Hatson brengt den steen
aan 't rollen
H. Wandt
door
Toen boog hij twee draden opzjj en sprak: ..Dit is
een rustst.room-aanleg. Dat wil zeggen, wanneer
iemand deze leiding af zou snijden, dan zou door het
geheele huis en in het nasstbijzijnde politiebureau
een alarmsignaal klinken. De twee andere draden
daarentegen worden door gewonen stroom gevoed
en behooren bij een heel gewoon apparaatje, dat
zich binnen in de kast bevindt en dat in werking
treedt, als de deur geopend wordt!"
Toen nam hij een stukje blank koperdraad, ver
bond dat met het afgeschraapte stukje van den
ruststroom-aanleg, zoodat het stroom-circuit in
geen geval onderbroken kon worden, en sneed ver
volgens een eind daaronder alle vier draden door.
Trompetter-Johnny was het liefst meteen heen
gegaan, zoo gevaarlijk leken hem a.1 die manipula
ties.
De gemaskerde was intusschen weer naar be
neden geklommen, en op de deur van de brandkast
toegetreden. Om elk van de drie sloten trok hij met
krijt een cirkel van ongeveer twaalf centimeter
middellijn en beval: „Trompetter-Johnny boort
boven langs de cirkel, Rigoletto beneden en ik in
het midden. Jaten boren op een afstand van vijf
milimeter. Na elk derde gat een nieuwe boor. Goed
olieën!"
Ruim vier uur lang waren de mannen met hun
boormachines bezig In de kamer hing een door
dringende olie-lucht. Rigoletto was het eerste ge
reed. Hij mqest het werk bij het middelste gat over
nemen en de gemaskerde nam zijn plaats in. Met
een scherpe vijl verbond hij eerst drie gaten met
elkaar, toen nam hij een groote zaag. Weinige
minuten later was het slot verwijderd. Spoedig
daarop was Rigoletto ook met het middelste slot
klaar en de gemaskerde behandelde het precies
zooals het onderste.
Trompetter-Johnny had het zwaarste werk, om
dat hij, staande op een stoel, moest werken, maar
na een half uur was ook het bovenste slot over
wonnen. Met een schroevendraaier en een nijp
tang werkte de gemaskerde een oogenblik aan het
inwendige mechanische.
Plotseling fluisterde Rigoletto: „Daar komt hij!"
Langzaam draaide de zware deur open.
De onbekende haalde een zakdoek te voorschijn
en wilde zich het zweet van het voorhoofd wis-
Hij bracht den doek onder zijn masker en ge
durende een ondeelbaar oogenblik zagen Trompet
ter-John nny en Rigoletto in een weinig-zeggend
bleek gezicht met een opvallend groote, roode
neus. Het kwam Rigoletto voor, alsof hij dat goed
moedige gezicht al eens eerder gez'en had. Veel
tijd om daarover na te denken had hij echter niet.
De gemaskerde beval de inbrekers opzij te gaan
en met een groote lederen tasch, die hij klaarblij
kelijk had meegebracht, trad hij op de kast toe.
Het duurde geen vyf minuten of de tasch was
propvol.
„Wij kunnen gaan", zei de man.
Een paar uur later renden de krantenjongens
door de straten en schreeuwden zich de kelen
heesch„Brandkast van Deptford Maatschappij
opengebroken! Veertigduizend pond gestolen!"
„Toen hedenmorgen vroeg het personeel van de
Deptford-Maatschappij zijn dienst wilde aanvangen
bemerkte men tot zijn grooten schrik, dat er ge
durende den afgeloopen nacht was ingebroken.
De daders dat het er eenigen geweest moe
ten zpn, stond wel vast waren van het huis
St. James Square 4 uit, dat aan een zekere over
ste Brady verhuurd was, die echter sinds gisteren
spoorloos was verdwenen, het privé-kantoor van
de maatschappij binnengedrongen en hadden de
groote brandkast opengescheurd.
