Vuyk's Bakkerij
K. Tijssen
Chr.de Vries Jr.
Watqewtde Dekens
Vaat Ketslms eu Óudejaat!
l/aat 'ft fttaetisiU
Jietstdayeu
Bestelt Uw
Het Kerstfeest van een eenzame
HL 3 A
D. Slecht
PER SNEL-TAX
Philips of
Telefunken
HOUT TKIPLEX
van derVEEM
HOUTHANDEL
RIJDT met de FEESTDAGEN
Dresdener Weihnachtstollen
FRANZ CRUBER
NUTTIGE KERSTGESCHENKEN
HESS?" i7 ML MISMUS
Kerstgeschenk
D. van BUUREN
Muziek-apparaat
In alle soorten
KEESDELFSWEG 6 BEVERWIJK
HET ADRES VOOR HEN DIE ZELF
dikten
in aue
VERWARMDE WAGENS
KANTOOR BREESTRAAT 55 BEVERWIJK en
WIJKERSTRAATWEG39 VELSEN-NOORD
TELEFOON 5434.
SPECIAAL ADRES VOOR VISITE- en TROUWRIJDEN
MET LUXE 6-PERSOONS WAGENS. - TEVENS RIJWIEL
STALLING. - DAG EN NACHT GEOPEND.
Wilt U de echte
dan naar
Dr. Schuitstraat 26 Beverwijk - Telefoon 3154
Het vertrek van huis als koloniaal
Zie vervolg op de volgende pagina.
Woninginrichting
BREESTRAAT 100 - BEVERWIJK - TELEF. 3204.
Zie onze speciale Kerstetalages.
MEUBELEN tegen EXTRA LAGE PRIJZEN.
JUtst-pe&ak
WEIHNACHTSSTOLLEN 25, 50, 75 ct.,^' OHS
f 1.25, ƒ1.50 enz. KERSTKRANSEN en
STAVEN ƒ1.10 p. pd. KERSTKLOKKEN,
POLONAISE, FANTASIE GEBAK, CHOCO
LADE KRANSEN (eigen fabrikaat), AMAN
DEL-, SCHUIM- en FONDANT KRANSJES,
alles 1ste kwaliteit, met prima grond
stoffen bereid. Ons devies is en blijft
De Kwaliteit Hoog, De Prijzen Laag.
STATIONSWEG 237 IJMUIDEN-OOST.
Heerlijk warm
zijn onze prima
Ziet steeds
onze etalages!
SNELLIUSSTRAAT 23 - IJMUIDEN
De muziek zweeg en de beelden vervaagden als
in een dichten nevel; maar de oude Tom bleef
onbeweeglijk zitten en staarde naar den luidspreker.
Zonderlinge gedachten trokken door zijn brein:
Hoe was 't mogelijk! Die dunne draad boven op het
dak en dat zwarte kistje daar.ze brachten hem
in aanraking met een vreemde, ongekende wereld.
Klanken, die op duizend kilometer afstand werden
opgewekt en die toch reeds op een paar honderd
meter van hun oorsprong spoorloos in de lucht weg
stierven en voor het scherpste oor onhoorbaar wer
den hier op zijn zolderkamertje weer levend en
vulden de schamele ruimte met glorieuse trilling.
En hij hoefde slechts aan de condensatorknoppen
te draaien en de spoelen in een anderen stand te
brengen, en dadelijk bereikten andere accoorden
en stemmen uit andere deelen der wereld zijn oor.
En met de klanken kwamen beelden, rees het lang
vergeten verleden voor hem op. Wat was dat voor
een mysterie? Leefde dan al wat in het heelal trilde
of eens getrild had, in zijn onmiddellijke nabijheid,
gewoonlijk onwaarneembaar, maar geduldig wach
tende tot tijd en omstandigheden gunstig waren, om
in het bereik der menschelijke zintuigen te treden?
En waren op dit oogenblik tijd en omstandighe
den gunstig? Kerstnacht! Ja juist. Kerstnacht. Hij
meende eens gehoord te hebben dat in. dien nacht
een paar duizend jaren geleden iets bijzonders
gebeurd was, dat engelen uit den hemel neergedaald
waren, die voor de menschen een boodschap ge
bracht en iets gezongen hadden, hè ja, iets over
vrede op aarde. Nou, wat voor twee duizend jaren
mogelijk was, dat kan ook heden weer gebeuren!
