De Schat in de Woestijn
Terwijl de puinhoopen, veroorzaakt door de bomexplosie voor Midland Bank in
Aldford Street te Londen, worden opgeruimd, houdt de politie het gebouw onder
strenge bewaking
De commandant van het veldleger, luit.-gen. J.
J. G. baron van Voorst tot Voorst, bracht
Maandag een bezoek aan de loopgraven, welke
op Houtrust te Den Haag in aanleg zijn voor
de tentoonstelling .Het Leger"
Ter viering van het 325-jarig bestaan van de Groningsche universiteit werden Maandag de
reünisten in plechtigen stoet van het station te Groningen afgehaald
De kleine Koning Faisal II
van Irak is thans de jongste
vorst ter wereld. Zooals
men weet, kwam zijn vader,
Koning Ghazi, bij een auto
ongeluk om het leven
De bomaanslagen te Londen.
Van het gebouw van Lloyd's
Bank op den hoek van Willing-
ton Street en Aldwych in de
Engelsche hoofdstad werden
de vensters door de explosie
vernield
Het transport der kersen, die nu in groote hoeveelheden in de
Betuwe geplukt worden, geeft vele handen werk
Het tegeltableau, dat aan minister-president dr. H, Colijn door de leden der regeering is aangeboden
bij het diner, dat Maandagavond te 's Gravenhage plaats had in verband met den zeventigsten ver
jaardag van den premier
Door middel van ratels worden de
spreeuwen uit de kersenboomgaarden
in de Betuwe verjaagd, nu de vruchten
rijp zijn en de pluk begonnen is
FEUILLETON
Naar het Engelsch van
HECTOR JENNINGS
Nadruk Verboden.
28)
Neen, daar hoeft u niet bang voor te zijn,
miss Fenshawe. Mijn ervaring ter zee is niet
grooter dan de uwe, maar u kunt er zeker
van zijn, dat de Italianen zich aan de regels
zullen houden. Indien ze ons werkelijk willen
inhalen, zullen ze direct een signaal hijschen.
Het oorlogsschip liep zestien knoopen per
uur, de Aphrodite zeven, dus de jacht duurde
niet lang. Omstreeks één uur fladderde de
groen-wit-roode vlag van Italië aan de voor-
ra van het achtervolgende schip, daaronder
de rood-en-wit gestreepte signaalvlag en de
„J"-vlag, die te kennen geeft: „Stop, ik heb
iets belangrijks mee te deelen".
De Britsche kleuren werden geheschen, ge
volgd door den beantwoordenden wimpel. Het
groote zeil zakte, 't fokkenzeil werd ingehaald
en het schip werd bijgedraaid, terwijl het
Italiaansche schip, dat de „Cygno" bleekte
zijn, snel naderkwam. Mrs. Haxton naderde
Stump en fluisterde hem wat in het oor.
U hebt gelijk, mevrouw, knikte hij. Hij
stapte naar voren en keek naar de beman
ning, die voltallig op den voorsteven stond.
Iedereen, behalve de wacht, naar be
neden, gromde hij en zorg, dat je daar blijft
met alle luiken dicht, tot ik je vraag je leelijke
snuiten aan dek te vertoonen.
Ze gehoorzaamden in norsch zwijgen, hoe
wel ze de reden van h<»i hevel begrepen. Toen
de „Cygno" haar hijgende machines stopzette
naast de Aphrodite, loerden veel meer oogen
uit het jacht, dan de Italiaansche comman
dant vermoedde. Het oorlogsschip zette een
boot uit. Er haperde iets aan het tuig, de
achterste takel bleef steken, de boot viel en
bengelde met den boeg omlaag aan de kip-
stutteri en een officier en een half dozijn ma
trozen viel in zee. Ze werden spoedig opge-
vischt, maar het ongeval was niet bevorder
lijk voor het goede humeur van den bevel
hebber van de Cygno. Een droge officier en
dito bemanning verschenen nu ten tooneele
en de boot werd langs het jacht geroeid.
Stump leunde met een boosaardigen grijns
over de verschansing.
Wat is er aan de hand? vroeg hij. Ben Je
je koers kwijt geraakt?
De officier antwoordde in het Italiaansch.
Ik geloof, dat de vent, dien ze overhoord
gooiden de eenige Dago van het gezelschap
was, die Engelsch sprak, gromde Stump min
zaam, maar mrs. Haxton legde hem uit, dat
de officier vroeg, de valreep neer te laten.
Stump knikte tegen een paar matrozen en de
ladder plofte zoo vlug neer, dat de boot bijna
voor de tweede maal verongelukte.
De officier salueerde heel beleefd, toen hij
het dek bereikte. Waarschijnlijk was hij ver
baasd twee zulke knappe dames aan te tref
fen. Ofschoon Irene Italiaansch sprak, nam
mrs. Haxton de taak van tolk op zich. De
„Cvgno" bracht twee brieven van den gouver
neur van Massoea, vertelde ze. Eén was ge
richt aan Signor Fenshawe. de andere aan
den signor kapitein van het Britsche vaar
tuig Aphrodite.
Zouden de heeren zoo goed willen zijn de
brieven van den gouverneur te lezen en voor
ontvangst te teekenen?
Beide documenten waren zuiver formeel.
25e behelsden den officieelen eisch, dat de
Aphrodite niet zou beproeven iemand van
haar opvarenden qp Italiaansch grondgebied
aan land te zetten anders dan in een erkende
haven en waarschuwden den eigenaar en den
commandant, dat de „Cygno" gehoorzaam
heid aan dit bevel zou afdwingen.
