DE BRAND VAN DE „PARIS"
De gebroken Bokaal
De «Paris is in de haven van Le Havre door feilen brand ernstig geteisterd. De groote hoeveelheid bluschwater,
welke door de brandweer in het schio werd gespoten, was oorzaak, dat het vaartuig tenslotte kapseisde
Een luchtfoto van de brandende „Paris" in d» u
Le Havre Uen
De vrouwelijke vrijwilligers, welke zich hebben
aangemeld voor het Engelsche Roode Kruis, krijgen
thans allen de desbetreffende uniform
Terwijl de Fransche vloot het
Westelijk deel der Middelland-
sche Zee bewaakt, hebben de
Engelsche eskaders het Ooste
lijk deel voor hun rekening
genomen. Een kijkje op de
reede van Malta
Dr. W. de Vlugt, burgemeester van
Amsterdam en zijn echtgenoote bij het
vervullen van hun stemplicht in de
hoofdstad
Een kijkje in het Beursgebouw aan het Damrak te Amsterdam, waar
Woensdagavond door het A.N.P. de resultaten der verkiezingen voor de
Provinciale Staten werden uitgewerkt
De Italiaansche Prins Ferdinand, die
genoemd wordt als luitenant-generaal
in Albanië
Voor vele ouden van dagen was het stemmen voor de Provinciale
Staten Woensdag een heel karwei. Een aardig snapshot in het
Oude Mannen- en Vrouwenhuis aan den Amstel te Amsterdam
Koning George VI in het uniform van
kolonel der Cameron Hooglanders.
Deze opname is het nieuwste statie
portret van den Britschen vorst
Dr. R. de Laer Kronig is benoemd tot
hoogleeraar aan de Technische Hooge-
school te Delft, om onderwijs te geven
in de theoretische natuurkunde
FEUILLETON
Naar het Engelsch van
EDNA MURRAY.
2)
Lord Paignton lachte zoo hartelijk dat zijn
dochters hun lachen ook niet konden inhouden
en toegaven dat het een goede mop was. Mr.
David Mozeley met zijn magere, zwarte gezicht
was altijd een bron van vermaak geweest voor
de kinderen. Hij bekeek altijd alle dingen van
den donkersten kant Dat was heel ongelukkig,
omdat het gevolg van zijn onverstoorbaar pes
simisme was, dat hij niet altijd even serieus ge
nomen werd. Dit was vooral het geval met Lord
Paignton, die zakelijke aangelegenheden nooit
als iets ernstigs kon beschouwen. Hij gaf het
geld uit en Mr. Mozeley moest maar zorgen, dat
het binnen kwam, dat was het werk van een
advocaat en daarvoor werd hij betaald!
Lord Paignton sprong van zijn stoel op, want
hij had een auto in de oprijlaan gehoord.
Dat is Bruce, riep hij verheugd uit en liep
naar het raam. Ja, dat is vast Bruce!
Als een opgewonden schooljongen duwde hij
het raam omhoog en sprong op het grintpad.
Het was wel is waar geen zeer waardige manier
van doen voor den elfden baron Paignton, maar
het was toch niet iets ongewoons en de huis
knecht, die al in de deuropening stond, glim
lachte ternauwernood.
Wat is papa nog vlug! zei Marian. Die
lievert hij blijft maar steeds even jong.
Zij stond op, terwijl zij sprak; ze was een
knap, slank meisje van een-en-twintig, wier
trekken de nnmisken'v" -- loekonen droegen van
aristoi' "-h" nfk leek op haar moeder,
die eer - .r zij had weel
derig, bruin haar, zachte donkere oogen en een
kleinen, mooi gevormden mond.
Amy had meer van haar vader; zij was blond
en had een rozige tint. Zij was een meisje, dat
gemakkelijk te beïnvloeden was.
Je vindt het zeker heerlijk om Gregory
weer te zien, Amy, net zoo heerlijk als ik
het vind om Basil weer te ontmoeten?
Marian gaf haar zuster liefkoozend een arm.
De beide zusters hadden altijd veel van elkaar
gehouden, maar Marian, die spontaner van aard
was, uitte dat altijd meer dan Amy.
