HOOG WATER LANGS DE MAAS
Echtpaar z.k.
Kea Bossers
1
door
HOOFDSTUK I
Ze zaten tegenover elkaar en tusschen hen in op
tafel lag een vel met cijfers.
„Huiselijk tafereel" spotte Lies: „hij, zij en het
kasboek." Als Frank nu maar even lachen wou.
Maar Frank staarde somber voor zich uit_
„Frank" zei ze. „nu hebben we twaalf avonden
of twintig of veertig erover gepraat en we zyn
geen stuk verder. Laten we nu eens spijkers met
koppen slaan."
„Als jij maar zegt hoe" zei Frank moedeloos.
„Ik weet niets méér. dan wat ik drie maanden
geleden ook wist: ik sta één October op de keien
en geen kans op een andere baan."
„Ja maar. 'aten we nu alle punten eens naast
elkaar zetten, de goede en de slechte."
„Noem jij maar wat goeds!"
Lies had hem we) willen schudden, maar ze zei
kalm: „Dat komt; ik wilde juist een opsomming
maken van al de goede kanten van de situatie."
En toen .Frank zweeg ging ze dapper verder:
„Punt één. Je hebt' wel je ontslag, maar met drie
Inaanden salaris, dus met één October krijg je
twaalhonderd piek in handen."
„Ja, en dan kunnen we drie maanden leven en
daarna op een houtje byten."
„Doen we niet. luister maai verder: Punt twee.
Van dat geld hoeft maar één maand huishuur af,
en den inboedel zijn we ook kwijt voor vijfhonderd
dank zij Soesah."
Frank grinnikte nu toch even. „Ja, met Soesah
hebben we toch geboft."
„En of" Nu niet de kamer rondkijken, dacht Lies
en ze tuurde strak op het blaadje met cijfers. Niet
kijken naar de meubels en alles hun eigen
boeltje, stuk voor stuk samen gekocht, nog geen
twee jaar geleden.
De Indische mevrouw, die de huur had overgeno
men, was blij geweest, dat ze den inboedel ook kon
krijgen. „Zoo gemakkelijk, ja; al dat koopen, win
kel in, winkel uit, is zoo'n soesah."
Vooruit maar weer. niet zeuren, zei Lies tot
ach zelf.
„Dus hebben we, met de belasting en zoo eraf,
met één November vijftienhonderd over en dan
staan we heelemaal vrij. Geen huis" „geen dak
boven je hoofd" kwam Frank somber „geen
kinderen tot onzen last. zooals de troostende me
nigte zegt
„De wie?' vroeg Frank.
„O, ik bedoel al die tantes en andere mevrouwen,
die zich nu geroepen voelen, me moed in te spre
ken. Die zeggen allemaal: „Wat een geluk, dat
jullie geen kinderen tot je last hebt."
„Ja, ze kunnen je net doorzagen, alsof je ten
slotte nog te feliciteeren bent, dat je op straat
staat."
„Nou ja, lichtpuntjes zoeken is ook 't beste. En
ik heb er nog meer. Frank!"
„Zal wel, ik zie ze niet."
„Luister nu eens verder: Op één November
staan we dus aan het hoofd van vijftienhonderd
gulden plus tweemaal honderd procent werkkracht,
capaciteiten, energie enzoovoort."
„Tweemaal wèt? Wou jij dan ook een baantje
zoeken?"
„Wat dacht je dan? Als ik geen huis en geen
huishouden meer heb, moet lk toch zeker iets gaan
uitvoeren. Néé. laat me nu eens rustig uitspreken.
Frank, ik heb een plan. maar je moet het niet
gek vinden." Ze klom op zijn knie „Ik had zóó ge
dacht: Kleeren en zoo heben we voor het eerste
jaar meer dan genoeg. Als we nu iets konden
vinden, een baantje voor my, bedoel ik, waar wij
allebei den kost hadden, dan kon jij op je gemak
naar iets uitkijken en hoefden we het gele niet aan
te spreken."
„Zeg liever, dat we allebei zoo'n baantje moesten
zoeken" kwam Frank driftig. „Bijvoorbeeld ik
chauffeur of portier of tuinman en jij keuken
meisje, wel ja, waarom niet?"