Een duister besef van een geheimzinnige Alom
tegenwoordigheid maakte zich van zijn ziel mees
ter, het besef van een macht, waarvoor niets ver
borgen blijft, zelfs niet onze gedachten en geheim
ste verlangens; een macht die alles onuitwischbaar
opteekent in het Boek des Levens, zoowel het goede
als het kwade.
als SCHOENEN en PANTOFFELS, mogen onder den
Kerstboom niet ontbreken.
Het GOEDKOOPSTE ADRES is
CEDERSTRAAT 21 IJMUIDEN-OOST.
Schoenhandel en Reparatie-inrichting.
Zalm-, Garnalen of Huzarensalade.
Hors d'Oeuvre-artikelen (gaffelbitter,
appetit-sild enz.)
Noten (pecan-, para-, hazel -en walnoten).
Losse mayonnaise a 16 cent per ons.
Garnalen- of kaflscroquetten.
Bel op 3375 eniwij bezorgen U alles tijdig thuis.
Een paar warme pantoffels
van
is altijd welkom.
Frans Naereboutstraat 57 E,
IJmafden-Oost.
door R. Oehmke.
MET een zucht van voldoening trok oude
Tom de hoofdtelefoon van zijn ooren en
hing haar voorzichtig aan den haak
naast het radiotoestel; toen liet hij zich
genoegelijk achterover vallen in den krakenden
leuningstoel en keek droomerig door het lage ven
ster in de verte naar de fonkelende sterren aan
den zwarten hemel.
Het was op den laten avond van den 24sten De
cember 1930. Morgen, op den lsten Kerstdag, was
hij jarig, werd hij zestig jaar. Het radiotoestel was
het cadeau, dat hij op dezen dubbelen feestdag zich
zelf geschonken had. Zijn hartewensch was thans
vervuld, hij bezat nu een goed ontvangapparaat!
Duidelijk had hij muziek gehoord, o»gelspel en
koorzang:
„Dies ist der Tag, den Gott gemacht!
Sein werd in aller Welt gedacht".
(Dit is de dag, die God heeft geschapen
Hij wordt in de geheele wereld herdacht.)
Het was zóó duidelijk geweest, dat hij zich ver
beelden kon in de kerk te zitten. Na den zang was
er een dominé gaan preeken, hoogduitsch. Tom
verstond er weinig van. En al had hij 't verstaan,
hij had toch de telefoon opgehangen. Verbeeld je:
hij, schele Tom, in een kerk! Onwillekeurig keek
hij rond of niemand hem gezien had. Hij zou zich
schamen!
„Wat een nonsens!" lachte hij meteen; hij zat
immers veilig op zijn zolderkamertje, en die kerk
was op z'n minst duizend kilometer ver weg, daar
ergens in Duitschland.
Maar de suggestie, die van dit door hem eigen
handig gemaakte instrument uitging, was geweldig.
Je zou van je eigen werk schrikken!
Weer leunde hij achtei-over in zijn stoel. Den ge-
heelen namiddag had hij onafgebroken aan het
toestel geknutseld, er de laatste hand aan gelegd
en zich nauwelijks den tijd gegund een sneedje
brood te verslinden en een kopje dunne koffie te
drinken. Hij had geen vermoeidheid gevoeld, zoo
lang hij bezig was; maar nu het werk af was,
kwam de reactie. Oude Tom voelde zich doodop.
Buiten blies een koude Noordooster, maar in het
kamertje was het lekker warm, dank zij het pot
kacheltje in den hoek. De oogen van den ouden
man vielen dicht. Hij sliep niet, hij droomde maar
een beetje, half wakker.
Beelden uit het verleden trokken aan zijn geest
voorbij. Eerst de twee laatste jaren, die een ge-
beelen ommekeer in zijn leven teweeg gebracht
hadden. Twee jaren geleden was hij uit zijn be
trekking, waar hij een goed stuk brood verdiende,
wegens dronkenschap ontslagen. Een ander baan
tje had hij niet kunnen vinden en van het. kleine
pensioen van Indisch soldaat kon hij niet leven.
Hij lachte grimmig, toen hij aan dien tijd dacht
en mompelde: „En toen ben ik maar in den handel
gegaan.
Hij zag zich met de voddenkar langs de straten
in Amsterdam sukkelen en ook wel op 't Amstel-
veld of op de Westermarkt staan met oud roest,
schroeven, onderdeelen van fietsen, enzoovoort.
