met hen en met
ons. Hij zal een medaille krijgen en zijn leven
lang kaviaar eten, ook als onze lijken allang
door het woestijnzand bedekt zijnIk heb
het je voorspeld, O'Murphydaar heb je
het nu!"
Plotseling wees hij op de leege binnen
plaats. Zijn tanden knarsten. Zijn handen
vielen naar beneden; zijn oogen rolden uit
hun kassen. Hij begon te geven. Hij had een
visioen: de poort werd opengemaakt en Hau-
ser reed binnen....
„Hausersteunde hij.
Hij wankelde en week van het raam,
wendde zich om en verdween uit de kamer.
Zijn haastige voetstappen klonken op de
trap.
Hauser, geen droombeeld, maar de werke
lijke Hauser van vleesch en bloed, sprong van
zijn paard en wierp een der verbaasde Ara
bieren de teugels toe. Met een korte zachte
beweging straeelde hij het dier, dat hem
snuivend, sidderend en nat van den langen
rit, het hoofd toewendde. Een oogenblik keek
Hauser in de donkere dierenoogen, die zacht
en stil, in verheven rust, zijn gezicht weer
spiegelden. Toen richtte hij zich op en liep
yastbesloten de binnenplaats over.
^Hauser", fluisterde hij, „Hauser!" ^erne-
rig en valsch, zooals hij den naam gewoonlijk
uitsprak. Hij omklemde zijn mes. Hauser
hoorde hem niet.
Achilles ging vlak voor hem staan, zoodat
Hauser niet verder kon, en hief zijn vertrok
ken gezicht naar hem op.
,Daar ben je dus", gromde hij. „Daar ben
je dus
Hij zocht naar woorden, die hij Hauser in
het gezicht kon slingeren, woorden die zouden
wonden als vergiftige pijlen, maar er viel hem
niets in. Zijn tong kleefde aan zijn verhemelte.
Met een kort gebaar schoof Hauser hem
opzij en klom de trap op, naar zijn kamer.
Achilles keek hem na, als een verscheurend
dier. Snel draaide hij zijn hoofd om.
„Schildwacht!" krijschte hij en liep terug
naar de poort.
Langzaam besteeg Hauser de treden. Zijn
bloed gonsde, zijn hart dreunde. Ysot! Op
deze steenen had zij geloopen, dit hout had zij
aangeraakt. Hier moest nog haar parfum
zweven
Hauser trachtte zich te beheerschen. Hij
haalde diep adem en trad zijn kamer binnen.
Hier woonden alleen maar leegte, droefheid,
dood
„Hauser!"
O'MurphyHij wankelde Hauser tege
moet, stond toen tegenover hem en bekeek
den man, die daar voor hem stond, met inge
vallen gezicht en levenlooze oogen.
.DeserteurHauser las dat woord in
de oogen van zijn kameraden en kromp zwij
gend in elkaar. Zijn blik stierf weg.
„Een doode", dacht O'Murphy. „Wat is er
gebeurd? Hij is gestorven...."
O'Murphy's schouders schokten. Hij wendde
zijn gezicht naar het venster.
„Kameraadschap en plicht", zei hij lang
zaam, „gaan voor vrouwengeschiedenissen!
Dat is zoo'n beroemde zin van je, Hauser, hè.
kameraadschap en plicht!"
Snel draaide hij zich om.
.Deserteur!" schreeuwden zijn oogen, maar
zijn mond bleef stom.
,Daat mij sterven, O'Murphy", fluisterde
Hauser. Hij liet zich op een stoel vallen. Zijn
lichaam zakte in elkaar. Het leven was voor
bij.... natuurlijk, stervener was immers
geen uitweg meerplicht
In gedachten zag O'Murphy weer dat uur
tusschen dag en avond, het vale schemerlicht
op Hauser's bed, het hoofd van zijn kameraad,
verzonken in diepen slaap. Toen hadden ook
zijn lippen bewogen, net als nu: „Laat mij
sterven, O'Murphyen toen hij wakker
geworden was, had hij zich niets meer kun
nen herinneren
O'Murphy kreunde smartelijk, als een beer,
die zwaar gewond in kettingen weggesleept
wordt. Tegen de dingen, die hier gebeurden,
kon hij zich nDt verweren. Wat was er van
Hauser geworden
In de gang klonken voetstappen.
Plotseling stond Achilles in de deur, kaars
recht, de borst vooruit, in hooggesloten uni
form. Dat had niets goeds te beduiden. Hij
trok zijn sabel uit de schede, het staal flik
kerde.
„Executie-peloton, een officier, vier man",
kraaide hij.
O'Murphy zag hoe hij opzwol. Zoo meteen
zou hij uit elkaar barsten.
