ij „ffie on qeluksmQjd,"
De Finnen op ski's.
KORT VERHAArjj^]
ïBif het JlaaCscfie Ceyet in ïfaankufk.
Alle maatschappelijke
rangen vertegenwoordigd.
Onze Parijsche correspondent schrijft:
TWEE onmetelijke vlaggen wapperen „er
gens in Frankrijk" voor den ingang van
een uitgestrekt militair kamp, aan de
eene zijde de blauw-wit-roode van
Frankrijk, aan de andere de rood-witte van
Polen. Èen stevige blonde kerel in Fransch uni
form houdt er de wacht en dreigend met de
bajonet houdt hij mij tegen, wanneer ik brutaal-
onschuldig wil doorloopen naar het wacht
lokaal enkele meters verder. „Geen toegang voor
burgers"-bromt hij met een accent, dat niet
tegenstaande zijn Fransche uniform toch duide
lijk verraadt dat hij niet geboren is in het
land van Racine, doch gelukkig slaag ik er in,
dank zij een officieel papier met Fransche en
Poolsche stempels hem in zooverre te vermurwen
dat hij, ofschoon nog steeds achterdochtig, mij
toestaat naar het wachtlokaal te gaan, waar
een Fransche sergeant mij te woord staat, den
commandant cm instructies telefoneert en mij
tenslotte verzoekt enkele oogenblikken te wach
ten tot een lutenant mij zal afhalen om mij
door het kamp te begeleiden.
En inderdaad, na enkele minuten verschijnt
een jonge luitenant een Pool, die zich alleen door
zfjn hoofddeksel van zijn Fransche collega's on
derscheidt: in plaats van de stijve kepi, draagt
hij een zwierige Alpenmuts, waarop op een
klein rood veld de witte Poolsche adelaar
prijkt.
„Ja", zoo vertelt hij mij, „dat is het eentge
onderscheidingsteeken, waardoor onze uniform
van de Fransche verschilt. U begrijpt dat een
heid in alle opzichter» van het allergrotoste be
lang is: eenheid zoowel in commando als een
heid in organisatie. Over die eenheid in com
mando, het belang van één opperbevelhebber,
waaraan wij allen, Polen, zoowel als
Franschen en Engelschen gehoorzamen en die
gerealiseerd ls in den persoon van generaal
Gamelin, behoef ik u niet te spreken. Dcch
eenheid in organisatie is van even groot belang,
bedenkt u eens, wat een kosten het voor ons
geweest zou zijn, wanneer wij onze oude unifor
men hadden willen dragen. Heele fabrieken had
den zich op die levering moeten instellen, ter
wijl wij nu doodeenvoudig kunnen putten uit
den voorraad, dit door de Fransche industrie
geleverd wordt. Onze bewapening is ook totaal
gelijk aan die der Franschen, wat de ravitail
leering in ammunitie en nieuwe wapenen zeer
vergemakkelijkt. En tenslotte hebben wij ook
dezelfde opleidingsmethode overgenomen om
des te beter met onze bondgenooten een homo
gene eenheid te vormen. Slechts in heele kleine
onbeteekenende kleinigheden hebben wij aan
eenige typische Poolsche gewoonten vastge
houden. Kijk, let u eens op het troepje, dat daar
aan komt marcheeren, dat is absoluut Poolsch".
En inderdaad, die twintig of vijf en twintig
man, die onberispelijk in de pas ons tegemoet
komen, liepen heel anders dan een Fransche,
een Engelsche of welke soldaat dan ook, door
dat zij het geweer schuin op den linkerschouder
dragen en wel zoodanig, dat de loop voorbij den
rechterschouder uitsteekt, terwijl met den vrijen
rechterarm een ruime en zwierige armbeweging
gemaakt wordt.
Op mijn gemak wandel ik langs de breede
kampwegen, waar overal koortsachtige bedrij
vigheid heerscht: duizenden en duizenden jonge
mannen, die binnen korten tijd de kem van het
Poolsche .bevrijdingsleger" zullen uitmaken,
zien we hier aan hun daeielijkschen arbeid:
exerceeren in al zijn vormen en al zijn ver
scheidenheid. Sommigen bestudeeren onder
technische leidng een machnegeweer, anderen
leeren omgaan met geweer en handgranaat,
ginds oefent zich een patrouille in gedekt voort-
nitsluipen. Steeds maar door kom ik eenheden
tegen, die zingend voorbijmarcheeren.
