liet JOient en
Nieuwe verordeningen.
Don Quichot op de Bruilo
van Kamacho.
Huwelijk met modern
Comfort.
MA AND AG IS JULI 1940
REGELEN VOOR RADIODISTRIBU-
TIECENTRALES.
In het Zaterdag verschenen Verordeningenblad
is opgenomen een verordening van den Rijkscom
missaris voor het bezette Nederlandsche gebied
betreffende de voorloopige regeling der radio-
distributie.
Hierin wordt het volgende bepaald:
1. Voor elke in het bezette Nederlandsche ge
bied werkzame radiodistributiecentrale moet bin
nen zeven dagen, na het in werking treden van
deze verordening, aan den radioraad een leider
worden aangewezen, die voor de keuze der pro
gramma's en de technische verzorging van de uit
zendingen verantwoordelijk is.
Een mogelijke wijziging in den persoon van den
leider moet den radioraad binnen 48 uur worden
medegedeeld.
2. 1. De in het bezette Nederlandsche gebied
werkzame radiodistributiecentrales mogen uit
sluitend uitzenden:
a. Uitzendingen, waarvan de ontvangst overeen
komstig de bepalingen van de verordening no.
35/1940 van den Rijkscommissaris voor het be
zette Nederlandsche gebied toegestaan is:
b. gramofoonplaten, die door den radioraad toe
gelaten zijn:
c. marktberichten of aankondigingen van lucht
beschermingsmaatregelen, voor zoover deze voor
de aangesloten abonnés van belang zijn.
2. De leider van een radiodistributiecentrale,
die het verbod van alinea 1 opzettelijk overtreedt,
wordt gestraft met een gevangenisstraf van ten
hoogste twee jaren en een geldboete van ten hoog
ste f 10.000, of met een dezer straffen. In bijzon
der ernstige gevallen kan een gevangenisstraf van
ten hoogste tien jaren en een geldboete van ten
hoogste f 50.000, of een dezer straffen worden
uitgesproken.
3. De in alinea 2 genoemde strafbare handelin
gen worden als misdrijf beschouwd.
3. Op vordering van den rijkscommissaris
voor het bezette Nederlandsche gebied, van den
Duitschen Weermachtsbevelhebber in Nederland,
alsmede van hun diensten en organen, is iedere
in het bezette Nederlandsche gebied werkzame
radiodistributiecentrale verplicht" om terstond,
binnen het gebied van haar concessie, een radio-
distributieaansluiting kosteloos tot stand te bren
gen en in technisch goeden staat te houden.
4. Deze verordening treedt heden in werking
(dus 13 Juli Red.).
ONTTREKKING VAN WOONRUIMTE
AAN HAAR BESTEMMING IS VER
BODEN.
Bij beschikking van den secretaris-generaal
Van het departement van binnenlandsche zaken,
opgenomen in het Verordeningenblad is het met
ingang van heden in alle gemeenten verboden
zonder toestemming van burgemeester en wet
houders een woning geheel of ten deele te ont
trekken of onttrokken te houden aan de bestem
ming, welke zij had op 13 Juli 1940 of daarna.
Voorts is het verboden zonder die toestemming
een woning af te breken of te gebruiken voor een
ander doel.
VLEESCHCONSERVEN MOGEN NIET
VERHANDELD WORDEN.
Het Verordeningenblad bevat een beschikking
van den secretaris-generaal van het departe
ment van landbouw en visscherij, waarbij het van
heden (d.i. 13 Juli Red.) tot 1 Januari 1941
verboden is paardenvleesch, rund- en kalfsvleesch
schapenvleesch en varkensvleesch in blik te con
serveeren.
Verder is het verboden deze producten in blik
te verhandelen, te doen verhandelen, te ver
vreemden, te doen vervreemden, af te leveren of
te doen afleveren.
Deze verbodsbepalingen gelden niet indien
hiervan ontheffing is verleend door de Nederland
sche veehouderij centrale te 's-Gravenhage.
