De „Empress"
H. BUS
KOOPT ALLEN
EEN BLOEMPJE!
De Eerste Haagsche Vrede sconf erentie
nadert Quebec
HUISMOEDERS!
moest "dokken"wat
Litteraire
Kantteekeningen.
KORT VERHAAL
Herinneringen aan veertig jaar geleden.
[jet nut der conferentie in de
practijk gebleken.
18= Mei is een herdenkingsdag. Im
mers dan Zijn op den kop af veertig
S«r vervloden sinds de opening van
1. Eerste Haagsche Vredesconferen-
Sin dien veel gebeurd. En het kan
St menigeen zal, in het licht van
van opwekkende verschijnselen die
i'te" da°e op internationaal gebied
MaeSirMmen. geneigd wezen zich af te
moeten Mei 1899 begonnen „werk
ras™ Vaag» op den duur nu heusch wel
an Jgebleken is. Br is gelukkig wel
i<BS «lm om. niettegenstaande de som-
«e'Fv.rS.aesehe aspecten, deze vraag ten-
hpvestigend te beantwoorden. Maar al-
Jjilte 6fvesiBetsen waarom dit zoo is, moge
'""ïrf reniee herinneringen wakker roepen
i veertig jaren terug voorviel,
san wat; er bewapening en namen daar-
ip f^EUicleele lasten, welke hieruit voort-
in bedenkelijke mate toe. Zoowe. de
f'vfcieeiè overwegingen als ook, en vermoe-
in»ncieeic „-.[Videre mate, politieke overwe-
^brachten den T^aar van Rusland, Ni-
pnen, rac ln[tiatief te nemen voor
■ftSmepen eener internationale confe-
1 :;je „rnheeren den weg naar ïn-
ïntie die moest probeeren den weg naar in
,n Uonale beperking van bewapening te
S Een tweede rondschrijven van wege de
S&img bevatte een nader werk-
voor de conferentie en daarop
voor, het onderzoeken van de mo-
Sieid'om een internationale regeling tot
7ti hrenven tot vreedzame beslechting
AroSale geschillen.
Jaar zou de conferentie gehouden worden?
t«J Nicolaas II (aldus heeft de Beaufort
3d in zü" -vijftig j arsn uit onze ge-
gdenis", waarin hi.i meer dan eens aan-
Sngen doet uit de papieren yan zyn vader,
kt in 1899 minister van buitenlandsche zaken
JJs scheen te aarzelen tusschen Brussel en
fi Ook al gaf Koning Leopold II der
Sen zich moeite om in zijn hoofdstad gast
vrijheid aan het internationale gezelschap te
Zen verleenen en al ondernam de Neder-
lardsche regeering geen enkelen stap om
hét Haagje" met de eer te doen strijken, toch
gevierde Nederland's residentie. Dit schijnt
vwal een gevolg te zijn geweest van het feit
cat een der rechtsgeleerde raadslieden van
óe Tsaristische regeering, de bekende volken-
vchtsman De Martens, gunstige ervaringen
■•ad opgedaan ter gelegenheid van de confe
renties voor Internationaal Privaatrecht, waar
onze landgenoot Asser een eerste viool speelde.
Toen was de geschiktheid van Nederland en
de Nederlanders voor het organiseeren en lei
den van dergelijke bijeenkomsten gebleken.
Den 18en Mei 1899, op den verjaardag van
Tsaar Nicolaas II, vond de opening der con
ferentie plaats. Vrij spoedig reeds bleek, dat
men het omtrent internationale beperking
ran bewapening heelemaal niet eens kon
Torden, vooral niet, tengevolge van den
regenstand vanDuitschland. Hetzelfde
land nam aanvankelijk ook sterk stelling
tegen het in het leven roepen van een con
ventie, welke in belangrijke mate de arbi
trage-gedachte en haar verwezenlijking zou
bevorderen. Ik denk hier aan het ter confe
rentie- tot stand gekomen verdrag betreffende
vreedzame beslechting van internationale ge
schillen, waarbij het Permanente Hof van In
ternationale Arbitrage in het leven is geroe
pen. Intusschen, die conventie liep niet alleen
over arbitrage. Zij gaf ook andere middelen
aan, welke vreedzame oplossing van interna
tionale geschillen mogelijk maken: zoo bijv.
de goede diensten en bemiddeling en voorts
hei doen onderzoeken van feiten, waarover
'.wee staten juist ruzie hebben. Zijn immers
eenmaal de feiten door een internationale
onpartijdige commissie vastgesteld, dan is
daarmee dikwerf gevaarlijke internationaal-
politieke brandstof verwijderd.