Op Poolsch gebied.
rj OO langzamerhand heb ik het einde van den
^hoofdweg bereikt en ben ik aangekomen
voor een lange lage barak, waar in een zeer een
voudig bureau de kampcommandant, kolonel
Gadrinski, mij ontvangt. Overstelpend druk
heeft hij het, want niet alleen wordt van hier
uit het heele kamoleven bestuurd, doch voortdu
rend melden zich ook Polen aan, die inlichtingen
komen vragen over hun militaire vei-plichtingen
Toch stelt de kolonel er prijs op mij persoon
lijk enkele inlichtingen over de organisatie van
zijn kamp te geven: „U kunt u hier beschouwen"
zoo begint hij, „ais op Poolsch grondgebied,
daar volgens een accoord tusschen de Fransche
en Poolsche regeering het gedeelte van het kamp
dat ons in gebruik is afgestaan, onder Poolsche
souvereiniteh is geplaatst en in zekeren zin in
het genot is gesteld va-i het privilege van ex-ter-
ritorlaliteit. We hebben hier onze eigen apotheek,
on? eigen ziekenhuis; eetzalen en keuken zijn
Poolsch, wij hebben zelfs onze eigen politie-
troepen. Om begrijpelijke redenen van zuinig
heid worden daarentegen dc- inkoopen gezamen
lijk met de Franschen gedaan, terwijl het offi
cierscasino even goed door onze offficieren als
door hun Fransche collega's bezocht wordt".
„Hoeveel manschappen staan hier onder uw
commando, kolonel?" vraag ik nieuwsgierig.
1-Iet antwoord ls eenigszins ontwijkend: ..Dui
zenden, en eiken dag komen er nog meer bij. U
moet niet vergeten dat de mannen, die u hier
ziet, allen vrijwilligers zijn. Toen onze gezant
te Parijs tegen het einde van de maand Sep
tember in naam der Poolsche regeering alle in
Frankrijk vertoevende onderdanen van Polen
beval zich bij de hun aangewezen werf bureaux
te melden hebben tienduizenden dien plicht vol
bracht, doch tot nu toe zijn die mannen nog
niet ingelijfd. Waarschijnlijk zal dit over een
kleine maand gebeuren. Duizenden anderen
hadden dien oproep niet afgewacht en
hadden zich reeds bij de Poolsche consulaten als
vrijwilligers opgegeven en een gedeelte van dezen
zijn het, die u in dit kamp vereenigd ziet. Bijna
alle klassen-van de maatschappij zijn hier verte
genwoordigd, veel arbeiders natuurlijk, vooral
mijnwerkers en boerenknechten, maar ook tal
rijke intellectueelen. Ingenieurs, medici, etc. uit
wier midden wij een goed kader hopen samen
te stellen. Weet u, wie ook hier is? Lipski, enkele
weken geleden nog Z. Exc. Lipski, Poolsch ge
zant te Berlijn, nu simpel soldaat, etend en sla<
pend en exerceerend, zooals de gewezen mijn
werkers uit Noord-Frankrijk. Als het u interes
seert, vervolgt de kolonel, „zoudt u hem mis
schien straks wel even kunnen spreken. Hij dient
in een mit-railleurafdeeling en wordt natuurlijk
opgeleid tot officier".
Het is duidelijk dat Ik dit aanbod gaarne aan
nam, doch eerst wilde de kolonel mij nog enkele
andere inlichtingen verschaffen: „Onze vrijwilli
gers komen natuurlijk voornamelijk uit Frank
rijk, doch er hebben zich hier ook mannen ge
meld uit België, uit Canada, uit de Vereenigde
Staten, uit de Fransche koloniën en zelfs uit
Chili. Andere vrijwilligers kwamen met een
omweg over Hongarije en Roemenië uit ons va
derland na heldhaftig weerstand te hebben ge
boden. Er zijn zelfs enkelen hier, die na ge
vangen te zijn genomen er in slaagden uit de
gevangenkampen te ontvluchten. Alles bijeen
fcullen wij met deze eerste vrijwilligers genoeg
i manschappen hebben om een volledige divisie
samen te stellen".