VERBOD TOT HET ONHERKENBAAR
MAKEN VAN MOTORRIJTUIGEN.
De secretaris-generaal van het departement
van justitie heeft blijkens een in het Verordenin
genblad opgenomen beschikking bepaald, dat het
met ingang van Zaterdag j.l. aan particulieren
verboden is motorrijtuigen in den zin van de
Motor- en Rijwielwet door bespuiten, verven, lak
ken of op andere wijze onherkenbaar te maken.
Dit verbod geldt niet indien daarvan door het
hoofd van de plaatselijke politie ontheffing
verleend.
Overtreding van het verbod wordt gestraft met
hechtenis van ten hoogste zes maanden of geld
boete van ten hoogste duizend gulden.
Hot Haarlemsclie gemeentepersoneei
Geen vergoeding voor extra werk in de
oorlogsdagen.
B. en W. van Haarlem deelen aan den raad mede,
dat zij, vooruitloopende op de goedkeuring dooi
den raad, aan de hoofden van takken van dienst
opgedragen, gedurende het tijdvak van12 tot en
met 18 Mei 1940 geen uitvoering te geven aan die
bepalingen van het Ambfenarenregelment. 1934,
welke leiden zouden tot een hoogere netto-bezoldi
ging dan die, welke over voorafgaande weken bij
een dienstvervulling gedurende reglementaire werk
tijden werd genoten.
Tot die opdracht hebben B. en W. besloten op
grond van de verwachting, dat in genoemd tijdvak
het noodig zou blijken de beschikking te hebben
over het gemeentepersoneel, ongeacht het tijdstip
van den dag en den tijdsduur. Zij hebben gemeend
het personeel, waarop genoemd reglement van toe
passing is, volkomen bereid te zullen vinden zich
ongelimiteerd beschikbaar te stellen zonder daar
voor financieele offers van d egemeente te vergen.
In deze verwachting zijn zij niet teleurgesteld, het
geen blijkt uit het feit, dat meermalen gedurende
zeer langen tijd achtereen werd gewerkt onder dik
wijls buitengewoon moeilijke omstandigheden.
B. en W. hebben nadie echter bepaald, dat roos-
tervrije dagen, waarop eveneens moest worden
gewerkt, met eenzelfden dag zouden worden ver
goed.
Ter vergelijking wijzen B. en W. er op, dat inge
volge het bepaalde bij artikel 13, 4e lid, der Ver
ordening Gemeentepolitie aan het politiepersoneel
in de daargenoemde omstandigheden geen vergoe
ding voor overwerk wordt gegeven.
Omtrent deze bovenomschreven opdracht, welke
alsnog goedkeuring van den raad behoeft, welke
B. en W. den raad voorstellen te verleenen, hebben
B. en W. advies ingewonnen van de Centrale Com
missie voor georganiseerd overleg.
PERSONALIA.
De heer S. Anema heeft ontslag gevraagd als lid
der commissie van Toezicht op de Stadsbibliotheek
en Leeszaal te Haarlem.
Het grond- en woningbedrijf te
Haarlem.
Taxatie uitgesteld.
Volgens de verordeningen op het grondbedrijf en
het woningbedrijf moeten de tot idle bedrijven be-
hoorerode onroerende goederen, voor zoover zij niet
in erfpacht zijn uitgegeven worden geschat. Een
dergelijke schatting komt B. en W. onder den be-
staanden toestand van weinig waarde voor. Daar
om stellen zij den raad voor te bepalen, dat die
•schatting dit jaar niet behoeft plaats te hebben. Al
naar gelang van de omstandigheden zullen B. en
W. den raad volgend jaar een voorstel van gelijke
strekking doen óf voor de schatting in dat jaar zorg
dragen.
