Na drie jaar weer
naar Canada
„De oaqeiuksm
illllllllllllllllllllll
■■■li—
Dagboek van een busreis door Ameritj
Ouderwefsch rivierfransport
Sieden.
Eskimo met harpoen op walvischjacht.
Döor
Dr. W. C. N. VAN DER SLEEN
Het- snelle vliegtuig had ons naar Fort Smith
gébracht. Wij hadden de moeilijkheden van
het overbrengen van honderden tonnen bagage
rondom de watervallen gezien en gevoeld, door
een paar maal met de zware vrachtauto's mee
door het zand te ploegen en hadden zoo reeds
een gedeelte van den tijd gekort, dien wij
moesten wachten op een vliegtuig, dat ons naar
het Noorden kon brengen. De tijd was niet lang
gevallen, dank zij het werk op de portage, de
bloemenweelde in de bosschen en vooral het ge
zellige woonhuis-hotel, dat de Hudson Bay Co.
hier ten gerieve harer onderdanen exploiteert.
Beneden electrisch licht, boven petroleum,
stroomend water op de kamer zoolang als ge het
uit de kan laat loopen. Aan tafel zit ge tus-
schen den hoofdingenieur van Weg en Werken
en den putjesschepper, tegenover den barbier en
hoort van elk bijzonderheden over zijn merk
waardig leven. De grootste merkwaardigheid van
het hotel, waar honderden menschen van aller
lei slag passeeren, was wel de W. C„ van wit
hout getimmerd waarop geen enkele naam, geen
gedicht en geen teekening prijkte! Het kleine
gebouwtje stond ongever vijftig meter van het
hoofdgebouw; een beetje onplezierig, dunkt me,
in een sneeuwstorm van 40 graden onder nul.
Om toch ook iets te zien van het ouderwet-
sche riviertransport, dat voor vracht toch nog
altijd de hoofdrol speelt, hadden wij besloten
onze reis voort te zetten met de Daase Lake,
een der kleinere dieselmotorschepen der H. B. C.
zooals de Hudson Bay Co. hier altijd genoemd
wordt.
Dit schip zou ons ln 24 uur naar Port Re
volution aan het Groote Slaven Meer brengen.
Een alleraardigst bootje. Voorin waren er zes
behoorlijke 2 persoons hutten en een badkamer
met warm- en koudwaterkranen, beide op één
leiding aangesloten. In het middenschip stonden
twee allerliefste dieselmotortjes en daartusschen
een gemakkelijke stoel met mooi geborduurde
kussens voor den chef-machinist, tevens olie
man en matroos. Daarachter kwam de salon,
meteen eetzaal en kombuis, met dat voordeel,
dat je geregeld met den kok kon overleggen
wat en hoe er zou gegeten worden. Tusschen
de maatijden zetten kapitein of passagiers zelf
theee of koffie en plunderden ijskast en ach
teronder. De kok bekleedde voor het eerst deze
vertrouwenspost, was van zijn vak hockey- en
ijshockeyspeler. Hij had een goed kookboek en
wij hebben gesmuld. Koksmaat was steeds de
armste passagier, die graag 75 ct. per uur, met
kost en inwoning, dus zijn reis verdiende. Maar
dit was niet alles. Voor aan ons schip waren
twee groote zolderschuiten stevig vast gebonden
De eene droeg een opbouw, dubbelwandig, alu
minium geschilderd met voorin een keurige
ijsmachine en was volgepakt met 150 ton levens
middelen, dat zi.in 15 wagonladingen. De tweede
droeg slechts 1<JÓ ton, bestaande uit kleine kist
jes met het opschrift „Dynamite". Daarop kon
je heerlijk in de zon liggen bakken, wat gerust
mocht, nadat we een papier hadden geteekend
dat de H.B.C. vrijwaard'e van eischen tot schade
loosstelling. In de salon-keuken was het te heet
en aan dek te koud. De passagiers zaten
meest in de stuurhut en stuurden natuurlijk om
beurten. Na een halven dag varen over de kron
kelende rivier werd een paar duizend kilo eet
waar op onze eigen voorplecht gestapeld; de
zolderschuiten, hier barges genoemd, werden
aan den kant gemeerd en wij stoomden een
smalle zijkreek in om een houtzaagmolen van
provisie te voorzien. Een paar uur later legden
wij aan bij een andere sawmill, eigendom van
de Yellowknife goudmijnen, waar ook het dyna
miet heen moest en laadden er een twintig ton
hout, die plank voor plank en balk voor balk
door het geheele personeel van houtzaagmolen
en schip, bijgestaan door enkele passagiers,
boven op de ontploffingsmiddelen werden neer-
gesmakt. Een heerlijke frissche wind begun
stigde het werk door de muskieten te verjagen,
zoodat het laden binnen 10 uur gebeurd was.
