Avontuur in Venezuela
Op het Departement van Economische Zaken te Den Haag
is Zaterdag aan den heer Egbert van Dijk uit Schouwen
Zijl (Gr.) de door den minister uitgeloofde zilveren medaille
voor het beste examen Algemeene Handelskennis voor het
middenstandsdiploma uitgereikt
Een kranige sprong tijdens het concours hippique, dat op Duinrell te
Wassenaar gehouden is
In verband met de viering van het eeuwfeest der Nederlandsche Spoorwegen
in September is men te Amsterdam reeds begonnen met den aanleg der
feestverlichting op eenige grachten. De werkzaamheden op de Heerengracht
FEUILLETON
Naar liet Amerikaansch
R. H. DAVIS.
(Nadruk verboden.)
27)
Ik dacht heelemaal niet aan mezelf! Een
naand geleden was ik bang, dat is waar. Tra
dities en opvoeding zaten me in den weg en ik
dacht werkelijk te veel aan wat de anderen
zouden zeggen over mijn ontmoeting met u.
Maar nu zie ik het net zooals u. Ik wil hun
ongenoegen, ik wil kwaadsprekerij en schan
daal riskeeren als ik vader maar kan helpen.
Maar dit zal hem niet helpen. Integendeel. U
moet niet bij mij komen of bij het huis. Moe
der(het meisje aarzelde een oogenblik),
het is eigenlijk een beetje moeilijk voor me
om het te zeggen, moeder heeft meer dan ge
wone antipathie tegen u; ze beschouwt u een
voudig als onzen kwaden geest. Ze denkt dat
u alles doet wat u kunt om de plannen van uw
eigen vader en van Vega tegen te werken.
Zijwe hebben allemaal gehoord dat u
twist met Vega h6bt gehad omdatu de partij
van Alvarez opnam. Volgens moeder is Vega de
eenige die vader kan redden. En daarom bent
u haar vijand. En ze hebben haar ook verteld,
wat u tegen vader gezegd hebt toen u bij hem
in de cel was. Natuurlijk hoorden wij het ver
haal verdraaid. Ik kon wel niet begrijpen wat
uw bedoeling is geweest, maar ik ben er ze
ker van dat het goed bedoeld was.
Goed bedoeld? riep Roddy uit met iets
verontwaardigds in zijn toon, maar hij be-
heerschte zich direct weer. In orde; gaat u
maar door.
U denkt misschien dat ik onrechtvaar
dig en ondankbaar ben, maar heusch dat ben
ik niet. Ik wil u alleen maar duidelijk maken
dat u voorzichtig moet zijn en hoe uw ver
houding is.
Tot wie?
Tot moeder en Vega en zijn partij.
Ik stel er meer belang in, zei Roddy, om
te weten hoe mijn verhouding tot u is.
Het meisje antwoordde rustig: O, wij
zijn vrienden. En u weet dat ik u heel dank
baar ben, omdat ik weet wat u probeert te
doen en de anderen het niet weten.
Als we 't hun eens vertelden?, zei Roddy.
Dat kan niet, zei ze gedecideerd, en de
reden waarom het niet kan is buitengewoon
dwaas, eenvoudig bespottelijk. Kijkt u eens,
Vega heeft op de een of andere manier van
onze ontmoeting gehoord. Hij is overtuigd dat
het bij toeval was, maar uit 'n soort jalouzie
schijnt hij te denken dat u iets om mij geeft.
Ze ging haastig voort alsof ze bang was dat
Roddy iets zeggen zou en sprak op koelen, za-
kelijken toon.
Moeder was al tegen u bevooroordeeld
omdat ze dacht, dat u alleen uit zucht naar
avontuur, vaders leven in de waagschaal stel
de. En Vega's onzin heeft het nog erger ge
maakt.
Het meisje aarzelde alsof ze wachtte tot
Roddy antwoord zou geven, of iets zou vra
gen.
Ik begrijp het, zei Roddy.
Nee, ik ben bang dat u het niet begrijpt.
Het spijt me erg dat ik u lastig moet vallen
met familieaangelegenheden, maar u zult
moeders vooroordeel beter begrijpen als u ze
kent. Kolonel Vega wil dat ik met hem trouw.
En moeder wil dat ook graag. Daarom zijn ze
zoo tegen u, want onze ontmoeting op dien
morgen vertrouwen ze niet, zooals ik u al
zei.
Het is eenvoudig bespottelijk, ging ze
voort, dat ze iets dergelijks een rol laten spe
len bij een kwestie van leven en dood. Maar ze
doen het; ze zijn nu eenmaal niet anders. En
daarom zou het dwaasheid zijn hen van uw
plan te vertellen. Ze zouden toch niets met u
te maken willen hebben. U moet uw werk al
leen voortzetten en niet meer bij mij komen
of mij probeer en op te zoeken. Als het wer
kelijk noodig is mij iets te laten weten, dan
moet u me schrijven of liever nog, geeft u Pe
dro dan een mondelinge boodschap.
Ik moet weg. Ik heb ze gezegd dat ik in
den tuin ging wandelen en ze zouden me wel
eens achterop kunnen komen!
Bij die gedachte hield ze even verschrikt
haar adem in.