Dat kwam heel duidelijk reeds enkele jaren
pa de Eerste Haagsche Vredesconferentie aan
net. licht. Tijdens den Russisch-Japanschen
oorlog poogde Rusland's Oostzee-vloot de vloot
W Verre Oosten nog te helpen. Het es
kader, dat den Kaap zou omvaren, was op 11
September 1904 vertrokken. Ruim een maand
•a.er deed zich een hoogst ernstig incident
v daze vloot 111 den nacht van 21 op
-2 October bij de Doggersbank begon te schie-
en op vermeende Japansche onderzeeërs, die
•n werkelijkheid volkomen onschuldige Engel
se trawlers waren. Admiraal Rodjesvensky
zoite zyn reis door, maar onderwijl nam de
•.panning tusschen Rusland en Engeland, dat
ydr?auw bevriend was met Japan,
ES ?e En§'elsche openbare meening
Et2 ho°6elÜk verontwaardigd over het
Lrhnm rien °r, houding der Russen,
Z7Je onderlinge betrekkingen namen
er tp?StSPunnender karakter aan. Het zag
schXLm W gevaarlijk uit; de oorlog
=''S prS<? uks,me.er afwendbaar. Toen be-
gebruik te maken van de ver-
'tochSbepa!mSen in zake vreedzame be-
bood SL?-wln elnationale conflicten. Het
2ijp -Eli r tusscllen Londen en Petersburg
K?^2an en stelde voor de in de
palïnosn e, le van 1899 vastgelegde be-
SStT» (d??n> instellen vin een
brengen a?iS feiten in toepassing te
tot een'inSïSugeSC, de' met het SevolS>
onderzoek fltnrf onBart!Jd|s:e commissie
ran JanamSt 5 conclusie kwam, dat er
randeD0Em,baïJte™eei's de omSe™K
dat derK. t> .ge<Ln sdl'ake was geweest
KccedS 5!5E?atmen van de betreffende
'«te, rata,S a conventla in kwestie
ran siZL ad, gemaakt, het uitbreken
tone™ °°rIcg n°£ "et bij tijds voor-
tonband =5' blmen en buiten den Vol-
1,8 wijzen gaan
'inventie bevath? Been de eerst€ Haagsche
'«BsSeiI.aa1 vreedzame beslech-
ireft, si. Hof van Arbitrage be-
ienbond met vISnT .aaEd ook nadat de Vol-
'i'stand»,, internationaal Gerechtshof
denkbaar Hat ge o?ien-; Meer dan eens is het
Kr3t»ennpmH er?. een kwestie liever aan
•^anSis?^ onderwerpt, dat feitelijk
daaruit dan een llJst van scheidslieden,
procedure van Partijen de arbitrage
5en- een trihnn» ag wenschen toe te-pas-
sleld, welk 5/ van vijf wordt samenge-
öechtentribunaal de zaak moet be-
nut1vanwaUn ten en hieruit bliJkt
ln een niet 7n« 9 werd opgezet is het
:?r?e!üke arb?trn?ïmgi aantal gevallen tot
^«nd, dat na rtpt"Za i gekomen, al dient
3o'oieer de kiann^- 6 doorl°S het nieuwe
«telling. ae öandizie genoot dan de oude in-
2 ^Sanfle^crul ^aakt onze samenleving
wat daarS dat velen zich af"
öet intem?ffi en-,00k wafc er van alles
^mationaal recht te maken
heeft, terecht kan komen. Tot opgewekte her
denking van hetgeen op 18 Mei 1899 een aan
vang nam, staan de hoofden dus niet. Doch dit
mag nooit een reden wezen om nu maar met
een teconcludeeren, dat „het werk van den
Haag" heelemaal geen waarde meer heeft.
Wanneer eenmaal weer betere tijden zullen
aanbreken, zal men ongetwijfeld juist op dat
werk, op hetgeen veertig jaar geleden onder
nomen is, voortbouwen. Vandaar dat er alles
zins reden bestaat om, ondanks het sombere
heden, even stil te staan bij dit mooiere ver
leden, waarin de nuttige grondslagen zijn ge
legd voor een betere toekomst.
Dr. E. VAN RAALTE.
