I
De gebroken Bokaal
In gezelschap van Prinses Joséphine Charlotte en Prins Boudewijn woonde
Koning Leopold te Brussel een concours hippique bij. De aankomst der
vorstelijke bezoekers aan het Palais du Centenaire
Bij Watergraafsmeer in Amsterdam-Oost zijn twee goederentreinen op elkaar geloopen, waarvan een
aanzienlijke materieele schade het gevolg was. Een foto tijdens de opruimingswerkzaamheden
Het E.D.O.-doel in gevaar tijdens den promotie-degradatie
wedstrijd E.D.O H.BS., welke Zondag te Haarlem werd
gespeeld en in een gelijkspel (2—2) eindigde
De reis van het Engelsche Koningspaar naar Canada. Koning George en Koningin
Elizabeth aan boord van de .Empress of Australia", waarmede de overtocht wordt
gemaakt
Onder groote belangstelling is Zaterdag het criterium van
Valkenburg verreden. De profs en onafhankelijken onder
weg
Sandler, de Zweedsche minister van
Buitenlandsche Zaken, bij zijn aankomst
op Le Bourget in gezelschap van den
Zweedschen gezant te Parijs, Hennings,
op weg naar Genève
Een gelijk spel
(1—1) was het
resultaat van den
wedstrijd D.W.S.-
Eindhoven om het
nationale voetbal
kampioenschap
FEUILLETON
Naar het Engelsch van
EDNA MURRAY.
23)
Ik moet een jaar teruggaan om je alles dui
delijk uit te leggen, vervolgde Mortimer. Jij
en je zuster waren net thuis gekomen uit Bel
gië; je vader wist niet wat hij doen zou om het.
jullie naar den zin te maken. Ik zal heel duide
lijk zijn en je moet mij maar vergeven als ik de
dingen een beetje bruusk zeg. Maar laat ik
je voor alles zeggen, dat er geen vriendelijker,
goedhartiger man op de wereld bestaat dan Lord
Paignton. Maar in meer dan één opzicht is hij
nog een kind dat is het juiste woord een
kind. Volwassen is hij eigenlijk niet, ondanks
zijn leeftijd. Hij heeft niet het flauwste idee van
de waarde van geld. Hij heeft maar het idee fixe,
dat, omdat zijn vader en grootvader en al de
Paigntons met geld konden smijten zooals zij dat
wenschten, hij hetzelfde kon doen. Dat is de oor
zaak van alle ellende, want je grootvader heeft
het landgoed zwaar belast en je vader heeft het
geld door zijn handen laten glijden. Toen
moesten er groote bedragen betaald worden voor
het nieuwe huis en de inrichting en voor de
dure huishouding. Natuurlijk kon dat niet
Marian's oogen werden groot van angst.
En het is toch gebeurd! riep ze uit.
Juist, stemde hij toe. Maar hoe? Nu ko
nen we aan het punt waar we zijn moeten. Mr.
Mozeley, de advocaat van je vader, heeft hem
aerhaaldelijk gewaarschuwd, maar hij sloeg er
eenvoudig geen acht op; toen ging hij naar de
oank en daar werden zijn oogen geopend. Juist
:oen hij daar vandaan kwam, liep hij mij tegen
net lijf en vertelde mij van zijn zorgen.
Mortimer zweeg even om na te'denken en ver
volgde:
Voordat ik verder ga, Marian, moet ik je
vertellen wat voor soort man ik ben. Ik heb je
al eens meer wat van mezelf verteld, meer dan
ik een andere vrouw ooit verteld zou hebben. Ik
ben van goede familie en heb een goede opvoe
ding gehad, maar het was schijnbaar niet aan
mij besteed; ik ging den verkeerden kant op,
verviel van kwaad tot erger zooals de uitdruk-
ding luidt. Maar ik had 'n hoofd mét hersens en
daardoor heb ik mij zelf dikwijls uit posities
kunnen redden, die wel eens gevaarlijk waren.
Ik ben verschillende malen bedrogen en het lag
in mijn aard om terug te slaan. Ik had met nie
mand ooit veel consideratie. Als ik een dwaas
ontmoette, beschouwde ik hem als mijn prooi.