Dat was samen 12 uur oponthoud. Onder tus
schen had de kapitein de lucht eens aangekeken
en ons verteld, dat als de wind zoo bleef aan
wakkeren, het groote meer wel eens ruw kon
worden voor de niet erg zeewaardige zolder
schuiten. Wij zwaaiden weer de rivier op, de
wind joelde en gierde over de breede watervlakte
en toen de zandbank voor den riviermond in
zicht kwam, sloegen de groote brandingsgolven
er met zoo'n kracht tegen aan, dat onze kapitein
gauw zijn schepen in een veilige bocht aan den
wal bracht en zijn passagiers meedeelde, dat hij
er niet aan kon denken hun kostbare levens
de eerste 24 uur op deze wilde wateren te wagen.
Na 24 uur herhaalde hij zijn verzekering; dat
waren twee dagen van eten en drinken en lui
zijn. Ondertusschen hadden we gezeschap ge
kregen. De Prospector, ook bestemd voor de
mijnen van Yellowknife en de Radium King met
vracht voor de Eldoradomijnen aan het Groote
Beren Meer, lagen dicht bij ons gemeerd, maar
toen er juist druk gepraat werd over een base
hall-wedstrijd tusschen de bemanningen, ging
de wind liggen en kwam de Mackenzie Rivier,
Een groote hekwieler van de H.B.C. aanstoomen
die vier dagen achter een eiland in het meer
voor anker had gelegen. Wij lieten de schuit met
dynamiet in den riviermonding liggen en voeren
met den anderen lichter in vier uur tijd naar Port
Resolution.
In plaats van 24 uur, waren we precies vier
dagen onderweg geweest en wisten nu wel zoo
wat, wat riviertransport beteekende. Eén troost
hadden we ondertusschen gehad, n.l. de zeker
heid, dat we ons vliegtuig niet zouden missen,
want iedereen was er van overtuigd, dat men ons
daar in den riviermond zou hebben opgepikt,
als wij Fort Resolution niet tijdig hadden ge
haald. t
Het vliegtuig was er op tijd; de groote Bel-
lanca van de Mackenzie Air Service; wij zouden
zeggen een F 8, maar dan als watervliegtuig
ingericht. Er was nóg een passagier, een gouver
nementsveearts op zoek naar rendierparasieten,
vier man bemanning en een groot aantal post
zakken. Het Groote Slaven Meer was ook uit de
lucht niet te overzien. Wij hielden den zuid
oever en kruisten al spoedig de Groote Buffel
rivier, waar een trapper woont met een Holland-
sche vrouw, die door iedereen geroemd werd
als een der flinkste en prettigste personen uit
de omgeving en die helaas voor ons onbereik
baar was gebleven. Ik zal u niet vermoeien met
een opsomming van de verschillende landings
plaatsen. Zoowat om de 150 mijl, telkens na een
goed uur vliegen, daalden we bij een handels
post van de H. B. Co., waar dan meest tevens
een kerkje en een Missiehuis staat en evenwerl
der de barakken van de politie der wildernis.
