Avontuur in Venezuela
Te Nijmegen had Donderdag op het binnenplein der Prins
Hendrik-kazerne de beëediging plaats van 45 bij het Kon. Ned.
Indisch Leger nieuw benoemde tweede luitenants. Overzicht
„Krijgsverrichting" in landelijke entourage tijdens
de oefeningen van het 1ste regiment wielrijders
in Noord Brabant
Mr. M. P. L. Steenberghe, minister van
Economische Zaken, wordt bij zijn aan
komst ten paleize Soestdijk voor de
beëdiging van het nieuwe kabinet door
H. M. de Koningin verwelkomd door
kap. W. Romswinckel
Op zijn reis door Zuid Frankrijk bracht
De Monzie, de Fransche minister van
Openbare Werken, een bezoek aan
de kleine republiek Andorra. De
minister (met hoed) voor het raam van
stadhuis
Vier Hollandsche jongens zullen door bemiddeling van de Nationale
Vereeniging -Het zeilend Schoolschip" met de „Abraham Rijdberg"
een tocht van Zweden naar Australië medemaken. Het viertal
vertrok Donderdag met de „Ransdorp" naar Stockholm
Meer dan veertien dagen vertoefden de gebroeders Moody te Springfield
(Illinois) in de lucht bij de verbetering van het wereld duurrecord voor lichte
vliegtuigen Het laatste blik benzine wordt vanuit een op het vliegveld
rijdende auto aan boord van het vliegtuig geheschen kort voor het einde
der vlucht
Eindelijk zullen twee van de vier wrakke bruggen
te Pekela in den Provincialen verkeersweg Stads
kanaal—Winschoten door nieuwe vervangen wor
den. Dat het hoog tijd wordt bewijst bovenstaand
voor zich zelf sprekend plaatje
Na hun beëediging ten paleize
Soestdijk door H. M. de Ko
ningin poseerden de nieuwe
ministers van het kabinet De
Geer voor de fotografen
FEUILLETON
Maar het Amerikaanscb
van
R. H. DAVIS.
(Nadruk verboden.)
25)
Het was duidelijk dat dit het andere uiteinde
van de tunnel was. Maar toen zij zagen hoe
onwrikbaar deze geblokkeerd was, ontzonk
het tweetal den moed.
Generaal Rojas was opgestaan en be
schutte met de hand zijn oogen tegen het on
gewone licht der lantarens.
Ik heb de vrijheid genomen u te komen
storen, zei Vicente, omdat deze twee heeren
belang stelden in de geschiedenis van het fort!
Generaal Rojas boog ernstig en maakte
een gebaar in de richting van den bewaarder,
als om te verklaren waarom hij het woord
niet tot hen richtte.
Dit deel van het fort begon Vicente
haastig, is heel oud. Het werd gebouwd in de
zestiende eeuw en deze ruimte was, geloof ik.
oorspronkelijk de eetzaal. Ze wordt nu ge
bruikt voor de belangrijkste politieke ge
vangenen.
Er heerschte even een verlegen stilte; toen
verbrak Roddy die met een korten, smadeüj-
ken lach.
U bedoelt verraders, hoonde hij.
Generaal Rojas schokte overeind, alsof Rod
dy hem geslagenhad. De jonge dokter wendde
zich met een verontwaardigden uitroep tot
den Amerikaan.
U moet u beter beheerschen, zei hij be
straffend.
Hoewel Roddy Peter had gewaarschuwd dat
hij met een vooropgezette bedoeling Gene
raal Rojas misschien zou beleedigen, vond hij
deze grofheid tegen een hulpeloozen ouden
man toch buitengewoon ergerlijk. Hij voelde
zich rood worden van ergernis. Maar de be
waarder was vergenoegd en grinnikte goed
keurend. Roddy-zelf scheen niet in het minst
gegeneerd.
Ik heb geen medelijden met zulke men-
schen, ging hij onverstoorbaar en heftig voort.