Volgens genoemde verordeningen mag bijschrij
ving van rente niet meer plaats hebben zoo de
schatting een lagere waarde aanwijst dan de boek
waarde en het verlies niet uit het reservefonds kan
worden bestreden. Wat het grondbedrijf betreft
moet met de mogelijkheid worden rekening ge
houden dat zich dit geval kan voordoen, terwijl
een voorzichtig beleid zou kunnen eischen ook in
1939 de bijschrijving achterwege te laten. In ver
band hiermede stellen B. en W. den raad voor te
vens te bepalen, dat onder goedkeuring van Ge
deputeerde Staten, te beginnen met het jaar 1939
tot het jaar waarin de schatting zal plaats hebben,
voor de gewone gronden bijschrijving van het na-
deelig saldo achterwege kan blijven.
UN/T IN IITïEKEN
MUZIEK
Hef concours der Haarl. Politie-
Muziekvereeniging.
ZATERDAGAVOND.
Tien jaren geleden vierden onze Politiemannen
met een uitnemend geslaagd concours in het Park
van het ..Brongebouw" het feit dat hun vereeni-
ging tien jaren bestond. Thans, in „De Herten
kamp" werd door het versterkte orkest het ope
ningsconcert gegeven voor een aandachtig luiste
rende menigte, bij wie wij o.a. opmerkten de hee-
ren E. H. Tenckinck, Commissaris van Politie,
eere voorzitter der vereeniging, en M. Woud,
Hoofdinspecteur der Justitïeele afd. recherche.
Met een goed gekozen welkomstwoord opende de
voorzitter van het uitvoerend comité de heer J.
Pauel dit concert, na dan'k te hebben gebracht
voor de ruime mate van medewerking door ge
meentebestuur en burgerij. Dirigent B. D. Peters
zette daarop spreker's taak voort, door in zeer ge
liefde klanken („Mooi Nederland" van Sam Vles-
sing) te vertolken, waar woorden niet toereikend
zijn. Al aanstonds bewees het korps, hoe het thans
met eere uitkomt in de afd. van Uitnemendheid.
Keler Beia's romantische ouverture had de wel
verzorgde dynamiek, die meer nog bij Johann
Strauss (ouverture bij „Zigeunerbaron" en de wals
.Rosen aus dem Süden") oprechte bewondering
wekte. Als hoofdstuk van het programma ging
Popy's „Suite oriëntale", en hier vooral was ge
legenheid te over. de kleurwerking der onder
scheiden registratiemogelijkheden van een goed
bezet fanfare-ensemble naar waarde te schatten.
Daar Is het timbre der bugles; de sfeer der saxo's;
de versmelting van het groot koper (tuba, es-
b-bas), trombones of barytons; de weeke
klank der althoorns; de briljante pistons. Het is
verrassend, wanneer tegen dit meer van reine
harmonieën dirigent Peters met behoedzaamheid
een sprekend register uittrekt. Het kan een le
trombone zijn (Pauel Jr.) die in mooi gedragen
zang een avondlied, zingt; of een sax-sppranino
(H. C. Knip), die den klank der es-klarinet weet
te suggereeren.
Daar zijn ook beelden, waar geen solo-instru
ment domineert, maar waarbij toch geen enkel
gemist kan worden; ik denk hier vooral aan de
langzame inleiding der wals van Fétras, die in zijn
ruischend pianissimo betooverend klonk: een
miniatuur, doch een hoogtepunt van den avond,
ook voor verwende ooren.
Het is zeker geen toeval, dat mij juist op dit
moment een zin in 't geheugen kwam uit tiet in
leidend woord, dat burgemeester dr. J. E. baron
de Vos van Steenwijk schreef bij den feestgids:
./Voor de politiemannen, die zulke zware dagen
achter den rug hebben, doet het mij bijzonder
genoegen, dat zij nu de gelegenheid krijgen, hun
energie te wijden aan opwekkender bezigheden".
En van de resultaten van dien arbeid doen zij
velen genieten.
ZONDAG.
Het concours werd in den voormiddag officieel
geopend door Haarlem's burgemeester, als Be
schermheer der vereeniging en vobrzitter van het
VOOR DE KINDEREN
In een oogwenk had hij met zijn vrije hand
de polsen van den inboorling gegrepen. Vlug
sleurde hij hem naar het boschje, -waar hij
Krent had achtergelaten. Krent wist niet wat
hij zag en voelde zich lang niet op zijn
gemak.