Daar rondom heen staan dan nog eenige blok
hutten of tenten van Indiaansche of halfbloed
vallenzetters, want alles draait hier om den
pelshandel. Meestal volgen we de rivier. We zien
de plek, waar twee jaar geleden een barge met
levensmiddelen door een stormstoot op een
rots liep en zonk, waardoor twee millioen gulden
levensmiddelen verloren ging, wat op zich zelf
niet zoo heel erg was, maar dit beteekende, dat
het heele Noorden, 20 a 30 duizend menschen,
die allen verlangend uitzagen naar nieuwen
voorraad levensmiddelen zouden moeten worden
teleurgesteld. Er moest een hulpdienst worden
opgericht, die alles verzamelde wat op verschil
lende posten maar eenigszins overbodig kon
worden geacht en het gelukte daarmee werkelij
ken honger te weren tot twee maanden latei-
nieuwe voorraden de plaats van bestemming
bereikten.
Wij overnachten in Norman, waar de Groote
Beren Rivier den weg wijst naar het meer
van denzelfden naam. waar het Radium-ert:
ontgonnen wordt. Vijftig mijl verder liggen de
petroleumbronnen, die het. heele Noorden van
benzine en dieselolie voorzien. Wij bezoeken het
beroemde kerkje in Good Hope, 70 jaar geleden
gebouwd uit met de hand gezaagde planken, door
een priester, die de heele kerk versierde met
muurschilderingen, daarbij alleen gebruik ma
kende van de hulpmiddelen van het land, n.l.
vischolie en door de Indianen uit planten be-
reide kleurstoffen. Nog een paar halteplaatsen
en dan ligt Aklavik voor ons, beneden ons,
naast ons. Op den hoogen oever staan Eskimo's
in hun met bontranden afgezette jassen en jur
ken met, de met bontgevoerde capuchen over
het hoofd. Er zijn ook blanken, de dokter, de
bisschop, politie, de opzichter van de rendier
kudde, de jongens van de radio, zooals ze hier
altijd genoemd worden enz. Heel de hoofdstad
van het Noorden wacht met smart op de post
en pas morgen zullen ze ooren hebben om naar
ons te luisteren.
(Nadruk verboden).
Terugroeping van den
Amerikaanschen gezant
uit Moskou
Roosevelt zou nog deze week
een beslissing nemen.
WASHINGTON, 4 Dec (A.N.P.) - Krachtige
druk wordt uitgeoefend op president Roose
velt de diplomatieke betrekkingen met Rus
land te verbreken, of minstens den Ameri
kaanschen gezant te Moskou terug te roe
pen, als protest tegen de invasie van Finland.
Zondagavond heerschte in officieele kringen
de meening dat de president deze week een
besluit zal nemen.
De terugroeping van den ambassadeur, Laurence
A. Steinhardt, zou van de twee maatregelen waar
op verscheidene regeeringskringen en nationale
leiders aandringen teneinde de verontwaardigin;
van het land tot uiting te brengen de minst
krachtige zijn. Naar vernomen wordt, heeft Roo
sevelt met Cordell Huil gesproken over het nemen
van een of anderen diplomatieken stap. Beiden
zijn het erover eens geen overhaast besluit te ne
men, doch de president heeft bepaalden regee
ringskringen verzekerd, dat zij spoedig hun be
sluit zullen nemen. Ook de vroegere president.
Herbert Hoover, behoort tot degenen, die voor
standers zijn van een krachtige diplomatieke af
keuring van het optreden der Sovjets. In een ver
klaring, afgelegd te Palo Alto in Californië, drong
Hoover aan op de terugroeping van Steinhardt
en het overlaten van de ambassade aan een lager
geplaatst ambtenaar. Verscheidene invloedrijke
figuren in het Congres, waaronder senator Wil
liam H.King (demoeraat uit Utah) en Martin Dies
(democraat uit Texas) hebben aangedrongen op
een volledige verbreking der betrekkingen.
Finland zal g:een burger
bevolkingen bombardeeren.
