CONTRABANDE
In lange karavanen trekken ieder jaar omstreeks half Maart
de verhuizende Limburgsche pachtboeren van de eene
hoeve naar de andere, daarbij trouw geholpen door de
naaste buren
De uit Italië gevluchte Joden, die er in slaagden over de Fransche grens te komen, zijn
voorloopig te Nice ondergebracht. Een groep vluchtelingen
De kleine Prinses Ferial, het dochtertje van Koning Farouk van Egypte en
Koningin Farida, irn gezelschap van Haar moeder
FEUILLETON
Uit het Engelsch van
HEADON HILL.
(Nadruk verboden).
Ik houd heel veel van mijn nichtje, was
haar onverwachte inleiding. Madge is het
eenige kind van mijn overleden zuster en haar
vader is een krankzinnige of een misdadiger.
Waarschijnlijk allebei. Ik doe een beroep op
u, mijnheer Yeldman. We zijn omringd door
spionnen. Terecht, want er gebeuren hier
dingen, die niet in den haak zijn en als het
niet terwille van Madge was. dan zou ik Lord
Purbeck zijn eigen risico's laten dragen. U
kunt niet ontkennen dat u ons bespionneert
in dienst van uw courant. Ik mag een dwaze
oude vrouw zijn, maar ik zie scherp genoeg, om
dat te weten. Ik geloof, dat u de intuïtie van
een gentleman hebt. Laat ik u zeggen, dat het
arme kind in geen enkel verband staat met
den moord op dien armen man, wiens lijk door
u gevonden is. Ik zal geen schuldige vrijplei
ten, maar laat Madge er buiten.
Ik begrijp de zaak niet, zei Hector na
lang stilzwijgen. Laat mij u vóór alles
mogen zeggen, dat ik hier niet gekomen ben
als spion, maar eenvoudig om mijn vacantie
hier door te brengen. Mag ik u vragen, wie u
bedoelt met de andere spionnen?
Wel, natuurlijk die Mapleton. Madge
denkt ook, dat hij een soort detective is en
heeft haar vader voor hem gewaarschuwd.
Lord Purbeck gelooft haar niet en wil niet
inzien, hoe gevaarlijk die man is. De opzichter
Budge wilde hem in de val laten loopen, maar
kon hem niet vangen. Voor mij bewijst het
alleen, hoe geslepen die vent is.
Ik kan alleen maar herhalen, antwoordde
Hector hierop, wat ik u al eerder
heb, nl. dat ik Mapleton nooit te voren heb
gezien en dat ik een intensen afkeer van hem
heb, en wat zijn werk of doel hier betreft,
moet ik u verzekeren, dat dit mij volkomen
onbekend is.
De oude dame fronste haar voorhoofd en
keek den jongen journalist van terzijde aan.
Hij werd rood van verontwaardiging bij de ge
dachte, dat zij hem op één lijn stelde met
Mapleton. Zijn gezicht boezemde haar ver
trouwen in, maar ze had nog één pijl in haar
koker en het is moeilijk voor een vrouw, een
dergelijke pijl niet af te schieten.
Het feit, dat u geen vrienden bent, be
wijst nog niet, dat u hier beide niet met het
zelfde doel bent, zei ze.
Hector bewonderde haar om haar vastbe
radenheid en er was een warm plekje voor
haar in zijn hart gekomen, omdat ze streed
voor Madge, maar hij begreep, dat hij een an
deren toon moest aanslaan, wilde hij niet door
haar in 't nauw gebracht worden. Het leek
hem hoog tijd om minder diplomatiek te wor
den en wat brutaler op te treden.
Komt het niet bij u op, juffrouw Cam
pion, begon hij, dat u óf te veel óf te weinig
hebt verteld? Als u nog steeds in de dwaling
verkeert, dat ik me heb opgesteld bij de poor
ten van de Abby om te spioneeren, en als u in
dat verkeerde geloof een beroep op mij wilt
doen om er mee op te houden, bent u niet
voldoende duidelijk geweest. Als u aan den
anderen kant, zooals ik hoop, mijn verzekering
accepteert, dat ik alleen hier kwam om van
mijn zuurverdiende vacantie te gemeten, dan
hebt u dingen gezegd, die de belangstelling
van iederen journalist zouden wakker roepen,
of hij met vacantie is of niet. Als ik wilde,
zou ik nu naar mijn kamer kunnen gaan en
kolommen met sensatie kunnen vullen, naar
aanleiding van de vage aanduidingen, die u
zich hebt laten ontvallen.