„En zijn alle wapens hier vertegenwoordigd?"
„Hier leiden we alleen infanterie- en artil
lerietroepen op. Voorioopig verleenen we wel on
derdak aan specialisten van andere wapens
genie, luchtvaarttroepen, vechtwagens, etc;, doch
dat is slechts in afwachting tot hun overplaat
sing naar andere kampen".
Na dit gesprek met den kampcommandant ga
ik onder geleide van den luitenant weer verder.
Langs reeksen totaal gelijkvormige gebouwen
gaat de tocht. Hier rechts de keuken en de voor
raadkamers, waarin een vijftal manschappen
de lading van een vrachtauto overbrachten. Hon
ger zullen dc Poolsche jongens evenmin als
hun Fransche kameraden lijden en het zai
niet wegens zwakte, maar eerder wegens indiges
tie zijn, wanneer zij den weg inslaan naar het
er naastgelegen ziekenkwartier.
Een eindje verder staat boven den ingang van
een iets hoogere barak geschilderd: „Cinema-
conférences". Ontspanning en ontwikkeling, „O
en O." dus, wordt den soldaten hier geboden,
maar ook de officieren, want niet alleen worden
er 's avond amusementsfilms vertoond, niet al
leen worden er artistieke bijeenkomsten georga
niseerd onder die militairen vindt men heel
wat artisten, litteratoren en musici maar de
Poolsche officieren, die begin September slechts
40 in aantal waren, worden hier door Fransche
specialisten ingewijd in de geheimen der mo
derne strategie, terwijl voor de minderen, van
wie een groot aantal niet of niet voldoende
Fransch sprak, cursussen in de Fransche taal
werden geopend.
Verschillende malen was mij reeds opgevallen
dat tusschen al die bedrijvige manschappen in
blauwe overalls met een wijde Alpenmuts op het
hoofd, hetzij dat zij stram voorbij marcheerden
naar het op enkele kilometers afstand gelegen
schietterrein, hetzij dat zij zich in het kamp zelf
oefenden in het gebruik der wapenen, ofwel in
het zoo snel mogelijk opbouwen en even snel
weer afbreken van militaire stellingen, een vrij
groot aantal militairen zich bewogen, wier uni
form verschillend was van dat der anderen. Ze
waren in laken gekleed en ze droegen een blauw
met roode kepi, die door sommige zoo geplooid
en gewrongen was, dat de scherpe hoeken eenigs
zins denken deden aan de fa-meuse Poolsche
„chapska".
„Dat is ons aanstaand kader", lichtte de lui
tenant mij in. „Hun opleiding is zeer zwaar. Met
opzet wordt van allen hier zeer veel geëischt om
hen des te beter bestand te doen zijn tegen de
vermoeienissen en ontberingen aan het front,
doch van de a.s. officieren eischen wij nog meer
dan van de gewone manschappen".
Zoo langzamerhand heb ik het geheele kamp
doorgewandeld en op het oogenblik sta ik voor
een barak, waarin juist een van het schietter
rein teruggekeerd mitrailleurspeloton verdwijnt
„Wanneer u Lipski wilt zien, dan zult u hem hier
vinden", waarschuwt de luitenant mij.
De soldaat Lipski.
N inderdaad, na enkele oogenblikken sta ik
voor hem, die na de laatste maanden een der
voornaamste figuren in het diplomatieke drama
te zijn geweest, nu vrijwillig z-ich zelf op den
achtergrond heeft geschoven. Wie zou in den
gewonen soldaat, die tusschen een dertigtal ka
meraden in op een matras op den grond zi.in
bemodderde laarzen uittrok, den diplomaat met
tallooze ridderorden herkend hebben? Het lot
is voor mensehen en volken soms wel heel erg
bitter. Kalm, met een vriendelijken glimlach
reikt hij mij de hand: „U ziet. de gezant bestaat
niet meer, maar alleen een mitrailleursoldaat".
Doch het gezegde van de kleeren. die den man
maken, is niet altijd waar. want die soldaat Lipski
is onder de uniform toch altijd nog diplomaat
gebleven, getuige zijn antwoord op mijn vraag
wat hij van zijn nieuwe beroep dacht: „Men
zegt in Frankrijk, dat het leger zwijgzaam is. Ik
zal me daaraan maar houdenMaar enkele
oogenblikken later verklaarde hij toch: „Men
heeft mij geleerd dat een soldaat altijd tevreden
moet zijn met zijn lot, vroolijk en werkzaam. U
ziet dat het programma niet zoo heel lastig is. Ik
doe mijn best, om dat alles te zijn en zooals
mijn kameraden ben ik best tevreden met mijn
lot".
