Avontuur in Venezuela
FEUILLETON
Naar Het Amerikaansch
van
R. H. DAVIS.
(Nadruk verboden.)
5)
Een heelen tijd zat Peter de Peyster pein
zend naar de gevangenis te kijken en Roddy
zij niets, want als je twee college-jaren lang
met iemand op kamers hebt gewoond, begrijp
je gewoonlijk wel iets van zijn stemmingen.
Toen boog Peter zich opeens naar Roddy
over en keek hem aan. In zijn stem klonk iets
als een uitdaging.
Ik hoor iets, fluisterde hij.
Of zijn vriend het figuurlijk bedoelde of
niet, kon Roddy niet uitmaken. Hij keek hem
vragend aan en hief zijn hoofd luisterend om
hoog. Behalve het kabbelen van de golven te
gen den voet van het fort, klonk nergens eenig
geluid.
Wat? vroeg Roddy.
Ik hoor de roepstem van de Witte Muizen,
zei Peter de Peyster.
Er viel een lange stilte. Toen lachte Roddy
zachtjes met half gesloten oogen; om zijn
onderkaak kwam een forsche wilskrachtige
trek.
Peter had die uitdrukking al vaker op zijn
gezicht gezien met name op een gedenkr
waardigen middag, toen Roddy aan slag was en
nog drie man aan honk en nog twee runs
noodig waren om het kampioenschap te win
nen en daar waren twintigduizend gillende
menschen die probeerden zijn zenuwen in
de war te maken.
L Zoo ver als jij gaat, ga ik ook, zsi Roddy.
Porto Cabello ligt besloten binnen de vier
zijden van een vierkant. De Oost- en de
Noordgrens komen samen bij de haven. De ka
den en het douanekantoor, die uitzien op de
kaap waarop de gevangenis staat, vormen de
Oostzijde van het vierkant en aan den Noord
kant zijn de Roei- en Zeilclub met zijn boven
het water uitstekende veranda, het hotel met
zijn onder water gelegen badkamers en ver
der een rij huizen met groote tuinen. Daar
hij zijn werk in de haven had, had Roddy één
van die huizen gehuurd. Het lag bescheiden
verborgen achter mango-boomen en palmen
en achter in den tuin leidde een in de rots uit
gehakte trap naar het water. In een halven
cirkel om die trap heen was een bamboe
vlechtwerk aangebracht, dat stevig genoeg
was om een zwemmer te beschermen tegen
haaien en om te dienen als aanlegplaats voor
de boot.
Toen ik dit huis huurde, zei Roddy snapte
ik niet dat de voorzienigheid mij dit plekje
had doen uitkiezen om stiekum weg te kun
nen gaan met de boot zonder dat iemand het
merkt. Als jij die boot tien meter voor
uit weet te krijgen zonder dat de heele stad
het weet. merkte Peter critisch op. zal je ze
cloroform moeten toedienen. Zij maakt een
kabaal als een machinegeweer.
Mijn idee was, legde Roddy uit, om naar
't fort te roeien. Als we den Generaal aan
boord hebben, mag de boot net zooveel op een
machinegeweer lijken als ze wil.
Sedert hun terugkomst met de boot en on
der het diner dat opgediend werd in de kleine
patio" onder de sterren, hadden de Witte
Muizen alle mogelijke middelen en manieren
besproken. Honderd en éen plannen geop
perd, critisch bekeken en verworpen; maar
tegen één uur in den vroegen ochtend, toen
de kaarsen stonden te druipen in den zeewind
en de Schotsche whiskey heel wat centime
ters in de flesch gedaald was, waren de sa
menzweerders het eens. Ze hadden belist, dat
ze niets konden doen voordat ze de cel ken
den, waarin de Generaal gevangen zat en
vooral de ligging van het raam in die cel, dat
uitkwam op de haven. Ook hadden ze uitge
maakt dat de redding moest gebeuren met be
hulp van het motorbootje en van zee uit en
dat de redders van buiten af moesten werken
Om Rojas van binnen uit te bereiken zou het
noodig zijn iemand van de gevangenisambte
naren in den arm te nemen en er was niemand
dien zij durfden vertrouwen. Als het een
geldkwestie was geweest, zouden Rojas' vrien
den hem al lang bevrijd hebben. En dat ze
daarin niet geslaagd waren bewees, niet dat
de gevangenisambtenaren onomkoopbaar wa
ren, maar dat hun angst voor Alvarez' woe
de sterker was dan hun hebzucht.
Er zijn verscheidene redenen waarom
we niemand moeten probeeren om tekoopen, zei
Roddy. Morgen zal ik je aan Vicente, den ge
vangenisdokter, voorstellen en we zullen hem
vragen ons de gevangenis te laten zien en dan
de cellen tellen en probeeren te onthouden
waar Rojas in zit. Misschien kunnen we den
dokter beter te dineeren vragen. Hij is er dol
op om te vertellen wat een wonderlijke kerel
hij in New-York geweest is en dan moet je
net doen of je 't gelooft. We konden den ha
venmeester ook wel vragen en hem zoover
krijgen dat hij ons toestemming geeft des
nachts met de boot uit te gaan. De stad is nog
in staat van beleg en na zonsondergang mag
sr geen boot meer in de haven varen en dan
moeien we wat harpoenhaken laten maken, 't
boeglicht uitdoen en palingen spietsen.
Jij zou geen paling kunnen spietsen; wierp
Peter, en als je 't kon zou ik ze niet willen
eten.
Je hoeft ze niet te eten, legde Roddy uit,
de palingen zijn immers maar een uitvlucht.
De schildwachten moeten we er aan wennen
ons 's nachts door de haven te zien varen.