Een haastige blik overtuigde hem, dat hij
gewonnen had.
Tante Drusilla keek hem een oogenblik
verslagen aan en keerde plotseling terug.
- ben een dwaze, oude vrouw, riep ze,
toen ze een meter of tien weg was; haar zware
stem weerkaatste in de dichte olmenlaan.
Maar Hector, die diep in gedachten naar de
poort liep, was verre van zeker, dat dit zelf
verwijt juist was.
De stem van den plicht.
Ontmoedigd en in de war gebracht door het
onderhoud met juffrouw Campion, liep Hector
terug naar zijn kamer. Daar vond hij een te
legram van Laurence Wraxall, den hoofd
redacteur van de „Daily Lynx" met de vol
gende mededeeling:
't Spijt me uw vacantie te moeten onder
breken, doch belangrijk nieuws aangaande
smokkelzaak. Kom onmiddellijk. U kunt mor
gen of overmorgen terugkeeren.
Hector was te veel een man van den plicht
om niet onmiddellijk aan den oproep gehoor
te geven. Zijn spoorboekje raadplegend, zag
hij, dat als hij op de motorfiets naar Dorches
ter ging, hij den avond-sneltrein nog zou
kunnen halen die hem om tien uur nog in
Londen zou brengen. Wraxall verliet zelden
vóór middernacht zijn bureau, dus zou hij
nog kunnen hooren, wat er aan de hand was,
vóór hij naar bed ging. Hij belde en Bessie
verscheen. Hij merkte onmiddellijk, dat ze
er veel opgewekter uitzag dan den vorigen
dag.
Wel Bessie, je ziet er vroolijk uit, zei hij.
Ik kan zien dat het met die kleine moei
lijkheid weer in orde is gekomen, ook zonder
mijn hulp.
Ja, mijnheer, zei ze blozend, alles is nu
weer in orde.
Een storm in een glas water, Bessie? Nu,
ik ben blij dat alles nu weer goed is. Maar
luister eens, Bessie: ik heb een telegram ge
kregen om in Londen te komen. Wil je aan je
moeder zeggen, dat ik morgen of overmorgen
weer terug ben?
Daar Hector op zijn eigen kamer in Londen
ging slapen, had hij maar weinig voorberei
dingen te maken en vijf minuten later reed
hij zijn motor het tuinpad op. Toen hij zich
omkeerde om het tuinhekje dicht te doen,
ontdekte hij, dat Mr. Smyle Mapleton dooi
de kanten gordijnen naai- hem stond te glu
ren. Het leek alsof hij in zichzelf stond te
praten. Hector had gedacht, dat hij uit was,
omdat hij zijn kamerdeur wijd open had
staan. Hij herinnerde zich, dat hij niets bij
zonders had gezegd tegen Bessie, gelukkig. Hij
sloot het hekje, schoof zijn motorfiets den
weg op en tufte weg.
Pas toen hij in den trein naar Londen zat.
kwam de gedachte aan Mapleton weer bij hem
boven. Hector geloofde niet, dat deze man een
officieele detective was. Mapleton was reeds
langer dan twee jaar in het huisje van Martha
Calloway geweest, dus lang voor de steen
groeve opnieuw was geopend. Neen, als hij de
zoogenaamde fossielenzoeker, Lord Purbeck
bespionneerde, dan moest dit een .persoon
lijke liefhebberij van hem zijn als resultaat van
wat hij gedurende zijn verblijf had ontdekt.