Natuurlijk tracht ik nog iet-s van hem te ver
nemen over die laatste verschrikkelijke dagen
toen te Berlijn ov .r het lot van zijn vaderland
beslist werd, doch ik bemerk spoedig, dat ik niet
behoefde aan te dringen: de soldaat Lipski wilde
zich den diplomatiek Lipski niet herinneren.
„We praten er met hem nooit over", zeide
enkele oogenblikken later zijn compagniescom
mandant, „en ik heb zoo den indruk dat. hij
die ellendige dagen tracht te vergeten door zich
geheel ik zou haast zeggen hals over kop-
aan zijn militaire plichten te wijden. Wanneer
ik vrijwilligers vraag, al is het voor het aller
onaangenaamst karweitje, dan is Lipski er altijd
bij. Werkelijk een modelsoldaat".
,Wat liefde voor je land al niet vermag",
peinst hardop de jonge luitenant, als hij mij
naar den uitgang van het kamp begeleidt, „daar
zitten naast elkaar een gewezen ambassadeur
van Polen, een schoenmaker, een paar mijn
werkers en enkele boerenjongens. Van stands
verschil, van sociale ongelijkheid is geen sprake-
ze zijn allen één: Polen Eén ideaal: de vrij
heid En dat eene voorbeeld kunt u met duizend
vermenigvuldigen. Neen, Polen is nief dood, eens
zal onze vlag weer wapperen boven Warschau
Hier hebt u een paar duizend man gezien, die
als het ware de voorhoede uitmaken van ons
nationale leger en we zullen vechten en vechten
tot gewroken is, want in ons arme land is ge
schied. Polen zal leven, Polen blijft leven".
En met een harden klak van de hielen tegen
eikaar, de hand in militair saluut aan de Alpen
muts, nam hij afscheid van mij: „God bescherme
Polen".
J. W. KOLKMAN
(Nadruk verboden).
Een onzichtbaar leger.
Eén der Flnsche correspondenten van United
Press schrijft:
De Finsche skitroepen in de boschrijke landen
van Oost-Finland vormen voor het oprukken der
Russen een enorme hinderpaal. Toen ik de grens
streek bezocht een dag voor de Russische aanval
inzette, kwamen daar talrijke vrachtauto's aan,
beladen met een volledige ski-uitrusting voor el-
ken man.
De sneeuw lag nog niet zoo diep dat deze kon
gebruikt worden, maar zeer waarschijnlijk is dat
nu wel het geval. De lange witte capes, die in de
barakken hangen, geven deze het uiterlijk van
„waschdag" en wanneer de Finnen van top tot
teen gehuld in deze witte capes naar de wouden
gaan dan lijken zij tegen het groen der boomen
op geestverschijningen, maar tegen den achter
grond van het besneeuwde landschap zijn zij on
zichtbaar. Ik zag hen naar de wouden gaan en op
twintig pas afstand leek het ook de boomen
waren vol sneeuw alsof het land verlaten was.
Zij kennen de landstreek en in dit jaargetijde zijn
ze, vergeleken bij de gewone infanterie, die
slechts moeizaam zich zal voortbewegen, even
gevaarlijk als een mechaniseerd leger op de vlak
ten. Elke Finsche jongen heeft ski's en elke Fin
sche soldaat moet deze hebben.
De skitroepen zijn op de gewone wijze gewa
pend. Mitrailleureenheden worden gevormd en
ook de lichte artillerie zal geschikt worden ge
maakt voor het vervoer door de sneeuw. De diepe
bosschen in Karelië en Ladoga zijn voor tanks
ondoordringbaar en ook de meren met hun ijs-
schotsen vormen een groote hinderpaal. Daarbij
komt dat wanneer het ijs niet gebroken wordt
elke soldaat die daar overheen zou willen naderen
een prachtig doelwit vormt.
