De gebroken Bokaal
Miss Mathias in actie tijdens haar partij tegen mrs. Law pe Jeanne d'Arc-feesten te Orleans werden vereerd met het Voor de exploitatie der luchtvaart-diensten langs de Noordelijke Transatlantische route zijn deze week
gedurende het groote Engelsche tennistournooi van de Hur- bezoek van den Franschen president Albert Lebrun. De te Biscarosse in Frankrijk de noodige proeven genomen met de nieuwe groote vliegboot .Ville de Saint
lingham Club verwelkoming van den hoogen gast Pierre". Het toestel even voor den start
Een der fraaie interieurs van het nieuwe
gebouw van den Hoogen Raad aan
het Plein te Den Haag, dat Dinsdag
officieel in gebruik is genomen
.De vlucht naar Egypte", een detail
uit de Heilig Bloed-processie, welke
traditiegetrouw Maandag weer door
Brugge trok
De slechte prijzen, welke op het oogenblik voor de spinazie gemaakt kunnen
worden, zijn oorzaak, dat groote partijen, die den minimumprijs niet opbrengen,
vernietigd worden. Dagelijks worden duizenden kilo's in den mestput geworpen.
Een kijkje te Beverwijk
De minister van Justitie, mr. C. M. J. F. Goseling,
arriveert met zijn echtgenoote aan het nieuwe ge*
bouw van den Hoogen Raad te Den Haag, ter
bijwoning van de officieele opening, welke Dinsdag
plaats had
UIIUCI UCCI UCI uailllliy tuui lici. yiwwv .111.1.u..
feest van Olympia-Hall te Londen werd deze
week te Oxbridge een athletiek-demonstratie
georganiseerd. De manschappen tijdens de
FEUILLETON
Naar het Engelsch van
EDNA MURRAY.
19)
Zijn financieele transacties trokken ook de
aandacht. Lord Paignton had zich in verschil
lende ondernemingen geïnteresseerd, specula
tieve ondernemingen, maar ze waren haast altijd
succesvol. Als zijn naam op een prospectus voor
kwam, werd dat als een gunstig voorteeken be
schouwd. Hij had zoowel in de City als in het
West-End naam gemaakt. Maar het eigenaar
dige van de zaak was, dat hij zelf niets van al
deze dingen afwist. Het gebeurde wel eens, dat,
bij een of ander diner, deze of gene met hem
over zaken probeerde te praten, imaar Lord
Paignton maakte dan een afwerende beweging
met zijn hand, en beweerde dat er niets was wat
hij zoo haatte als het spreken over zaken.
Maar men schreef dit aan terughoudendheid
toe en men beschouwde hem als een gewiekst
zakenman, iets wat men niet van hem veronder
stellen zou als men hem aanzag. Hij was een
populaire figuur geworden in het gezelschapsle
ven, en dat was ook niet te verwonderen. Wat
had hij niet een eerlijk, vriendelijk gezicht en
hoffelijke manieren!
Hij was op weg om millionnair te worden.
Mortimer had het hem beloofd en hij vertrouw
de Mortimer in ieder opzicht. Nooit waren zijn
wenschen onvervuld gebleven; hij kon zooveel
chéques schrijven als 'hij wilde en ze werden
steeds gehonoreerd.
Op een keer ontmoette hij Mr. Mozeley in
Clayborough en hij had hem de hand geboden,
want Lord Paignton had tegen niemand wrok.
Ik ben al die moeilijkheden met dat huis
en de rest te boven gekomen, mr. Mozeley. Het
was per slot van rekening niet zoo erg. En het
is mij steeds goed blijven gaan.
Dat zie ik, Lord Paignton, was het ant
woord van mr. Mozeley. U bent gelukkig ge
weest, erg gelukkig. Ik zou u sommige van die
beleggingen niet hebben durven aanraden, maar
het schijnt goed gegaan te zijn. Heel riskant
heel riskant, maar toch wensch ik u geluk met
uw succes en hoop dat het niet vermindert.
Hij had de laatste woorden op een veelbetee-
kenenden toon uitgesproken. Later vertelde hij
George Mount, zijn compagnon, van zijn ont
moeting. Het is mij absoluut een raadsel, zei
hij, maar hij heeft er zelf natuurlijk de hand
niet in. Paignton weet niet méér van zaken af
dan een mug en sedert hij bij ons weg is, is hij
er niet op vooruitgegaan, wat zijn financieele
allures betreft.