David de Jong Jr. Het rijpen
van de tijd. Roman van drie
geslachten. Amsterdam, De
Arbeiderspers.
Als wij dit boek ten einde gelezen hebben,
is de geschiedenis van de jeugd van Cornells
Andreas Bouclewijn verteld. Daar hij in de
trits het derde geslacht der families Nag'hte-
gael-Boudewijn vertegenwoordigt kan men
veronderstellen dat de schrijver uit de ge
schiedenis van dat derde geslacht nog wat
in petto heeft en dat het leven van Kees
mettertijd nog wel eens een vervolg zal krij
gen. Aan Keesje's jeugd en Keesje's moeder
zijn twee derden van dezen roman besteed,
het resteerende derde bleef voor de groot
ouders Naghtegael in hoofdzaak gereserveerd,
zoodat terecht gezegd kon worden dat de
roman over drie geslachten handelt, al is de
belangstelling niet over alle drie gelijk ver
deeld.
Met een te bewonderen ernst en arbeids-
lust heeft de schrijver zich verdiept in de
wel zeer kleinburgerlijke sfeer, waarin zijn
figuren op en neer gaan en aan sommige
er van misschien wel eens een interessanter
kleed omgehangen dan hun, nuchter bezien,
toekwam. Uit wat in den roman over Hanna
verteld wordt zal men bijvoorbeeld moeilijk
de „personificatie van de zich emancipeeren-
de vrouw uit het begin dezer eeuw" kunnen
distilleeren, zooals het prospectus der uit
gevers zich dat veroorlooft. Een ongeoorloofde
liefdesverhouding en een dichterlijk smoesje
over de zon, die door de gele ramen over
de groote pasgeboende tegels van de binnen
plaats valtnet als op dat schilderij van
Vermeer, weet jezijn niet de'gunstigste
symptomen van wat men onder vrouwen
emancipatie pleegt te verstaan. En terloops
maar dat is meer een technische quaestie
vraag ik me af hoe die binnenplaats in
elkaar zit, waar de zon de vloer moet be
reiken via gele ramenof is misschien een
serre bedoeld? Gaf Vermeer ergens een met
gele ramen overdekte binnenplaats?
Men zal dit muggenzifterij vinden en ver
geten dat critiseh lezen Iets anders is dan
een boek alleen om het „verhaaltje" door-
loopen. Het plaatsen van vraagteekens hier
en daar is geen aardigheid, maar dient om
te overdenken of een artist-schrijver een
beelding zuiver voor oogen gezien heeft .toen
hij schreef, dan wel slechts welluidende
woorden en zinnen aan elkaar reeg. Een on
nadenkendheid van soortgelijken aard is deze
zin in dit boek :De tram reed vorbij en
in de lege wagen zat een eenzame aanspre
ker". De wagen was dus niet leeg en ae zin
was met een kleinigheid te corrigeeren ge
weest.
Nu weten we wel dat de meeste romans
wemelen van vaak allermalste slordigheden
maar Het Rijpen van de Tijd heeft juist alle
kenmerken van met groote zorg geschreven
te zijn, vertoont een bewuste genegenheid
voor het schrijversamibacht en vergt daarom
terecht van den lezer een meer dan opper
vlakkige belangstelling voor den vorm.
Dichterlijk gevonden is de titel van het
eerste hoofdstuk: Litanie der Breinaalden.
We komen in het gezin van Andreas Naghte
gael doodkistenmaker van professie en in zijn
vrijen tijd iets dat men in mijn jeugd „blik
ken dominéé" placht te noemen; een leider
eener ietwat afgescheiden gemeente, en bo
vendien bestuurslid van verschillende ver-
eenigïngen uit den muffen, zeer kleinen bur
gerstand der Hollandsche tachtiger jaren. Hij
heeft een strenge puriteinsche vrouw gehuwd
en van haar vijf dochters gekregen, waarvan
er nog twee in huis zijn als ons verhaal aan
vangt. De vrouw des huizes is dan al jaren
lang ziek. Half verlamd zit zij dag in, dag
uit in den leunstoel bij het venster, en breit,
en breit stilzwijgend en norsch een verdriet
verkroppend en tevens cultiveerend dat
Andreas haar vijftien jaar geleden heeft
aangedaan. Dat is de historie geweest met
Hanna, van wie hier boven sprake was. Een
relatie, in Andreas' afgescheiden gemeente
opgedaan, tot een ongeoorloofde verhouding
uitgegroeid en op bijna bloeddorstige wijze
door de bedrogen echtgenoote tot ontdek
king gebracht. Hanna verdwijnt, Andreas
blijft en vijftien jaar en nog langer, zullen
de breinaalden tikken in de zwijgende kamer.