Mits Rusland hetzelfde doet.
De Finsche regeering verklaarde Zondag in haar
antwoord op de vraag van president Roosevelt aan
Finland en Sovjet-Rusland de verzekering te wil
len geven dat zij de burgerbevolking niet zullen
bombardeeren, dat de burgerbevolkingen en de
niet-versterk te steden niet zullen worden gebom
bardeerd mits Rusland nauwgezet dezelfde regelen
voor de oorlogvoering in acht neemt
Het Amerikaansehe departement van staat heeft
verklaard, dat uit Moskou nog geen antwoord was
ontvangen.
Eskimo, gekleed in de parka.
EEN vreemde stad ontdekken is prettig. Het
behoeft geen groote stad te zijn. Als zij maar
een eigen sfeer en een eigen karakter heeft.
Als er maar iets te ontdekken valt. In Europa is
dat altijd zoo. Daar heeft iedere stad haar eigen
gesteldheid. Wij uit Nederland kunnen dit heel goed
beoordeelen. Want Nederlapd is klein en zelfs in die
kleinheid hebben z'n meeste steden en stadjes een
andere sfeer. Groningen is heelemaal anders dan
Amsterdam; en Rotterdam en Den Haag verschil
len als Roosevelt en Stalin. Is Harlingen, waar ik
nog altijd smoorlijk verliefd op ben niet héél iets
anders dan die andere ouwe trouwe liefde van me:
Zalt-Bommel? Wie niet voelt dat het carrillon van
de Bossche Sint Jan een lied in heel andere toon
aard over de parade doet tinkelen, dan het carillon
van den Martini over de Groninger Groote Markt
is niet waard dat hij reist. En dat de boomen langs
de grachten van Franeker een andere stemming in
uw hart ruisden dan die op de wallen van Elburg
heb ik heel duidelijk gehoord. Zoo is het overal in
Europa en zoo is het in Amerika een uitzondering.
Ik heb maar een tiental Amerikaansehe steden ont
dekt. Ik heb het trachten te doen. Ieder heeft zoo
z'n eigen aardje: 't mijne is dat ik heel gauw de
geuren van een stad opsnuif en ze kan onderschei
den van andere geuren. Met dat aardje is het niet
moeilijk te ruiken en in je vingertoppen te weten
dat St. Louis zwaar en zwart en dreigend is. Ge
rijdt over een geweldige brug boven een geweldige
rivier die stad binnen. De rossige avondlucht lijkt
een tooneeldoek, waartegen de grimmige rijen hooge
fabrieksschoorsteenen geweldig afsteken. En een
avondwandeling door de breede, hooge, uitge-
bluschte straten van het eigenlijke centrum doet
bemerken dat dit een werkstad is, met vermoeide
menschen die voor pantoffelparades geen lust en
geen tijd hebben.
Cincinnati is veel gezelliger, coquetter en ondeu
gender. 'n Vroolijke, kwieke, groote provinciestad.
Met een poging om mondain te doen. En een poging
var. Fountain Square om de geweldigheid van
New York's Times Squares na te bootsen. Die po
ging slaagt natuurlijk niet. Maar er zijn gezellige
restaurants en guitige cabarets en de hoofdstraat van
de negerbuurt is akelig-slecht en mismoedig ver
dorven. Niet voor de negers maar voor de blanke
broeders die er hun zielloos vertier komen zoeken.
Kansas-City lijkt me eerlijker, reiner en natuur
lijker. Mijn vrouw was er niet van de mode-étalages
weg te lokken, zóó mooi en smaakvol en verleide
lijk vond ze die. 'n Echt centrum van een rijke
streek, alles helder, proper, kleurig en keurig. Voor
een jongmensch vindt dit stedelijke karakter wel
haast z'n symbool in de krant. Kansas City heeft de
beste provinciale krant van Amerika en het aardige
is dat die toebehoort aan het personeel. Van den
hoofdredacteur af tot den jongsten zetter toe heb
ben ze allemaal aandeel in de zaak. Dat heeft de
stichter zoo in z'n testament gewild. De gemeen
schapszin die daaruit blijkt en voortkomt met het
voortreffelijke, zuivere, idealistische resultaat, zijn
zoo vertelde me een geboren en getogen Kan
sasser typeerend voor de heele stad en ik heb
die zelfde goede geur op m'n wandelingen door stra
ten en parken opgenomen.