Zoo erg is het toch niet, wierp Roddy te
gen.
Voor hen is, wat ik nu doe, onvergeeflijk.
Maar ik dorst u niet te schrijven. Een brief
kan zoo onaardig klinken en zoo licht ver
keerd begrepen worden. Ik wilde u niet kwet
sen, daarom ben ik gekomen voor den
laatsten keer.
Voor den laatsten keer, herhaalde Roddy.
Inez maakte een beweging om weg te gaan.
Wacht een, commandeerde hij. Komt u
hier dikwijls?
Ja, zei het meisje en toen, als antwoor
dend op de gedachte, die misschien wel in de
vraag opgesloten lag. voegde ze er bijMijn
moeder en mijn zuster komen hier ook iederen
avond, om dien heerlijken zeewind; tenmin
ste dat deden we vroeger. Waarom vraagt u
het? vroeg ze met iets van een waarschuwing
in haarstem.
Ik bedacht juist, zei Roddy, dat ik hier
langs zou kunnen roeien in mijn boot, ver
weg, waar niemand me zien kan. Maar ik
zou u wel kunnen zien.
Met meisje zuchte even geërgerd.
u wilt mij niet begrijpen, riep ze uit.
Waarom houdt u nog vol na alles wat ik u ver
teld heb en nadat ik dit alles gezegd heb om
u duidelijk te maken dat u mij niet moet zien?
Inez hoorde hem opeens lachen en hij kwam
dicht bij haar staan.
Waarom ik volhoudt? Zijn fluisterende
stem klonk licht spottend en tegelijk ont
roerd. Zij hoorde er een nieuwen klank in.
Omdat u het liefste meisje bent dat ik
ooit heb gezien! Sedert ik u den laatsten keer
zag, heb ik aan niemand anders gedacht dan
aan u en ben ik rampzalig geweest van ver
langen naar u. U kunt me verbieden u te zien,
maar u kunt me niet ontnemen wat u me
gegeven hebt wat u me gaf zonder dat u
het zelf wist.
Het meisje viel hem verontwaardigd in de
rede.
Mr. Forrester!
Ik moest het u zeggen. Het heeft mijn
hoofd vervuld, mijn hart, ieder oogenblik sinds
ik u gezien heb. U moest het weten. Ik vraag
niets van u, ik mag niets van u vragen, ik
moest het u alleen maar zeggen.
Als om zich te rechtvaardigen strekte hij zijn
armen uit naar het tooverachtige maanlicht,
naar de lichtende golven, naar de groote palm
bladeren, dié zacht boven den tuinmuur wiegel
den.
U hebt me het mooiste gegeven dat ooit
in mijn leven gekomen is en er ooit verder in
kan komen en op zoo'n avond moest ik het wel
zeggen. Op zoo'n avond ging Jessica stil uit
Shyloc's huis om haar liefste te ontmoeten. Op
zoo'n avond is Leander over de Hellespont
gezwommen. En op dezen avond moest ik u
vertellen dat u voor mij de liefste en mooi
ste op de wereld bent.
Hoe Inez Rojas, verbluft, verbaasd, veront
waardigd op deze dichterlijke toespraak ge
reageerd zou hebben, zou Roddy nooit te we
ten komen, want Pedro, die plotseling van het
strand kwam, liet haar geen tijd tot ant
woorden.
U moet weg, zei hij kortaf. Hij greep Rod
dy's arm en probeerde hem mee te sleepen
naar den tuin. De politie! Ze omsingelen
het huls!
Hij wees naar twee gestalten, elk met een
lantaarn, die vlug kwamen aanloopen van
twee verschillende kanten van het strand.
Ze bespionneeren iedereen die binnen
gaat. Als ze u vinden!
De oude man hief wanhopig zijn handen
omhoog.
Roddy schold zichzelf voor een idioot uit. Hij
begreep dat hij met meisje zou compromit-
teeren en de zaak in gevaar brengen waar
voor hij. volgens zijn eigen zeggen, zijn leven
zou willen geven. Een oogenblik stond hij be
sluiteloos. De zwaaiende lantarens kwamen
van twee kanten dichterbij. Achter hem was
het water. Alleen de donkere schaduwen van
Miramar boden een schuilplaats aan.
Vlug! beval Inez. U moet u in den tuin
verbergen. Als ze weg zijn zal Pedro het u ko
men vertellen; dan kunt u ook gaan. En, voeg
de ze er bij, u zult er nu wel voor zorgen dat
u niet weer terug komt, nietwaar?
Roddy besefte dat hij, na wat ze gezegd had
haar aanbod om zich in den tuin te verbergen
niet meer kon aannemen. Als hij daar gevon
den werd zou dat haar nog meer compromit-
teeren. Maar hij kon den dichtsbijzijnden po
litieagent onderstboven loopen en in het don
ker ontsnappen zonder herkend te worden. Al
leen zou de politie een verklaring zoeken voor
het feit, dat de Senorita Rojas in gezelschap
was van een man, die voor hen vluchtte.
Hoort u het niet? fluisterde Inez. Ver
schuil u!
Met een kreet van schrik duwde Pedro Rod
dy in de richting van de schaduw. Maar het,
was te laat!
(Wordt vervolgd.)
