De gebroken Bokaal
Aan boord van Hr. Ms. flottieljeleider .Tromp". H. M. de Koningin op (iet £o<
schip de haven van IJmuiden verlaat
^ogenblik, waar0|J ht|
Na de oefeningen op de Noordzee in tegenwoordigheid van H. M. de Koningin, arriveerde het vlooteskader Vrijdagmiddag te
Rotterdam. Op den voorgrond een gedeelte van Hr. Ms. kruiser .Sumatra"; op den achtergrond de flottieljeleider .Tromp"
De toebereidselen voor het diner van de manschappen der
bewakingsposten aan de Nederlandsche grens. Aard
appelen jassen
Ir. J. Th. Westhoff, rijkslandbouwcon-
sulent en rijksinspecteur voor de werk
verschaffing te Zwolle, zal benoemd
worden tot directeur van het op te
richten Staatsbedrijf voor Werkver
ruiming
De flottieljeleider
.Tromp" verlaat
de haven van IJmui
den met aan boord
H. M. de Koningin
en Z. K. H. Prins
Bernhard
Ter gelegenheid van zijn bezoek aan Parijs legde Gafencu,
de Roemeensche minister van Buitenlandsche Zaken, een
krans bij het graf van den Onbekenden Soldaat en zette
zijn handteekening in het gulden boek
Adolf Hitler tijdens zijn uitvoerige rede, welke hij Vrijdag
Duitschen Rijksdag te Berlijn hield
Een luchtopname van Hr. Ms. „Tromp" met aan boord H. M. de Koningin
en Z. K. H. Prins Bernhard, tijdens den oefentocht op de Noordzee. Hoog
in de mast waait de Koninklijke standaard
FEUILLETON
Naar het Engelsch van
EDNA MURRAY.
10)
Hij deed zijn best om haar angst weg te lachen
en hij slaagde daarin ook uittekesnd. Toen het
luiden van de gong aankondigde dat ze zich
voor het diner moesten kleeden, was zij haar
angsten alweer te boven.
Het was een eïgenaardig-gemengd, maar op
gewekt gezelschap, dat zich om den gastvrijen
disch geschaard had. Lord Paignton was haast
nog uitbundiger dan anders en de ziel van de
vroolijkheid. Toen het dessert opgediend was,
stond hij op en hield een kleine toespraak, waar
in hij de verloving van zijn zoon met Miss
Doreen Thorndale officieel bekend maakte en
zijn groote vreugde uitsprak dat zij zelf en haar
ouders, zijn oudste vrienden, op het oogenblik
onder zijn dak vertoefden. Tegelijkertijd heette
hij zijn nieuwe vrienden, Mr. Mortimer en Mr.
en Miss Musgrave, welkom en sprak 'de hoop uit,
dat hij hen dikwijls als zijn gasten zou mogen
begroeten als hij zijn woning in Londen in ge
bruik had genomen.
Er is, besloot hij, alle aanleiding om een
toast uit te brengen, en daartoe zullen wij de
beroemde Paignton bokaal gebruiken. U kent de
geschiedenis van die bokaal? Bij heel zeldzame
familiegebeurtenissen wordt deze gebruikt
zooals nu, nu wij op de gezondheid en het geluk
van den toekomstigen Lord Paignton zullen
drinken.
Hij keerde zich om en gaf den butler order de
bokaal te voorschijn te brengen.
Mijn verzoek aan u allen is, om zeer voor
zichtig te zijn met dezen bekei*, vervolgde hij.
yant dat gedeelte uit het verhaal is u zeker ook
bekend? Wij noemen het glas „het geluk van de
Paigntons", want zoolang het onbeschadigd is
en op Charlton Park staat, zal het geluk van de
Paignton's ongestoord voortduren. Maar wordt
de bokaal verwijderd of breekt zij, dan volgt er
ramp en tegenspoed. Ik heb Martin gezegd haar
te halen en met champagne te vullen.
Lord Paignton bleef staan en spoedig ver
scheen de butler met een groote. antieke bokaal
van eigenaardigen vorm, die lot aan den rand
gevuld was met schuimende champagne. Uiterst
voorzichtig en ten volle bewust van het gewicht
van het oogenblik zette hij het glas voor zijn
meester neer.
