RUITERS IN ACTIE.
De gebrokt
Een aantal Fransche officieren brengt deze week een bezoek
«n Engeland. - Het gezelschap bij de bezichtiging van het
militair college te Camberley
De leening voor de Fransche nationale verdediging verheugt
zich in groote belangstelling. De inschrijvingen beantwoordden
aan de verwachtingen
Een Amerikaansche goederentrein, getrokken door twee locomotieven, ontspoorde nabij Pittsburg. De
chaotische toestand na het ongeluk, dat vier personen het leven kostte
FEUILLETON
Naar het Engelsch van
EDNA MURRAY.
25)
Hij leunde een beetje naar voren en keek haar
e °°2en> terwijl hij innig begeerde dat de
Uitdrukking er in zich wat verzachten zou.
Ik zie niet in waarom het voor mijn best
wil geweest is, zei ze koud.
Een vrouw als,jij moet een man hebben,
oie haar waardig is. Ik beweer niet dat dit met
Iri ,.e' geval al is, maar ik hield van je en zag
legeiijkertijd dat jij je liefde had gegeven aan
mand, die zelf niet waard is om den grond te
mussen, waarop jij loopt. Een erbarmelijke laf-
Er kwam een verontwaardigde uitdrukking in
j f °°gen. Is het niet genoeg, riep zij uit,
va« v-man meisie ontstolen hebt, waar-
n hij hield? Moet je hem nu nog beleedigen
en wel tegenover mij?
*mTvis de waarheid, hield hij v«l, ik
wiet j wel eerder verteld hebben, maar ik
mnet Je toch niet luisteren zou. Maar nu
Ik k«3e weten> want het rechtvaardigt mij.
trouwdemet Verdragen ^at Je met een lafaard
Heath?611 ^aai'd? lachte spottend. Basil
Ja, luister maar.
wa«JA«er-elde haar nu Hoe Dick Gai-^ord gered
en tocht naar de „Ladders" van Leuk
Wct ^?as^.®eatil zicH toen gedragen had.
tiitdnikv1S;ie luisterde aandachtig. Er kwam
haar mTng van 2roote smart op haar gezicht,
nn hot n trilden en eenige keeren stond zij
°PJ*t Punt hem in dr rede te vallen.
usschien kun je niet begrijpen, zei hij,
toen hij zijn verhaal gedaan had, wat zoo iets
voor mij zeggen wil. Ik heb gezien dat in de
wildernis menschen om iets dergelijks afge
maakt werden. En dat was de man, die je liefde
gewonnen had, dat was de man waarmee jij
trouwen zou! Ik kon het niet verdragen, Marian,
mijn heele wezen kwam er tegen in opstand en
omdat ik op geen andere manier je huwelijk
met hem verhinderen kon, heb ik deze middelen
te baat genomen. Nu weet je de heele waarheid.
Er kwam een hartelijke klank in zijn stem.
Als dat niet gebeurd was, voegde hij er aan toe,
geloof ik dat ik om jouwentwil je vader uit
de misère gehaald had en mij nooit weer ver
toond zou hebben.
Marian drukte haar handen tegen haar borst.
Een vreemde uitdrukking kwam in haar oogen.
Haar lippen bewogen, maar zij kon geen woord
uitbrengen. Haar man keek haar verwonderd
aan.
Eindelijk begon zij te spreken, schor en aar
zelend. De woorden kwamen hortend.
Meen je dat werkelijk? Zou je alles in orde
hebben gemaakt en ons bij elkaar hebben laten
blijven?
Hij knikte. Voor jou had ik hot gedaan. Ik
was eerst woedend toen ik hoorde dat je ver
loofd was. Maar latèr toen ik zoo veel van
je ging houden en misschien omdat ik mij
schaamde om wat ik gedaan had begon ik er
anders over te denken ja, dat is de zuivere
waarheid maar toen zag ik Heath in zijn ware
licht en heb ik mij zelf gezworen dat hij je niet
krijgen zou. Nu weet je alles.
