IJmuider Courant DAGBLAD VOOR VELSEN, IJMUIDEN, SANTPOORT EN OMSTREKEN Na Twintig Jaar. Een „ophaalbrug. Russische verlangens thans bevredigd? 24e JAARGANG No. 203 (Jitgave Lourens Coster, Maatschappij voor Courant - Uitgaven en Algem. Drukkerij N. V. Groote {^putstraat 93, Haarlem* Tel. 10724. Bureau IJmuider Couranti Kennemerlaan 42, IJmuiden, Telefoon 5301, Postgiro 310791. Alle Advertenties, opgegeven voor dit blad, worden kosteloos opgenomen in de Kennerxier Courant. Verschijnt dagelijks, behalve op Zon- en Feestdagen Directie: P. W. PEEREBOOM EN ROBERT PEEREBOOM Hoofdredacteur: ROBERT PEEREBOOM VRIJDAG 30 JUNI 1939 Abonnementen per week f 0.12'/j, per maand f0.52'/2« per 3 maanden fl.55, franco per post f 1.95 per kwartaal. Losse nummers 3 cent per ex. Advertentiën» 1-5 regels f0.60, elke regel meer 0.12. Bij abonnementen belangrijke korting. Ingezonden mededeelingen dnbbele prijs. Advertenties van Vraag en Aanbod 1-3 regels f 0.25, elke regel meer f 0.10. Het was Woensdag twintig jaar geleden dat het vredesverdrag van Versailles in de Galerie des Glacés van het historische kasteel werd onder teekend. Dat gebeurde op een schoonen zomer dag. Ik herinner mij den dag en de plechtigheid heel goed. Er was een sfeer van blijheid en op timisme. De narigheden van vijf-en-een-halve maand onderhandelen, met tallooze moeilijk heden en geschillen en allerlei min of meer ge wrongen oplossingen, waren nu tenminste achter den rug. Ook wij buitenlandsche cor respondenten in Parijs waren daar dankbaar voor, al hadden velen van ons zich in artikelen en ook in onderlinge gesprekken zoo vaak pes simistisch geuit over de besluiten der vredes conferentie. De leuzen dié in de jaren van slachting bij de gealliëerden opgang hadden gemaakt, zooals „De oorlog die oorlogen be ëindigen zal", „De oorlog die de wereld veilig voor de democratie zal maken", „De oorlog ter bescherming van de kleine naties" waren al erg ongeloofwaardig gaan klinken. Sommige nieuwe Europeesche landsgrenzen stonden nog niet eens vast. De toekomst der nieuwe mogendheden, vooral die van Polen, scheen velen zeer onzeker en vol gevaren. Wat Oos tenrijk aanging: het was moeilijk te begrijpen hoe het economisch zou kunnen bestaan. Dantzig en de corridor konden alleen diege nen, die totaal .vrij van scepticisme waren, veel hoop geven. De meeste journalisten haal den de schouders op over den Volkenbond en over Wilson's idealen die hij grootendeels niet had kunnen verwezenlijken. Tsjecho-Slowa- kije leek een vreemde nieuwe volkenverzame- ling, maar het zou op zooveel steun kunnen rekenen. Het lag veel veiliger dan het aan Rusland grenzende Polen. En Duitschland was machteloos. Men moet niet meenen dat de Fransche pers tijdens de conferentie zoo geestdriftig was over hetgeen er gebeurde. Heelemaal niet. Er was veel felle critiek, vooral op den minis ter-president Clemenceau, die door vele bla den werd gekenmerkt als een man die met succes een oorlog kon voeren maar ongeschikt was om den vrede op te bouwen. Hij was een zeer begaafde en buitengewoon wilskrachtige man, maar bovenal nijdig, koppig en strijd lustig. Geen diplomaat, geen bemiddelaar. Een doorzetter en doorhakker. En hij was heel oud, hij scheen niet meer tot den nieuwen tijd te behooren die nu dagen moest. Hij even min als zijn naaste medewerkers, meest poli tici van „het tweede plan", die