Op de gezondheid van het jonge paar!
Allen stonden op. Lord Paignton wilde het
glas met zijn ééne hand omhoog heffen. Maar
blijkbaar was het zwaarder dan hij dacht, want
hij wilde het ook met zijn andere hand steunen,
maar niemand kon precies zeggen hoe het ge
beurde, plotseling liet zijn greep los en nadat
hij een vergeefsche poging had gedaan om haar
tegen te houden, viel de bokaal tusschen zijn
handen door en kwam met een slag op de tafel
terecht, waar zij in gruzelementen viel.
Een kreet van schrik steeg uit het gezelschap
op. Het geluk van de Paigntons was gebroken
en het was Lord Paignton zelf, die het gedaan
had!
HOOFDSTUK IX.
Het bal van de Paigntons.
De season in Londen liep ten einde, het was
midden Juli. Lord Paignton gaf een groot bal
in Wandsborough House ter gelegenheid van
het engagement van zijn zoon.
Bruce en Doreen zouden in het begin van het
volgend jaar trouwen er was geen enkele reden
om het langer uit te stellen.
Er was gelukkig niets bijzonders, niettegen
staande dat de bokaal gebroken was. De oude
legende had haar kracht verloren, vertelde Lord
Paignton aan iedereen. Het was dwaas bijgeloof
dat het breken van een drinkglas iets te maken
zou hebben met het geluk van zijn huis; het was
wel eens goed dat ieder nu wist, dat het een
dwaas verhaaltje geweest was.
Er was niet de minste schaduw gevallen op
de genoegens, die Marian en Amy, gedurende
hun eerste Londensche season gesmaakt hadden.
Wandsborough was een ideaal huis en Lord
Paignton had menig complimentje gekregen over
de smaakvolle inrichting.
Maar, pap, wat moet het u een boel geld
gekost hebben, riep Marian uit, nadat zij alle
heerlijkheden van het huis bewonderd had. Ik
had geen flauw idee dat we zoo'n huis bekosti
gen konden en Charlton Park er nog bij hou
den i
Bekostigen! Maar kindje, natuurlijk kunnen
we dat, had Lard Paignton op zijn tuchtigen
toon gezegd. Er heeft nog nooit een Paignton
bestaan, die niet alle luxes kon hebben, die hij
begeerde.
Toch was Lord Paignton zelf een beetje ver
baasd en geschrokken geweest over het hooge
bedrag van de rekeningen der schilders en meu
belmakers. Met eenige aarzeling had hij er dan
ook met Mortimer over gesproken. Maar deze
had alleen maar zijn schouders opgehaald.
Musgrave moet dat maar in orde maken,
had hij gezegd. Het is in orde; breek je daarover
het hoofd niet. Ik heb je toch gezegd, dat je over
onbeperkte middelen zo ubeschikken als je alles
maar aan mij over liet. Ik ben een man van mijn
woord, Paignton.
Je bent een wonderlijk man, was het ant
woord van „His Lordship", en ik dank den he
mel, dat die je op mijn weg heeft gestuurd.
Owen Mortimer mompelde iets en begon over
een ander onderwerp.
Er was dat jaar overigens met geld gesmeten.
De drie meisjes waren aan het Hof gepresen
teerd, Doreen door haar zuster Mrs. Coverdale,
Marian en Amy door Lady Westingford, die in
Londen was gedurende de season. Er waren ook
heel wat partijen gegeven en het bal, dat nu aan
het eind van het seizoen gegeven werd en waar
voor een zeer groot aantal uitnoodigingen ver
zonden waren, was het slot van alle feestelijk
heden.
Marian had in deze twee maanden geweldig
genoten. Zij had zich des te meer geamuseerd
omdat zij zoo nu en dan al was het lang niet
zoo dikwijls als zij wel wenschte Basil Heath
ontmoet had en hij had nog evenveel aandacht
aan haar gewijd als het jaar te voren aan het
Belgische strand.