Denver is weer heel wat anders. Niet duur en niet
smaakvol. Maar wel zuiver en gezellig en voor ons
geval èeht-Amerikaansch-van-het Westen. Ge ziet
er voor het eerst van die rijke schapenboeren met
prairiebeenen en breedgerande hoeden en kleurige
ruiterjassen, zooals die in Nederland alleen door
Buziau worden gedragen. Denver, is licht en luch
tig Ge kunt er allemaal Indiaansche handenarbeid
krijgen, beschilderde en uit hout gesneden, uit ko
per en goud geklopte, uit ijzer gesmede leelijke
dingen. Ik heb gehoord dat, nu de Tsjechische in
dustrie voor een deel stil ligt, de uitvoer van echt-
Indiaansche souvenirs naar Denver aanmerkelijk is
gedaald. Maar die ondeugendheid durf ik niet voor
mijn rekening te nemen. Toch proeft ge in Denver
op 't puntje van uw tong de ziltheid van de Wild-
West, zoodra ge er binnen komt. Het is een platte,
breede, natuurlijk weer in groote kubussen gesne
den stad, recht-an recht-uit dan breekt het lijntje
niet. Maar de voorloopers van de Rocky-Mountains
staan er boven den horizont en ge kunt er met een
dure auto een prachtigen tocht maken, langs vuur-
roode rotsen, pastelblauwe meren, ritselende berg
beken naar het graf van Buffallo Bill. Wanneer ge
bij dit eenvoudige monumentje staat en op de ruwe
steen leest dat hier in 1917 de groote Bill en in 1921
diens vrouw te rusten zijn gelegd, op een berg-
topje midden tusschen veel hoogere bergtoppen, dan
gaat er iets in uw oude jongenshart open. En die
sfeer van dat jongenshart ligt in heel Denver dit
heb ik zoo gevoeld en ik wil eerlijk gezegd graag-,
dat dit gevoel juist is.
Salt-Lake-City heeft weer iets heel anders.
Vroomheid. Het Mormonisme en de zon beheer-
schen er voor de oogen en het hart de breede stra
ten. Voor de oogen: door de Mormonen tempel, die
architectonisch heel leelijk is, maar die den reizi
ger toch zooveel zeide om de idee, die dit bizarre
gebouw uitstraalt. Zeker in den avond, wanneer
de bus de kleine stad binnen zwaait en ge plotse
ling, als een fata morgana tegen den duisteren he
mel, torenspitsen ziet staan, die rood en geel en
groen en blauw licht uitstralen. Verrassend en on
wezenlijk. Bij dien tempel behoort een tabernakel,
waar op 't hoogtepunt van eiken dag, klokslag
twaalf, een wonderbaarlijk scnoon koor gaat zin
gen; en dan is er nog een museum dat voor mijn
gevoel op 't randje van het oneerbiedige staat met
al z'n bric a brac: de scheermessen, de horloge
kettingen, detandenstokers, en de wandelstok
ken der Mormoonsche profeten. Maar het wordt u
daar allemaal met zulk een schroomvallige, kin
derlijke eerbied vertoond, dat het eerste,
haaglijke gevoel van profanatie plaats gaa;'^5
voor een sfeer van oprechte vroomheid <^7*
wens over het heele, mooie, klare landschaD
den staat Utah ligt: blijheid, ernst en vro^.?