Een moordenaar neemt alleen maar het leven
van een mensch, maar een verrader neemt
het leven van zijn vaderland. In de Ver-
eenigde Staten maken we korte metten met
verraders. Daar hangen we ze op.
Met een boos gezicht wendde Roddy zich
naar Peter, alsof die hem tegengesproken
had.
Het is zoo. Dat weet je immers wel. Het
staat in de grondwet, riep hij met stemver
heffing. Het staat op bladzijde vier en vijftig,
paragraaf vier van de Consitutie van de Ver-
eenigde Staten. Hoofdstuk „Straffen voor
Verraders". Bladzijde vier en vijftig, para
graaf vier.
Daarop wendde hij zich, schijnbaar vol be
rouw over zijn heftigheid, tot den dokter.
Neemt u mij niet kwalijk. Ik ben werke
lijk te ver gegaan Maar zulke mannen vind
ik verschrikkelijk.
Dan moet u hun gezelschap maar liever
vermijden, zei de toegesprokene sarcastisch,
Hij beduidde de Amerikanen met een ge
ïrriteerd gebaar dat ze naar de gang moesten
gaan en daarop ging hij met een beteutert ge
zicht op den gevangene toe.
Het- spijt me ontzettend. Generaal, dat ik
u aan iets dergelijks heb blootgesteld
Maar Generaal Rojas gaf geen antwoord
Vicente bemerkte tot zijn grooten schrik dat
het incident den ouden man nog erger had
geschokt dan hij gevreesd had. De Generaal
zat in zijn stoel weggedoken als iemand, wiens
krachten plotseling verlamd zijn. Zijn bloede-
looze, magere handen lagen trillend op de ta
fel. Groote tranen rolden over zijn bleek ge
zicht. In de twee jaren dat de jonge dokter
zijn patiënt kende, had hij nog nooit zoo'n
vreemden, onnatuurlijken glans in diens oogen
gezien als nu. Voor den medicus was het een
bewijs dat het einde nog dichterbij was dan
hij gedacht had.
Het spijt me ontzettend, stamelde Vi
cente.
Generaal Rojas hief het hoofd op.
Het is niets, riep hij uit. Wat beteekent
één beleediging, één vernedering meer, als ik
weet dat het einde nabij is.
Hij verhief zijn stem nog meer; er was een
ongewoonjeugdige, een krachtige en jubelen
de klank in; het geluid drong door de deur tot
in den versten hoek van de gang..
Wat doet het er allemaal toe, als ik weet,
als ik zeker weet, dat het einde nabij is.
Zijn hoofd zonk neer op de tafel en hij
begroef zijn gezicht in zijn handen.
Buiten in de donkere gang, greep Peter
naar Roddy's band en klemde die in de zijne.
Hoor je dat, fluisterde hij. Hij antwoordt
je, Roddy!
Roddy veegde met den achterkant van zijn
hand langs zijn klam voorhoofd en lachte ze
nuwachtig.
Ja, antwoordde hij, hij heeft me begre
pen. En nu moeten we het waar gaan ma
ken!
Toen dien middag de auto's en rijtuigen van
de aristocratie van Porto Cabello langzaam
over de Plaza reden ontmoette Roddy toevallig
Mc. Kildric, die op een van de steenen banken
zat en die de pantoffelparade der plaatselijke
chic zat te bekijken met oogen. waaraan niets
ontging
Mc Kildric was het type van den self-made
Amerikaan Hij kende zijn vak door en door
was buitengewoon handig en had de gave om
uitstekend met menschen om te kunnen gaan
Hij had een groot, lenig figuur, een energiek
gezicht en was een eind in de dertig. Onder
het werk sprak hij alleen om een order te ge
ven of een vraag te doen. Maar in zijn
vrijen tijd ging hij met zijn asistenten en zijn
werklieden om als een gemoedelijk democraat.
