Op eenzamen post...
lil
De Belgische biljart-virtuoos Gabriels won Zondagavond
te Amsterdam het wereldkampioenschap cadre 45 2. De
wereldkampioen neemt de gelukwenschen van zijn voor-
naamsten tegenstander, den Franschman Cóte, in ontvangst
Een felle brand heeft Zaterdag in de cacaofabriek „Aurora aan t Kalf te Zaandam
gewoed en groote schade aangericht. De brandweer in actie tijdens het blusschingswerk
De „Klipfontein", in aanbouw voor de Ver. Ned. Scheepvaart Mij. en be
stemd voor den dienst op Zuid Afrika, is Zaterdag te Rotterdam tewater
gelaten. Het schip kiest zijn element
FEUILLETON
KURT SIODMAK.
27)
Hij scheen haar vraag niet te hooren. Hij
was blijven staan en staarde het water na,
waarin zich af en toe witte schuimwolkjes af
spiegelden.
„Hij stroomt langs Frankrijkzei hij,
alsof hij zich eerst weer de kaart van Europa
voor den geest moest halen.
„Hij stroomt naar Duitschland!" zei zij
verlegen. „En zal ons scheidenvoegde zij
er nauwelijks hoorbaar aan toe.
Hij greep haar kleine hand en trok haar
dicht naar zich toe. Zij stonden bij elkaar, als
twee meeuwen, die zich aan elkander willen
warmen. De koele frissche Alpenwind speelde
met hun haren.
„Ik dank je nog eens, Ysot, dat je gekomen
bent, daar beneden, in die wilderniszei
hij zachtjes en drukte haar hand. „Het was
heel erg lief van je, Ysotanders stond ik
hier nu vast en zeker niet, bij den Rijn, in
het hartje van Europa, aan het begin van
een nieuw leven. Dan lag ik nu ergens onder
het woestijnzand en de woestijntamboer rof
felde een „Rust zacht" boven mijn hoofd, als
Jij er niet geweest was
Zij trok haar hand iets terug en glimlachte:
„Ach, maar dat spreekt toch vanzelf, dat ik
nog eens naar het fort ging. Ik had mijn
auto toch bij jullie laten staan
„Ysot.
Hij zei het verwijtend en toch teeder, alsof
hij haar tegen haarzelf in bescherming moest
namen. Maar zij was vastbesloten om na
gooveel leed, na zooveel bittere ernst, alleen
maar te lachen en gekheid te maken en het
leven van den vroolijken kant te nemen, zoo
blij en moedig, als de bruisende stroom daar
beneden.
Het was een grauw en moeilijk te vergeten
beeld, dat achter haar rug lag
Den volgenden morgen, nadat het fort ge
vallen was, was zij op het paard dat Hauser
haar gegeven had, uit Ben Schiorsch gereden,
de woestijn in, naar fort VII.
Langs de onafzienbare troepenafdeelingen,
die uitrustten, hun gewonden verzorgden,
sliepen, hun gescheurde uniformen trachtten
te herstellen, geweren schoonmaakten
Men had haar aangestaard als een geest
verschijning. Ieder ander zou direct door de
veldpolitie aangehouden en teruggestuurd zijn.
Haar liet men echter overal passeeren. Haar
daad, haar heldendaad" zoo als luitenant De-
villiers het genoemd had, maakte den weg
overal voor haar vrij.
En toen men in de oneindige stilte van de
woestijn, nog steeds 'voorzichtig om niet in
een onverwachte hinderlaag te vallen, het
fort betrad, reed ook zij, na een kort onder
houd met den bevelvoerenden officier, de
poort door.
Nooit zou zij de angst en het afgrijzen ver
geten, welke haar ln de verlaten, verwoeste
gangen en kasematten overvielen. Nooit zou
zij het gezicht van den bijna levenloozen Hans
Hauser vergeten, die naast den reusachtigen
Ier op den toren lag, gedeeltelijk bedolven
onder puin, van de muren waartegen het
machinegeweer van den Griek zijn laatste ko
gels had uitgebraakt.
