Avontuur in Venezuela
Fransche matrozen bezig met het meren van den oorlogsbodem
„Chamois die Donderdag in de Amsterdamsche haven is aan
gekomen
twee slachtoffers, Koger Champon en Henri Ruelle, die bij een berg-
beklimming in de nabijheid van Grenoble om het leven kwamen
Luit. gen. Boerstra (x), de afgetreden legercommandant In Ned. Indiê,
arriveerde Donderdag te Den Haag, waar hij verwelkomd werd door
den oud-gouverneur generaal jhr. mr. A. C. D. <Je Graeff
De uitgebreide manoeuvres van het Engelsche leger zijn thans in vollen gang,
Een ponton brug, welke op het land in elkaar wordt gezet en in haar geheel
naar de plaats van bestemming wordt gedragen, vormt een doelmatige oever*
verbinding
De K.L M piloten Viruly (links) en Noomen traden als getuigen op in het
onderzoek naar de „Ekster"-ramp, dat Donderdag door den Raad voor de
Luchtvaart te Den Haag is ingesteld
Cloarec arriveerde als eerste aan
de eindstreep tijdens den grooten
wegwedstrijd van Marseille over
Lyon naar Charbonnières
Het turbo-electrische passagiers- en vrachtschip „Viacheslav Molotof",
voor Russische rekening in aanbouw bij de Ned. Scheepsbouw Mij. te
Amsterdam, is Donderdag met goed gevolg tewater gelaten. Da
doopplechtigheid werd verricht door mevr. G. Nefëdova
FEUILLETON
Naar bet Amerikaansch
van
R. H. DAVIS.
(Nadruk verboden.)
31)
Mary Broughton, riep hij verrukt uit, je
ioent een schat!
Hij was zoo vervuld van dankbaarheid, dat
hij de eerste de beste banketbakkerswinkel
binnenliep en een paar pond van die gecon-
fijte vruchten aan haar adres liet bezorgen,
waarvoor Venezuela beroemd is. In dit bij
zondere geval strekten zij om de kinderen
Broughton een paar dagen maagpijn te be
zorgen.
Dien avond werd de aanval op de tunnel her
nieuwd met een kracht, waaraan geen cement
of roestig ijzer weerstand konden bieden.
Roddy zwoegde als een kolendrager, ge
ïnspireerd door de gedachte dat hij den vol
genden dag Inez zou zien en dat zij zelf ver
langde hem te zien en bovendien vol verlan
gen om haar verslag uit te brengen over de
vorderingen van het reddingswerk. Zijn geest
drift vuurde Pether en Mc. Kildric tot een
even groote inspanning aan. Om negen uur
waren de groote keien uit elkaar gewrikt en
een kille, muffe luchtstroom die naar buiten
woei in den warmen geurenden avond en op de
vermoeide lichamen van de drie mannen, be
wees hun dat het eene einde van de tunnel
open was.
VII.
Roddy wilde dadelijk de steenen treden af
om de tunnel te onderzoeken, maar Mc Kil
drick hield hem tegen.
Je zou het geen minuut uithouden, ke
rel; het duurt misschien dagen voordat we
veilig naar binnen knnnen. Dat is vijftig jaar
lang 'n grafkelder geweest waar geen zon en
frissche lucht zijn binnengekomen en zich
allerlei schadelijke dampen hebben opge
hoopt.
En ik ga toch naar binnen, hield Roddy
vol.
En ik zeg je dat je niet gaat, antwoordde
Mc. Kildrick.
Ben ik de gouverneur van deze vesting of
ben ik het niet? Roddy lachte. Dit is m ij n
expeditie en als ik spreek hebben mijn volge
lingen te gehoorzamen.
Mc. Kildrick merkte dat er toch niet tegen
te redeneeren viel. Hij haalde een touw, waar
van hij het einde als een lus onder Roddy's
armen doortrok.
Dan moet je het zelf maar weten. Onze
eenige wensch is. zei hij grimmig dat als je
flauw valt, je het met je hoofd naar ons toe
doet. Anders slaan we je tot mosterd!
Roddy ontstak zijn electrisohe zaklantaarn
en liep voorzichtig de treden af, als een duiker
die in zee afdaald. Peter leunde over de ope
ning, terwijl hij het touw strak hield.
Als de slangen en vleermuizen en vam
piers je te pakken krijgen, waarschuwde hij,
zul je wenschen dat je maar weer tusschen
de haaien zat!
Roddy hoorde hem al niet meer. Hij sloeg
opeens de handen voor zijn gezicht alsof hij
een slag afweerde en viel toen met een zwa-
ren bons voorover.
De twee mannen plantten him hakken in
den grond en trokken aan het touw tot ze
Roddy bij de schouders konden pakken.
Toen heschen ze hem uit de opening en leg
den hem neer.
Toen Roddy bijkwam stond hij met een
versuft gezicht op.
We zullen ons bezoek maar uitstellen
tot er een betere ventilatie in die gele
genheid is aangebracht. Maar als een van
jullie van plan is me „dat heb ik wel vooruit
gezegd", onder den neus te duwen, zal ik hem
mores leeren.
Ze zetten de steenen weer voor de opening,
maar zoo dat er breede openingen bleven
waardoor frissche lucht en zonlicht konden
binnendringen en gingen toen naar Roddy's
huis terug. De openingen tusschen de stee
nen hadden ze losjes met wingerranken be
dekt.