„Dat zou heelemaal prachtig zijn" riep Lies ver
rukt. ,,Dan zetten we een advertentie „echtpaar
z.k. biedt zich aan enzoovoort."
„Je lijkt wel krankzinnig!"
„En waarom?"
„Waaróm, vraag je nog. Och kind, het is te zot
om over te praten.
„Maar waarom dan toch, Frankie? Werk is toch
werk en we zijn toch geen ouderwetsche pruiken.
Jij zult toch niet met dat gezanik van stand en
zoo komen aandragen." En toen Frank nog zweeg
ging ze door: „Kijk eens. jij bent natuurlijk een
eersteklas jurist, maar als zoodanig ben je op het
oogenblik geen cent waard. Je bent ook een eerste
klas chauffeur die zijn nu ook wel niet zooveel
waard, maar in combinatie met bijvoorbeeld een
eersteklas keukenmeid is er nog altijd vraag naar
kijk maar naar de advertenties om echtpa
ren z.k."
„Schei je nou haast uit met dat gedaas?"
„Ik daas niet, ik probeer logisch te redeneeren.
Tk beschouw onze situatie in het licht van de wet
van vraag en aanbod" zei Lies geleerd.
„Kind!' Frank was paf „waar haal je die
wijsheid vandaan?"
„Uit de krant, denk ik, of misschien uit mijn
hoofd- Ja, lk was op school een kei in economie."
Frank laohte even, keek voor zich uit, zei toen:
„Ik geloof waarachtig dat je gelijk hebt" Lies
maakte een sprongetje „met je redeneering in
het algemeen, bedoel ik. Maar om het nu zóó ln
toepassing te brengenik vind het nog steeds
onzinnig. En dan bèn jjj een goeie keukenmeid?"
„Da's gemeen!" Ze schudde hem heen en weer.
„Hoe waren de zwezerikken met champignons op
jouw verjaardag? En hoe was die haas gisteren?
En. dat soupertje, dat ik laatst in drie kwartier
klaar had, je weet wel. toen je Tom en Henk mee
bracht. En ik kook toch altijd heelemaal alleen."
„Ja" zei Frank, „Je bent een goeie kookster. En
je bent lief. Myn dappere vrouw. Maar over dat
plan van jou moet ik eerst nog eens slapen."
HOOFDSTUK H
Lies danste de huiskamer binnen en zwaaide met
een dikke enveloppe. „Vier brieven, Frank, wat zeg
je nou?"
Frank legde zijn krant weg, wou niet nieuws
gierig lijken. „Doe je jas eerst af en kom bij de
kachel zitten. Ik heb thee voor Je" zei hij extra-
kalm.
Maar Lies had al drie enveloppes opengeritst
„Hier. neem jy er ook vast eentje door. dan be
rin ik aan deze."
Na een kwartier keken ze elkaar aan.
„En vroeg Lies verwachtend.
„Tja" begon Frank gereserveerd, vooropgesteld,
dat ik me nog steeds niet met 'tidee kan verzoenen,
dat jü als een doodgewone dienstbode in betrek
king wilt gaan" ..onder jouw permanente be
scherming" kwam ze ertusschen „dat dan daar
gelaten" ging Frank verder, „vind ik in deze twee
brieven wel iets in."
„Welke bedoel je? O, die van die meneer uit het
Gooi. dat is zeker een eenzame oude heer op een
groot buiten, dat lijkt me prachtig. En zoo mak
kelijk dicht bjj Amsterdam, voor jou, als je gaat
solliclteeren naar een echte baan. En natuurlijk een
rustige betrekking ook. kun je misschien 's avonds
nog studeeren, artikelen schrijven of zoo."
„In de keuken bij het fornuis" proestte Frank.
.Kindje, wat draaf je we°r door. We zullen er
eerst eens op afgaan, en ook op deze, vind ik, die
Indische familie in Wassenaar."
„Soesah Twee" lachte Lies, slikte toen even bij
het denken aan volgende week, wanneer Soesah
Eén bezit zou komen nemen van alles hier. Dat
afscheidniet aan denken nu.