hij bij voor keur in zijn ministerie koos, om niet door kabinetsintrige ten val gebracht te worden. Het gevolg was natuurlijk dat hij hen totaal overheerschte. Zijn minister van Buitenland sche Zaken, Stéphen Pichon, was een vrien delijke oude heer, die ook lang niet tegen hem opgewassen was. De knapsten onder zijn medewerkers waren de fabrikant Louis Lou- cheur, een zakenman en organisator die tot minister was verheven, André Tardieu en Clemenceau's secretaris de Rothschild, die nu minister in het kabinet-Daladier is en nog steeds niet onder zijn eigen naam maar on der het pseudoniem Mandel optreedt. Maar die knappe menschen stonden niet op de lei dende posten; hij gebruikte hen als adviseurs als hem dat aanstond en zij hadden zelf niet veel macht. Al die dingen en nog vele andere hadden tijdens de vredesonderhandelingen onzen twij fel over de toekomst versterkt. Maar op dien 28sten Juni scheen de zon en was er een soort feeststemming. Wij Hollanders waren ook blij dat het geschil met België zijn ge vaarlijke phase scheen te overwinnen. En persoonlijk was ik, als jong journalist, extra verheugd op dien dag, omdat het mij op het nippertje gelukt was een kaart voor de Ga lerie des Glacés te krijgen. Ik was de eenige Hollandsche journalist wien dat gelukt was, door toedoen van „een goede relatie" En toen hij mij 's morgens de kaart over handigde, ik hem bedankte voor den vrienden dienst er waren in advertenties groote be dragen voor een kaart geboden, tot 80.000 francs toe, maar ik kreeg het ding zoomaar en hem vroeg waarocn hij eigenlijk zelf niet ging, antwoordde deze Franschman: „Het in teresseert mij niet; het is toch geen werke lijke vrede". Dat antwoord somde al den twijfel op en al het pessimisme die in de lange maanden van onderhandelingen ontstaan waren. En het is mij altijd bijgebleven. Het was voor mij de eerste wolk.op dien zonnigen dag. En de zon scheen al veel minder helder toen ik op de Place d' Armes in Versailles de geweldige troepenmacht zag en daartusschen door liep, telkens weer mij legitioieerend. In de Galerie des Glacés zaten de gedele geerden ter conferentie in het middengedeelte, aan het eene einde het Corps Diplomatique, aan het andere wij journalisten. Er waren een kleine duizend menschen in totaal. Clemenceau presideerde. Ik hoor zijn bij tende, doordringende stem nog en zie nog die twee bleeke Duitsche gevolmachtigden, Muller en Bell, binnenkomen en zich over de tafel buigen om te teekenen. Wij stonden bij tientallen op met rood trijp bekleede banken om het maar goed te kunnen zien. Er was een défilé van onderteekenende ministers. Toen barstte het geschut van den Mont Valérien los, een nijdig gebrom in de lucht kondigde de komst van een groep oor logsvliegtuigen aan en mijn buurman op die hank, een Australische collega keek mij strak (De "provincie Zeeland zal het veer naar Noord Bevéland over de Zandkreek vervangen door een brug, maar op deze brug tol heffen). Zeeland wil een brug gaan bouwen, Waar tot heden het verkeer, Zich getroost moest toevertrouwen, Aan de diensten van een veer. Maar zoo'n veer heeft zijn bezwaren, 't Is niet altijd bij de hand En soms biedt het zelfs gevaren, Althans bij Noord Beveland. Nieuwe tijden, nieuwe zeden, 't Veer is niet van dezen tijd, Vaste bruggen eischt het heden En dat weet de overheid. Steeds streeft men in onze dagen Naar wat het