Het geval Hanna-Andreas is noch groctsch,
noch dramatisch, slechts muf en kleinburger
lijk als de geheele sfeer van den ondeugenden
doodkistenmaker. Zoo de emancipatie der
vrouw daar iets mee te maken zou hebben
gehad, moest ze zoo oud als de weg naar
Kralingen geweest zijn, tijdens haar opkomst.
En de schrijver laat het geval even plat-
vloersch en gewoon als het overal en altijd
geweest is en doet geen poging zelfs, het
buiten dat alledaagsche omhoog te halen.
Wat met dien doodkistenfabrikant ook wel
een heksentoer zou zijn geweest.
In die sfeer leeft Coba, de oudste der twee
ongetrouwde dochters, vader's vertrouwde en
moeder's vervangster.
In haar murmelt de begeerte naar een hoo-
ger geestelijk levensniveau, met meer liefs en
hartelijks en die begeerte vecht met de on
uitgesproken angst voor het oude-vrij ster-
worden. Door een toeval wordt ze voor het
laatste gespaard, maar ze wordt er niet beter
op.
Vader Andreas brengt op een keer uit zijn
vereeniging een jongen groenteman mee
naar huis. Die jongeman helpt hem vaak bij
zijn bestuursbezigheden en Andreas waar
deert hem als factotum doch minder als ad-
spirant-schoonzoon, in welke hoedanigheid
hij bij den ouden heer de kous op den kop
krijgt. Maar dan is het al te laat, want Coba
mag den jongen Nars Boudewijn wel en wordt
opstandig tegen haar vader. Een aardig mo
ment in het verhaal ligt hier in het optreden
Eerste haringen te Ylaardingen
aangevoerd.
VLAARDINGEN, 17 Mei. Hedenochtend is
het eerste schip van de haringvisschcrij binnen
gekomen. Het was de IJM 490, schipper B. van
Duyn, met 41 kantjes eigen vangst. Voorts had
het schip de haring overgenomen van de vol
gende schepen:
KW 58: 37 kantjes, KW 141: 27 kantjes, KW
151: 20 kantjes, KW 50: 14 kantjes. SCH 102:
33 kantjes, SCH 210: 34 kantjes, SCH 305: 13
kantjes.
van de moeder van Nars, die den ouden An
dreas eens even komt vertellen hoe laat het is
en in de vrij-onwillige toestemming die deze
tenslotte voor het huwelijk geeft. Plus een
paar centjes, waarvoor het echtpaar Nars
Boudewijn een groentennerinkje mag opzet
ten. En uit dat huwelijk zal spoedig de knaap
Kees geboren worden wiens jeugd dan verder
uitvoerig verhaald wordt. Welk verhaal wij
nu niet verder volgen zullen.
David de Jong geeft ook daarin, evenals in
het voorafgaande, blijk van een allergrondig-
ste kennis van denken en doen der kleine
bourgeoisie. Er zal wel wat autobiographisch
materiaal in de schildering van Keesje en zijn
omgeving verwerkt zijn en opborrelende her
innering aan eigen zielebelevenis, in een lit
terair bruikbaren vorm gegoten, doch dat
maakt dezen roman slechts meer reëel aan
vaardbaar en de beelden des te levender. „Het
rijpen van de Tijd" is een stuk werk om res
pect voor te hebben, al valt het moeilijk te
ontkennen dat de saaiheid van het milieu,
waarin de historie zich afspeelt, in de uitbeel
ding slechts sporadisch door een lichten toets
wordt verlevendigd. De schrijver blijft zóó
doodernstig met zijn tenslotte onbelang
rijks menschjes bezig, dat er haast een te
veel aan ernst ontstaat, een ernst die mis
schien eer zwaarwichtig dan ernstig is. Ook
van het goede kan men te veel geven.
David de Jong schreef reeds een roman „De
steenen Doolhof" en een paar bundels pessi
mistische verzen. Hij is thans veertig jaar oud
en als litterator geheel autodidact. Zonder be
hoorlijk jeugdonderwijs, afwisselend werkzaam
als boekhandelaarsbediende, bibliotheek
assistent en boekhandelaar, moest hij zich
alles van den grond af toeëigenen. Men zou
hem geen beter compliment kunnen maken
dan door te constateeren dat van dit alles in
zijn jongsten roman niets te bemerken valt.