„Die andere twee vind lk niet geschikt" ging
Frank door. „Friesland la voor ons allebei te
vreemd en te ver weg en in Arnhem kennen w a
juist weer teveel mensehen, dat zou pijnlijk kun- r.c
nen worden." tot
„Dus wat denk je?" vroeg ze, „zullen we er dan
samen op afgaan, of ieder apart Dan neem ik
eenzame oude heer het eerst."
„Die misschien wèl eenzaam maar niet oud po
is1
„Geeft niet, zoolang 't een heer Is en anders a»
ik het gauw genoeg in de gaten" kalmeerde Ui
Frank opkomende angsten. „Kop op" zei 25
zichzelf, 't Was natuurlijk geen pretje voor Frank. ra!
't heele geval, het idee, dat hij zou moeten rln
maken, dat zij door een vreemde gecommandeerd
werd. Maar als je tragisch ging worden, slaagd
je nergens.
„Laten we er nu geen gras over laten
zeg en morgen direct er op afgaan, jij naar i:
senaar en ik naar het Gooi. waar ook weer preott
o ja, „De Waeldonck" bij Hilversum.
„Vooruit dan maar" zuchtte Frank. MlssCfV ?E
is het alle twee wel niets en dan ben jij me OU
van je plannenmakerij genezen." lit
„Maar dat niet, hoor,_dan laat ik me lnscnxtl
bij de Arbeidsbeurs" dreigde Lies, „dan ga lk
léén in betrekking en dan geef ik jou lederen -*
Lekkere hapjes door 't keukenraam. En dan vr i;
ik, of mijn vrijer 's avonds in de keuken mag
men.". H
„Je zou er waarachtig voor in staat zijn.'
„Ik ben tot alles ln staat" zei Lies. „We zu
nog grootsche' dingen beleven samf.n."
„Ik help het je wenschen" zei Frank, de P®
mist.
Het grindpad slingerde en kronkelde jKii al
tig minuten van de halte af, waar Lies uit ae i
gestapt was. Kale hei en stille bosschen. Maar
zen, ho maar. Eindelijk een wit hek tussclhen i
boomen, prikkeldraad links en rechts, ®en^gej.
buiten in ieder geval. Op het hek stond: „De
donck", dus dat was dat. Als de meneer nu
maar klopte met haar voorstelling.
(Wordt rarwlffU
Door den regen der laatste dagen zijn de groote rivieren sterk gestegen. Hoog water langs de
Maas in de omgeving van Roermond, waar de rivier buiten haar oevers is getreden en het om
liggend land heeft overstroomd
Zwitserland bewaakt zijn grenzen. Een afdeeling
der Zwitsersche weermacht op weg naar een
hooggelegen post, voorzien van materiaal voor het
inrichten van een schuilplaats tegen de koude
Tevergeefs wachtten Woensdag velen op de aankomst in Vlis-
singen van de -Oranje Nassau" die talrijke geredden van de
-S>mon Bolivar aan boord ha» Het schip werd echter in
Engeland opgehouden en aan het kantoor der Mij. Zeeland
werden belangstellenden per bulletin hiervan verwittigd
Op zoek naar vijandelijke onderzeeërs Een Engeisch
vliegtuig passeert op verkenningsvlucht boven de Noordzee
een Britschen mijnenveger
Dat verwarmt Een kopje koffie is altijd welkom aan boord
van de oorlogsbodems bij hun patrouille-vaarten op de
Noordzee
Het kleine dorpje Saxé in de nabijheid van Martigny in Zwitserland
door aardverschuiving van den heuvel, waartegen het gebouwd is, vrijwjl
geheel verwoest
Het Buuristation te Utrecht wordt op 17 Dec. as. gesloten en zal binnen
afzienbaren tijd verdwijnen. Met de afbraakwerkzaamheden is reeds een
aanvang gemaakt
Georg Eiser, die, naar medegedeeld
wordt, bekend heeft, den bomaanslag
in den Bürgerbraukeller te München
te hebben gepleegd
Het aflossen der militaire wacht van het Koninklijk Paleis te Amsterdam, dat
eerst geschiedde in de Paleisstraat, vindt thans plaats voor het gebouw Dit
is een bijzondere attractie voor de vele voorbijgangers en speciaal voor
de jeugd