In deze streken, waar de Finnen zich thuis voe
len en waar de soldaten boschbewoners of zonen
van boschbewoners zijn, hebben zij een grooten
psychologischen en physieken voorsprong op de
Russen, die dikwijls van de laagvlakten stammen
of uit de steden komen. De diepe stilte in dit met
sneeuw overdekte landschap wordt geaccentueerd
door het knappen van bevroren takken en werkt
dikwijls verwarrend.
In tijden van vrede zoo vertelde mij èen Fin
zien de vreemdelingen in onze Finsche bos
schen menigmaal geesten, nu in oorlogstijd dwa
len die er ook rond, maar geesten met geweren,
die nu de sneeuw is gevallen snel op hun ski's
de hellingen afdalen of oefenen achter de rotsen
(United Press)
Amerika zal geen enkele Russische
verovering erkennen.
WASHINGTON 5 December (A.N.P.) In se-
mi-officieele kringenwerd Maandagavond te
kennen gegeven dat de Vereenigde Staten geen
enkele Russische verovering, welke met geweld
tot stand gebracht, zullen erkennen. Aan den
anderen kant valt er weinig neiging in regee-
ringskringen waar te nemen, de diplomatieke be
trekkingen met de Sovjet Unie te verbreken. Be
treffende de mogelijkheid van een diplomatieke
breuk zeide een hooge regeeringsambtenaar, dat
de wereldvrede en de belangen van de Ver
eenigde Staten door zaïlk een stap niet zouden
worden bevorderd.
Ernstig auto-ongeluk te Semarang.
SEMARANG, 5 Dec. (Aneta-A.N.P.) Gister
avond heeft te Semarang, aan den hoofdweg
Bodjong, een aanrijding plaats gehad tusschen
een particuliere auto en een taxi. De particuliere
auto sloeg hierdoor eenige malen over den kop.
De inzittenden bleken bekneld te zijn geraakt
en konden eerst na eenigen tijd worden bevrijd.
De heer J. H. Loeff, die achterin zat, was zeer
ernstig gewond. Later is de heer Loeff, die-
werkzaam was op de onderneming Ngobo, over
leden.
Verder werd het echtpaar Boomsma, woon
achtig op dezelfde onderneming, minder ernstig
verwond.
Een vierde inzittende, mej. Andriesse, werd
licht gewond.
MARKT ALKMAAR»
Aanvoer 950 kippeneieren, groothandel 4.25
5.25. Handel matig.
Gen eendeneieren.
Aanvoer 758;A K.G. boter groothandel 7580.
kleinhandel 82Vi87 1/2. Handel matig.
PROVINCIALE STATEN.
HAARLEM. Dinsdag.
Hedenmorgen half twaalf kwamen de Provin
ciale Staten voor Noord-Holland in het Gouver
nementsgebouw te Haarlem in openbare ver
gadering bijeen ter opening van de Winterzittimg,
die Dinsdagmorgen 19 December zal beginnen.
Op voorstel van de President, mr. dr. A. baron
Röell werden in handen van Ged. Staten om
prae-advies gesteld verzoeken om subsidie van
het bestuur der Stichting „De Cruquius", van de
Alg. Vereeniging voor Vreemdelingenverkeer te
's-Gravenhage en van het bestuur der Stichting
Volksmuziekschool te Amsterdam.
Aan de orde kwam de benoeming van twee
leden der Commissie van bestuur der Provin
ciale Ziekenhuizen, wegens periodieke aftreding
van mevr. M. B. BoissevainPijnappel en van
mevr. M. H. MiedemaZondervan.
Gekozen worden de heer J. J. Korff en mevr.
N. de JongZernike.
Verder werd aan de orde gesteld de benoeming
van twee leden van den Raad van Toezicht op de
Provinciale Bedrijven wegens periodieke aftre
ding van mr. A. J. Honig en jhr. G. C. Quarles
van Ufford. Deze heeren worden herbenoemd.
De overige agendapunten werden commisso
riaal gemaakt, waarna de zitting verdaagd werd
tot Dinsdag, 19 December, des morgens half elf.
Auto reed drie kinderen dood.
MAKASSAR, 5 December (Aneta-A.N.P.)
Een drietal inheemsche kinderen is in de om
geving van Bontham door een reclame-auto
aangereden. Alle drie zijn gedood. De Chineesche
chauffeur vluchtte, doch werd achtervolgd door
den vader van een van de jeugdige slachtoffers.