J. H. DE BOIS.
480ste STAATSLOTERIJ
(Niet officieel)
5de klasse, 3de lijst
Trekking van Woensdag 17 Mei 1939
Hooge Prijzen
1000.— 1633 4482 7079 12191 14194 15637
400.— 4970 7482 12604
200.— 2794 2896 9349 S425 10812 15296
21268
100.— 1390 7311 8361 11689 13805 21598
Prijzen van 70.
1136 1162 1307 1354 1396 1894 1896 2095
2242 2340 2439 2530 2560 2731 2768 2784
2846 3163 3196 3353 3-117 3579 3618 3638
3849 3855 4074 4079 4226 4241 4255 4289
4424 4460 4512 4581 4655 4968 5153 5503
5731 5732 5888 5954 5982 6197 6367 6609
6640 6719 6846 7015 7305 7466 7573 7878
8044 8195 8225 8251 8260 8335 8413 8640
8858 8862 8899 8906 8953 8959 9096 9118
9241 9372 9505 9637 9725 10089 10113 10242
10640 10715 10737 10950 11040 11081 11113 11365
11697 12043 12163 12278 12281 12369 12571 12714
12794 13002 13117 13152 13168 13660 13682 13833
14002 14012 14030 14099 14546 14563 14613 14618
14786 14817 14937 15057 15184 15361 15365 15527
15762 15803 15832 15921 16283 16414 16514 J6706
16718 16795 17124 17552 17563 17625 17660 17813
18298 18546 18552 18653 18840 18859 18891 19047
19645 19727 19889 19908 19987 20134 20196 20254
20301 20465 20614 20704 20894 21018 21085 21151
21161 212-58 21305 21567 21611
Nieten
1128 1208 1223
1389 1424 1455
1840 1873 1891
2071 2167 2228
2483 2505 2596
2810 2823 2857
3144 3292 3320
3422 3426 3595
3788 3840 4002
4300 4301 4313
4661 4664 4669
4848 4862 4874
5376 5421 5500
5819 5823 5873
6107 6139 6152
6487 6499 6509
6769 6863 6870
7090 7127 7145
7450 7503 7622
7839 7965 7990
8311 8349
8519
1033 1043
1343 1384
1704 1825
2029 2041
2391 2394
2704 2748
3066 3122
3394 3421
3690 3750
4179 4254
4617 4641
4727 4747
5129 5346
5632 5642
5935 6021
6289 6378
6692 6724
7071 7088
7292 7346
7765 7827
8210 8220
8425 8429
8595 3812
8930 8932
9233 9393
9782 9795
1234
8252
8490
8674
8941
9552
1287 1298
1488 1491 1535
1898 1920 1990
2234 2323 2380
2603 2649 2651
2938 2985 3026
3349 3364 3393
3601 3621 3670
4102 4130 4174
4340 4.537 4564
4672 4679 4692
5067 5101 5108
5534 5541 5542
5894 5911 5914
6158 6222 6260
6524 6559 6689
6880 6885 6922
7205 7255 7258
7677 7692 7737
7995 8141 8193
8358 8400 8418
8551 8573 8594
8705 8879 8908
9073 9160 9224
9675 9687 9739
9893 9910 9931
Oorlogsin valide
8949 3952
9567 9672
9830 9874
1003* 10059 10079 10175 10191 10266 10302 10423
10442 10600 10603 10608 10634 10677 10691 10694
10763 10766 10348 10853 10869 10925 10927 10932
10936 10972 11006 11050 11108 11123 11126 11129
11134 11154 11184 11247 11264 11327 11353 11360
11362 11378 11399 11406 11414 11498 11544 11617
11624 11659 11669 11692 11774 11788 11797 11802
11804 11870 11879 11881 11897 11946 11970 12105
12108
12123 12162 12252 12261 12264 12314 12329 12333
12384 12402 12482 12605 1260G 12757 12843 12926
12952 12983 13010 13037 13075 13140 13148 13155
13209 13212 13260 13274 13304 13362 13364 13520
13577 13614 13659 13714 13715 13826 1386] 13889
13894 13938 13941 13996 14071 14085 14114 14219
14242 14280 14307 14340 14399 14404 14454 14480
14523 14526 14552 14569 14711 14716 14750 14783
14806 14808 14850 14862 14891 15005 15035 15071
15085 15133 15154 15166 15267 15332 15385 15431
15566 15606 15616 15631 15642 15656 15690 15732
15753 15779 15785 15794 15865 lo892 15928 16024
16040 16105 16113 16190 16294 16317 16357 16420