Welk een verschil met Reno! We kwameul?
stadje van amper twintigduizend zielen omt
uur in den nacht aan. 't Was er volop
piK
Sir
tooi
danshuizen trilden van het rosse neonlicht
v«e,,
gevels en in zalen-als-stallen werd gegolq
een aard had. De roulettes draaiden. Stapel; [s
en zilveren dollars schuiven er dag en nachu
de groezelige baccara-tafels. Ik had er maaj-'v!
uur den tijd. Maar 't stadje waar de huiven
ontbinding zoo gemakkelijk is als het versel^
van een velletje papier heeft maar vier--*'
en die zijn huis aan huis goklokaal en dans
bar.
„Reno, The Biggest Little City in the Woi
grootste kleine stad in de wereld, stond in ig<_
van licht boven de hoofdstraat geschreven. },;u
heb nog nooit zoo iets poovers-in-de-zonde ga
Een kwartier nadat wij dit dwaze oord verl
hebben, bromt de bus langs een windenden weg-
hoog naar de eeuwige sneeuw van de laatste
der Rocky Mountains. En een half uur later
we berglucht en straalt en schittert het smt£
sneeuwvlak in het licht van de volle nu
staan voor een klein hotel. Maar wie kan
pen-gaan denken in zulk een on vergelijk! ^vt
schoone wereld? Irtrki
ie ee:
•te
:esïii
#n<
pooti
jf#
k
Ir
ders
Sim
Zoo heb ik Amerikaansehe steden ontdekt, ij
anders zijn dan andere Amerikaansehe
Washington noemde ik niet. want dit is on-Aj,
kaansch: breed en schoon: soms als Parijs, somjt
den Haag. En over San Francisco zal ik u nogT«
tellen: de prachtige, charmante stad op zeven hj
veis. En andere steden heb ik niet gezien. Chic-
niet, en Boston niet en New-Orleans niet, <jjei
drie een zeer eigen sfeer moeten ademen.
Maar honderden, honderden steden en
zijn allemaal precies hetzelfde. Allemaal
kaansch en allemaal zonder eigen geur en gjk
Allemaal jong en allemaal leelijk.
Wanneer ik door die nuchtere, houten,
plaatsen liep, heb ik gedacht: Noemen ze dat a
een stad? heeft dit nu een eigen naam? -'j
is Nederland rijk met z'n steden! en welk
heerlijkheid voor het hart: Hoorn en Oudewafei
Alkmaar en Middelburg en Veere en Ziorfo
Dan gevoelt de ontdekker-in-de-bus wat hier»
is en wat thuis op dat speldeknopje van dete'-1-
wèl is, in zulk een overdadige, hartverova^ r*
schoonheid van cultuur en historie en schakeer^,
MR. E.
rij!
pre
DUIZENDEN RUSSEN IN Dï
BOSSCHEN VAN TERIOKI
OMGEKOMEN?
Volgens de Vinnen werden o;
één dag 18 tanks vernield.
VLIEGTUIGEN UIT ITAI.Ië AANGEK0MB,
HELSINKI, 4 December (Havas) r.3
Savoia-vliegtuigen zijn uit Italië in Fii&j
aangekomen. Zij maken deel uit van een bestt
ling van 25 toestellen. Kolonel Korikoskt, od-
dercommandant van de Finsche hichtmatïl
heeft zijn voldoening uitgesproken over hetr>
ces, dat de Finsche luchtmacht tot nu toe htól
bereikt.
De Finnen verklaren verder, dat tengevo!?»
van de mijnen, welke in de bosschen bij Tt-
rioki zijn gelegd, verscheidene duizecias
Russen zijn omgekomen. Ook zijn gisteren 1$
18tanks van de Russen vernield.
De evacuatie van Helsinki wordt voortgezet,
het personeel van de Britsche legatie bevinc!
zich in de particuliere woning van den gezant,
de gezanten van Denemarken en Noomga
hebben Helsinki verlaten, de meeste andere
gaties zijn in de omgeving van de stad get
ven.
Schc
Amerika pleit voor moreele
herbewapening.
