Avontuur in Venezuela
FEUILLETON
Naar het Amerikaanscb
van
R. H. DAVIS.
(Nadruk verboden.)
33)
En dat maakte voor u geen verschil?
Roddy kon niet direct uitmaken of er ver
wijt of voldoening in deze woorden klonk.
Waarom wel? Een kat mag naar den
koning kijken, waarom mag ik dan mijn
oogen niet opslaan naar het liefste, het
mooiste
Het meisje stuitte de rest van zijn lyrische
ontboezeming.
Dus dan moet u van mij gedacht hebben
dat ik zou trouwen met een man dien ze
voor me uitzochten, om wien ik niets gaf,
want u zou me toch niet hebben kunnen af
houden van een man van wien ik wèl
hield
Hij zweeg een oogenblik en barsttte toen
hartstochtelijk uit:
Ik heb mij daar niet zoo precies reken
schap van gegeven, maar mijn lntuitie heeft
mij van den aanvang af gezegd, dat een
man als Vega absoluut niet bij een meisje
als u past.
Niet dat ik ooit gedacht heb, dat ik
goed genoeg voor je was. Maar wat ik wel
zeker weet is dat geen man op de heele we
reld méér om je kan geven dan ik. Het is
het beste, het eenige echt,-mooie dat ik ooit
in mijn leven heb gekend. Voor ik jou ont
moette, interesseerde ik me alleen voor pret
jes en allerlei onbenulligheid; ik voel dat ik
nu een heel ander mensch ben geworden.
Jij hebt het beste in me wakker gemaakt.
Zijn stem trilde van ontroering en zonder
dat hij zich ervan bewust was, stonden de
tranen in zijn oogen. Hij zag hoe de oogen
van het meisje zich verzachtten en hoe een
allerliefste glimlach om haar lippen speelde.
Met een snel, maar onuitsprekelijk teeder
gebaar bukte ze zich, nam een van zijn han
den in de hare en legde die even tegen haar
wang. Toen rende ze weer het tuinpad af
naar het huis.
Roddy bleef een oogenblik zitten, verwon
derd, inwendig-jubelend, zich in verbijste
ring afvragend of het niet een droom was
geweest. In dankbaarheid staarde hij naar
den weelderigen, zonnigen tuin daar voor
hem Hij was allerminst in de stemming om
*nu Inez in tegenwoordigheid van de ande
ren terug te zien en als in een droom liep
hij den tuin door naar het hek dat op straat
uitkwam en ging zoo regelrecht door naar
huis
Dien nacht gaf Mc Kildrick zijn toestem
ming om de tunnel binnen te gaan. De gas
sen waren verdwenen en door den ingang
hadden de zilte zeelucht en de tropische zon
neschijn zich een weg gebaand. Het gezel
schap bestond uit Mac Kildrick, Peter en
Roddy an als persoonlijk vertegenwoordiger
van Inez Pedro die te voet uit de stad
kwam
Zij had, had hij Roddy in het geheim
toevertrouwd, zelf willen komen.
Heusch? riep Rodde verheugd. Waar
om heeft ze het dan niet gedaan?
Ik heb haar gezegd dat u wel vervuld
zou zijn van belangrijker dingen, antwoord
de Pedro, die een goedkeurend woord ver
wachtte. Had ik daar geen gelijk in?
Roddy die alleen maar van Inez vervuld
was en nog de aanraking van haar hand op
de zijne voelde, knikte zonder veel geestdrift.
Mc Kildjiok was er voor om het lot te laten
beslissen wie de ondergrondsche gang zou
binnen gaan, maar Roddy betoogde nadruk
kelijk dat hij dit voorrecht aan niemand
wenschte af te staan. Met een touw om zijn
middel waaraan hij moest trekken als hij
hulp noodig had, een electrische lantaarn en
een revolver ging hij de tunnel in. De gang
strekte zich recht voor hem uit. De lucht
was er vochtig en kil maar het ademhalen
kostte hem geen moeite. In het begin was er
ook geen enkele hindernis op zijn pad. Zijn
lantaarn verlichtte de verweerde stevige mu
ren waar op sommige plaatsen het water
langs droop. Maar er was geen spoor van de
vleermuizen, geesten en vampiers, waarvan
Peter hem zoo'n aanlokkelijk beeld had op
gehangen.
De eenige geluiden die hem in de ooren
klonken waren de echo's van zijn eigen voet
stappen. Hij kon niet uitmaken hoe ver hij
was, maar het touw dat achter hem aan
sleepte werd voortdurend zwaarder en lasti
ger en daaruit leidde hij af dat hij al een
heel eind moest zijn.
De tunnel begon nu scherpe bochten en
kronkelingen te maken en op één plaats vond
hij een schacht voor licht- en luchttoevoer,
die vroeger zeker in de openlucht moest
zijn uitgekomen. Hij was gesloten geweest
met een ijzeren rooster, waar nu losse stee-
nen op lagen die met cement aan elkaar ge
voegd waren. Een paar daarvan waren door
het rooster heengevallen en versperden hem
den doorgang en hij moest ze uit den weg
ruimen om verder te gaan. Hij stak zijn lan
taarn in een spleet en maakte het touw los.
Toen hij den weg had vrijgemaakt liet hij
het touw liggen waar hij het had laten val
len. Nu hij van die belemmering bevrijd
was kon hij vlugger vooruit komen en hij
bemerkte al spoedig dat hij zich bevond in
dat deel van de tunnel dat was uitgehouwen
in de harde rots en dat onder het water in de
haven lag. De lucht was hier minder zuiver.
