Avontuur in Venezuela
Voor den wind tijdens de
Cowes-regatta ter hoogte
van het eiland Wight, welke
door de Yacht Club van
Southampton georganiseerd
werd
Drie mijlen ten Westen van de
IJmuider pieren vond Maandag
de start plaats voor den door
de Kon. Ned. Roei- en Zeil-
vereeniging georganiseerden
zee-zeilwedstrijd IJmuiden
Solent
Te Luik is in tegenwoordigheid van de Belgische Koninklijke Familie het stand
beeld onthuld van wijlen Koning Albert
Aan het groot défilé te Bandoeng ter gelegen
heid van de wisseling van het Legercommando De nieuwe Pastoor van Ars-kerk te Eindhoven, die onlangs is Ingezegend, werd door den
werd door olie gemoderniseerde efdeelingen j0„gsten storm voor een groot deel verwoest. - Wet er ven het dek overbleef
deelgenomen. ten gemotoriseerde colonne 3 3
trekt voorbij
Het nieuwe vliegveld van Boulogne-sur-Mer is officieel geopend. Dit vliegveld is
het dichtst van alle Fransche luchthavens bij Engeland gelegen
De telex-kamer is in het Badhotel te Baarn weer in gereedheid gebracht in verband met de aanstaande
blijde gebeurtenis in het Prinselijk Gezin. Vanuit dit vertrek zal het heugelijk nieuws wereldkundig
worden gemaakt
Groote gaten werden in het plaveisel
geslagen, toen het noodweer in den
Bosch huishield en ernstige verwoestin
gen aanrichtte
FEUILLETON
Naar het Amerikaansch
R. H. DAVIS.
(Nadruk verboden.)
16)
Een troepje werklieden lag op een hoop
huiden uitgestrekt en af en toe hoorde Roddy
hun slaperig gemompel. De lantaarns op de
visschersbooten en op de brug, die nu om
hoog gehaald was, schenen zwak door de mist
heen en het dek van de stoomboot, die bene
den hem vastgemeerd lag, was verlaten en
leeg en zag er even onwezenlijk en spook
achtig uit als het- dek van het schip van den
Vliegenden Hollander. Behalve het luiden van
een bel aan boord van een boot, het geruisch
van de opkomende golven en het slaperige ge
mompel van de bootwerkers was Willemstad
in sluimer en stilte verzonken. Roddy, die tot
de conclusie was gekomen, dat hij de her
komst van het briefje niet op een bevredigen
de wijze kon verklaren, maakte den nacht
portier wakker en vertelde hem, dat hij den
volgenden morgen tegen de dageraad wilde
duiven ging schieten en gaf order om hem
tegen dien tijd koffie te brengen. Daarop ging
hjj naar bed. En het leek hem of hij zijn hoofd
nog maar net op het kussen had gelegd toen
hij alweer gewekt werd door den portier.
De kamers van Roddv en Peter grensden
aan elkaar en de deur er tusschen was niet op
slot. Toen Roddy een bad genomen en zich
aangekleed had en met een zelfbewust ge
voel zijn revolver in zijn zak gestoken had
deed hij de deur open en stond een oogen-
ttik voor Peter's bed, nog steeds niet zeker
wetend of Peter hem misschien een poets
bakte.
Maar deze lag heel onschuldig te slapen en
haalde regelmatig en luidruchtig adem. Daar
op stak Roddy ook Peter's revolver in zijn
zak met een gevoel van afgunst op de vele
uren slaap, die zijn vriend nog voor zich had
en ging toen de donkere, leege straat in.
Hij beschouwde zijn expeditie op dat oogen -
blik met buitengewoon weinig ingenomenheid,
aangezien hij nog maar half wakker was en
hij zijn honger nog maar zeer gedeeltelijk
gestild had. Hij helde sterk over naar de
theorie, dat de een of ander hem voor de gek
hield.