Gregory was een jonge man met een knap
uiterlijk, die aan Amy veel aandacht geschon
ken had, terwijl zijn vriend Basil Heath, meer
notitie van Marian had genomen. Basil Heath
waseen knap, maar arm schilder, de vierde
zoon van een landedelman. Gregory Venner was
eveneens van onberispelijke familie, maar noch
zijn positie noch zijn vooruitzichten waren schit
terend. De twee jonge mannen hadden samen
een plezierreisje gemaakt; Basil had geschil
derd als hij de gelegenheid had gehad en zoo
hadden ze in den herfst van het vorige jaar ken
nis gemaakt met de meisjes Paignton in een rus
tig kustplaatjse, waar Marian en Amy dien
herfst hadden doorgebracht met een paar Fran
sche kennissen van Lady Westingford.
De' meisjes waren samen in een boot uitge
gaan, zij waren door een storm overvallen en
gered het woord is niet overdreven door
Basil Heath.
Er waren geen andere Engelschen geweest in
het plaatsje dan deze vier jongelui en het was
dan ook geen wonder, dat zij zulke goede vrien
den geworden waren. De goede Mme. Cailleux,
een gezellige oude dame, zag er geen kwaad in.
Marian en Amy handelden in één opzicht on
verstandig. Ze deden niets om het verkeerde
denkbeeld, dat de jongelui van hen hadden,
recht te zetten. Basil en Gregory dachten dat
hun vriendinnetjes heel gewone meisje waren
zij hadden er geen flauw idee van dat ze het
predicaat „Honorable" voor hun naam voerden.
Marian en Amy vonden het verrukkelijk dat ze
zoo bewonderd werden, zonder dat de jongelui
eigenlijk wisten wde ze waren, dus waarom
moesten zij zich haasten de waarheid te ver
tellen?
Daarbij kwam dat Basil er heel bijzondere
ideeën op na hield ten opzichte van trouwen
ter wille van het geld. Dat vond hij het laagste
wat een man kon doen.
Op hun verdere tochten het liep tegen het
eind van hun verblijf op Verton Plage waren
het altijd Basil en Marian, die samen wandel
den. Gregory en Amy waren aan eikaars ge
zelschap overgelaten. En Marian dacht dat haar
zuster net zoo gelukkig was als zij zelf niet
tegenstaande het feit dat zij Amy een of twee
maal in tranen gevonden had, waarvan het jon
gere meisje geen uitleg wilde geven. Maar Amy
huilde nu eenmaal gauw, dus zij had er verder
niet over nagedacht.
Het was een heerlijke tijd geweest en Marian
was zich bewust geworden dat er geen andere
man voor haar op de wereld bestond dan Basil
Heath en zij hadden afgesproken om elkaar in
Londen weer te ontmoeten. Marian zou Basil
schrijven en hem vragen om hen met Gre
gory samen te komen opzoeken. Maar
wat zou Lord Paignton er van zeggen? En
wat zouden Basil en Gregory zeggen als ze merk
ten dat hun vriendinnetjes uit het kleine kust-
plaatsje in werkelijkheid jonge dames uit de
aristocratie waren?
De twee meisjes zouden graag nog verder op
het onderwerp, dat hun 't naast aan 't hart lag,
doorgegaan zijn, maar de deur ging open en hun
vader verscheen, met een stralenden glimlach
op zijn gezicht, terwijl hij zijn zoon bij de hand
vasthield. Bruce glimlachte ook; hij was een
groote, knappe jongen met blond haar. Zijn va
der had hem nog niet eens den tijd gelaten om
zijn overjas uit te trekken.
Hier is hij, meisjes, riep Lord Paignton uit
hier is jullie broer! En, wat zeg je nu wel van
hem? Hij heeft schitterend nieuws voor ons mee
gebracht. Die kwajongen wat heeft hij uit
gevoerd, terwijl ik weg was? Heeft hij zich zoo
waar verloofd! Toen hij uit de auto stapte heeft
hij 't me direct verteld. En met wien, denken
jullie? Met die schat van een Doreen Thorn-
'dale mijn petekind en ik dacht dat het
nog maar zoo'n baby was! Ik ben eenvoudig
verrukt!