Maar hij zal wel een adviseur hebben,
meende Mount.
Als het dan maar niet Musgrave is; die
boef; want als hij dien al zijn papieren toever
trouwd heeft, die wij zoo lang voor hem be
waard hebben, nou! Ik heb zoo'n idee George,
dat die zaak niet zuiver is. Waar is dat geld van
daan gekomen, waarmee gespeculeerd is? Dat
zou ik wel graag eens willen weten. Hoe is dat
gegaan met dat huis in Wandsborough? Wie
heeft die groote rekeningen betaald van de schil
ders en de meubelmakers? Ik vind het verdacht,
dat kan ik je wel eerlijk zeggen. Hij kon het
toch niet bekostigen, en kon toch ook geen cre-
diet meer krijgen. George, ik ben er van over
tuigd, dat er op de een of andere manier fraude
gepleegd is, waaraan Paignton zelf zoo onschul
dig is als een pas-geboren kind, maar die toch
op zijn hoofd zal neerkomen. Let op wat ik je
zeg! En de hemel weet wat er gebeuren zal; hij
had altijd zulke prachtige ideeën over de eer van
zijn geslacht. Hij zal het niet overleven, George,
heusch, hij zal het niet overleven!
Niettegenstaande de wijze, waarop zijn firma
behandeld was, was er een warm hoekje in Mr.
Mozeley's hart voor zijn ouden cliënt gebleven.
Ieder die Lord Paignton kende, zooals hij, moest
wel van hem houden. Er was altijd die vriend
schappelijke wedijver op het stuk van de rozen
tussehen hen geweest en Lord Paignton had zich
dikwijls ten behoeve van zijn trouwen raads
man teruggetrokken. En sedert het beëindigen
van de zakenrelatie was Lord Paignton niet
meer met zijn rozen uitgekomen, zoodat Mr.
Mozeley de kust vrij had. Het was maar een
kleinigheid, maar dat had hem zeer getroffen.
Ik geloof dat u gelijk hebt, antwoordde
Mount. Als men er over nadenkt, waren er toch
wegen genoeg
Op eens sloeg mr. Mozeley met zijn vuist
krachtig op de schrijftafel. Een plotselinge ge
dachte schoot hem door het hoofd.
Hemel, George! riep hij uit. Als zij maar
niet aan het Gaisford-Fonds zijn geweest! Het
zou mij niets verbazen. Paignton had het beheer
over dat geld. Niemand die het merkt voor de
jongen meerderjarig is. En ïk geloof vast en
zeker dat ze hem alles hebben kunnen laten
teekenen zonder dat hij wist wat.
Mr. Mozeley duwde zijn stoel geagiteerd ach
teruit.
Maar als dat zoo zou zijn en het lijkt mij
ook lang niet onwaarschijnlijk, zei Mount, die
een flegmatiek man was, zie ik niet in wat wij
daartegen kunnen doen. Het zijn onze zaken
niet.
Als ik wist dat het zoo was, zou ik Paign
ton waarschuwen, verklaarde Mozeley opgewon
den. Het zijn mijn zaken niet, goed, maar dat
zou mij niet kunnen schelen. Het zou misschien
nog niet te laat zijn om het kwaad te herstel
len. En ik vertel je, George, dat als ik gelijk heb
als er wat los kwam bij het overgeven van
het beheer, dat het met Paignton gedaan zou
zijn.
Na eenige oogenblikken gezwegen te hebben,
ging hij voort Weet je wat ik doen zal? Ik
zal er met Booker over praten. Booker vindt
zichzelf een halve detective. Misschien kan hij
iets over dien Musgrave gewaar worden.
En Booker werd aan het werk gezet en kreeg
alle inlichtingen, die hij noodig had van een van
Musgx-ave's bedienden, dien hij ontslag gegeven
had en die zijn vroegeren werkgever niet be
paald een goed hart toedroeg.
Er was geen twijfel aan dat Lord Paignton's
contanten uit het Gaisford-Fonds afkomstig wa
ren. Mr. Mozeley was zeer geagiteerd en ging
met de eerste de beste gelegenheid naar Londen
en zocht Lord Paignton in Wandsborough
House op.
Het doet mij groot genoegen u te zien, Mr.
