Avontuur in Venezuela
FEUILLETON
Naar het Amerikaansch
van
R. H. DAVIS.
(NaaruK verboden.)
9)
Roddy greep opeens Peter's pols; met de
andere maakte hij een wijzende beweging.
Door een smalle opening in een boschje, dat
op een kleinen afstand van het huis stond,
ontdekte Peter een tennisveld. Roddy trok
zijn wenkbrauwen veelbeteekend op. Hij
glimlachte vroolijk en triomfantelijk.
Hetgeen schijnt te bewijzen, merkte hij
raadselachtig op, dat zekere personen uit het
tooneel stuk noch oud, noch gebrekkig zijn!
Die gevolgtrekking gaf hem zooveel voldoe
ning, dat hij nog zat te glimlachen toen ze bij
het café Ducrot stilhielden. In het uurtje dat
verloopen was, sedert ze den tuin van het
restaurant verlaten hadden, had daar een
verbazingwekkende verandering plaats gehad.
Het sinaasappelboschje lag daar niet langer
in stille sluimering. De kellners lagen niet
meer te slapen naast de tafeltjes. Aan het hek,
dat den tuin van den weg scheidde, stonden
een half dozijn vurige, zwaargezadelde ponny's
vastgebonden en nog even zoo veel stonden er
gespannen voor landauers en dogcars en
brieschten, hinnikten, rammelden met hun
tuigen en stampten gaten in den weg. Achter
het gebladerte van de sinaasappelboomen kon
men de stem van den maïtre d'hotel hooren en
in de keuken stond de dikke chef bevelen te
snauwen. De kiezelsteenen op de paden knar
sten onder de haastige voeten van de kell
ners.
Aan een lange tafel in het verste einde van
den tuin zaten meer dan twintig mannen en
het was duidelijk te zien dat het restaurant
ter wille van hen klaar wakker was geworden.
Het gezelschap dat daar verzameld was, be
stond niet uit breedgebouwde, blonde Holland-
sche bewoners, maar uit Venezolanen. En
één van hen, die aan het hoofd van de tafel en
tegenover den ingang van den tuin zat was
blijkbaar de persoon, ter eere van wien zij
daar waren samengekomen. Hij zag er zooveel
jonger uit dan de anderen, dat Peter, die
alles behalve ingenomen was met dien inval
in hun slapende droomentuin, veronderstelde,
dat het een meerderjarigheidsviering was!
Het duurde een poosje, voordat een van de
kellners acht sloeg op het geroep van de
Amerikanen, Hoewel zij zich hadden geïn
stalleerd aan een tafeltje, dat omringd was
door bloeiende heesters en toch niet te ver
van de keuken of het café scheen niemand
tijd te hebben om hen te bedienen; tenslotte
slaagden zij erin hun bestellingen te doen bij
een van de kellners, maar dan ook alleen door
hem bij zijn voorschoot te grijpen. Roddy
beval hem te brengen wat er op de groote tafel
opgediend werd.
Die kok, legde Roddy uit. is natuurlijk
veel te opgewonden om drukte te maken voor
ons: maar als er genoeg is voor twintig zal
er ook wel genoeg zijn voor meer.
Maar al waren ze voor de kellners een
quantité négligeable, de twee jonge mannen
kwamen tot de verrassende conclusie dat de
gasten van het verjaardagsfuifje hun komst
buitengewoon interessant vonden en hoewel de
tafels te ver uit elkaar stonden dan dat Roddy
kon hooren wat zij zeiden, kon hij zien, dat er
heel wat blikken in zijn richting werden ge
worpen, dat er over hem gepraat werd en dat
zijn tegenwoordigheid om de een of andere
reden een buitengewone opwinding te weeg
bracht.
Ten slotte, onder voorwendsel van zijn koet
sier een order te geven, liep iemand van het
gezelschap dicht langs hun tafeltje en zoowel
toen hij heen ging als toen hij terug kwam
sloeg hij hen nauwkeurigg gade. Juist toen
hij bijna stil bleef staan in het grint tegen
over hen, zei Roddy op een toon van de diep
ste overtuiging.
NeeWalter Pater heeft aan de Stoïsche
wijsbegeerte nooit een juist uitleg gegeven en
wat het Euphemisme betreft
Integendeel, viel Peter hem vol vuur in
de rede, Oscar Kamerstein is de eenige im-
pressario die de vlag kan laten waaien bo
ven de groote opera en een overdekte tuin.
Heusch
De luistervink liep haastig door met een
verbluft gezicht.
De jongemannen zetten hun maaltijd kalmp
jes voort.
Als hij Engelsch verstaat, vervolgde
Roddy, zal hij daar een poosje over peinzen!
Daar ze heelemaal geen belang stelden in
het gezelschap en niet gegeten hadden sedert
heth vroege kopje koffie op de stoomboot
werd al hun aandacht al spoedig in beslag
genomen door hun maaltijd. Maar ze zouden
niet lang met vrede gelaten worden.
Van uit de boschjes achter hen kwam plot
seling en ongemerkt een jonge neger te voor
schijn. Hij had een schrander gezicht en was
keurig gekleed. Zonder een oogenblik tusschen
de twee mannen te aarzelen legde hij en brief
voor Roddy neer.