De vader viel den chauffeur aan en doodde hem
met mes-steken.
Een Chineesche inzittende wist, door naar
Bonthain te vluchten, aan den wraak van den
woedenden vader te ontsnappen.
Generaal Feng afgetreden.
TOKIO, 5 December (Domei). Naar uit
Hongkong gemeld wordt, zijn twee Chineesche
generals afgetreden, t.w. Feng Yoeh Slang, de
vice-voorzitter van den nationalen militairen
raad wegens de mislukking der onderhandelingen
tot herstel der betrekkingen tusschen de Kwo-
Min Tang en de communisten en Pai Tsjoeng Hsi
voorzitter van den nationalen militairen raad in
het Zuidwesten, wegens het verlies van Nanning.
Geen passagiers aan boord van de
„Doric Star".
LONDEN. 5 December (Reuter). Naar verno
men wordt had de „Doric Star", het Britsche
schip dat in het zuiden van den Atlantischen
Oceaan tot zinken is gebracht, geen passagiers
aan boord.
United Press weet nog te melden dat de „Doric
Star" in het zuiden van den Atlantischen Oceaan
tot zinken werd gebracht naar men gelooft dooi
de „Admiral Scheer".
Kapitein is W. Stubbs, de bemanning bestaat
uit 70 koppen.
De O 23 te water gelaten.
ROTTERDAM, 5 Dec. Van een der overdekte
hellingen van de Rotterdamsche Droogdokmaat
schappij is vanmorgen met goed gevolg te water
gelaten de onderzeeboot O 23, in aanbouw voor
de Nederlandsche marine.
De doopceremoniën en het wegnemen van de
laatste beletselen voor de tewaterlating geschied
de door mevrouw P. G. VosRömer, echtgenoote
van het hoofd der afdeeling materieel Zeemacht
van het departement van defensie.
Tot de autoriteiten, die van de plechtigheid
getuige waren, behoorden o.m. vice-admiraal A.
Vos, ir. G. 't Hooft, chef van het bureau scheeps
bouw van het dep. van defensie, jhr. W. Boreel,
souschef van de marinestaf, kapitein ter zee
L. F. Klaassen, chef van het bureau torpedo- en
mijnenmaterieel en kapitein ter zee L. A. C. M.
Doorman.
Japanners verijdelen herovering van
Nanning.
TOKIO, 5 December (Domei). De Chineesche
pogingen om Nanning de vroegere hoofdstad van
de provincie Kwangsi te heroveren, is definitief
door de Japansche troepen verijdeld, die er niet
alleen in slaagden de verbindingslinie tusschen
Nanning en de zeekust te handhaven, maar deze
ook verder landwaarts wisten te dringen. De
Japanners hebben den Chineeschen troepen een
vernietigenden slag toegebracht. Het verlies van
Nanning beteekent een gemis van dertig procent
van den buitenlandschen handel der regeering
van Tsjoengking.
WEEK-ABONNEMENTEN
dienen uiterlijk Woensdags avonds
betaald te zijn, daar de bezorgers op
Donderdag moeten afrekenen.
DE ADMINISTRATIE
Met een kreet van schrik deinsde mevrouw
Dinges echter terug: de deur van de kast
bleef dicht. „Daar zit-ie in!" riep ze,
„hjj trok de deur dicht toen ik haar wilde
openen." Nu trad agent nummer 18 naar
voren. „In naam der wet, doe open de
deur!" schreeuwde hij. 't Gaf niet veel:
de kast bleef dicht.
Dit was voor den plichtsgetrouwen speur
der te veel. Nogmaals riep Iiij: „Doe
open!" Alles bleef stil. Agent nummer 18
maakte nu aanstalten één der deurpanee-
len in ts trappen. Maar dat verhinderde
mevrouw Dinges, die snel het been van
den agent greep. Haar boeltje ruïneeren?