16434 16439 16578 16726 16750 16766 16820 16828
16880 16927 16972 17032 17123 17196 17234 17250
17339 17389 17413 17465 17492 17521 17538 17542
17590 17601 17615 17650 17754 17775 17778 17840
17845 17944 17959 18011 18028 18058 18075 18101
18135 18194 18234 18303 18319 18340 18344 18352
18404 18413 18553 18559 18622 18627 18654 18655
18677 18718 18722 18750 18796 18816 18830 18872
18922 18929 18940 18987 19009 19031 19077 19118
19124 19207 19213 19340 19403 19404 19461 19522
19548 19606 19631 -19685 19695 19793 19840 19873
19897 19899 19968 19998 20010 20085 20117 20204
20288 20312 20319 20348 20372 20374 20413 20469
20522 20548 20549 20742 20801 20868 20976 20994
21059 21070 21073 21076 21077 21082 21230 21335
21348 21461 21528 21531 21593 21601 21605 21622
21680 21749 21820 21844 21851 21863 21927 21935
PIETER v. d. VALK.
JOHN BELGER bleef op het strand staan,
terwijl hij met diepe teugen de frissche
zeelucht inademde. Hij salueerde voor de
vlag, die hij niet meer zien kon. Allerlei som
bere gedachten en herinneringen flitsten hem
door het hoofd. Wat had het leven hem nog
te bieden.
Na een afwezigheid van twintig jaar was
hij in het kleine Fransche dorpje terugge
komen en niemand herkende hem.
Hierover verwonderde hij zich niet, toen
hij zich tastende een weg zocht door de
straten. Twintig jaar geleden was hij nog een
jonge kerel, gestoken in een zwierig uniform,
met lichten tred en vroolijk hart. Er was veel
veranderd in dien tijd.
Aan zijn blauwe pet met gouden letters
kon men zien, dat hij een Amerikaansche
oud-strijder was; ergens in La Chapelle
zochten zijn wapenbroeders tevergeefs naar
hem.
Hij had het dorp doorkruist. Onder den
oorlog had hij hier een jaar doorgebracht en
zijn stok, zijn voorzichtige voeten en het on
verklaarbare instinct van een blinde zeiden
hem, dat er niet veel veranderd was in het
kleine plaatsje.
Zoodra hij „voelde" dat iemand dicht in
zijn nabijheid stond, vroeg hij: „Kunt u mij
zeggen, waar de herberg van madame Dubois
is?"
„Aan uw rechterhand, mijnheer".
Zou hij er binnengaan? Waarom eigenlijk
niet? De wijn, die er vroeger zoo best was,
zou hem misschien nu weer goed doen.
Lang bleef hij er echter niet; spoedig had
hij zijn tocht vervolgd en thans liep hij op
het strand. De koude wind deed hem huive
ren. Hij hoorde het bruisen van de golven,
die kwamen aanrollen uit de Golf van Bis
kaje.
Hij voelde het zand in zijn schoenen.
Hetzelfde zand, dat door honderden Ameri
kaansche soldaten was betreden. Hier immers
had tijdens den grooten oorlog de Ameri
kaansche luchtmacht haar hoofdstation ge
had.
Verschillende malen kreeg hij den indruk,
alsof hij werd achtervolgd. Tweemaal bleef
hij staan om te luisteren, maar hij hoorde
niets dan het ruischen van de zee en het
fluiten van den wind. Eindelijk was hij er
van overtuigd alleen te zijn. Wat beteekende
het leven voor hem? Hij kon slechts hopen, dat
de dood hem spoedig uit de duistere trooste
loosheid zou verlossen.
„Pardon, monsieur. Is u misschien gekomen
om het vuurtorenlicht van het eiland Yeu te
zien?"
Dwaas! dacht Belger. Ziet hij dan niet, dat
ik blind ben? Waarom laat hij me niet
alleen? De stem van dien man klonk hem
toch niet geheel vreemd in de ooren. O ja,
het was de stem van den man bij de herberg.
Waarom was hij hem gevolgd?