Toevallig de daders schenen daarvan op de
hoogte geweest te zijn bevond zich juist dien
nacht veertigduizend pond in bankbiljetten van
vijftig en honderd pond in de brandkast. Het geld
was den vorigen dag door de Industriebank aan
de Deptford-Maatschappij overgemaakt voor den
nieuwen bruggenbouw in Cubitt Town.
Het geld hadden de inbrekers meegenomen
de waardepapieren, die bovendien nog aanwezig
waren, hadden zij laten liggen. Van de daders,
die met hun gummi-handschoenen gewerkt heb
ben, ontbreekt tot nog toe ieder spoor.
De politie de zaak is in handen van hoofd
inspecteur Mac Hardy van Scotland Yard
was nog niet in staat nadere bijzonderheden te ge
ven".
Hoofdinspecteur Mac Hardy was, nadat hij ter
plaatse rijn onderzoekingen bad gedaan, weer
naar zijn bureau teruggekeerd. De brommerige
man was niet te herkennen. Stil en nadenkend zat
hij voor zijn schrijftafel en staarde voor zich uit,
naar een bepaalde p-aats van hei vest van re
chercheur Green waar een knoop ontbrak.
„Geen, ik word nog gek", zei hij plotseling toon
loos.
De rechercheur knikte impertinent en zweeg.
Na geruimen tijd vervoigdc Hardy: „Er is maar
één knaap op de heele wereld die tot zulk knap
vakwerk als dat, wat met die brandkast gedaan
is, in staat is!"
„Wie is dat dan?" vroeg Green snel.
„Mac Lodsy, bijgenaamd IJzeren Mac. Maar
die is sinds vier jaar dood!*'
Aan den rechteroever van de Theems, aan den
kant van Greenwich, ligt de groote gasfabriek
van Londen. Achter dat complex, daar waar de
reusachtige cylindervormige gashouders het uit
richt op de rivier benemen, bevond zich het bouw
vallige huisje van Jonas Silverstone. Wie de
treurige ruïne, die nog niet ingestort was, omdat
rij nog bij zichzelf overlegde, of rij naar links,
dan wel naar rechts zou omvallen, naderde, stiet
op een groot hondenhok. Dat was het onbetwist
baar domein van „Generaal Blamm".
„Generaal Blamm" was een bullterrier van ver
bazingwekkende vraatzucht en ongehoorde dom
heid. Hij was het eigendom van den ouden Silver
stone en werd door dezen eiken dag met soep ge
voederd.
Generaal Blamm echter at die soep. Hij ver
slond haar hongerig met uitpuilende oogen, in
voortdurenden angst dat het gebarsten bord zou
kunnen worden weggenomen, nog voor hij het
laatste restje had opgelikt.
Maar nu en dan had hij toch ook een feestdag.
Dat zat zóó. Tegen dat het donker werd kwamen
dikwijls twee mannen, die hij als ordentelijke hond
behoorlijk aanblafte. Hij zou er ook niet voor te
ruggeschrokken zijn, zijn spitse blanke tanden te
gebruiken, wanneer 'n lange, ijzeren ketting, waar
van het eind aan zijn woning bevestigd was, hem
dat niet verhinderd had. De beide mannen stelden
zich aan weerskanten van het hondenhok op en
dan haalde die rechts een stuk geurig, rood
vleesch uit rijn zak men bedenke wel, vleesch!
en hield dat met een lokkend mekkergeluid
voor Genei-aal Blamm's neus. Zulk een verleiding
kunnen zelfs vele weldoorvoede honden niet weer
staan. Wie zou het dan ook den armen uitge-
hongerden Generaal Blamm kwalijk hebben kun
nen nemen dat rijn staartstomp schuchter slin
gerende bewegingen begon te maken en het luide
blaffen allengs afzwakte?