Mozeley, groot genoegen. We zullen maar naar
de dames gaan, hè, of wilt u mij alleen spre
ken? Als het over zaken is
Ja, het is over zaken, Lord Paignton, ant
woordde de advocaat, en voor ernstige zaken
ook. Ik zou gaarne willen dat u aandachtig naar
mij luisterde heel aandachtig ik zal niet
lang beslag op u leggen.
Lord Paignton schikte zich zuchtend in het
onvermijdelijke en wees zijn vx-oegeren advocaat
een stoel. U weet dat we allen op het oogen
blik erg bezet zijn, zei hij in de hoop dat Moze
ley het kort zou maken. Mijn zoon trouwt vol
gende maand en we zijn druk met allerlei toe
bereidselen.
De zaak, waar over ik u kom spreken, is
van zeer ei'nstigen aard, viel de advocaat hem
in de rede en ik verzeker u, Lord Paignton
hij leunde voorover in zijn stoel en legde zijn
hoed, dien hij tot nu toe in de hand gehouden
had, naast zich op den grond dat al doe ik
geen zaken meer voor u, ik als een oprecht
vriend met u spreek. De zaak is, Lord Paignton,
dat ik redenen heb om te gelooven, ja, ik weet
't eigenlijk wel zeker dat u belogen en be
drogen bent dat u in groot gevaar verkeert,
een gevaar dat misschien nog wel, misschien
zelfs niet meer afgewend kan worden.
Hij veegde zijn voorhoofd met een groote,
witte zakdoek af toen hij gesproken had.
Lord Paignton fronste de wenkbrauwen.
Zinspeelt u op Mr. Mortimer en Mr. Musgrave?
Dan weet ik nog niet of ik wel naar u luisteren
zal, mr. Mozeley.
- O, u moet vooral niet denken dat het
broodnijd is, ging Mozeley voort. Zet een der
gelijke gedachte uit uw hoofd, Lord Paignton.
De zaak is veel te belangi-ijk, veel te ernstig
voor u zelf en voor uw familie om aan zoo
iets te denken. U moet naar mij luisteren u
moet!
En zoo werd Lord Paignton, zeer tegen zijn
wil, gedwongen naar het relaas van Mr.^ Moze
ley te luisteren. Deze zette de situatie zóó dui
delijk uiteen, dat het zelfs voor Lord Paignton
begrijpelijk was. Knoeien met toevertrouwd geld
had Lord Paignton altijd een van de afschuwe
lijkste dingen ter wereld gevonden en dat hij
verdacht werd van zóó iets, wel, de gedachte
alleen deed hem rillen!
Dat is niet waar, dat kan niet waar zijn!
stamelde hij. Nog nooit in mijn leven heb ik
naar zoo iets verschrikkelijks moeten luisteren!
Hij viel terug in zijn stoel en beefde over al
zijn leden. Mozeley scheen het bij het rechte eind
gehad te hebben toen hij had gezegd dat Lord
Paignton een dergelijken schok niet te boven
zou komen. Maar het was beter nu dan later
beter nu.
De advocaat stond op. Ik heb u gewaar
schuwd, zei hij, omdat ik voelde dat het mijn
plicht was.
Maar wat moet ik doen? Wat moet ik doen.
klaagde Lord Paignton, terwijl hij de handen
wrong. Als deze gruwelijke beschuldiging
waar zou' zijn dan ben ik een verloren man.
Probeer uit te vinden waar het geld van
daan is gekomen om uw huis en de inrichting
er van te betalen, antwooi'dde Mozeley. -Dat
is de eenige manier om achter de waarheid te
komen. Het spijt mij meer dan ik u zeggen kan,
Lord Paignton, dat ik de brenger van zuL<
nieuws moet zijn, maar ik achtte bet mijn pücnt
u direct te waarschuwen.
Mozeley boog en ging heen; Lord Paignton
bleef achter, ten prooi aan de vreeselijkste ge
dachten, die hem ooit in zijn leven gekweld naa-
den.
Na een half uur schreef Lord Paignton een
telegram op voor Mortimer. Kom dadelijK,
dringend. En toen hij de dépêche aan Fent0"
gaf, Fenton, die zijn meester in de grootste
verbazing aankeek, omdat deze er zoo blees en
vervallen uitzag werd op hetzelfde oogenous
de deur van de bibliotheek opengeworpen
Sir Mark Thorndale kwam onaangediend 01 -
nen.
(Wordt vervol#).