verkeer versnelt, Veren moeten het vertragen, Weg ermee dus, tijd is geld. Maar een veer mag duiten kosten, Ook een brug is. niet te geef, In de provinciale posten, Gaat dat wat over de schreef. Voor het veer moest men betalen, Daarom lijkt het niet te dol, Uit de brug wat „op te halen", Door de stichting van een tol. Zoo bepalen Zeeland's Staten: Geef ons er wat voor terug, Wij willen geen veren laten, Kom dan gij over de brug. aan en zei ironisch: „Hoor je het? Dat is het geluid van den vrede die zooeven geteekend Die woorden heb ik ook altijd onthouden. Maar toen drongen allen naar buiten, naar het terras. De menigte in het park verbrak de militaire afzetting en stormde naar voren om Clemenceau, Wilson, Lloyd George toe te juichen. En de zon scheen nog steeds. Men moest er maar het beste van hopen. Zie nieuws van heden. R. P. Groote reeks inbraken in Den Helder opgehelderd. Hulpbesteller bij P. T. T. de dader. Het is de recherche in Den. Helder gelukt, de hand te. leggen op den bedrijver van een ver bluffend groot aantal diefstallen, welke gepleegd zijn in den loop van verscheidene jaren. Het betreft hier een jongmensch, zekeren C. de W., een inog jeugdig hulpbesteller bij de P. T.T. Deze veelbelovende knaap heeft op uiterst geraffineerde .wijze in al die jaren zijn slag we ten te slaan en 't is een wonder, dat niet eerder de aandacht gevestigd is op het feit, dat hij met zooveel geld op zak goede sier maakte. Nu eens gelukte het hem een bedrag van meer dan zevenhonderd gulden buit te maken, dan weer was het honderd gulden. Hij kocht er een motorfiets van en maakte duchtige verteringen in de cafés. Den Helder herademt. Week in, week uit lag men in sommige buurten op den loer. Velen durfden geen geld in huis te houden. Doch het ergste was wel, dat men eenige totaal onschul dige menschen hoorde noemen als de bedrijvers van het kwaad. Hier is thans een einde aan gekomen. Een dertigtal inbraken is thans opgehelderd en het is niet uitgesloten, dat er nog meer volgen. Ver moedelijk heeft De W. vanwege zijn betrekking kans gezien in de huizen te neuzen. Hij nam aan de deur de situatie op en maakte daar 's avonds of 's nachts gebruik van. Speciaal sloeg hij zijn slag op Zaterdag- en Zondagnachten en als de bewoners van het huis in kwestie niet thuis waren. Keesje de Ruyter overtreedt de Arbeidswet niet. De kantonrechter te Alphen aan den Rijn heeft schriftelijk vonnis gewezen in de zaak van het ,biljartwonder", Keesje de Ruyter. Toen hij in een hotel te Alphen a. d. Rijn een demonstra tie gaf, werd tegen de eigenaresse van het hotel nl. proces-verbaal opgemaakt, omdat de arbeids wet zou zijn overtreden. De kantonrechter heeft thans verdachte vrijgesproken. Nieuw BritschFransch plan gaat zeer ver. Men meent, volgens Havas te Moskou, te weten, dat de Britsche ambassade de instruc ties uit Londen heeft ontvang.en. Seeds en Strang hebben Donderdag een bespreking ge voerd met den Franschen ambassadeur Nag- giar. Aan het einde van den middag be gaf Strang zich naar de Fransche ambassade gelijk hij dait' trouwens veelvuldig doet sedert zijn aankomst in Moskou. Het is waarschijnlijk, dat het volgende onderhoud Zaterdag plaats zal hebben, zoodat de Franschen en Engelsohen nogmaals zullen kunnen beraadslagen. De diplomatieke medewerker van de „Ti mes" schrijft: Het artikel van Zjdanow is op een merk waardig