Achilles hief de sabel. Geweerkolven stie
ten op den grond, geweerloopen kletterden,
een, twee: het executie-peloton
Langzaam stond Hauser op, hij keek in de
oogen van den Griek, die verteerd van haat
en met duivelsche vreugde op hem gericht
waren. VoorbijHet leven was ten einde,
uren lang reeds, sinds Ysot weggereden
was
Toen hij bijna de deur bereikt had, waar
voor Achilles stond, sprong O'Murphy tus
schen hen in. Met een slag wierp hij de deur
voor den neus van den Griek dicht. Hij vloek
te, dat het door de kamer schalde. Toen greep
hij Hauser bij de schouders en trok zijn ge
zicht tot vlak bij het zijne.
„Waarom ben je teruggekomen?" schreeuw
de hij.
Zijn stem trilde van droefheid. Zijn geweldige
borstkas ging hijgend op en neer.
Hauser keek in de trouwe oogen van den
reus, die vol wanhoop zijn gezicht afzochten.
,Kameraadschap en plicht gaan voor vrou
wengeschiedenissenantwoordde hij
smartelijk.
O'Murphy drukte Hauser's hand, alsof hij
die verpletteren wilde. Toen brak hij in een
mild en gelukkig lachen uit en stiet Hauser
zijn elleboog vriendschappelijk in de zijde.
„Je dacht zeker, dat ik je niet begreep",
zeiden zijn oogen, waar nu lichtjes in dansten,
„ik begrijp je als een broer. Het verlangen
naar het leven had jou te pakken. Maar je
trouw was sterker
Plotseling richtte hij zich op. De spieren in
zijn gezicht verstarden. Zijn mond had niets
gezegd, van alles, wat zijn oogen verrieden.
„Wacht hier", zei hij ruw.
Hij ging de kamer uit. De deur viel krakend
in het slot.
Hauser keek naar buiten in den helderen
hemel. Waarom ging de tijd zoo langzaam?..
Hij was toch al dood, een eeuwigheid al, en
toch ging de tijd zoo langzaam, als een slang,
die een lichaam verslindt, dat nog leeft. Het
gordijn was allang gevallen. Waarom zaten
de menschen nu nog in den schouwburg te
wachten?
Er kwam niets meer
Daar begon een machinegeweer te ratelen.
Van de torens klonk dof geschreeuw.
Hauser keek op. Hij zag een klein vlekje in
de lucht. Een vogel. Een andere vlek ver
dween pijlsnel uit het gezicht. De eerste vlek
werd grooter, de lucht trilde. Een fontein van
vlammen sloeg uit het zand, honderd meter
voor den muur. Een vlieger had een bom
laten vallen.
Het fort dreunde. Plotseling was de binnen
plaats vol menschen.
De muren werd bestormd door een slang
van bewegelijke lichamen. Hoog en schel
schreeuwde een stem:
,De Franschenl"
„De Franschen!" De schreeuw schalde in
Hauser's ooren. Hij voelde zich ruw vastge
grepen en omgedraaid Achilles stond voor
hem, een revolver in de hand.
„Jij hebt ze ons op den hals gejaagd, jij
hebt die ellendige gevangene zijn vrijheid
gegeven, zoo grootmoedig, zoo edel, zonder
zelfs maar een van die smerige Arabieren er
voor in ruil te vragen. Hoeveel hebben ze je
wel betaald? Verrader!" Hij hief zijn hand
om te slaan, maar liet haar weer zakken en
hief zijn revolver. „Drie kogels in je lichaam
zoodat je lust om te leven je wel vergaan zal
en je niemand meer kunt verraden, hè, het
is uit met je!"
Achilles zette den loop van de revolver op
Hauser's borst.
Op dat oogenblik kwam O.'Murphy terug.
Met een ruk slingerde hij den Griek opzij.
„Op de muren!" schreeuwde hij, „jij neemt
de leiding van de verdediging aan den West
kant, ik neem het Zuiden. Vooruit, ze komen,
ze zijn er al!"
Langzaam week de kleine Griek terug. Zijn
oogen hingen nog aan Hauser's gezicht. Jam
mer, dat schot zou hem iets waard geweest
zijn, het zou een bevrijding voor hem geweest
zijn, als hij dat schot had kunnen lossen.
„Een andere keer", mompelde hij.
Onwillig draaide hij zich om en rende de
trap af. Zijn schelle stem klonk een oogenblik
later op de binnenplaats.
O'Murphy wendde zich tot Hauser, die daar
zwijgend en bewegingloos stond en niet anders
dan de dood verwacht had O'Murphy schudde
hem.
„Een kogel zou nu maar verspilling zijn.
Vooruit naar den toren met je! Daar heb je
alle gelegenheid je van je gewetensbezwaren
te bevrijden. Ik ga mee!"
Vol verwachting keek Hauser in O'Murphy's
gezicht, dat vol spanning naar hem toege
wend was. Een vurig gevoel-steeg in zijn hart
omhoog.
.(Wordt vervolgd).