Hij kreeg het zelfs benauwd toen de Dikke
hem gebood de beenen van den inboorling
vast te binden. Vervolgens ontdeden zij hem
van zijn bovenkleed, bonden hem met een
touw en deden een prop in zijn mond.
Eerecomité, met een woord van warme waardee
ring en van aanmoediging. Daarna had om twaalf
uur de Marschwedstrijd plaats, die, gehouden
langs de Spanjaardslaan, in de beste orde ver
liep. Niet al de ingeschreven korpsen waren opge
komen, daar inmiddels de verkeersmoeilijkheden
zoo groot zijn geworden. Maar toch was er, on
danks die hindernis, een gezelschap gekomen uit
het Noorden onzer provincie. Het was „Kunst na
Arbeid" uit Grootebroek. Men arbeidt daar op
de tuinen van half vijf des ochtends totdat de
zon ondergaat, met als tusschentijdsche „verpoo-
zing" de veiling en haar vermoeienissen. Na een
zóó rijk besteden dag wordt er gestudeerd voor
het concert of voor concerten in de gemeente. Dit
korps blies onder A. Kaag den marsch uitstekend,
terwijl er correct werd gemarscheerd. Na afloop
kwamen zij nog eenmaal terug in tambour-bezet-
ting, en ook nu maakten zij een prettigen indruk,
al werd nu het voorgeschreven passen-aantal een
weinig overschreden.
Het Jeugdkorps „Ons Genoegen" uit Haarlem
(dir. Adr. Nieman) wekte de bewondering van
jong en oud, door de wijze waarop onze jeugd
discipline kent, als zij er waarlijk het. nut van
inziet. Bij het concours komen wij daar nog op
terug. Ook dit korps mat zich met de anderen
in bezetting voor tamboers en het bereikte daarin
wonderen. Het was een feestelijk vertoon dat
helaas al te kort duurde. Het aantal passen zal
ongeveer 130 zijn geweest, hetgeen voor een
jeugdkorps wordt geacht normaal te zijn.
Ook Wittenburg's Fanfare-orkest kwam in den
marschwedstrijd insgelijks twee malen uit, met
even groot succes, terwijl „Tuindorp" alleen den
muziekmarsch gaf. Redenen tot bijzondere opmer
kingen waren er niet, zoodat wij volstaan met den
uitslag te vermelden, welke door de jury (de toon
kunstenaren B. D. Peters, A. L. Hasebroek,
Jos. de Klerk) werd bekend gemaakt. Het eerst
vermelde cijfer is de toegekende prijs, het tweede
het puntental.
„Ons Genoegen" Haarlem 151; tamboers 152.
„Wittenburg's F. O." Amsterdam 151, tamboers
1,52. „Kunst na Arbeid" Grootebroek 150 1/2;
tamboers 149. „Tuindorp" Watergraafsmeer
1—511/2.
HET MIDDAGCONCERT.
Ook nu was het weer het Haarlemsch jeugd
korps „Ons Genoegen" dat den wedstrijd opende.
Het houdt zich zeer bescheiden in de derde af-
deeling, wel beseffend dat zóó de grond gelegd
wordt voor een korps, dat beschaafden klank en
mooi zuiver spel als hoofdzaak telt. En inderdaad
voldeden de twee uitgevoerde werken aan deze
eischen, waarbij zich een muzikale en goedbegre-
pen voordracht' voegde als derde in den bond. En
dit alles is verkregen in groote saamhoorigheid,
en bijzondere attentie voor den leider. Discipline?
Men 'merkte haar niet.
Het korps uit Noord-Scharwoude had een ietwat
scherpen toon en was ook niet altijd zuiver, al
was de directie in beproefde handen. De leider
van het korps uit Watergraafsmeer stond bij den
vorigen ten achter, en men zou wanen, dat hij
„zijn middag niet had, want hij liet zich veel ont
gaan; ondanks het feit speelde men toch tamelijk
correct de niet gemakkelijke stukken, zoodat men
mag aannemen, dat op de repetities toch wel
nauwgezet wordt gewerkt. Geen twijfel of wij
zullen dit korps nog onder gunstiger omstandig
heden hooren. Het contrast met het korps „Wil-
helmina" uit Volendam was wel zeer opvallend.