oogenblik gekomen. Natuurlijk zijn er in Rusland personen, die critiek oefenen op het voorgestelde driemogendheden-paot, evenals er zulke personen in Engeland zijn en in Rusland schuilt er niets ongewoons in een openlijke bespreking en zelfs niet in felle critiek voordat een beslissing wordt genomen. De communistische partij staat zulke bespre kingen toe, maar wanneer- de beslissing een maal is gevallen, dan moeten loyaliteit en solidariteit in de plaats van de besprekingen komen. Wat dit betreft, behoeft men de op vattingen, welke in het artikel tot uiting wor den gebracht, niet als ongunstig of noodzake lijkerwijs onheilspellend te beschouwen. Wat eenigszins vreemd is, is evenwel, dat een vooraanstaand lid van de Sovjet-regeering openlijk zijn oordeel uitspreekt over plannen, die hij nog niet eens heeft gezien. Het laatste Britsch-Fransche plan dat in den vorm van instructies aan de twee ambassadeurs naar Mos kou is gezonden heeft de bedoeling om spoedig overeenstemming tus- schen de drie mogendheden tot stand te brengen en bij de opstelling er van is ten volle rekening gehouden met de Russische verlangens. Het gaat veel verder dan vroegere plannen, in het bijzonder voldoet het aan den Russischen wensch, dat Estland, Letland en Finland onder de weder- zijdsche garanties van het voorge stelde pact moeten vallen. De garanties zouden voorzien in onmiddel lijke samenwerking- bij het weerstaan van agressie tegen een van de drie mogendheden of tegen een staat, welks onaZhankelijkheid als een levensbelang van een van haar wordt beschouwd. Het artikel van Zjdanof. In het genoemde artikel van Zjdanof in de „Prawda" kwam deze. tot de conclusie, dat de Britsch-Fransch-Russische onderhandelin gen op het doode punt waren gekomen. Hij schreef o.a.: „Hoewel de Sovjet Unie haar standpunt met de grootste helderheid heeft bepaald, hoewel zij alles in het werk heeft ge steld om zoo snel mogelijk tot een pact van wederzijdschen bijstand te komen, worden geen belangrijke vorderingen bij de onderhan delingen gemaakt. Bij de bestaande interna tionale situatie moet dat wel van groote be- teekenis zijn. Het sterkt de hoop der agressieve staten op de mogelijkheid van verbreking dei- eenheid tusschen de democratische staten, het drijft de aanvallers tot nieuwe agressie. Wat is de reden van deze vertraging? Ik veroorloof mij, mijn persoonlijke.meening uiteen te zetten hoewel mijn vrienden die niet deelen. Zij ge- looven nog, dat Engeland en Frankrijk, toen zij de onderhandelingen aanknoopten, de ern stige bedoeling hadden een krachtige barrière tegen egressie op te werpen. Ik geloof en zal trachten te bewijzen, dat zij geen verdrag met Rusland op den voet van gelijkheid wenschen. De onderhandelingen duren reeds 75 da gen. Wie anders dan de Engelschen en Fran schen zijn verantwoordelijk voor een dergelijke vertraging. De ervaring heeft geleerd, dat hetzelfde Engeland met Turkije en Polen ver dragen van wederzij dschen bijstand in zeer korten tijd heeft gesloten. Daaruit volgt, dat het toen in staat was, het noodzekelijke tem po te verzekeren. Het eindeloos voortduren der onderhandelingen met Rusland geven aanlei ding tot twijfel aan de oprechtheid der wer kelijke bedoelingen van Engeland en Frankrijk en tot de vraag, wat eigenlijk de basis van die politiek is: het ernstige streven naar een vredesfront of de wil om de onderhandelin