Zij was er van overtuigd dat hij om haar gaf,
maar toch kon zij wel eenig verschil in zijn hou
ding opmerken, nu hij wist dat zij een meisje
van aanzienlijke geboorte en groot fortuin was.
Hij had haar zelfs beknord dat zij hem eigenlijk
een beetje voor den mal gehouden had en Ma
rian kon het gevoel niet van zich afzetten dat
hij gelukkiger zou zijn geweest als zij maar een
gewoon meisje geweest was. Hij had het nog niet
gewaagd haar van liefde te spreken en daardoor
was zij wel een beetje teleurgesteld, want op
eenvoudige, meisjesachtige manier had zij hem
trachten duidelijk te maken dat geld voor haar
geen rol speelde. Zij had in de „season" ver
scheidene jonge mannen ontmoet, die veel werk
van haar maakten, maar zij was haar eerste
liefde trouw gebleven. Basil Heath had haar op
die wandelingen langs het zonnige strand van
de kleine Belgische badplaats gewonnen en hij
hoefde alleen maar te spreken en hij zou de
waarheid omtrent haar gevoelens hooren.
Lord Paignton mocht den jongen schilder
graag en vond het prettig als deze een bezoek
bracht. Basil was ook al eenige malen te dinee-
ren geweest, doch hij liet geen voorkeur voor
Amy of Marian blijken. Deze laatste wist daar
van de reden wel: hij wilde geen avances doen,
omdat hij zichzelf te arm vond.
Amy was in dien tijd dikwijls rusteloos en
knorrig en Marian kon niet begrijpen wat daar
van de reden was. In Amy's eigen hartsaange-
legenheid scheen niet veel verandering te ko
men. als het tenminste ooit echte liefde was ge
weest. wat ze voor Gregory Venner, gevoeld had.
Deze intusschen had vaker van de gélegenheid
om bezoeken af te leggen, gebruik gemaakt dan
de schilder, maar het scheen wel of Amy hem
meer meed dan aanmoedigde en een paar keer
had ze haar aanbidder zelfs afgesnauwd.
Niet dat ze van een ander hield; tenminste
dat bleek uit niets. Maar als Basil kwam, was
ze altijd erg blij; vooral als hij ook van haar
notitie nam. Maar Marian had geen flauw idea
van het verdriet, dat haar zusje kwelde. Zelfi
toen ze op een avond alleen met Basil uit da
Opera teruggereden was en bij haar thuiskomst
Amy in tranen vond, zelfs toen begreep Marian
nog niets!
Het bal dat Lord Paignton gaf, was een succes.
„Heel Londen", was aanwezig. Het groote huis
straalde van licht en de lucht was vol zoete bloe
mengeuren. Lord Paignton was in de wolken en
waagde zelfs nog zijn oude beenen aan een
dansje.
Toch waren er onder de gasten verscheidene,,
die hun critiek niet voor zich konden houden.
Enkele heeren, die in een groepje in de rook
kamer stonden, maakten spottende opmerkingen.
Reggie Haines, die bekend was om zijn scherpe
tong; Walter Kennedy, die tegelijk met Bruce
in Oxford was geweest; Gordon Collier, een na
tuuronderzoeker; Wyne van de effectenbeurs.
Gregory Venner, die niet rookte en danste en
die gekomen was om Amy te ontmoeten, ging
het vertrek uit, toen de anderen binnen kwa-
mgn.
Schitterend bal, wat? merkte Collier op,
die voorzichtig zijn handschoenen uittrok, om er
geen vlekken op te krijgen als hij zich whiskey
en soda inschonk. En iedereen aanwezig die men
verwachten zou!
Een een paar, die men niet verwachten zou,
gichelde Haines. Ik ben nog nooit zoo verbaasd
geweest als toen ik dien ouwen Musgrave hier
zag, die advocaat uit Brighton, met zijn dochter
nog wel, Agnes Musgrave. Musgrave had niet
wat je noemt een vleklcelooze reputatie en wat
Agnes betreft, nouHij hield plotseling op
en voegde er toen aan toe: Bruce was toen-
der tijd erg gecharmeerd van haai'. Zou hy haar
litgenoodigd hebben?
(Wordt vervolgd).