Belger bedwong zijn ontstemming.
„Ik heb hier tijdens den oorlog gelegen als
Amerikaansch piloot", zei hij. „is u militair?"
Er volgde een korte stilte, alsof de Fransch-
man aarzelde met zijn antwoord. „Ja, zeker",
zei hij eindelijk. „Ik heb bij Verdun gevoch
ten". Er klonk trots in zijn stem bij het
noemen van dezen naam.
Belger zweeg. Herinneringen kwamen bij
hem op. Hij dacht aan de nachten, die hij
hier had doorgebracht, twintig jaar geleden.
Het eindelooze flitsen van den vuurtoren was
hem geweest als het aftellen van de minuten
en uren, totdat hij naar huis zou terugkeeren.
„Is de zon al onder?" vroeg hij plotseling.
Verontschuldigend sprak de Franschman:
„Ik vraag u excuus. Ik had werkelijk ver
geten, dat monsieur blind is".
De wanhoop greep Belger aan. De nutte
loosheid van zijn leven kwam hem nog scher
per voor den geest.
„Blind! Blind!" snikte hij. „Ja, ik ben
blind een waardeloos product in de maat
schappij een man, op wien een vrouw
jaren lang moest wachten. O, nee, zij heeft
niet geklaagd. Ik ben hier gekomen om wille
van haar zij hoopte, dat ik hier, in deze
oude omgeving troost zou vinden. Laat me
alleen".
„Ik zal aan uw verzoek voldoen", antwoordde
de Franschman met diepe stem. „Maar vóór ik
heenga, moet ik u nog iets zeggen. Ik ben u
juist gevolgd, omdat ik uw wanhoop zag
en aanvoelde
Belger knikte ongeduldig.
„Het is geen vormelijk woord van troost,
monsieur", ging de vreemdeling verder, „als
ik zeg, dat uw blindheid mij niet zoo vreese-
lijk lijkt als mijn eigen lot. Omdat u blind
bent,, kunt u mij, André Blondeau, niet zien
en dus niet aanschouwen, hoe mismaakt een
mensch kan zijn. Wat Verdun mij heeft aan
gedaan, is eenvoudig monsterachtig. Natuur
lijk, monsieur uw blindheid is verschrikke
lijk. Maar toch is het niet zoo erg als een
mismaakt gezicht een gezicht, waarvan de
spieren niet meer in staat zijn de huivering
wekkende uitdrukking te verandering
zoodat de menschen je niet vol medelijden
aanstaren. Verdun heeft nog andere dingen
aan me gedaan dingen, die zoo wreed zijn,
dat liet maar goed is, dat u me niet kunt
zien. Voor mij is mijn eigen gezicht een
eeuwige bespotting".
Bij het hooren van deze woorden vergat
Belger zijn eigen leed. Met vrees en toch
vol verlangen wachtte hij, dat de Fransch
man verder zou spreken.
„Nee, monsieur", vervolgde André Blon
deau. Wanneer u voorbijgaat, huiveren de
menschen niet; maar als ik nader, schrikken
zij en ontwijken me. U bezit nog een vrouw,
die u liefheeft, maar mij ontloopen de vrou
wen afgeschrikt door het vreeselijke, dat
Verdun mij heeft meegegeven".
Zwijgend waadden zij door het zand terug
naar het dorp. Nu en dan scheen André
Blondeau te bezwijken, leunde hij in zijn
zwakheid op den Amerikaan. Voorzichtig,
bijna angstvallig hielp Belger hem voort.
Den volgenden dag bracht de man, die zich
André Blondeau noemde, zijn vriend den
Amerikaan naar den trein. Belger was een
geheel ander mensch geworden. Hij bleek in
zijn schik met zijn nieuwen vriend en tege
lijkertijd verlangend naar huis en naar zijn
vrouw terug te keeren. In Cherbourg zou hij
op de boot zijn Amerikaansche vrienden weer
treffen. Dat had André Blondeau geregeld.
Binnen twee dagen zou hij aan boord van
het schip zijn, op weg naar vrouw en kinde
ren. Met verlangen zag Belger nu naar het
weerzien uit.
De Franschman rookte peinzend een siga
ret, terwijl de trein uit het gezicht verdween.
Op een afstand stonden twee meisjes en zij
sloegen iedere beweging van hem gade.
„Wie kan dat zijn?" vroeg de een.
„Nou zeg!" sprak de ander verwonderd.