geen zoowel als de vertraging daarin te ge bruiken voor zekere doeleinden, die niets uit- IJMUIDEN Donderdag. De prijswinnaar kuipjesstegen maakt een eererondje. (Zie ook elders in dit nummer) staande hebben met de vorming van een vredesfront". De schrijver betoogt dan, dat de Engelschen en Franschen kunstmatige moeilijkheden heb ben geschapen en noemt als voorbeeld de kwestie van de garantie aan Letland, Estland en Finland. Hij zegt: „De verklaring, dat deze staten geen garantie willen en dat daarom de Sovjet-voorstellen niet aanvaard kunnen won den, is klaai-blijkelijk onjuist en kan slechts geïnspireerd zijn door de bedoeling, de on derhandelingen te belemmeren en te ver breken. Men weet in ieder geval, dat, indien Engeland het in zijn belang acht een land te garandeeren, het de middelen vindt om dat te doen, zonder te wachten, tot dat land die garantie vraagt". de laatsten wonnen dan ook vlot in straight sets 6 3, 61. De uitslagen luiden: Heeren-enkelspel: O. Szigeti (Hongarije) slaat H. van Swol (Nederland) 86, 64, 64. D. W. Butler sl. R. Goepfert (Duitschland) 4—6, 62, 4—6, 6—3, 6—3. F. Puncec (Zuid-Slavië) sl. D. Macphail 63 6—3, 7—5. F. Kukuljevic (Zuid-Slavië) sl. W. C. Choy (China) 6—4, 7—5, 6—4. E. T. Cooke (V.S.) sl. G. L. Rogers (Eire) 75, 6—1, 6—4. J. Brugnon (Frankrijk) sl. G. de Stefani (Italië) 6—4, 6—4, 6—8, 6—4. Ghaus Mohammed (Britsch-Indië) sl. I. Tloczynski (Polen) 60, 63, 64. R. L. Rigs (V.S.) sl. C. E. Malfroy (Nieuw Zeeland) 8—6, 11—9, 6—2. H. Henlkel (Duitschland) sl. L. R. Shaffi (Engeland) 64, 46, 64, 61. H. W. Austin (Engeland) sl. J. Drobny (Bo- hemenMoravië) 75, 97. J. S. Olliff (Engeland) sl. I. G. Collins (Engeland) 86, 57, 62, 64. Dames Dubbelspel: Mej. M. Rollin Couquerque (Nederland) en mej. S. Pannetier (Frankrijk) sl. mej. R. Thomas en mej. M. Trouncer (Engeland). 8—6, 6—3. Hooge boete opgelegd wegens onjuiste belastingaangifte. De strafkamer van de Haagsche rechtbank heeft hedenmorgen mr. J. A. V. R. v. d. K. we gens het doen van onjuiste aangifte voor de ver. mogens- en inkomstenbelasting, bij verstek ver oordeeld tot een boete van f 10.000. De subst. officier van justitie Jhr. mr. van Asch van Wyck had veroordeeling tot gevange nisstraf voor iden tijd van zes maanden geëischt. Een luchtfoto van de overstroomingen in België na de doorbraak van de dijken van het AlbertkanaaL LAWNTENNIS. HET INTERN. TOURNOOI TE WIMBLEDON. VIERDE DAG. Nederlaag voor Van Swol. Mej. Rollin Couquerque wint en verliest. De Nederlander Van Swol kwam Donder dagmiddag voor de derde ronde uit tegen den sterken Hongaarschen speler O. Szigeti. Had onze landgenoot, in de voorafgaande twee ronden den Engelschman Lysaght en den Zwitser Ellmer uitgeschakeld, de Hon- gaarsche tegenstander van Donderdag bracht het tot de derde ronde door overwinningen op Robertson (V.S.) en Ploughmann (Dene marken) Van Swol heeft het helaas niet verder kunnen brengen dan tot deze derde ronde hij werd door Szigeti uitgeschakeld met 6—8, 4—6, 4—6. De tegenstand van den Nederlander was uitstekend; wellicht was de uitslag gunsti ger voor Van Swol geweest, indien hij de vorige dagen minder zware partijen te spe len gehad had. De cijfers wijzen wel uit, dat hij zeer fraai tegenstand bood aan den ster ken Hongaar. Een verrassing deed zich nog voor op het centrecourt, waar de zoo sterke damesdubbel van de Poolsche