Avontuur in Venezuela
Arlïs te Amsterdam heeft voor haar jeugdige bezoekers een
complete kinderboerderij opengesteld met geiten, biggetjes,
ponnies, eenden, kippen enz.
De Engelsche kapitein King Hall, die zich naam maakte door
zijn brieven aan het Duitsche volk, werd bij zijn aankomst te
Parijs door de journalisten onder vuur genomen
In varband mei de omlegging van bet verkeer in de omgeving van paleis Soesldijk is Dinsdag op den
boek van den Amsterdamschestraatweg en de Generaal van Heutzlaan het eerste verkeersbord geplaatst
Het 10de-regiment motor artillerie uit
Utrecht maakte Dinsdag een marsch
door Rotterdam en defileerde langs
het stadhuis voor militaire en burgerlijke
autoriteiten
Een bloemenhulde voor koningin Eliza
beth van Engeland ter gelegenheid
van de overhandiging van een nieuwen
standaard aan het regiment .The
Queen's Bays" te Tidworth
De batterij veldartillerie, die tot taak zal hebben bij het bekend worden van de
blijde gebeurtenis in het Prinselijk Gezin de vreugdschoten te lossen, arriveerde
Dinsdag te Baarn, terwijl de kermis in het Oranjepark nog afgebroken werd
De Nederlandsche deelneemsters in het défilé bij
de opening van de internationale Jamboree voor
padvindsters te Budapest
Bij het standbeeld van Erasmus te Rotterdam werden
Dinsdag bloemen gelegd in verband met het feit, dat
25 jaar geleden de wereldoorlog uitbrak
FEUILLETON
Naar het Amerikaansch
van
R. H. DAVIS.
(Nadruk verboden.)
17)
Terwijl ze wachtte op wat hij zeggen zou.
leek 't alsof ze hem rustig opnam. Maar inner
lijk was ze heel onrustig. Met een gevoel van
verlichting zag ze zijn bewonderende blik
veranderen in een uitdrukking van werkelijke
sympathie, toen ze haar naam noemde.
O stamelde Roddy onhandig, neemt u me
niet kwalijk dat ik dat niet direct begrepen
had.
Ik ben gekomen om nu te vragen, begon
ze, regelrecht op haar doel afgaand, wat u van
plan bent om te doen?
Het was een buitengewoon verwarrende
vraag. Roddy die heelemaal niet wist, wat hij
van plan was te doen, liet zich, om tijd te win
nen. op den grond glijden en ging met zijn
hoed in de hand dicht bij haar zadelknop
staan. Omdat hij geen antwoord gaf, ging het
meisje voort, nu op een beetje vriendelijker
toon: En om u te vragen, waarom u ons
wilt helpen?
Roddy keek fronsend voor zich uit. alsof hij
zijn antwoord zorgvuldig overlegde, maar zei
nog steeds niets. Het fitste hem door 't hoofd,
dat wat voor Peter en hem een heel aanlokke
lijk en romantisch spel was geweest voor an
deren een grimmige, onophoudelijke worste
ling was. Hij besefte dat tot nu toe Gene
raal Rojas voor hem nooit een mensch van
yleesch en bloed was geweest en dat hij
nooit had ingezien, dat zijn bevrijding wer
kelijk en tastbaar leven en geluk beteekende.
Hij had hem meer beschouwd als één van de
stukken van een spel schaak, dat Peter en hij
stilletjes bezig waren tegen den commandant
van de gevangenis te spelen. En nu stond
hier tegenover hem een menschenkind dat
leefde vóór, leed óm den gevangen man, en
den vreemdeling vroeg, waarom hij zichzelf
had opgeworpen als haar vader's voorvechter,
waarom hij zich had gemengd in de tragedie
van de familie Rojas. In zijn verwarring be
sloot Roddy maar om bij het begin te be
ginnen, precies de waarheid te vertellen en
niets dan de waarheid en zich daarna over
te geven aan de genade van zijn charmante
rechter.
Met de teugels over zijn arm, zijn sombrero
in zijn hand en zijn gezicht opgeheven naar
het meisje, stond Roddy op den weg, als
een cavallerist. die zijn commandant rapport
uitbrengt.
We waren in het Theehuis van de Hon
derd en Een Treden, klonk de zonderlinge
aanvang van zijn verhaal. En hij gaf een ge
trouw verslag van de gebeurtenissen tot het
huidige oogenblik. Toen hij klaar was met
vertellen, richtte Inez, die zich naar hem
overgebogen had, zich op. Haar lippen en
wenkbrauwen waren samengetrokken en haar
stem klonk of zij van een onmetelijken afstand
kwam.
Dus het is een grap?
Absoluut niet! Als u ons toestemming
geeft, zullen we u bewijzen dat het geen grap
is. Misschien klonk mijn verhaal niet ernstig
genoeg; ik heb het slecht verteld. Maar wij
hebben groot medelijden met uw vader. Sinds
Peter het voorstelde, sinds ik uw vader heb
gezien
Het meisje boog zich voorover. Haar oogen
dngen wijd open.
Hebt u vader gezien? Vertel u me, smeek
te ze, hoe zag hij er uit? Zei hij iets tegen u?
Wanneer
Ze hield plotseling op en legde haar hand
voor haar oogen, terwijl ze haar gezichtje van
hem afwendde.
Het is vier maanden geleden, zei Roddy.
Ik mocht niets tegen hem zeggen. We hebben
elkaar gegroet. Dat is alles.
Ik moet het hun vertellen, riep het meis
je. Ze moeten weten dat ik iemand gezien
heb, die hem gezien heeft. Maar als ze we
ten dat ik u gezien heb
Ze zweeg en keek naar Roddy, alsof ze hem
om raad vroeg.