En toen pas begreep zij, hoe onherroepelijk
afgeloopen alles was, hoe het geluk, dat Hau-
ser's nabijheid haar verschaft had, nooit weer
terug zou keeren en hoe zij hem beminde.
Als liefde in staat is wonderen te verrich
ten, dan moet het wel een wonder zijn, wat
toen gebeurde.
„Hij moet levenlevenhad zij ge
fluisterd en telkens weer gebeden, haar ge
zicht naar den wolkeloos blauwen hemel ge
keerd.
In haar wanhoop had zij zich over hem
heen geworpen en haar tanden vastgebeten
in de kapotte uniformjas, om niet te snik
ken, om niet uitgelachen te worden en weg
geleid, als een teerhartig meisje voor wie het
gezicht van een slagveld niet goed is. En daar
hoor wat was dat? Kwam daar, met
het bloed, dat nog steeds in een dun straal
tje uit zijn mond sijpelde, niet een licht ge
reutel? Voelde ze daar niet zijn ademhaling?
Zij scheurde de uniformjas open en legde
het oor tegen zijn borstNu niet schreeu
wen. niet jubelen van geluk! Nog kon het
een teleurstelling zijn. Nog kon het niets
anders zijn, dan uitstel van het verschrikke
lijke.van het einde
Dokter.Waar was een dokter? Ze
stormde de treden af, de binnenplaats over,
het fort uit, zij haalde een dokter en rende
met hem terug naar het fort.
De rest was hoop en angst en twijfel en
weer hoop en weer twijfel. Na het aanleggen
van een noodverband, werd Hauser naar het
hospitaal getransporteerd' geopereerd, ver
pleegd. nogmaals geopereerd. Dagen, weken,
van angstig afwachten zonder hoop, gingen
voorbij. Doch heel langzaam genas hij. Men
durfde het nauwelijks te zeggen.
Hij genas onder haar handen, door haar
woorden. Oh, zij wist hem alle twijfel uit het
hart te praten en nieuwe hoop te geven, zij
vertelde verhalen van nog veel zieker men-
schen, die ook weer beter geworden waren.
Zij gaf hem antwoord op al zijn moedelooze
droevige vragen, ook op die eene, die steeds
en steeds weer terugkwam: „Wat moet er nu
van mij worden?" Hij zou weer teruggehaald
worden in de wereld, die hem, zooals hij ge
loofde, verstooten had, hoewel hij zich droo-
mend en zich vergissend, zoekend en vallend,
opstaand en weer zoekend, zelf van haar had
verwijderd.
Haar vader had zijn ganschen invloed voor
zijn ridderlijken tegenstander op het spel
gezet. Het opperbevel had zich bij de ver
antwoordelijke regeeringspersonen te Casa
Blanca voor Hauser borg gesteld.
Op een goeden dag, terwijl de genezende
op een terras in de schaduwen der palmboo-
men lag, kwam een zwaar verzegelde brief,
die de papieren voor een vrijen doortocht door
Fransch Marokko bevatte.
Hauser lacht dankbaar en droevig en kuste
haar hand.
„Maar waarheenwaar moet ik nu
heen?" vroeg hij onzeker.
„Waarheen?" Ook daarop wist Ysot raad.