Eerst weigerde Mr. Fenshawe schriftelijk
te antwoorden, maar von Kerber haalde hem
er toe over en hij schreef:
Mr. Fenshawe heeft de eer den gouver
neur van Erythrea mede te deelen, dat zijn
verbod aan een Britsche wetenschappelijke
expeditie om in de kolonie te landen, eigen
machtig en ongemotiveerd is. Mr. Hiram
Fenshawe is verder van oordeel, dat het voor
noemde verbod deel uitmaakt van de weder
rechtelijke behandeling, waaraan hij en an
dere leden van zijn gezelschap blootstonden
gedurende hun bezoek aan de „erkende
haven" Massoea. Tenslotte is Mr. Hiram
Fenshawe van plan, de geheele zaak aan
het Britsche ministerie van Buitenlandsche
Zaken voor te leggen.
Dat trotsche antwoord toonde duidelijk,
dat de schrijver nog steeds op de hand van
von Kerber was, onverschillig, welke onthul
lingen de brief uit Londen, waar Royson van
wist, bevat had.
Irene schreef het briefje voor haar groot
vader over. Ze maakte geen aanmerking. Mis
schien kookte haar eigen Engelsche bloed
over den snorkenden toon van de bedreiging
van den gouverneur.
Stump's brief was pittoresk. Hij luidde::
„S. Y. Aphrodite.
Breedte 15 gr. 10' N. Lengte 41 gr. 15' O.
Mijnheer uw brief ontvangen. Zal han
delen zooals ik wenschelijk acht.
Hoogachtend,
JOHN STUMP,
Kapitein.
Toen het onaangename deel van zijn taak
was afgeloopen, bracht de Italiaansche of
ficier de beleefde groeten over van den
commandant van de „Cygno" en inviteerde
uit diens naam Mr. Fenshawe en de twee
dames voor de lunch. Mr. Fenshawe bedankte
beleefd onder voorwendsel dat hij zijn reis
niet wenschte te onderbreken en de zee
officier keerde naar zijn schip terug.
De Aphrodite keerde haar neus weer naai
den wind, haalde haar vlag neer en zeilde
weldra met haar gewone vaart verder. De
„Cygno" hield op de kust aan, maar naarmate
de dag voortging werd het steeds duidelijker,
dat zij niet van plan was, het jacht los te
laten, vóór de straat van Bab-el-Mandeb was
gepasseerd. Omstreeks vier uur ging de wind
liggen en werden de machines aangezet. Tegen
den avond stak de wind weer op, maar sloeg
om naar het Zuiden. De lichten van de
„Cygno" waren duidelijk zichtbaar op onge
veer drie mijl afstand.
Irene slaagde erin Royson enkele minuten
alleen te spreken. Von Kerber had, naar het
scheen haar grootvader overtuigd, dat Alfieri
de betaalde handlanger was van mededingers-
oudheidkundigen, die lont hadden gereken van
den Sabaeïschen schat en erin geslaagd waren
den steun van de Italiaansche Regeering te
krijgen. Irene was overtuigd, dat de slechte
behandeling die zij in Massoea hadden on
dervonden, het besluit van den ouden heer
om zijn tegenstanders tot eiken prijs te ver
slaan, slechts had versterkt. Het vasthouden
van zijn telegrammen, waarvan de baron hem
verteld had, was de druppel, die den emmer
had doen overloopen.
Het jacht was cp weg naar Aden, om hem
in staat te stellen bij de Britsche autoriteiten
een klacht in te dienen, maar het zou onmid
dellijk daarna naar Somaliland vertrekken,
waar een karavaan zou worden verzameld,
waarmee de Italiaansche grens zou worden
overschreden. Dick merkte op, dat Irene ge
neigd was, de zaken hun loop te laten. Hij was
(alleszins begrijpelijk) met haar eens, want hij
was vijf en twintig en verliefd! Hij pijnigde
zijn hersens af om een voorwendsel te vinden
om over ringen te beginnen, maar zijn ver
nuft liet hem in den steek. Irene op het dek
van haar grootvader's jacht verschilde in vele
belangrijke opzichten van het sidderende
meisje dat zich aan hem vastgeklemd had
tijdens dien angstigen tocht den vorigen
avond.
Royson had de morgenwacht van vier uur
voormiddag tot acht. Stump voegde zich kort
na zonsopgang bij hem en scheen bezorgd over
de juiste plaats van het jacht. Voor zoover
Dick de kaart kon nagaan, waren ze in veilige
wateren; niettemin was de dikke schipper niet
tevreden voor de hcoge piek van Dzjebel Adu-
ali in zicht kwam, duidelijk gescheiden van
Dzjebel Ash-Ali met het eiland Sanabor in
het Westen.
Een vuurtoren op het vasteland wierp hun
telkens een helderen straal toe, tot de op
gaande zon die waarschuwing overbodig
maakte. De „Cygno" achtervolgde hen nog
steeds, varend met halve kracht, maar Stump
had geen oog voor het oorlogsschip. Een lage
heuvel met twee toppen schoof zich tusschen
de hooge Dzjebel Aduali en het schip. Toen
zijn kam den top van den verderaf liggenden
berg sneed, veranderde Stump scherp van
koers.
Tot Royson's verbazing wendde het jacht
zich recht naar het Westen en zette koers
naar de punt. waar een half uur tevoren de
vuurtoren had geschitterd.
(Wordt vervolgd).