„Herken je hem niet eens? Dat is Jules
Vainqueur, de beroemde tooneelspeler en
filmacteur. Verleden week heb ik hem nog
gezien in een film te Bordeaux. Wat een knap
gezicht en zoo sterk en zoo flink ge
bouwd. En hij speelt zoo schitterend!"
Ongeluk op een baggermolen.
Kok door kokend water ernstig gewond.
Op de bij de verbreeding van het Noordzee
kanaal in bedrijf zijnde baggermolen heeft gis
teren een ernstig ongeluk plaats gehad.
Toep de kok in de kombuis bezig was, werd
de baggermolen aangevaren door een bak, waar
door de molen zwaar begon te schommelen.
Door deze beweging viel een pan kokend wa
ter van het fornuis, waarvan de kok den in
houd over het lichaam kreeg, waardoor hij ern
stige brandwonden bekwam. Zijn maats waren
zoo onverstandig hem met koud water te be
handelen, wat den getroffene hevige pijnen ver
oorzaakte. Men heeft den man toen met een
vlet naar Velsen vervoerd, waar hij door dokter
De Weerdt werd behandeld. Het bleek dat de
brandwonden zeer ernstig waren.
Op eigen verzoek is de man per ziekenauto
naar zijn woonplaats Sliedrecht overgebracht.
Vreugdevuren langs de oevers
van de St. Laurens
LONDEN. 17 Mei. (Keuter). Reuter s
correspondent aan boord van de „Em
press of Australia'' meldt, dat het laat
ste deel van de reis van het konink
lijke schip een ware triomftocht is. Tij
dens dc vaart over de St. Laurens-rivler
werd het schip verwelkomd door Cana-
deesche schepen, die de sirenes lieten
klinken en het vlaggesaluut brachten.
Gisteravond boden de oevers van den
stroom een schilderachtlgen aanblik,
aangezien honderden vuren ter cere van
de vorstelijke bezoekers waren ontsto
ken.
Naar United Press uit Quebec ver
neemt had de „Empress" om 11.30 gis
teravond aan den zuidelijken oever van
het Orleanseiland de ankers uitgewor
pen, terwijl de „Southampton" en
„Glasgow" achter de „Empress", de
twee Canadeesche torpedojagers er voor
ligplaats kozen.
Toen het schip de ankers uitwierp steeg er
een gejuich op uit de menigte die per automo
biel van Quebec was gekomen om getuige te
zijn van de aankomst.
De koning zond aan Sir Edward Beatty, di
recteur van de Canadian Pacific Steamships
Owners Liner, een boodschap waarin Z.M. uit
drukking gaf aan zijn dankbaarheid voor den
veiligen overtocht ondanks mist en ijsbergen.
Onder tusschen zijn duizenden menschen van
heinde en verre naar Quebec gekomen. De pre
mier van Canada Mackenzie King en de andere
ministers zijn van Ottawa eveneens in Quebec
gearriveard om den koning en de koningin, die
hedenmorgen aan land zouden gaan, te begroe
ten.
De gezagvoerders van de schepen, die den
Atlantischen Oceaan bevaren en die pas hier zijn
aangekomen, hebben verteld dat het ijsgevaar
sinds vijftig jaar niet zoo groot geweest is als
thans. Allen zijn het er over eens dat het zeer
verstandig geweest is van den kapitein van het
koninklijke vaartuig om een zuidelijker route te
kiezen met het oog op dit gevaar. Gezien de vele
plechtigheden, die voor het koninklijk paar zeer
vermoeiend zullen zijn, zullen zij onder voort
durende observatie van een medicus staan. In
dien de koning of de koningin ook maar de min
ste teekenen van vermoeidheid toont zal het
programma bekort worden. In het program van
30 dagen zijn slechts twee rustdagen vastge
steld.
LET EENS OP!
Drielingen 10 ko. voor 0.25
1 zak beste blanken 1.40
Duinaardapp. p. ko. 0.07
Profiteert hiervan!
Aardappelhandel
Stationsweg 197
IJmuiden-Oost Tel. 5114
Gratis bezorgen door de
geheele gemeente.
CENTRAAL DRANKWEER COMITÉ IN DE
GEMEENTE VELSEN.
Secretariaat: Dirk Hartoghstraat 20, Umulden.
Morgen wordt de IAARLI1KSCHE COLLECTE gehouden
ten bate van de drankbestrijding.