Hij schudde zijn hoofd.
—Ik begrijp niet wat u bedoelt, zei hij.
Mijn moeder en mijn zuster weten niet
dat ik hier ben, vertelde Inez hem. Als ze
dat wisten, zouden ze heel boos zijn, voegde
ze er waarschuwend aan toe. Niemand mag
het weten. Ze zijn bang voor u; ze begrijpen
niet waarom u ons wilt helpen. En dus wan
trouwen ze u. Daarom moet ik u hier op zoo'n
manier ontmoeten.
Met een gebaar van afkeer keek het meisje
om zich heen. Gelukkig begrijpt u het.
Ja, bevestigde Roddy een beetje weifelend.
Ik be grijp u wel, maar de anderen niet. Wie
wantrouwt mij
Mijn moeder en uw consul, kapitein Cod-
man en kolonel Vega en
Roddy lachte verbaasd en trok zijn wenk
brauwen op.
Vega! riep hij uit. Waarom wantrouwt
Vega mij?
Het meisje begreep waaraan hij dacht.
Niet omdat u zijn leven gered hebt. En
verlegen voegde ze er aan toe: Het is om
dat u niet in uw vaders vertrouwen bent. Ko
lonel Vega begrijpt dat niet goed.
Roddy staarde haar verbaasd aan en lachte
weer.
En wat voor verband bestaat er tusschen
mijn vader en kolonel Vega?
Het meisje keek hem even verwijtend en met
een wantrouwende uitdrukking in haar oogen
aan.
Toen vroeg ze koel:
Verlangt u heusch van me dat ik geloof, dat
u dat niet weet?
Tot nu toe had Roddy met een glimlach
naar Inez geluisterd en had zijn goed hu
meur onverwoestbaar geleken. Maar nu
kwam er een glans van verontwaardiging in
zijn oogen:
Ik verzeker u dat ik niets weet.
Hij wierp de teugels over den nek van het
paard en dreef het hier met een tik op zijn
flank tot vlak bij den wachtenden Pedro.
Toen nam hij zijn hoed af en sloeg de rich
ting van Willemstad in. Inez staarde hem aan,
te verbluft om een woord te kunnen spreken.
Maar voor Roddy tien stappen had gedaan,
stond hij weer stil en kwam terug alsof ze
hem had teruggeroepen en hem om een uitleg
had gevraagd. Hij had zijn goed humeur al
weer terug, maar zijn woorden klonken nog
niet erg verzoeningsgezind.
De kwestie is, zei hij, dat uw vrienden
samenzweringen zóó iets doodnatuurlijks vin
den dat ze zich niet kunnen voorstellen dat
een ander daar volkomen buiten staat. En ter
wijl zij van wantrouwen en achterdocht en
wederzij dsche spionnage aan elkaar hangen,
laten ze een goed mensch sterven. Dat is alles
waarmee ik te maken heb. Het was heel
vriendelijk van u me de gelegenheid te geven
om u onze manier van doen duidelijk te ma
ken. Maar ik zie nu (en iedereen heeft er een
geweldige moeite voor over gehad om 't ons
aan het verstand te brengen) dat we in den
weg staan bij het oplossen van de kwestie op
Venezolaansche manier.
Hij zweeg en glimlachte even om te laten
blijken dat hij geen verwijt bedoelde. Op ver
trouwelijke en luchtigen toon vervolgde hij:
Ik heb altijd sympathie gehad voor de
idioten, die doorhollen waar zelfs braven
bang zijn om een voet neer te zetten. Ik weet
nog, dat ik eens zoo'n idioot een brandend
huis heb zien binnenrennen en een kind red
den terwijl ik en een paar andere braven om
ladders stonden te roepen.
Hij knikte, nam nog eens zijn hoed af en
liep weer weg terwijl zij in het zadel bleef
zitten. Dezen keer was hij de bocht van den
weg al om en had zich al een paar honderd
meter verwijderd, toen hij achter zich het
geklepper van hoefslagen hoorde. Inez, ge-
gevolgd door Pedro, galoppeerde hem na en
toen ze de ponny inhield sprong ze met een
zwaai op den weg kwam en vlak voor hem neer
Als hij haar niet bij de schouders gegrepen
had, zou ze in zijn armen zijn gevallen. Een
losgewaaide lok krulde over haar gezicht, in
haar oogen was een glans van opwinding. Im
pulsief klemde ze haar handen in elkaar.
Toe, smeekte ze, gaat u alstublieft niet
weg. Het is waar wat u van ons zegt. Ik
was het alleen maar vergeten. Het is drie jaar
geleden dat ik iemand uit uw land gesproken
heb. Ik loop ook gevaar om door de Venezo
laansche bril te gaan kijken. Het is waar; we
zijn niet zoo ronduit als u, zooals iedereen in
Amerika. Maar daar mag u ons niet voor straf
fen. En mij ook niet!
Haar fijne lippen trilden als van een kind
dat op het punt staat in snikken uit te bar
sten en haar oogen stonden vol tranen.
U moet me raad geven. U moet me hel
pen. Wilt u? smeekte het meisje.
Roddy was door het ontroerende hulpelooze
in haar stem en in haar blik, in haar houding
en gebaar, volkomen ontwapend. De manier,
waarop hij haar aankeek, toen hij antwoord
de:
Maar, beste miss Rojas.... was méér
dan welsprekend.
Dus u wilt me helpen? vroeg Inez lief.
Een rechtgeaard Spanjaard zou zeggen;
Ik lig aan uw voeten! was het antwoord.
{Wordt vervolgd.)