Zij lachte schril. Wat een gril van 't nood
lot! zei ze. Want je hebt je vergist, Owen
het was een gruwelijke vergissing! Basil Heath
is dien avond heelemaal niet met Dick uit ge
weest het was Gregory Venner. Hij had
Basil's kleeren geleend, omdat de zijne doornat
geregend waren. Zoo is het misverstand ont
staan. Het was donker en je hebt de gezichten
natuurlijk niet kunnen onderscheiden. Je hebt
hem door de kleeren voor Basil gehouden, maar
Basil heeft dien avond bij ons in het hotel ge
geten. Gregory vertelde dat hij Dick gered had.
yerder hebben wij er niets van gehoord en we
hebben er haast niet meer aan gedacht. Ze aar
zelde even. Nu weet jij de waarheid en nu
is 't te laat!
Zij begroef het gezicht in de handen. Op dat
oogenblik gilde de locomotief en zij had een
aanvechting om het ook uit te gillen. Maar waar
was het goed voor? Het was te laat te laat!
Zij hoorde ternauwernood wat Mortimer zei.
Ir» haar ooren suisde het en er kwam een nevel
voor haar oogen. Zij had een gevoel alsof zij
flauw viel.
Zij meende dat Mortimer, zei, dat het hem
speet. Hij was naast haar gaan zitten; hij had
haar hand in de zijne genomen en zijn hoofd
gebogen. Zij had een vaag idee dat haar vin
gers nat werden. Toen zonk zij op de knieën
en toen de locomotief wéér floot, reden zij een
donkeren tunnel binnen.
Plotseling kwam er een geweldig, schokkend
gekraak, een onheilspellend knarsen en breken
van ijzer en hout, het gillend schuren van in
elkaar-wringend metaal, het dof donderen als
van een verren, vreemdsoortigen waterval. Zij
voelde den arm van haar man om haar middel
en een geweldigen druk op haar heele lichaam.
Toen hielden de geluiden plotseling op, alsof ze
afgeknapt waren; ze voelde een korte, felle pijn,
en daarop was er niets dan de stilte en de on
bewustheid.
HOOFDSTUK XXIII.
Een nutteloos offer.
Het ongeluk met de Scotch-Express een
botsing in een tunnel kostte verscheiden
slachtoffers: dooden en zwaar gewonden. Tot
deze laatste categorie behoorde Owen Mortimer,
die, naar de couranten meldden, dienzelfden
morgen was gehuwd met de Hon. Marian Paign
ton, de dochter van de bekende figuur uit de
Londensche society, Lord Paignton.
Mrs. Mortimer was er afgekomen met een
wond aan het hoofd, doch er bestond niet het
minste gevaar voor haar leven. Maar haar echt
genoot was er erger aan toe; het was mogelijk
dat hij het leven er af bracht, maar de dokto
ren gaven weinig hoop. Hij was naar het dichtst
bijzijnde ziekenhuis vervoerd.
Owen Mortimer worstelde drie weken lang
met den dood. Toen hij iets beter werd, werd
hij naar zijn huis vervoerd, in Eaton Square.
Marian, wier broer al dien tijd bij haar was ge
weest, begeleidde hem. Zij was zelf geheel her
steld en het was meer van den schrik geweest
dat zij geleden had, dan van haar verwondin
gen. Zij was nu geheel bereid de taak, op te
nemen die haar wachtte; de verpleging van haar
man. Owen Mortimer zou er misschien nog wel
bovenop komen, zeiden de doktoren, want hij
had een heel sterk gestel, maar of dat een ge
luk zou zijn, was een tweede vraag, want hij
zou zijn leven lang invalide blijven. Het was een
geweldige strijd met den dood. In zijn koortsen
had hij uitgeschreeuwd dat hij niet dood wilde
gaan, dat hij beter moest worden, want hij had
nog een taak te volbrengen. De verpleegsters
dachten dat hij ijlde, maar Marian begreep hem.
Owen kon niet sterven voor hij zijn belofte aan
haar geheel vervuld had.
Hij was nu zoover genezen dat hij vervoerd
kon worden. Breng me naar huis, riep hij
telkens weer. Laat me doen wat ik te doen
heb en dan wil ik sterven.