Ook stukken van radiotoestellen waren soms onder
zijn koopwaar, en dat had hem op het denkbeeld
gebracht, voor zichzelf een ontvangapparaat te
bouwen. Hij was een handig knutselaar en kon
menig deeltje van zijn voorraad gebruiken. Een
handleiding met den veelbelovenden titel „Hoe
bouw ik mijn eigen radio-ontvangtoestel" had hij
aan een boekenstalletje op het Waterlooplein voor
een paar dubbeltjes gekocht.
Maar het zou toch nog heel veel geld kosten!
Waar moest hij het geld vandaan halen? Met zijn
handel verdiende hij net genoeg om van de hand
in den tand te leven, en zijn pensioen och, dat
werd alle drie maanden, zoodra hij het ontving,
naar den kroegbaas gebracht. Dit duurde nooit
langer dan veertien dagen.
Schele Tom was aan den drank verslaafd; het
was zijn ongeluk. Toch vatte hij eindelijk een be
sluit: „Ik wil en zal radio hebben, al moest ik den
borrel ontrouw worden. We zullen zien wie 't wint,
de alcohol of de radio!"
Toen was de worsteling begonnen, en won
derlijk genoeg de radio had het pleit gewonnen.
Het was de eerste keer in zijn leven, dat Tom een
ideaal had; daarbij was hij koppig als een stier en
vasthoudend als een bulhond.
Toen hij eenmaal het besluit genomen had, was
hij onverwijld vol ijver aan het werk getogen. Uit
den rommel had hij al wat voor zijn doel bruik
baar was, zorgvuldig uitgezocht: klemschroeven,
stekkers, een paar condensators, enz. En toen had
hij zijn boek ter hand genomen en lang en ernstig
bestudeerd. De zaak was hem niet vreemd. In zijn
laatste betrekking op een electrotechnisch maga
zijn had hij eenige ervaring opgedaan, die hem nn
goed van pas kwam.
Zijn handeltje verwaarloosde hij meer en meer;
zijn zin stond er niet meer naar. Om goedkooper
te kunnen leven, maar ook om door de oude om
geving niet voortdurend in verzoeking te worden
gebracht, was hij verhuisd naar een naburig dorp
je, waar hij bij een boer voor weinig geld een zol
derkamertje had kunnen huren. Door zijn bedre
venheid in het knutselen verdiende hij menig gul
dentje, zoodat hij zich door het leven slaan en de
noodige onderdeelen voor zijn toestel koopen kon.
De „Radio' was voor oude Tom een obsessie ge
worden, had van den verkwister een vrek gemaakt.
Hij bezuinigde op zijn eten zooveel hij kon. Eèn
paar winterlaarzen, die hij broodnoodig had, had
hij niet gekocht, maar zijn oude, versleten schoe
nen opgelapt. De dorpsherberg liep hij steeds met
gebalde vuisten en een vloek voorbij. Geen drup
pel sterke drank was na de verhuizing over zijn
lippen gekomen. Alleen van zijn oude, trouwe
vriendin, de korte houten pijp, kon hij geen af
stand doen. Maar dat was ook de eenige luxe, die
hij zich permitteerde, en het kostte niet veel.
Langzaam maar gestadig vorderde intusschen de
bouw, en stuk voor stuk had hij kunnen koopen
wat hij noodig had. Nu was het groote werk ein
delijk voltooid een pracht van een ontvangtoestel,
keurig afgewerkt en gemonteerd, met vier lam
pen, honingraatspoelen, anodebatterij, luidspre
ker en hoofdtelefoon voor verre stations.
Tom had zijn ideaal verwezenlijkt!
Toen de oude man met zijn overpeinzingen zoo
ver gekomen was, richtte hij zich op in den wan
kelen stoel, schakelde accu en luidspreker in en
begon langzaam en voorzichtig aan de condensa
torknoppen en de honingraatspoelen te draaien.
En hoor! na een paar langgerekte, huilende tonen,
klonken teere melodieën die een eigenaardigen in
vloed op hem uitoefenden. De ijskorst van zijn
hart smolt en er kwam een wonderlijke stemming
over hem.
„Kinderszenen", door Robert Schumann.
Tom had geen muzikale opvoeding genoten; hij
bezat echter een scherp muzikaal gehoor en
wat meer is de zeldzame gave die klanken om
zet in kleuren en beelden.