Voor meneer Forrester, zei hij en na de
struiken uiteengeduwd te hebben verdween hij
even vlug als hij gekomen was. Roddy staarde
verbaasd naar de haag waardoor de bode was
verdwenen en zijn oogen dwaalden af naar
het gezelschap aan de andere tafel. Hij zag
dat elk van hen hem opmerkzaam zat aan te
staren. Het was duidelijk te zien dat zij het
klein voorval bemerkt hadden. Roddy vroeg
zich af of de brief misschien van hen kwam.
Toen hij verder om zich heen keek merkte
hij dat de neger die Peter en hem bediende,
hem ook stond aan te staren met meer be
langstelling dan natuurlijk scheen en dat hij
niet dezelfde was die hen eerst bediend had.
Ja, began Roddy weifeleid, jij bent niet
dezelfde kellner
De man haalde de schouders op.
Dat vent niet goed kan Engelsch spreek,
legde hij uit. Ikke heel goed Engelsch
spreekt.
Hij glimlachte, maar Roddy zag dat er in
zijn oogen een slimme onbeschaamde uit
drukking was.
Roddy was er innerlijk van overtuigd, dat
hij bezig was het slachtoffer van een of an
dere streek te worden.
Ja, viel hij nijdig uit en ik wed dat je het
verstaat óók!
Peter gaf hem onder de tafel een geweldigen
schop tegen zijn enkels.
Lees je brief, zei hij.
De enveloppe droeg alleen de naam Rodman
Forrester. Êr stond geen aanhef boven den
brief en hij was niet onderteekend. Hij
luidde:
Willemstad is een klein stadje. Alle
menschen kennen elkaar. Daarom wordt
van dengeen die er het laatst is aange
komen de meeste notitie genomen. U bent
degeen die het laatst is aangekomen,
dus wordt alles wat u doet, opgemerkt. En
dat u al twee maal langs Casa Blanca
is gekomen is al aangeteekend zoowel
door hen, die het beschermen als door
hen die het bespionneeren. Als u onge
luk wilt brengen over hen die u zegt te
willen helpen, ga dan zoo dwaas door als u
begonnen bent.
De terechtwijzing, al was ze dan anoniem,
deed Roddy toch een kleur krijgen, maar hij
had genoeg zelfbeheersching om den brief
over de tafel aan zijn vriend toe te schuiven
en onverschillig te zeggen:
Hij vraagt of we bij hem komen dineeren.
De kellner, die ongetwijfzld had staan luis
teren, verdween in de richting van de keu
ken. Een oogenblik later zag Roddy hem een
schotel brengen aan den jongen man, die aan
het hoofd van de groote tafel zat en terwijl
de man de schaal aanbood, fluisterde het
tweetal samen. Toen Peter de waarschuwing
had gelezen, gooide hij den brief, met be
schreven kant naar beneden, op tafel neer en
met een verstoord gezicht deed hij alsof hij
al zijn aandacht wijdde aan de sla. Maar Rod
dy zat te grinniken van plezier en deed ab
soluut geen poging dat te verbergen.
Ik zou dit voor geen millioen hebben ge
mist fluisterde hij. Het schijnt dat iedereen
hier zich met andersmanszaken bemoeit en
dat ze elkaar allemaal bespionneeren. Het lijkt
wel wat op het eiland, waar ze te trotsch wa
ren om hun eigen wasch te doen, dus deden
ze allemaal die van een ander.
Van wien komt het, viel Peter hem ge
prikkeld in de rede; van den consul?
Roddy knikte en lachte nog eens.
Jij hebt goed lachen, protesteerde Peter,
maar je kan nooit weten. Jij bent pas vier
maanden in Venezuela en Kapitein Codman
is er achttien jaar geweest. Die kerels be
schouwen zoo iets heel anders dan wij. Wij
vinden het net een operette, maar
Juist die ouwe Codman, verklaarde Rod
dy, die hier achttien jaar is, heeft óók zijn
normalen kijk op die dingen verloren. Hij is
zijn gevoel voor humor kwijt. Stel je voor dat-
ie ons laat bespionneeren en ons anonieme
waarschuwingen stuurt! Waarom komt hij
niet naar ons hotel en zegt ons daar wat hij
te vertellen heeft? Hij denkt zeker dat w«
hier in Siberië zijn.
(Wordt vervolgd.)
Arie van Vliet rijdt zijn eere-rondje na het behalen van
het algemeen Nederlandsch wielerkampioenschap in het-
stadion te Amsterdam
Het m.s. «Oranje" was Zondag voor het eerst voor het publiek ter bezichtiging toe
gankelijk gesteld, waarvan een gretig gebruik werd gemaakt
De „regenbogen" in actie op den derden dag van de
Kaagweek
Een overzicht van den wedstrijd 100 K.M. achter motoren tijdens de Neder-
landsche wielerkampioenschappen in het Olympisch stadion te Amsterdam
De eerste pogingen tot lichting van den gezonken Amerikaanschen onderzeeër „Squalus" zijn mislukt. Het oogenblik, waarop
het vaartuig een eind boven water kwam om spoedig daarna weer in de diepte te verdwijnen
De verkeersweg over de bruggen Hedel Zaltbommel
Vianen is thans volmaakt doordat het viaduct over den
spoorweg bij Beesd gereed is en voor het verkeer is open
gesteld
Ook de jeugd helpt mede bij den
graanoogst in de omgeving van
Markeio
Een fraaie sprong
tijdens het groot
concours hippique,
dat Zondag in het
Goffertstadion te
Nijmegen werd ge
houden