Eerst naar Zwitserland, naar een sanatorium,
dan moest hij ook physiek beter worden. Doch
het geld! Ysot had geld. Oh, niet zoomaar ge-
erfd! Het was eerlijk verdiend en zij had er
hard voor gewerkt. Van haar Amerikaansche
perskaart, waar ze het fort mee binnenge
komen was, was eigenlijk alleen de naam
valsch geweest, want zij schreef inderdaad
voor Amerikaansche kranten en zelfs met
groot succes. Al waren het ook geen honora
ria's voor „sterren", de bedragen, die zij uit
New-York, Chicago en Philadelphia toegezon
den kreeg waren dikwijls zeer aanzienlijk. En
wanneer hij zich schaamde, om geld van haar
te leenen, dan kon hij haar materiaal leveren
voor een reportage over den strijd m Marok
ko, gezien van de zijde der opstandelingen, of
een serie artikelen „Uit 't leven van een avon
turier" dan zou zij hem procentsgewijs in
de opbrengst daarvan laten deelen
En danals hij genezen wasDat
zouden ze wel zien. Zijn kennis van de scheep
vaart van Marokko en van de Arabische taal,
kon hem misschien wel een baan op een
of ander handelskantoor bezorgen. Vooral
baantjes waar talenkennis bij te pas kwam,
werden nog altijd goed betaald. Men moest
iets presteeren, daar kwam het alleen maar
op aan in het leven. Ysot had veel relaties
en kon veel voor hem doen. Den geheelen dag
ratelde zij op haar kleine schrijfmachine. En
inderdaad: na eenlge weken had zij hem aan
een betrekking op een handelskantoor in
Marseille geholpen. Het was geen geweldige
baan, maar in elk geval was het een begin.
Toen waren ze vertrokken, hadden Afrika
verlaten, aan boord van een helder wit schip.
Een korten tijd hadden ze nog in de Zwitser-
sche bergen doorgebracht. Hoe goed had dat
gedaan, die reine berglucht, en voor hem zijn
verzekerde toekomst.
Zij was erin geslaagd hem weer te doen
hopen
En van haar, die als een wonder in zijn
leven verschenen was. zou hij afscheid moe
ten nemen? Waarom? Waarom moest zij juist
nu, als correspondente voor haar krant naar
Duitschland? Hij begreep haar nietKeerde
ook zij zich van hem af, net als die andere....
toenZou dat altijd zoo blijven?
Hij wees naar linies over de rivier, waar
boven grijze wolken hingen, waaromheen de
zon zilveren randen tooverde.
„Dien kant ga ik morgen op en('hij
wees naar rechts) „dien kant ga jij uit....
Waarom Ysot? Waarom wil je juist nu naar
Duitschland?"
Ysot trok haar wenkbrauwen op, alsof het
haar zeer veel moeite kostte, om deze vraag
te beantwoorden en toen zei ze heel langzaam,
smartelijk bijna:
„Wat moet ik andersAls jij me niet
vraagt, met je mee te gaan
„Ysot! Is dat ernst?" Hauser beefde van op
winding. „Zou je werkelijk met me mee willen
gaan?
Ysot knikte zwijgend.
Daar greep Hauser haar bij de schouders
en kuste haar tot verbazing van de in
woners uit Bazel, die tegen dien tijd juist
hun kantoren en winkels verlieten, om naar
huis te gaan zonder zich aan iemand te
storen
Door een 3—1 overwinning op V.S.V. te Velzen verkreeg Ajax de leiding in haar afdeeling, mede
dank zij de nederlaag van haar naaste concurrente, Feyenoord, tegen V.U.C. Een spelmoment uit
de ontmoeting te Velzen
In den stoet, welke Zaterdag ter gelegenheid van het eeuwfeest van het Leidsche Studentencorps door Leiden's straten trok,
werd ook een olifant, embleem van het studentenblad „Virtus Concordia Fides", meegevoerd
In het Olympisch Stadion te Amsterdam vond Zondag de
ontmoeting Blauw Wit-Sparta plaats, waarin de beide
punten eerlijk werden gedeeld, daar de wedstrijd In een
gelijk spel (1—1) eindigde. Een spelmoment
Te Bussum werd
Zondag een proef-
wedstrijd gespeeld
tusschen een A-
en B-elftaf voor de
samenstelling van
'tnationale hockey
team. De keeper
van het B-elftal,
Koelen Smit, in een
benarde positie
Luit Ubbink uit Ede neemt een hin
dernis tijdens de cross country, welke
door de Edesche Officiers Jachtver-
eeniging werd georganiseerd