Hier leidde de nog zeer jeugdige L. Buys. Dat was
niet alleen correct, maar ook heel muzikaal. Voor
treffelijke nuanceering, mooie stemming, muzikale
fraseering; een prachtige samenklank, ook in het
zeer zuiver geblazen pianissimo, waarbij sopraan
sax en trompet uitblonken. Men had twee uit
vallers: een b-bas en een tenorsax/ maar wie
merkte dit gemis?
Bij „Wittenburg's fanfare-orkest" zou men in
de inleiding tot- Vlessing's ouverture „Oreste"
liever de negen-achtste maat ook aldus gediri
geerd zien, inplaats van als drie-vierde maat. De
klank van het korps, hoewel minder sonoor dan
die van het voorgaande, was goed, eh de „fan
tasie" over Vliegende Hollander, al voldeed zij
agogisch niet overal, was heel bevredigend.
De menschen uit Grootebroek hebben hun
korps „Kutist na Arbeid" genoemd. Zeer terecht,
zooals ik boven aantoonde. Hier was Vlessing's
ouverture het middendeel (zangthema) zeer mooi,
de nuanceering hoogfïjn. de klankgeving week.
Alleen ook hier de inleiding als bij „Wittenburg",
onjuist, want nu drie maal drie achtsteal zal
Bartjes hem gelijk geven; maar muziek is geen
rekenen). De enorm-zware marsch „Letitia" gaf,
mede door het keurige saxofonen-koor, een prach
tig ensemble. A. Kaag leidde in den waren zin des
woords.
De beste wijn evenwel werd ons bewaard tot
het laatst. Dirigent Van Overbeeke heeft ,Aals-
meer's fanfarekorps" gevormd tot een alleszins
voortreffelijk ensemble. De klank is superieur.
Zoowel Weber's Ouverture bij ,/Preciosa" als Lui-
gini's „Ballet egyptien" (waar in 't bijzonder de
voortreffelijke trombones hoogelijk voldeden)
gaven gelegenheid, een mooi weeke klankgeving
te hooren, zooals slechts het fanfarekorps die kan
geven. Op het orgel b.v. (met zijn gelijkzwevende
stemming) is deze klank niet te benaderen.
De uitslag van den wedstrijd luidt als volgt:
„Ons Genoegen" Haarlem 1341. „Genot door
Kunst" N.-Scharwoude 1343. „Tuindorp" Water
graafsmeer 2322. „Wilhelmina" Volendam
1336. „Wittenburg's F. O." Amsterdam 1338.
„Kunst na Arbeid" Grootebroek 1363. ..Aals-
meer's fanfarekorps" 1394.
De eerste voortzetting van het concours volgt
op Zaterdag 20 Juli, in Den Hout.
G. J. KALT.
Amsferdamsche Zomerspelen
Voor het tweede stuk der zomerspelen in j
Stadsschouwburg te Amsterdam had men gei
zen „Don Quichot op de Bruiloft van Kamact
en de eerste opvoering van dit oubollige, vroolü:
blijspel van Pieter Langendijk is een zeer gr'f
succes geworden voor Het Nederlandsch Tooti
en voor Louis Saalbom, die als regisseur met;
stuk zijn entree maakte bij ons eerste Amst>
damsch tooneelgezelschap.