Maar u hebt ook mooie dingen gedaan,
mompelde het meisje. Daarover heb ik ge
noeg verhalen gehoord.
Het was als kreet zij om medelijden, zooals ze
het zei, misschien voelde zij bij instinct wat
er komen zou. Hij haalde zijn schouders op.
Een man kan geen lafaard zijn als hij een
leven heeft geleid zooals ik. Ik houd een lafaard
voor de minderwaardigste soort mensch die er
bestaat: ik heb er een of twee in mijn leven ge
kend. Het ging mij goed toen ik je vader ont
moette; ik had succes gehad met enkele onder
nemingen. Maar ik keek steeds uit mijn oogen
en je vader scheen mij een man toe, die mij zou
kunnen helpen. Zijn naam en positie waren heel
wat waard als ik er het juiste gebruik van maak
te, en ik beloofde hem te zullen helpen. Op
mijn voorstel ging hij met zijn zaken naar Mus-
grave Musgrave is geen man met scrupules!
En mr. Musgrave heeft mijn vader bedro
gen is het dat wat u mij vertellen wilt? Ma
rian trilde, maar ze sprak met al de waardigheid
van haar aristocratische persoon.
Mortimer knikte. Als ik wilde kon ik alles
op Musgrave schuiven, zei hij langzaam, maar
ik wil je niet bedriegen. Jij bent een van die
vrouwen, waartegen een man de waarheid moet
spreken, of hij wil of niet. Musgrave en ik de
den alles samen.
Dus u hebt mijn vader ook bedrogen?
Je vader had onmiddellijk geld noodig en
wij hebben het hem bezorgd. Wij merkten dat
hij de eenige beheerder was van het vermogen,
dat Richard Gaisford krijgen zou, van een kwart
millioen. Het was zoo eenvoudig als iets Lord
Paignton teekende alles wat hem voorgelegd
werd. Zoo is dat allemaal betaald zoo konden
jullie al dien tijd zoo royaal leven.
Marian gaf een kreet van afschuw; zij was
bleek tot aan haar lippen.
Van toevertrouwd geld! stotterde ze. Van
Dick Gaisford! O! dat is niet waar dat kan
niet waar zijn! Vader zou zoo iets nooit hebben
kunnen doen. Zijn eer gaat hem boven alles.
Je vader wist er niets van, was het kalme
antwoord, weet er nu ook nog niets van. En
toch is hij verantwoordelijk hij en hij alleen.
Als het uitkomt zal het tegelijk bewezen worden
dat hij op zijn eigen initiatief gehandeld heeft.
De heele familie Paignton zal geruïneerd zijn,
want de ondernemingen, waarin je vader het
geld gestoken heeft, geven geen van alle een
cent rente. Hij heeft van Musgrave en mij geld
opgenomen, hij heeft gespeculeerd met geld, dat
hem toevertrouwd was; Musgrave en ik hebben
met speculaties fortuin gemaakt.
Marian was opgestaan. Bleek, bevend, maar
vastbesloten stond zij voor Mortimer; een figuur
vol waardigheid. Eu u durft mij dit te ver
tellen, Mr. Mortimer, zei ze in felle verontwaar
diging. U durft zonder blikken of blozen uw
gemeen bedrog, uw wreedheid te bekennen te
genover een ouden man, die nooit een sterveling
kwaad heeft gedaan en altijd de goedhartigheid
en vriendelijkheid in persoon is geweest?
Schaamt u zich niet, of weet u absoluut niet wat
schaamte is?
Miss Paignton.begon hij, terwijl hij ook
opstond.
Maar zij viel hem in de rede en liep naar de
electrische schel. Ik wensch niets meer te
hooren, Mr. Mortimer, zei ze hoog, geen
woord meer. Wilt u het huis onmiddellijk ver
laten? de knecht zal uw auto wel voorbrengen
Ik zal mijn broer van alles op de hoogte stellen
en die zal de noodige stappen doen.
Voor bij het beletten kon, had ze gebeld.
Miss Paignton, als de bediende komt, stuur
hem dan weer weg, zei hij kalm. Dat ik u
dat allemaal verteld heb, is uitsluitend om u
een weg uit deze moeilijkheden te wijzen. Maar
ik alleen ben in staat u er uit te helpen. Denkt
u dat ik dit alles zonder nevenbedoeling verteld
heb? Als u mij wegstuurt, is het lot der Paign
tons bezegeld. Uw vader zal de gevangenis in
gaan en over u allen zal de vreeselijkste schan
de komen.