mej. Jedrzejowska en de Francaise mevr. Mathieu een gedecideerde 36, 16 nederlaag opliep tegen het Engelsche paar mevr. Hammersley—mej. Stammers. Eugène Smith, die in het dagelijksch leven een schoolmeester in Californië is, plaatste zich Donderdag onder de laatste zestien spelers, door Cejnar in vijf sets te slaan. Tloczynski, een „geplaatst" speler, was geheel uit vorm; hij verloor in drie sets van den Britsch-Indischen speler Ghaus Mohammed. In de eerste set haalde de Pool zelfs geen game. Met hem is de derde geplaatste speler voor het tournooi uitgeschakeld. Malfroy gaf aan den jongen Riggs goed partij, maar moest tenslotte toch het on derspit delven. Shaffi viel in de tweede set van zijn partij tegen Henkei, die hem niet toestond zijn bezeerden enkel te verbinden. Shaffi speelde rustig door, doch de vierde en laatste werd door Henkei gewonnen met 61, doordat de Engelschman niet meer snel kon loopen. Austin had het zwaar tegen Drobny. De Engelschman won de eerste twee sets met 75, 9—7, waarna Drobny zich moest terug trekken wegens een blessure aan den arm. Mej. Rollin Couquerque en haar Fransche partner mej. Pannetier kwamen in de tweede ronde van het dames dubbelspel uit tegen het Engelsche dubbel mej. Thomas en mej. Troun cer. De Hollandsche speelster was beter c-p dreef, dan Woensdag in het enkelspel; zij en mej. Pannetier wonnen in twee sets met 8—6 6—3. In de derde ronde komt de Fransch-Neder- landsche combinatie waarschijnlijk tegen mej. Jacobs en mej. Yorke, die haar partij tegen lady Bouverie en mevr. Shepherd-Barron wel zullen winnen. Van Swol, die na zijn enkelspel tegen Szigeti ook nog met mevr. Andrus In het dub belspel moest uitkomen, kreeg met zijn partner een walk over. doordat C. E. Hare en mej. Hardwick zich teruggetrokken hebb In het gemengd dubbelspel was mej. Rollin Couquerque met den Zwitser Fisher niet be stand tegen het vrij sterke dubbel mevr. Ham mersley (Engeland) en Russell (Argentinië); Mej. M. ROLLIN COUQUERQUE. Mej. C. Somogyi (Hongarije) en mej. G. Wheeler (V.S.) sl. mevr. C. P. Brutton en mevr. E. G. MacphersonGrant (Engeland) 6_4, 7—5. Mevr. D. F. Cartwright en mevr. D. L. Little—-Round (Engeland) sl. mevr. D. B. Andrus (V.S.) en mevr. S. Henrotin (Frank rijk) 75, 62. Mevr. S. H. Hammersley en mej. K. E. Stam mers sl. mej. P. J. Jedrzeowska en mevr. R. Mathieu 63, 61. Mej. B. Batt en mej. A. P. Cardinall sl. mevr. T. Dietz en mej. I. Schumann (Duitschland) 6—1, 6—1. O. SZIGETI. Mej. N. B. Brown en mej. R. Jarvis sl. mevr. I. Geddes (Engeland) en mej. A. Ullstein (Duitschland) 62, 62. Gemengd dubbelspel: G. I. Bayley en mevr. D. Roberts (Engeland) sl. G. von Metaxa en en mevr. I. Schumann (Duitschland) 46, 8—6, 75. D. Russell (Argentinië) en mevr. S. H. Ham mersley (Engeland) sl. H. C. Fisher (Zwitser land) en mej. M. Rollin Couquerque (Ne derland (6—3, 6—1. D. Mitic en mej. H. Kovac (Zuid-Slavië) sl. B. Butters en mej. M. F. Brace (Engeland) 5—7, 10—8, 6—3. C. E. Malfroy (Nieuw Zeeland) en mej. B. Nuthall (Engeland) sl. O. Szigeti en mej. C. Somogyi (Hongarije) 6—4, 62. E. T. Cooke en mevr. S. Fabyan (V.S.) sl. G. P. Hughes en mevr. D. L. Little (Engeland) 5—7, 6—0, 6—4. H. Bullington en mej. J. Ingramm (Enge land) sl. J. Brugnon (Frankrijk) en mevr. P. F. Glover (Engeland) 61, 75.

Krantenviewer Noord-Hollands Archief

IJmuider Courant | 1939 | | pagina 1