Als ze ons daar zonder reden en zonder toe
stemming zagen zouden ze ons neerschieten.
Dus moeten we zeggen dat we palingen aan
't spietsen zijn.
Den volgenden morgen maakte Roddy aan
een smid duidelijk hoe hij drietanden om
palingen mee te spietsen moest hameren en
dien nacht werden de menschen die aan de
haven woonden uit hun slaap gehouden
door geweer-geknal en 't schijnsel van zoek
licht in hun ramen. Maar tegen het einde van
die week werd de motorboot van de Yankees
minder als een plaag dan als een zegen be
schouwt, al schoot ze nog steeds des nachts
luidruchtig de haven in en uit en al flitste
haar zoeklicht brutaal over de muren van
het fort. Want met waarlijk nobele zelf opof
fering leenden de palingen zich tot het be
drog. Bij honderden zwermen ze voor het ver
blindende booglicht, bij dozijnen spietsten
ze zich aan de tanden der „hooivorken". Zoo
vaardig werden Roddy en Peter in het har
poeneeren, dat ze al gauw den havenmeester,
den commandant, den gevangenisdokter en
ieder die er bezwaar tegen had zijn nacht
rust te laten storen, eiken morgen een mandje
paling konden sturen. Het ontging den be
langstellenden Porto-Cabello'ers intusschen
niet dat bij tusschenpoozen de machine van
de boot niet goed werkte, zoodat men de
Yankees de boot kon zien voortroeien. Ook
ging het licht meermalen uit.
Zij bekenden eerlijk deze tegenvallers, maar
niet zonder verontwaardiging en men be
klaagde hen van harte. Op een avond dat ze
in de „patio" aan het beraadslagen waren,
werd Roddy door een plotselingen twijfel be
vangen.
Zou het niet afschuwelijk zijn, riep hij
uit, als we de tralies hadden doorgezaagd en
hem de touwladder en de boot hadden laten
zien en hij zou weigeren met ons mee te
gaan?
Is dat alles, vroeg Peter.
Hoe moet hij weten, hield Roddy vol, dat
we hem niet helpen ontsnappen om hem door
schildwachten dood te laten schieten? Dat
hebben ze meer gedaan, 't Is een oude truc,
net zoo iets als iemand in zijn cel doodschie
ten en zeggen dat hij zelfmoord gepleegd
heeft. Het allereerste dat Rojas ons zal
vragen, is natuurlijk wie ons stuurt en hoe
kunnen we bewijzen dat we vrienden zijn.
Ik wed dat hij de kans niet zal laten
schieten, zei Peter. Hij zal wel zien dat we
geen Venezolanen zijn.
Dat is 't 'em juist, protesteerde Roddy.
Waarom zou hij zich aan vreemdelingen toe
vertrouwen aan Yankees? Nee, ik zeg je,
we hoeven niet te gaan zonder introductie
brieven.
Hij liet zijn stem dalen en keek achterdoch
tig naar de donkere hoeken van de „patio".
En de eenigen, die ons die kunnen geven
wonen op Curacao.
Peter de Peyster schoot met plotseling
enthousiasme overeind.
Da's een prachtbaantje voor mij! ver
klaarde hij.
Ik heb er het eerst aan gedacht, zei
Roddy.
We zullen loten. De kop van Bolivar, dan
ga jij. De wapens van Venezuela, dan ga
ik.
De zilveren peso rinkelde op tafel en Rod
dy riep jubelend:
Kop! ik ga!
Maar Peters poging om niet te toonen hoe
teleurgesteld hij was, was zoo weinig overtui
gend, dat Roddy onmiddellijk medelijden
kreeg.
We moeten samen gaan, vond hij. Jou
hersens zijn beter dan de mijne, dus kom
jij ook maar mee.
Alsof hij zijn enthousiasme direct in da
den om wou zetten sprong Roddy overeind
en hij stond tegen Peter te glimlachen, ter
wijl zijn gezicht glansde van opgewonden ver
wachting.
Toen opeens kwam er een peinzende trek
op.
Zeg Peter, vroeg hij, hoe oud zouden die
dochters zijn?
(Wordt vervolgd.)
De stafmuziek der Koninklijke Marine maakte Dinsdag met een gedeelte
der te Amsterdam geplaatste marine-troepen een marsch door de hoofdstad
Een bewaakte-onbewaakte overweg
bevindt zicht te Amsterdam in de
verbinding tusschen Sarphatistraat en
Czaar Peterstraat, waar een trein,
bestemd voor het vervoer van steen
kool voor de electrische centrale, den
weg kruist. Een bewaker, voorzien van
bel en roode vlag, zorgt voor een
veilig verkeer
De landenwedstrijd boogschieten tusschen Nederland en België bracht heel wat Op het Departement van Algemeene Zaken had dr. H. Colijn Dinsdag een conferentie met mr. J. W.
bewonderaars van dezen tak van sport naar Bergeyk. De Belgische schutters Beyen, president der Bank van Internationale Betalingen. Een snapshot J>Ü het verlaten van het
in actie Departement
Een speciale rozenkeuring werd Dins
dag door de Kon. Ned, Mij. voor Tuin
bouw en^Plantkunde in de zalen van
„Artis" te Amsterdam gehouden
Op de brug van Langoiran in de étappe Royan
Bordeaux van den Tour de France kwamen
Mallet, Tréchant en Bayeux te vallen. Dit
incident gaf heel wat consternatie.
De prijzen van de Vier-
daagsche, -waar het den
echten wandelaar toch
eigenlijk niet om te doen is
Het groote défilé der deelnemende padvinders aan de World Moot, welke te
Monzie Castle nabij Crieff in Schotland wordt gehouden Veertig landen zijn op
deze bijeenkomst vertegenwoordigd