Generaal Blamm zwaaide dus met zijn staart
stomp en rekte zijn vochtig glanzende neus uit
in de richting van de goede gave. De man bleef
echter niet staan, maar ging, met de steeds uit
gestrekte hand, waarin het geurige vleesch lokte,
naar het huis toe, waar in de muur een rirrg was
ingemetseld met een ijzeren haak eraan. Zoodra
de hond in de nabijheid van den haak kwam,
gooide de man het vleesch to or hem neer. Op het
oogenblik waarop Generaal Blamm toehapte -
overigens bleef dat meestal z'n eenige vreugd
werd de haak onder zijn halsband geschoven
en hij was, behalve aan de ketting, nu ook aan
den muur geboeid, zoodat hij niet meer bij zp
hok kon komen. Over zooveel sluwheid terecm
verbitterd, liet hij het vleesch in den steek, ruKi
woedend aan de haak en blafte formidabel.
Maar dat was nog niet het ergste. W anneer
melijk de hond weerloos aan den muur vasJ~^
kroop de andere man, die links van hem
had, zjjn hok binnen. Dadelijk daarop kwam.Y
er weer uit en dan hield hij iederen keer een
papier in de hand, dat hij ongetwijfeld Gene
Blamm's baas ontstolen had, aangezien de
Silverstone het er gewoonlijk een kwartier
voren in gelegd had. Zonder zich verder om
hond te bekommeren, verdwenen de mannen.
En nu komen we aan Generaal Blamm 8
looflijke domheid. Inplaats het vleesch dat
zoo verlokkend voor hem lag te verslinden,
Zoo lang en doordringend blafte hij, tot zijn baas,
de oude Silverstone kwam, hem uit zi^(?nf JL
name positie verloste, maar tegelijkertijd net e
rige vleesch meenamR!-.,
„In orde. Signore Generaal!", zei dit keer
letto tot Generaal Blamm, toen Trompeter'
ny en hij den hond verlieten. Trompetter
had namelqk een groot couvert in de han
het zwakke schijnsel van een straatlantaarn p
hij het. Vijftig biljetten van twintig Poü
erin. ijg,
„Voor onzen bescheiden arbeid niet kwaa
taald", meende Trompetter-Johnny ..Het ;r<
wat waard zijn als ik wist, hoeveel die ge-
„Daar is me vandaag wat te binnen
onderbrak Rigoletto hem. „Weet je op
knaap leek? Een tijdje geleden heeft ui kogei
een foto gestaan van een man, die met
in z'n kop uit de Theems is gevischt. Ik m
hg zooiets als Plapman heette
(Wordt vervfcflU
Daladier bracht in de afgeloopen dagen eenbf.
zoek aan het Westelijk front, waar hij zjch va(1
den toestand op de hoogte kwam stellen en de
verschillende verdedigingswerken
schouw nam
Een merkwaardige stapelloop had Zaterdag op een der hellingen van de Ned
Dok Mij. te Amsterdam plaats. Met goed gevolg werd het nieuwe voorschip
van het s s .Jaguar", dat tijdens storm op den Atlantischen Oceaan het zijne
verloor, te water gelaten
Onder de tonen
der muziek van
de doedelzakken
trekken Engelsche
soldaten, gehuld
in hun waterdichte
capes in stroo
menden regen
door het stadje
ergens in Frankrijk,
Onder groote beiangsie ung heeit Zaterdag op oe begraafplaats .Oud tik en
Duinen" »e Den Haag de teraardebestelling plaats gehad van het stoffelijk
overschot van mevr. J. Visser Hooit, echtgenoote van dr. Ph. Visser, Neder-
landsch gezant in Ankara, dien zij op de bekende wetenschappelijke expeditie
naar Centraal Azië vergezelde
Burgemeester dr. W. de Vlugt heelt
Zaterdag op het Museumplein te
Amsterdam de Vrijwillige Burgerwacht
geïnspecteerd
Koningin Elizabeth van Engeland bracht een bezoek aan het Queen Charlotte Hospital te Londen. Een gelukkige
moeder, voor wie de vorstelijke belangstelling in haar baby een bijzondere en gedenkwaardige verrassing was
Koning George van Engeland inspec
teerde dezer dagen .ergens op het
land" de leden van de luchtvaart-hulp
diensten, die patrouille vluchten over
de Noordzee organiseeren
Duitsche pioniers bouwden over de Warthe in Posen binnen korten tijd een
noodbrug, waardoor het verkeer voortgang kan vinden