Maar toen de duisternis in schemering over
ging en de donkere massa van café Ducrot
voor hem opdoemde werd zijn nieuwsgierig
heid toch grooter. Hij hield zichzelf voor dat
een dergelijk briefje in het smeulende, op
standige Venezuela juist in den aard lag van
het land en zijn bewoners. Er was een half
uur voorbijgegaan sedert hij het hotel verlaten
had en toen hij café Ducrot voorbij was, was
de nacht geweken voor de grijs-blauwe mist
van den dageraad. Hij zag den man die hem
den vorigen avond den brief had gebracht,
langzaam op hem komen toerijden. Hij zat op
een ponny en hield een andere bij de teugels
vast. Toen hij Roddy herkende, galoppeerde'
hij naar hem toe en gaf hem de teugels van
de ponny met duidelijk zichtbare vreugde,
maar zonder iets te zeggen. Toen maakte hij
Roddy duidelijk dat hij moest wachten en
galoppeerde den weg af, dien de Amerikaan
juist was afgekomen. Roddy zette zich in het
zadel en keek met een genoeglijken glimlach
naar de spookachtige wereld voor hem. Tot nu
toe leek het avontuur wel echt. Peter zou een
mop nooit zoo geweldig goed in elkaar gezet
kunnen hebben, redeneerde hij bij zichzelf.
De man voegde zich weer bij hem. blijkbaar
ervan overtuigd dat Roddy niemand meege
nomen had. ging hem met een gebaar van ver
ontschuldiging voor en ze reden in dezelfde
"richting als waar Roddy vandaan gekomen
Roddy gaf zijn gids een voorsprong van vijf
tig voet en volgde hem toen. Hij had de ge
dachte aan een hinderlaag nog niet van zich
afgezet en hield de teugels strak, terwijl hij
een van de revolvers in zijn gordel gestoken
had.
De dag was aangebroken en hij zat op een
goed paard, waarop hij zoo noodig weg zou
kunnen komen. Die gedachte stelde hem ge
rust en het feit dat er misschien gevaar
dreigde joeg een tinteling door hem heen.
Toen hij aan Peter dacht, die niets vermoe
dend en zonder iets van alles wat er gebeu
ren ging, mee te leven in zijn bed lag, voelde
hij een klein beetje berouw. Maar hij had nie
mand mee mogen nemen en met niemand over
den brief mogen spreken. Hij zou het Peter
later wel vertellen. Maar, als er eens niets
te vertellen zou zijn, of als hij eens niet meer
zou hebben na te vertellen? Als de mannen,
die kolonel Vega hadden willen vermoorden,
van plan waren hem voor zijn tusschenkomst
te straffen, dan zouden ze voor dat doel geen
betere plaats hebben kunnen uitzoeken. Het
leek wel alsof er op de heele wereld niemand
anders wakker was dan hijzelf. Aan beide kan
ten van den weg stond een hooge haag en
daarachter hectaren en hectaren van sinaas
appel aanplantingen. De huizen van de plan
ters lagen ver van den hoofdweg en lang den
weg was niets, geen toegangspoort, zelfs geen
arbeidershuisje. Hij naderde nu een scherpe
bocht in den weg, een bijna rechthoekige
bocht naar links. Tot nu toe had de witte
weg recht en open voor hem gelegen, al had
achter de heggen wei een heel regiment ver
borgen kunnen liggen. Maar nu benam de
bocht hem het uitzicht. De gids had den hoek
bereikt. Maar in plaats van die om te gaan,
draaide hij zich om in zijn zadel en liet zijn
ponny stapvoets gaan. Dat leek Roddy een
veelbeteekenende handeling. Zij waren blijk
baar op de ontmoetingsplaats aangekomen.
Roddy liet zijn ponny ook stappen, terwijl hij
de teugels strak hield. De gids ging naar den
rechterkant van den weg en bleef daar staan.
In Roddy's opgewonden verbeelding kon die
manoeuvre maar één uitleg hebben. De man
trok zich terug uit een mogelijke vuurlinie.
Roddy nam de teugels in zijn linkerhand en de
rechter greep naar zijn revolver. Toen keek
hij voorzichtig om den hoek, terwijl hij de
ponny in hield en zich ver vooroverboog.