Zijn woorden troffen. Marian bracht radeloos
de handen aan het hoofd en zei gebroken:
Wat moet ik doen? Wat moet ik doen?
U hebt in uw macht om uw vader een on-
uitwischbare vernedering te besparen en uw
zuster er bij. Want die zal er vreeselijk aan toe
zijn als haar schulden niet worden betaald. En
aan uw broer niet te vergetenhoe kan die
ooit dat meisje terug winnen, als ze allebei alles
verloren hebben? U en u alléén, miss Paignton,
kunt hen allen redden; u en u alleen kunt de
eer van de Paigntons redden. U zult den knecht
zeker wegsturen als hij komt?
Hij legde zijn hand op den pols van het meis
je. Zij schrok van zijn aanraking en deed een
stap achteruit en op datzelfde oogenblik kwam
de knecht binnen.
Marian aarzelde een ondeelbaar oogenblik en
Mortimer stond, met den rug naar het vuur
gekeerd, haar aan te kijken. Hoe veel hing er
niet van af, van wat zij zeggen zou! Het was een
oogenblik van de grootste spanning.
Het was een vergissing. Fenton, hakkelde
zij. Ik heb niets noodig, dank je. Je kunt wel
gaan.
De knecht verdween en sloot de deur zacht
achter zich. Mortimer slaakte een zucht van ver
lichting. Zoover was hij tenminste!
U beweert dat ik dat kan? vroeg Marian,
toen ze Fenton's voetstappen niet meer hoorde.
U zegt dat de eer van de familie gered kan
worden.door mij? Dan wilt u zeker wel zoo
goed zijn om me uit te leggen hoe ik dat doen
moet, want ik begrijp niet goed hoe ik daartoe
in staat zal zijn U hebt het op uw geweten dat
het zoover met ons gekomen is, dus het is aan
u om er ons weer uit te helpen.
Haar hart klopte wild en haar angst had plaats
gemaakt voor oprechten toorn. Het was zoo ver
bijsterend wat ze gehoord had, dat het haar
kracht gaf tot verzet.
Zij stonden nu alle twee. Zij keek het raam
uit en staarde over het park. Wat zag alles er
doodsch en verlaten uit en hoe eentonig drupte
de regen van de boomen! En toch, hoeveel hielQ
zij van dat park, van haar tuin ieder plekje
grond hier was haar dierbaar. Als de bedreigin
gen van Owen Mortimer waarheid inhielden,
zou dit prachtige landgoed, dat eeuwenlang he
familiebezit der Paigntons geweest was, voor
hen verloren zijn en hun naam voor altij
onteerd. Zij had een gevoel of er vuur door üaa
aderen vloeide. Haar wangen, die even te °j.*
bleek waren geweest, gloeiden nu; zij
haar wang tegen de vensterruit en de koelte kal
meerde haar een beetje.
Owen Mortimer kwam naast haar staan. Hij
zweeg als wilde hij haar tijd geven om na te
denken.
Ja, zei hij tenslotte op kalinen toon, jij
en jij alleen kunt de eer der Paigntons redden.
Misschien door een offer tenminste als zoo
danig zul je het zelf beschouwen maar ik
hoop dat je nog eens overtuigd zult raken dat
het voor je eigen bestwil is en dat ik met de
man ben, als waarvoor je me nu houdt. Ik heb
eerlijk erkend aan wat voor bedrog ik me heb
schuldig gemaakt en je mag mij gelooven of niet,
maar ik heb er nu ontzettende spijt van en ik
kan het kwaad nog keeren zonder dat jij of een
ander er iets van te weten komt. Ja, Marian,
volg mij goed, dan zul je begrijpen wat ik be
doel. Als ik had gewild, zou het gestolen gelQ
nu al gerestituteerd zijn en niemand zou wat
gemerkt hebben. En het geld, dat je vader dan
bezeten zou hebben, zou in verkelijkheid het
zijne zijn geweest; er zou geen sprake zijn ge'
weest van schande of armoede.
{Wordt vervolgd).