Het zijn geen vriendelijke tafereelen, die Schu
mann's aandoenlijke schepping voor zijn zieleoog
toovert:
Een vuile kamer ergens in een nauwe steeg der
groote stad. Kapotte ruiten, met papier bijeenge
houden. Een paar wankele stoelen, een plank op
twee schragen, een ruw houten kist aan den wand,
dat zijn meubels. Daar in den hoek achter een lap,
die als gordijn dienst doet, een stroozak en een
paardedeken; in den anderen hoek een hoop oude
kranten en vodden en een paar versleten doeken, dat
zijn de legersteden voor zes personen.
Op den stroozak slaapt een man zijn roes uit,
ronkend als een zaagmolen. Op een der stoelen bij
het venster zit een jong meisje. Zij is bezig een
jcngensbroek te verstellen. De eigenaar van dit
kleedingstuk, een boefje van acht jaren, rolt onder
wijl met zijn zesjarig broertje over den grond. Ruw
stompt en knijpt hij zijn zwakkeren tegenstander,
die een gebrul uitstoot, hetgeen de oudere tracht te
smoren door vloeken.
Langzaam trekken de vermoeide, magere vingers
van het meisje den draad door het goed en de groote
droomoogen staren in hopelooze neerslachtigheid.
Wat is ze bleek en mager, en toch beeldschoon als
een madonna. De teere neusvleugels trillen bij
eiken ademtocht, en van tijd tot tijd schokt een
droge hoest de zwakke borst en kleurt de bleeke
wangen.
Naast haar aan het raam staat haar tweeling
broer, een opgeschoten, robuste jongen van acht
tien jaren. Onverschillig kijkt hij naar de worstel
partij der beide boefjes en trommelt met zijn vingers
op de gebarsten ruit. Ook hij is broodmager, maar
sterk van beenderen en breed van borst.
Tom herkent in den grooten jongen zich zelf, en
het meisje is zuster Hilde, het eenige menschelijke
wezen, dat hij ooit heeft lief gehad.
Krakend gaat de kamerdeur open en een slordig
gekleede, ongekamde vrouw verschijnt. Zij zet een
schotel met dampende gorisoep op tafel, drukt de
vuisten in de heup en snauwt het meisje toe:
„Is die broek nu nog niet klaar, hè? Wat heb
je uitgevoerd, jou lui mirakel? Gedroomd, gesuft!
Een meid van achttien jaren, die haar eten nog
niet eens verdienen kan! Als je niet werken wilt
loop dan maar de straat op en zie, dat je daar den
kost ophaalt."
Men een ruk keert de jongen zich naar de
vrouw, slaat met de vuist op tafel en sist: „als ze
dat doet!"
Nu richt zich de woede der feeks tegen hem. Met
ongeloofelijke radheid van tong raast zij tegen den
jongen, tot de man op den stroozak ontwaakt en
zich in den strijd mengt. Het is een walgelijke
scène. Eindelijk verlaat de vrouw de kamer, de deur
dichtsmijtend.
Een oogenblik heerscht stilte in het vertrek. Dan
stapt de man naar het meisje, streelt teeder haar
blonde vlechten en zucht:
„Arm schepseltje, wat moet er van jou terecht
komen!"
„Vraagt u dat. vader? Waarom laat u Hilde
door dat menseh z*ó behandelen? 't Is een schande!
Maar als ze haar handen nog eens naar mijn
zuster uitsteekt, dan
„Jongen", zegt de vader, „ik zal je een goeden
raad geven. Meer kan ik niet voor je doen. Ik ben
dat gezanik beu en doodop, 't Heeft mij aan den
drank gebracht. Ja ik ben een dronkaard geworden,
maar jou zou ik graag voor dat lot vrijwaren. Nog
ben je sterk en gezond Tom. Ga het huis uit, jongen,
vóór het te laat is. Ga zoover de beenen je dragen.
Teeken als koloniaal!"
I
Dagen van stille wijding,
orgelklanken en klokkenspel.
Hoort en beleeft het Kerst
feest van alle landen met een
Vraagt inlichtingen van deze
wonderen der techniek bij
BREESTRAAT 3 B - TELEF. 3065 BEVERWIJK
De Demonstratie geheel zonder verplichting
EEN KEUR-COLLECTIE BEDRUKTE
VISITEKAARTEN
Vraagt inzage van modelboek en letterproel