Zijn oogen begonnen te steken en zijn ooren
te suizen tengevolge van den sterken
luchtdruk. Hij wist dat hij eigenlijk terug
moet gaan maar hij had er geen zin in. Tegen
beter weten in holde hij nu vooruit, strui-
lend, uitglijdend, soms plassend door water
poelen. Hij wist dat zijn krachten vermin
derden en dat hij die, om de monding van
de tunnel weer te bereiken, meer dan noodig
zou hebben. Maar hij ging nog voort. De
lucht was nu bepaald slecht geworden; zijn
hoofd en borst deden pijn alsof hij lang
onder water geweest was en zijn beenen
waren als lood. Hij was juist op het punt het
toch maar op te geven, toen vlak voor hem
een stevige muur omhoog rees. Hij wankelde
er naar toe en terwijl hij er zwaar tegen aan
leunde sloeg hij er vol vreugde tegen met
zijn beide vuisten. Op een paar voet afstand
van hem was de man dien hij wilde redden.
Zijn ontroering was zoo groot en zijn verlan
gen om Rojas in zijn vreugde te doen deelen
zoo vurig dat hij drie keer op den muur
sloeg met de kolf van zijn revolver zonder
er aan te denken dat niet het minste geluid
door die afsluiting kon doordingen.
Eindelijk aanvaardde hij, wankelend, half
stikkend en naar adem snakkend als een dren
keling den terugtocht naar de opening.
Halverwege kwamen Peter en Mc Kildrick
hem tegemoet, die toen ze gemerkt hadden
dat het koord los was, angstig over zijn lot,
de tunnel waren ingegaan. Ze gaven hem
beiden een arm en de frissche lucht deed hem
spoedig weer bijkomen.
Uit zijn beschrijving van den muur aan den
anderen kant kon Mc. Kildric opmaken hoe
deze geopend moest worden.
Maar zonder een bondgenoot aan de an
dere zijde zal het niet gelukken.
Dan, verklaarde Roddy, is de tijd geko
men om Vicente op te nemen in de zeer ge
heime Orde van de Witte Muizen.
Op him terugweg naar Roddy's huis gingen
ze bij Vicente aan en nadat Roddy hem al
lerlei vervaarlijke eeden had laten zweren
werd hij ingewijd in het geheim van de tun
nel. Met tranen van WMUgde in de oogen en
met al het pathos van zijn zuidelijke ziel ver
klaarde de verbaasde en verrukte medicijn
meester, dat hij zijn leven zou willen geven om
hem te helpen. Mc. Kildrick verzekerde hem
nuchter dat zij al op die offervaardigheid had
den gerekend. Het was noodzakelijk dat de
muur tusschen de tunnel en de cel bij den
eersten slag viel. Een poging om hem lang
zaam te ondermijnen of weg te hakken, zou
noodzakelijk tot ontdekking leiden. Dus moest
één enkele dynamietontploffing het werk
doen. Voor de mannen in de tunnel die wisten
wanneer de mijn zou ontploffen en die dan op
een veiligen afstand konden gaan staan, le
verde dit geen gevaar op, maar wel voor den
man, dien zij wilden bevrijden. De lading
dynamiet moest sterk genoeg zijn om in den
muur een gat te slaan, waardoor Rojas in de
tunnel kont ontsnappen en toch niet zoo sterk
dat er gevaar bestond dat het puin van den
muur Rojas en den man, die bij hem moest
zijn om hem te waarschuwen, zou bedelven.
Ik riep Vicente, aal degene zijn die bij
hem is!
Prachtig! zei Roddy. Dat is de rol, die we
jou ook hadden toegedacht. Jij moet Gene
raal Rojas voorbereiden, hem uit de buurt van
den muur houden, als die opgeblazen wordt en
hem door de opening heen helpen.
En als we hem in de tunnel hebben, waar
schuwde Vicente, die zoo opgewonden was
alsof de strijd al in vollen gang was, moeten
we nog voor zijn leven vechten. De ontplof
fing zal maken dat iedere soldaat in het fort
naar de cel komt en ze zullen ons vervol
gen.
Er zijn verscheidene scherpe bochten in
de tunnel zei Mc. Kildrick en achter een van
die zou één man met een revolver den heelen
troep kunnen tegenhouden.
Dat zal ik doen, riep Roddy, aangestoken
door Vicente's opwinding.
(Wordt vervolgd.)
Hr. Ms. flottieljeleider «Tromp is Zaterdag uit Nieuwediep naar Ned. Indië vertrokken, uitgeleide
gedaan door duizenden. Het schip verlaat de haven
H van Zanten neemt den wisselbeker voor de langste
duurvlucht in ontvangst na alloop van het zweefvliegkamp
op Welschap bij Eindhoven
Jong Nederland en de luchtvaart Op Schiphol werd
Zaterdag een nationale jeugd-luchtvaartdag gehouden,
waarbij het aan belangstelling van de zijde der jongeren
niet ontbrak
Bij den noodlottigen brand in een rijwielzaak te Eist (GId.) kwamen Een hartelijk afscheid bij het vertrek van Hr. Ms. flottieljeleider .Tromp"
twee kinderen om het leven. De zaak brandde geheel uit uit de haven yan Nieuwediep naar Ned. Indië
Grootvader leert jong Nederland pootje
baden aan het Hollandsche Noordzee
strand
De internationale honkhalwedstrijd Nederland België, welke Zondag in de hoofdstad werd g«.
speeld, eindigde in een 9 3 overwinning voor onze ploeg. Nederland aan slag
De „regenbogen"
in actie tijdens
de zeilwedstrijden,
welke op het Alk-
maardermeer zijn
gehouden