Wat hij zag was zóó wonderlijk, zóó geheel
anders dan wat hij verwacht had, dat hij ver
bluft bleef staren, nog steeds voorover leunend
en nog steeds met zijn hand op den revolver.
Hij kon den weg een halve mijl ver af zien,
maar vlak voor hem stond een rustelooze, stei
gerende ponny die den doorgang versperde en
op het dier zat egen meisje, blijkbaar heele-
maal niet uit haar evenwicht gebracht door
de sprongen van de ponny of door de ver
schijning van den vreemdeling.
Roddy was voorzichtig genaderd en had zich
voorbereid op een stuk" of wat loerende Ve-
nezolanen met karabijn aan den schouder;
zijn ooren verwachtten niets anders dan een
bevel om zijn handen omhoog te steken of
een schot.
Toen hjj zoo opeens tegenover een meisje
stond, dat uiterlijk niet méér van een dochter
van Venezuela had dan van een gemaskerden
struikroover, was zijn eerste gedachte dat dit
de een of andere onschuldige vreemdelinge
moest zijn, die toevallig in dezelfde hinderlaag
gevallen was als hij. Zijn oogen zochten ang
stig den weg en de haag aan beide kanten
achter haar af. Maar de weg was leeg en geen
blad bewoog zich en de bejaarde man zat on
beweeglijk en rustig op zijn ponny te wach
ten.
Roddy wendde zich weer naar het meisje
en merkte dat ze hem aandachtig opnam. Hij
liet zich in zijn zadel terugvallen en nam zijn
hoed af. Hij bracht zijn ponny naast de hare
en zei snel, terwijl zijn oogen de haag onder
zochten:
Neemt u me niet kwalijk, maar u moest
liever doorrijden. Er zullen hier een paar
mannen komen. Ze....ae hadder* hier al
moeten zijn.
Het was duidelijk dat hij alleen angstig was
voor haar. Het meisje bloosde even en glim
lachte.
Bij den glimlach verdwenen Roddy's be
langstelling voor moordenaars en zijn angst
voor wat zij zouden doen. Hij had in geen
maanden een meisje van zijn eigen ras ge
zien en hij twijfelde er geen oogenblik aan of
dit meisje behoorde ertoe. Als hij haar op weg
naar de kerk had gezien met een kanten
shawl over haar schouders, met een hooge
kam en mantilla, dan zou hjj haar waar
schijnlijk voor een Spaansche hebben gehou-
schoonheid.
Maar nu, met haar linnen rijrok en haar
jongensachtige blouse, met haar haar in een
wrong onder een breedgeranden slappen,
zwarten hoed, deed ze hem denken aan de
meisjes, waarmee hij langs de boulevard in
Newport had gegaloppeerd of onder de den-
neboomen van Aiken. Hij kon niet begrijpen,
hoe zoo'n meisje zoo gekleeod, op Curasao
verzeiid was geraakt. Maar hij had er niets op
tegen. Maar dat liet hij te veel blijken, want
hoewel hij er zich niet van bewust was
straalden zijn oogen. Hij was véél te verbluft
om zijn bewondering te kunnen verbergen.
Het meisje fronste haar voorhoofd en
richtte haar slanke jongensachtige figuur op.
Mijn naam is Rojas, zei ze. Mijn vader is
Generaal Rojas. Iemand heeft mij verteld,
dat u hem wilde helpen en daarom stuurde ik
u gisteravond dat briefje en vroeg u hier te
komen.
Ze sprak op rusfcigen, zakelijken toon. Ter
wijl ze sprak keek ze Roddy strak aan. Toen
Inez den vorigen avond dat briefje gestuurd
had, had ze alleen maar kunnen gissen met
wat voor soort man ze zoo vroeg op den mor
gen op een eenzamen weg een ontmoeting zou
hebben. En ze was heel angstig geweest. Maar
nu ze hem zag kon ze het type thuisbrengen
en was ze gerustgesteld. Maar ze was er nog
niet zeker van of ze hem haar geheim kon toe-
vertromejL (Wordt vervolgd.).