Oproeping van gouverneurs en burgemeesters,
NEW YORK, 4 December (A.N.P.) - Acht
gouverneurs van Amerikaansehe staten en de
burgemeesters van San Francisco, Los Ange
les en Seattle hebben in verband met de we
reldactie voor moreele herbewapening voor
het weekeinde van 1, 2 en 3 December radio
redevoeringen gehouden, waarin zij iederen
burger aansporen om deel te nemen in de
actie voor moreele herbewapening en naar5'
werelduitzending te luisteren.
Behalve de drie werelduitzendingen van
station Boston Wrul en de Mutual Broadcastic?
Systems gaven 125 stations een heruitzending rail
de radiorede, die de graaf van Athlone op 1 n"
cember voor alle Britsche stations heeft gel
den. Het nationale programma van 90 stat
en 80 plaatselijke distributies bevatte uitzen
dingen over moreele herbewapening voor Ame
rika.
In de werelduitzending van het station Wrul
op Zondagavond, zeide William Bankhead, de
voorzitter van het Huis van Afgevaardigden, eea
in Washington zeer gezien en invloedrijk per"""
o.a.: „Ik ben zeer verheugd te spreken in
weekeinde van 1. 2 en 3 December als er honderd
millioen menschen over de geheele wereld der
oproep tot moreele herbwapening zullen hooren
Hier in Amerika is een resultaat van dezen op
komenden vloed geweest een hernieuwde hoop op
vrede in het bedrijfsleven, daar er een gemeen
schappelijk ontmoetingsterrein is gevormd ros*
schen kapitaal en arbeid en tusschen tegenover
gestelde stroomingen in de gelederen van de
beidersbeweging".
Mijnheer Dinges wreef zich de oogen eens
uit. Neen, bij was toch wel goed wakker.
En nu kwam zijn heldhaftige aard weer
boven. Hq snelde op de keukendeur toe
en begon zoo hard als hij maar durfde op
de ruiten te slaan. De deur kon hij niet
open krijgen, want die was namelijk in
het slot gevallen.
Nummer 18 hoorde in huis het lawaai en
kwam snel naar buiten. Toen hij echter
hoorde, wat er aan de hand was, trok hij
een verbaasd gezicht. In geen der kamers
was de man door hem aangetroffen. Ook
op den zolder had hij zich niet verstopt.
En in den gang was hij hem niet tegen
gekomen.
Mevrouw Dinges vatte, vooral nu er 5
agenten om haar heen stonden, eveneens
moed. Nu durfde zij wel naar binnen. Wie
weet had de indringer het vleesch opge
geten? Zij kreeg een kleur van angst, als
zij daaraan dacht En zij richtte haar
schreden dan ook eerst naar de kast,
waar 't vleesch in stond.
Vrouwelijke piloten boven Finland?
MOSKOU 4 December. Het wordt
lijk geacht dat ook vrouwelijke piloten deelnemen
aan de bombardementen op Finland, hoewel zu 111
de militaire rapporten niet worden vermeld en
hiervan geen officieele bevestiging is te krijgen-
De vrouwelijke piloten vormen een integraal ded
van de Sovjet-luchtmacht. Zij zijn ondergebracht ffl
speciale afdeelingen en wonen in gewone soldaten
barakken. De bosjewiki hebben zich altijd beroemo
op de vele internationale records door hun vues*
sters behaald. Het juiste aantal der vrouwelp
piloten is niet te verkrijgen, maar het wordt op
meer dan vijfhonderd geschat. Enkelen van hen
maken deel uit van de parachutisten-afdeelwg
„het zelfmoord-eskader", Dit, eskader dient om acn-
ter de vijandelijke linies te worden neergelate
teneinde bruggen op te blazen en verkenningen
doen. (United Press).
De Sovjet Unie uit den Volkenbond?
KOPENHAGEN, 4 December (Reuter). Naar tet
blad „Politiken" uit Riga verneemt zou deSovj
Unie besloten hebben onmiddellijk uit den Volk -
bond te treden, wanneer deze begint met de o
spreking van het Finsche vraagstuk.