Dkt nooit, ma
Spinnijdig keek nummer 18 mevrouw
Dinges aan: hij was haast achterover
getuimeld. Gelukkig voorkwam mijnheer
Dinges een woordenwisseling. Hij pos
teerde zich namelijk voor de deur, ter
wijl hij in zijn ééne hand een grooten
hamer en in de andere een reus van een
spijker hielde
De Schat der Ou^
Weemoedig staarde Hans Willink nao
druilerige herfstweer, terwijl hij zelf to M
fauteuil Lag en droomde van zijn km
verjaardagen. Opwinding dagen tevoren
huis afgesloten omdat er cadeaux stond» va
feestje met vrienden.... Nu was van daf'»ea
niets meer te merken. Opwinding ontbnu-
heel. alle kasten stonden tot zijn beschikt
men was het er over eens geworden da!
verjaardag geen aanleiding tot een fee?H0 J8®
vormen. Je soa
Daar lag Hans dus en verveelde zich zcv> ru \rn
lijk dat hij er haast ziek van werd Af anYW®
nam hij het detective-romEinnetie on
Daar lag Hans dus en verveelde zich
ijk dat hij er haast ziek van werd
nam hij het detective-romannetje op, dat
hem lag, maar hij was te critisch
er zich lang in te kunnen verdiepen.
Hans was in zijn vriendenkring bekend
een merkwaardige eigenschap: hoewel hli
het algemeen van geschiedenis bitter wemi*^
en dan ook medicijnen studeerde had'hii Lor(
hobby voor historische voorwerpen. Een jultenlanc
kon hem in vervoering brengen, als die aft i
stig was van een vaas uit een oud Kreten«ifC
tijdperk: een verroeste speerpunt uit langer?
een tilden behoorde tot de eewa.a.rrtf>p^„?. ïl0*
jet woord
Spreken
jerlaln tr
ekend w<
rCrworver
vugd, da
oncio
ftreven n
ffling in
houder
of de boi
Het ajg
^sdoelei
resins
!»geering
ken van zijn verzameling en nog steeds
hij extra groote sympathie voor een van #r
vrienden, die hem eens een gesp van een scW1
van Oldenbamevelt had gegeven. Jammer S
noeg was de familie niet enthousiast. InW?
deel: Hans' verzameling stond aan den al»
meenen spot van zijn bloedverwanten bloot v»n
daag was het overeenkomstig de verwachtin»
gegaan. Geen enkel familielid had aan uitW
ding van de verzameling meegewerkt.
Dat had hij overwogen, toen er op de deur
klopt werd en er een dienstmeisje binnenkwam
Zij gaf hem een postpakketje en keek no° even
verbaasd naar de plotselinge verandering]n hpi
gelaat van den jongen meneer.
Hans was in zijn stoel overeind geschoten en "Voörtgi
prompt begonnen met de touwtjes van het diJ iuidelijkl
te trekken. Nadat hij het pakje nog van diverjfeeen h<
andere omhulsels had ontdaan, kwam er p^Ijpoödos
klein kistje vrij. eea
Hij maakte het open en zag, temidden van een
voorraad houtkrullen, een broos uitziend houten
dolkje liggen.
„Natuurlijk", zei hij. „Gijs is weer de eei
die meewerkt". Neemt-ie daar de moeite om
uit Egypte een dolkje uit het graf van Toet-
anch-amon te sturen". Dat het een dolk van
Toet-anch-amon was zou hij niet hebben kun
nen vermoeden, maar gelukkig was er een En-
gelsch gedrukt papiertje bij, waar het opstond
Verder lag er nog een kaartje in, waarmee Güa
Hevelink zijn felicitaties overbracht, maar daar
lette Hans niet op.
Hij pakte den dolk voorzichtig beet en bekeek
hem tegen het licht, uit het licht, recht, scheef
enfin in alle mogelijke en onmogelijke richtin
gen. Tenslotte hield hij het ding tusschen twee
vingers, om het toch vooral goed te kunnen zien,
hii draaide het een halven slag om, maar daarW
verslapte even de druk van zijn éenen vinger
en het dolkje lag op den grond, echter niet meer
als dolk, maar als twee halve stukjes dolk.
De nachtportier van Hotel Majestic te Luxor
keek even op, toen hij een auto voor het hotel
hoorde stoppen.
Dadelijk herkende hij den wagen van dien heer
uit Holland, die zoo gul met fooien was. Veertien
dagen was die mijnheer al in het hotel en reeds
elf keer had de nachtportier een verdienstelijke
fooi opgestreken.
Op grond van deze overwegingen stapte hl)
met een vriendelijk gezicht op mijnheer Heve
link uit Holland af.