Thuis vonden ze Vicente op hen wachten,
die belangrijk nieuws bracht. De aanhangers
van kolonel Vega verzamelden zich in de
buurt van Porto Cabello en de regeering
begreep heel goed dat Vega zich spoedig bij
hen zou voegen om het spelletje te laten be
ginnen. Maar hij was nog niet gevangen ge
nomen, omdat de regeering hem tegelijk wil
de arresteeren met allen die met hem de stad
zouden verlaten. Het huis van Vega werd
door de politie bewaakt en zijn gangen wer
den nauwkeurig nagegaan. Het leek bijna
onmogelijk dat hij zou ontsnappen op het
oogenblik dat de regeering wilde toeslaan.
En tegelijkertijd, vertelde de dokter ver
der zijn wij gereed. Als Vega zijn troepen
kan bereiken en een opmarsch naar de stad
zou beginnen, breekt hier een opstand ten
gunste van Rojas uit. Als we Rojas konden
bevrijden en als het volk hem ziet kan niets
Alvarez meer redden. Alvarez weet dat even
goed als wij. Maar het is onmogelijk om het
fort van San Carlos in handen te krijgen
zonder artillerie. We kunnen de stad inne
men, we kunnen ons van de kazernes, van de
douane meester maken, maar van San Car
los niet. Maar er is nog een grooter gevaar.
Alvarez. die weet dat onze partij zonder
Rojas direct uiteen zou vallen, zal hem mis
schien bij het uitbreken van den opstand la
ten doodschieten.
Roddy vroeg Vicente, of hij als dokter
dacht dat Rojas sterk genoeg zou zijn om
een veldtocht te leiden.
Neen, verklaarde Vicente, dat kan hij
niet, maar dat hoeft ook niet. Als hij zich
maar vertoont is er geen veldtoch noodig.
Zelfs de regeeringstroepen zouden naar hem
ovzrloopen. Maar, voegde hij er bij met een
zucht, waartoe dient het om over het onmo
gelijke te praten? De troepen, die San Carlos
verdedigen zullen Alvarez trouw blijven. Hij
heeft daar alleen mannen van zijn eigen
plantages geplaatst; hij heeft ze koninklijk
betaald. En ze hebben nog andere redenen
om liever te sterven dan zich over te geven.
Ze hebben zich in Porto Cabello schandelijk
gedragen. Bovendien kent iedereen hun
wreedheid tegen de politieke gevangenen en
zij begrijpen dat zij niet op genade behoe
ven te rekenen. Zij zullen vechten, niet om
Can Carlos te beschermen, maar om hun
eigen leven.
Vicente maakte zoo'n volkomen betrouw
baren indruk, dat Roddy hem hun plan zou
hebben verteld als zoowel Peter als Mc Kil
dric hem niet op het hart hadden gedrukt
dat niemand het geheim van de tunnel
mocht weten vóór het laatste oogenblik.
Den volgenden morgen bracht Sam Cold-
well, begeleid door Mc. Kildrick, een officieel
bezoek aan den vuurtoren. Toen hij alles ge
ïnspecteerd had, ging hij terug naar het
stuur huisje van de sleepboot die hem over
de haven gebracht had en zond iemand om
Roddy te halen. Roddy kwam bij hem in
zijn werkkleeren, die bovendien nog geheel
bedekt waren met modder uit de haven.
Coldwell, in zijn koele linnen pak met een
keurigen panama op, grinnikte vergenoegd,
toen hij het contrast tusschen hen beiden
opmerkte. Hij kon Roddy niet goed uit
staan en Roddy behandelde hem met open
lijke, brutale vijandigheid. Ze waren onge
veer even oud en kenden elkaar al jaren,
maar ze hadden altijd op voet van oorlog ge
staan. Roddy had als de zoon van den presi
dent van de maatschappij, alle mogelijke
kansen gehad om een schitterende positie te
krijgen. En het was niet om het feit, dat hij
er niet in geslaagd was de maatschappij van
dienst te zijn, maar omdat hij geen moeite
had gedaan om een „vette baan" machtig te
worden, dat Coldwell hem minachtend en
hem met geringschatting behandelde.
Roddy van zijn kant, beschouwde Coldwell
als de man, die het vuile werk voor de on
derneming opknapte en koesterde allerminst
gevoelens van hoogachting voor hem.
Ik heb hier een telegram van je vader,
Roddy: „Zeg Forrester jouw bevelen te ge
hoorzamen of dienst van de maatschappij
verlaten. Indien weigert geef hem geld voor
terugreis en een maand salaris".
Na een korte stilte zei Roddy: Ik veron
derstel, dat dat een antwoord is op een tele
gram van jou.
Juist. Ik heb je vader meegedeeld, dat je
weigerde te doen wat ik zei en dat ik uit be
trouwbare bron wist dat je de maatschappij
tegenwerkt. Wat jij als particulier doet, is
niet heel belangrijk, zei hij uit de hoogte,
maar aangezien je je vaders zoon bent, schij
nen ze er hier wel rekening mee, te houden.
Dus moet je uitscheiden met ons dwars te
zitten of anders ophoepelen. Wat kies je.
Voordat je antwoord geeft, moet je je er
goed rekenschap van geven dat het hoofd
kwartier op het oogenblik allesbehalve over
je te spreken is. Toen je vader hoorde dat jij
nizie gemaakt had met Vega om Alvarez,
die ons bestolen heeft, te verdedigen, was hij
razend. Voor zoover ik weet ben je van hem
afhankelijk en al heb ik er niets mee te ma
ken, geef ik je toch den raad....
(Wordt vervolgd.)