Niemand kon er een woord tusschen krijgen.
Maar nadat Bruce door zijn zusters verwelkomd
was, gingen zij op nieuw om de theetafel zitten
en werd de belangrijke familiegebeurtenis
nog eens uit ende na besproken.
Doreen was erg jong jonger nog dan Amy
dus zouden ze nog niet zoo heel gauw trou
wen. De Thorndales en de Paigntons waren al
van jaren her vrienden en dit was de kroon op
die vriendschap.
Doreen zal zich dol amuseeren dit seizoen,
zei Lord Paignton, terwijl hij zich in de handen
wreef; we zullen allemaal een heerlijken tijd
hebben! Zeg, meisjes, jullie moeten ook een man
zoeken en ik hoop dat jullie ook zoo'n ver
standige keus doet als Bruce!
Marian en Amy wisselden een bliken
zwegen
HOOFDSTUK III.
De „eer" in gevaar.
Mr. David Mozeley, de advocaat, wreef zich
over zijn magere kaken en fronste het hooge
voorhoofd.
Wel, wel, zei hij en toen; Mijn waarde
heer! met een sterk accent op „waarde".
Lord Brandon's huis in Knightsbridge, weet
u? zei Lord Paignton, die niets van de conster
natie bemerkt had, waarvan hij de oorzaak was.
Tic had er al lang een oogje op en toen ik het
krijgen kon, heb ik er geen gras over laten
groeien. Het was toch bespottelijk dat de Paign
tons nooit een huis in de stad hadden, vindt u
ook niet?
Als de Paigntons het zich hadden kunnen
veroorlooven, zei de advocaat droog, maar dat
konden zij nooit.
Nu was het de beurt van „His Lordship" om
te zeggen: „Mijn waarde heer", maar hij zei het
met een verdraagzaam: glimlachje. Kende hij
de vitterige manieren van David Mozeley niet
al zoo lang? Wat 'n idee, dat een Paignton aan
financieele consequenties moest denken!
Met dat idee was Lord Paignton niet opge
groeid. Zijn vader had buitensporig geleefd en
zoo was het altijd doorgegaan. Weliswaar excu
seerde dit hem eenigszins, doch Lord Paignton
was verscheidene malen gewaarschuwd, dat al
les niet meer was als in den tijd van zijii voor-
gangei". Hij was van den stand van zaken vol
doende op de hoogte gebracht, toen de titel op-
hem overging. Er moesten groote schulden be
taald worden het landgoed was sterk be
zwaard. Een belangrijk gedeelte van het iarni-
liefortuin was dwaas belegd, in stukken, waar
van het niet vast stond of ze zelfs eenige waar
de hadden. Maar Lord Paignton was dat alle
maal vergeten. De waarde van het landgoed was
geweldig gedaald, waar het absolute gebrek aan
zakenkennis van' den tegenwoordigen bezitter
de schuld van was. Hij liet alles aan zijn rent
meester over, teekende met een vroolijk gezien,
chèques voor elk bedrag, dat hij vroeg, wei
gerde naar rapporten te luisteren, goede ot kwa
de, zoodat die tenslotte niet meer uitgebracn^
werden en hij nam er zelfs geen notitie van 01
zijn huren betaald werden of niet.
Natuurlijk was hij links en rechts bestolen,
hij was een gemakkelijke prooi voor ieder,
met het een of ander verhaal bij hem kwam, no
nam alles luchtig op; een Paignton kon zich
luxe veroorlooven zich zoo nu en dan te la
bedotten en de arme drommels moesten w
geldgebrek hebben als ze zooveel moeite aeoe^
het te krijgen. David Mozeley pleitte vergeel?
zijn waarschuwingen werden in den wind g -
slagen. Hij was een eerlijk man en de belan°,
van zijn cliënt gingen hem ter harte, maai
eenige wat hij kon doen was waarschuwer
dat deed hij, telkens en telkens 1 "no
met het
resultaat dat men hem een zwartkijker g'bS
vinden.
(Wordt vervolgd).