Hij scheen een afschuw te hebben van alleen
te zijn en hij werd zelden of nooit gezien
zonder een van de jongere ingenieurs bij
zich. Zij beschouwden hem als een cynicus
en ze schreven zijn cynisme toe aan het feit
dat „de baas" schuchtere pogingen had ge
daan om zich op het huwelijkspad te bege
ven en dat hij het pad als een vrouwenhater
verlaten had. Officieel was hij Roddy's su
perieur, maar het was iemand, die in dienst
was van F. C. C. niet mogelijk te vergeten,
dat Roddy de zoon van den vader was. Zelfs
Mc. Kildric erkende dat op zijn manier en die
manier bestond daarin dat hij in zijn vrijen
tijd Roddy nooit uit zichzelf opzocht, maar
altijd wachtte tot de zoon van den Machtige
bij hem kwam.
Een oogenblik stond Roddy Mc. Kildric strak
aan te staren en ging toen met een resoluut
gebaar, alsof hij alle aarzeling van zich af
zette, naast hem zitten.
Mc Kildrick, begon hij, ik wil je een onbe
schaamde vraag doen, die je moraliteit en je
karakter betreft,
Mc. Kildric grinnikte goedkeurend.
Het onderzoek wordt toegestaan, zei hij.
Bij welken druk per vierkante centimeter
vroeg Roddy, zou een jou toevertrouwd ge
heim in staat zijn door de veiligsklep te ont
snappen?
Ik heb nog nooit, verklaarde de ingenieur
een ongeluk van dat soort gehad.
Prachtig, riep Roddy uit. Veronderstel
dan eens dat ik tegen jou zei: Mc. Kildric, ik
weet dat er ergens een schat begraven ligt.
maar ik weet niet hoe ik er bij moet komen,
en dat zou jij wél we ten .Als ik jou nou eens bij
dien begraven schat bracht, zou je me dan
als een handig ingenieur willen^vertellen, hoe
ik hem uit moet graven en zou je dan kunnen
vergeten dat je me raad had gegeven en dat
je ooit van den schat had gehoord?
Mc. Kildric peinsde eventjes na over dat
gefingeerde geval. Toen vroeg hij droog:
In welke bank ben je van plan in te bre
ken?
Roddy stond plotseling op.
Ik zal het je laten zien, riep hij uit.
Het was zoo duidelijk te zien dat Roddy dit
zei, niettegenstaande hij inwendig nog aar-
zeide, dat Mc. Kildrick hem goedhartig tegen
hield.
Vertel me maar liever niets, protesteeer
de hij, waar jij spijt van zult hebben als je
nuchter bent.
Roddy schudde ontkennend het hoofd en
niet voordat ze de buitenwijken en de laatste
visschershut achter zich hadden en langs de
kust liepen, begon hij weer over het doel van
hun wandeling
Plotseling zei hij: Ik heb je nog vergeten
te zeggen, dat als vader ontdekt dat je me
raad gegeven hebt, het waarschijnlijk je
baantje zal kosten.
Mc. Kildric bleef staan.
Het is jammer, stemde hij toe, dat je
vergeten hebt dat te zeggen, want gewoonlijk
krijg ik een dikke cheque als ik technische
adviezen geef.
En wat nog erger is, vervolgde Roddy
onverstoorbaar, als Alvarez er achter komt. ga
je de gevangenis in.
Dat pikante verhaal van je interesseert me
uitermate, dat moet ik zeggen, zei Mc. Kil
drick. Wat zal er nog meer met me gebeu
ren?
Maar natuurlijk, zei Roddy geruststellend,
kan je ze vertellen dat je niet wist wat je
deed.
Als je me om te beginnen eens vertelde,
wat we gaan doen? opperde de ingenieur.
Van hier af was Roddy's antwoord, moet
je op handen en voeten kruipen want anders
zien ze je.
(Wordt vervolgd.)