In dat geval was zijn doel misschien om den
edelman geld af te persen, ofschoon het dan
vreemd was, dat hij zoo lang had gewacht iets
van zich te laten merken. Misschien had hij
nog geen voldoende bewijzen om zijn stilzwij
gendheid duur te verkoopen. In ieder geval
was Mapleton een raadsel waaraan hij in het
vervolg meer aandacht behoorde te schenken.
Van Mapleton naar Wraxall's telegram be
hoefden zijn gedachten geen grooten
sprong te maken. Ongetwijfeld had zijn hoofd
redacteur op de een af andere manier een
belangrijke ontdekking gedaan.
Toen hij in Fleetstreet kwam, waren de
bureaux van de „Daily Lynx" vol leven en be
weging.
Voor ieder ander dan voor Hector zou de
toegang tot de kamer van den hoofdredacteur
onmogelijk zijn geweest, maar hij kon te allen
tijde dit heiligdom binnentreden. Bij zijn bin
nentreden schoof de hoofdredacteur een sta
pel drukproeven ter zijde en riep:
Beste Yeldman, dat is werkelijk prachtig!
Ik zou je niet hebben laten komen voor vage
geruchten, maar de goden zijn met ons. Ik
heb belangrijk nieuws voor je, nieuws met
betrekking tot het werk dat op je wacht!
De smokkelzaak? vroeg Hector haastig.
Precies. Maar zelfs hiervoor zou ik je
niet hebben laten komen, als ik juist hierdoor
niet veel tijd en moeite zou kunnen besparen.
Wat wij weten, wijst er namelijk op, dat het
tooneel van het smokkelaarswerk zich in de
buurt bevindt van de eenzame streek, waar
jij'je tenten hebt opgeslagen. Wat zeg je
daarvan?
Het is zeker buitengewoon, stemde
Hector toe in ongeveinsd aandoende verbazing,
en toen, vermoedende dat Smyle Mapleton
hier de hand in had, vroeg hij rustig: Werd
de plaats precies genoemd? En kreeg u de in
lichtingen in een anoniemen brief?
Maar zijn veronderstelling was er glaa
naast.
Je beide vragen moet ik ontkennend be
antwoorden, zei Wraxall. De plaats moet
nog worden opgespoord en de bron van onze
informatie wacht op het oogenblik in kamer
no. 7 voor het geval, dat jij nog zou komen
vanavond. Ze is hier al van twee uur af. Kom
mee, ik zal je persoonlijk aan haar voorstel
len, anders betwijfel ik of ze een woord tegen
je zou willen loslaten. Ze komt uit de primi
tieve veenstreken van Connemera en verkeert
blijkbaar in de meening, dat ik moederziel
alleen de „Daily Lynx" vol schrijf.
De hoofdredacteur stond op en ging Hector
voor naar een van de kleine wachtkamers. Op
hetzelfde oogenblik, dat Hector achter WraxaL
de kamer binnenkwam, werd het hem reeds
duidelijk, wie dat gerimpelde oude schepsel
was, het type van een oude, Iersche arbeiders
vrouw van het platteland, die een mislukte
poging deed om haar korte kalken pijpje.te
verbergen en toen in een kakelende lach uit
barstte, om deze mislukte poging. De kleine
wachtkamer was dik van de rook van slechte
tabak.
(Wordt vervolgd).
Met gemengde gevoelens ontving de bevolking van Praag de gemotoriseerde
Duitsche troepenafdeelingen, die de stad kwamen bezetten
Op het stationsemplacement te Geldermalsen reed Vrijdag een uit Duitschland komende D-trein op
een stilstaand treinstuk, waardoor groote materieele schade werd aangericht
Ter herdenking van den 50sten sterfdag van prof. dr.
Alberdingk Thijm werd Vrijdag op zijn graf te Amsterdam
een krans gelegd namens de studentenvereeniging „Sanctus
Thomas Aquinas"
Maarschalk Pétain, de nieuwe Fransche
gezant bij Franco, bij zijn aankomst
te Irun in gezelschap van verschillende
opaansche nationalistische autoriteiten
Gemotoriseerde
artillerie in de
straten van Praag
tijdens de bezet
ting der stad door
de Duitsche troe
pen