Hij begeerde nog slechts een paar weken te
leven om zijn taak te volbrengen. Ik heb dit
verdiend, kreunde hij tegen Marian, ik ben
gestraft. Heb om 's hemelswil geen medelijden
met me! Ik verdien geen medelijden, want ik
heb het zelf nooit met iemand gehad.
En toch had zij medelijden. Wat hij ook mis
daan had, hij hield van haar en dezen geweldi
gen strijd om zijn leven voerde hij alleen om
harentwil.
Zoo is het het beste voor jou, Marian, zei
hij telkens weer. Ik ben blij dat het gebeurd
is, heel blij. Je zult van me verlost worden.
Zeg dat toch niet, Owen, zeg dat toch niet.
mompelde ze en dikke tranen rolden over haar
gezicht.
Toen ze in Eaton Square aangekomen waren,
vroeg Mortimer het eerst naar Musgrave. Deze
kwam echter niet, doch een van zijn eigen kan
toorbedienden bracht hem een brief. De man
bleef zoolang in de ziekenkamer, dat de ver
pleegster er een eind aan maakte. Zij was ont
daan over het veranderde uiterlijk van haar pa
tient; hij zag er uit als een doode.
Zij maakte hem een standje dat hij zich te
veel ingespannen had. Maar hij legde haar hel
zwijgen op.
Mensch, ga de kamer uit, riep hij woest.
Ik heb geen pleegzuster noodig, ik wil niemand
hebben, die mij zegt wat ik wel of niet moei
doen behalve mijn vrouw. Roep haar en ga!
De verpleegster moest wel gehoorzamen. Zij
ging Marian opzoeken, die haastig naar haar
man ging.
Hij lag op zijn rug en staarde naar de zol
dering een schaduw van wat hy eens ge
weest was. En hij leed Marian zag het toen
zij zich over hem heen boog en zijn kussen glad
streek.
Heb je pijn, Owen?
Lichamelijk niet, antwoordde hij op zwak
ken toon. Was het maar zoo! Ik zou liever
de vreeselijkste pijnen uitstaan dan je zeggen
wat ik nu zeggen moet.
Hij kreunde en probeerde zich op te richten,
doch viel op het kussen terug. Marian legde haar
hand op zijn schouder om hem te kahneeren,
maar hij wendde zich van haar af.
Raak me niet aan, riep hij. Ga weg, Ma
rian. Ik heb je niets dan verdriet gedaan. Je
mag me haten en verachten, want ik verdien
het!
Zij vreesde dat het lange onderhoud met den
bediende te veel van zijn krachten had geëischt
en zei dat hij kalm moest zijn. Zij wilde een
stoel naast het bed trekken om bij hem te gaan
zitten.
Maar hij wilde niet zwijgen. Wat hij te zeg
gen had, kon geen uitstel lijden. Met een van
ontzetting gewrongen gezicht vertelde hij haar
wat er gebeurd was.
(Wordt vervolgd).
De Engelsche gezant, Sir Nevile Bland (rechts),
heeft Dinsdag het nieuwe Britsche Informatiebureau
in de Leidschestraat te Amsterdam officieel ge
opend
In de omgeving van Ede had Dinsdag
de jaarlijkse he wedstrijd plaats tusschen
leerlingen der School voor Reserve-
officieren Bereden Artillerie te Ede en
leerlingen der School voor Reserve
officieren Cavalerie te Amersfoort. Een
der deelnemers in actie
Thaddé Kasprzycki, de Poolsche mini-
sier van nationale verdediging (rechts)
bij zijn aankomst te Parijs in gezel
schap van den Poolschen ambassadeur,
Lukasiewicz
Het m s. „Kyle Fisher", voor Engelsche rekening bij De Haan Oerlemans
te Heusden gebouwd, maakte Dinsdag zijn officieele proeftocht
De „Devoitine 338", het grootste Fransche verkeers
vliegtuig, is deze week op de lijn Parijs Berlijn
in dienst gesteld. Het gevaarte na aankomst op
Tempelhof