„Is" er nog iets van uw dienst, mijnheer?"
„Nee, ik "geloof het niet", zei Gijs Hevelink,
„Niet opgëbeld. geen brieven of zoo?"
„O, ja; pardon mijnheer, er is een
voor u gekomen", zei de portier en nam het pa-
pier uit zijn loge.
Gijs deed het open, las het door en lachte even.
„Dolkje gebroken. Ben wanhopig. Wat doen?
Sein snel. Hans", stond er. Gijs liep naar oa
portier, die zich bescheidenlijk had teruggetrok
ken, en zei: „Zeg, William, zou je morgen
vroeg mogelijk even voor mij bij het waren.....
Hansen net zoo'n dolkje willen koopen, als je
laatst gedaan hebt? Je weet wel, zoo'n vijf-dollar-
geval uit het graf van Toet-anch-amon. Stuur
het dan meteen even aan dezen meneer, Hanj
Willink. Zijn adres staat hier op het telegram!"
3.1?.
rerklarin
de i
vroofd
volken v
durende
eigen ve
jewaarb
Wij vv
laarin
van het
jche lev
door hu
fogelan
werk te
naties,
hoeve v
mischer
nlcovei
ieven b
Hierii
rail eer
ie vraa
vaarop
oorlog
er aan
inltiati
Koning
ucch h
langer
Daladi-
voerinj
voorws
to ne
jou wa
net d'
vertro
Het
een w
!s aft
bijeen
aeth(
varen
oorloi
hebte
ilnne
fetro'
De
1
reg
vas
ste
OP!
Zweedsche vrijwilligers bieden
Finland hun diensten aan.
Alleen te Stockholm 1500 aanmeldingen.
ROME, 5 December (Stefani)De
correspondent van de „Messagero" te Stockholm
meldt, dat tot dusver alleen in Stockholm reeds
1500 vrijwilligers zich hebben aangemeld om
aan de zijde der Finnen te gaan strijden. Elders
in Zweden hebben zich bovendien nog eenige
duizenden vrijwilligers aangemeld, meerendeels
studenten, maar ook vele arbeiders. In Zweed
sche militaire kringen meent men, dat de Fin
nen, dank zij hun uitrusting en bewapening, en
dank zij de natuurlijke gesteldheid van hun land
en den barren wintertijd, een ongedacht hevlgen
tegenstand zouden kunnen bieden, vooral daar
de militaire bekwaamheid der Russen niet al te
hoog aangeslagen wordt.
Ontslag van rechtsvervolging tegen
autobus-exploitant gerequireerd.
AMSTERDAM. 5 December. De exploitant
van een autobusonderneming te Bussum stond
in hooger beroep terecht van twee vonnissen, van
den Hilversumschen en den Amsterdamschen
kantonrechter. Verd. had zonder vergunning in
Februari een dienst onderhouden tusschen Bus
sum en Amsterdam. De kantonrechter te Hilver-
sumhad hem tot f 100 boete veroordeeld en die
te Amsterdam tot een geldboete van f 300..
De of icier van justitie mr. A. A. L. F. van
Dullemen, requireerde ontslag van rechtsvervol
ging, omdat in Augustus 1939 het nieuwe RAr.
in werking trad.
Een verdachte moet bij wetswijziging terecnï
staan onder de voor hem meest gunstige bepa
ling, in dit geval het nieuwe R.A.P-
dagvaarding kan hij echter volgens dit RA^
niet worden veroordeeld.
Beleediging van minister-president
De Geer.
Hooge boete opgelegd.
's GRAVENHAGE, 5 December. Wegens be
leediging van minister-president jhr. mr. D. J»
de Geer, heeft zich de heer C. van GeelkerKe
die op een N.S.B.-vergadering op 16 Augustus]..
in den Dierentuin te 's Gravenhage het wocau
heeft gevoerd en mr. de Geer daarbij betiteld na
als „oude leugenaar", te verantwoorden genaa-
Tegen hem werd een voorwaardelijke geva
genisstraf van twee maanden met drie ja
proeftijd en een onvoorwaardelijke gejdDOf
van f 200 subs. 100 dagen hechtenis geascb*'
De rechtbank legde den heer Geelkerken a
ïêen gen geldboete van f 500 sujbs 60 dagen t*
l