Hoe frisch en goed houdt zich nog dit blijs-
van den Haarlemschen tooneeldichter na
jaar! Zouden de stukken van onze tegenwoor<t
schrijvers over twee eeuwen nog een schouwt;
publiek kunnen boeien en vermaken? Na j
kwart eeuw blijken de meeste tooneelwerker:
hopeloos verouderd te zijn en Langendijk hc.
het 200 jaar en zeker ook langer uit. Het is wi
dat hij zijn stof klaar vond bij een der beroen
ste schrijvers, maar de geest en de boert in
in Spanje spelende stuk zijn toch dank zij i
eigen scheppingen Vetlasoepe en Meester Joch;
in echt Hollandsch. Langendijk was nog
twintig jaar in het programma lezen wij z|
dat hij pas 17 was toen hij Don Quichot schre
Men kan het nauwelijks gelooven. wanneer a
dit blijspel ziet in deze vertooning van Het K
derlandsch Toon eel.
Nu dient gezegd, dat Louis Saalborn er ooki
vaart en kleur aan geeft, die het blijspel verlar.
Het is een deugd van Saalborn's regie a
denke maar aan zijn opvoering van „De Getea
Feeks" dat zij sterk dynamisch is. En gei
voor kleur leerde hij van Royaards.
Reeds dadelijk zette hij in het gesprek te
schen Bazilius en Valasko de opvoering .in e;
vlug tempo in en hij zorgde er voor, dat dit tea;
niet vertraagde. Het kluchtige van Sant
Pance. Vetlasoupe en den dorpspoëet Mees
Jochem kreeg evenzeer zijn deel als 't licht n
mantische in de liefde tusschen Bazilius en Q;
teria en het derde bedrijf de bruiloft was
fleur, kleur en leven en het geheel bleef alle ti;
bedrijven door in den zuiveren blijspeltoon, Z;
werd het een opvoering, die de volle zaal bijzo;
der vermaakte en aan het slot leidde tot een lat
durige, hartelijke ovatie, welke in de eerste plas
Saalborn gold.
Saalborn had voor zich zelf de rol van D;
Quichot gekozen. De toch waarlijk niet mag-
acteur gaf volkomen de illusie van den beenig;
ridder van de droevige figuur met het smal
gezicht. Zijn entree op zijn ook al gegrimeerde;
in dezen tijd zou men zeggen gecamoufleet:
Rossinant met Frits van Dijk, die als de dit
Sanche Pance zijn ezel aan den teugel voer;
achter hem aan was reeds een succes. Saalbo:
speelde Don Quichot met breed gebaar, vol fai
tasie en pathos en met den heiligen ernst, dit
wij van hem mochten verwachten. Dat hij in i
laatste bedrijf geheel op den achtergrond ve:
dwijnt, ligt aan Langendijk, die al onze aandac:
daar vraagt voor het vroolijke bruiloftsfeest, p
feest was fleurig en kleurig, dank zij ook h
ballet van Yvonne G'eorgi, dat de boerendans-
levendig meer Hollandsch dan Spaansch -
uitvoerde.
Frits van Dijk was een koddige Sanche Pane;
dik als 'n ton en overtuigend in zijn geloof at
zijn heer en meester. Onwederstaanbaar komise:
was Cor Hermus als Meester Jochem, de school
meester en rijmelaar, die met de voordracht va:
zijn gedicht de zaal tranen heeft doen lacher
Anton Roemer was een zwierige, Fransch parle
vinkende Vetlasoupe en John Elsensohn speeldi
den boer Kamacho vermakelijk, in realistische:
trant, zonder hem al te kluchtig te maken. Joha:
Schmitz was een jonge adellijke minnaar met ro
mantische bravour en Ank van der Moer een aat-
vallige, wat koele Quiteria, die een bescheide:
plaats inneemt in dit blijspel, waar bijna all;
rollen voor de mannen zijn.
Het Nederlandsch Tooneel zal zeker ook in htl
volgende seizoen nog veel pleizier beleven van dl',
oude, echt Hollandsche blijspel. J. B. SCHUIL.
Moderniseering der middenstands'
woningen te Haarlem.
De huizen van „Huis ter Cleef".
In de raadsvergadering van 12 Augustus 193!
werd besloten ten behoeve van het aanbrengen va:
verbeteringen aan middenstands woningen rente
looze voorschotten aan te Haarlem gevestigde wo
ningbouwcorporaties te verleenen. Tijdens dl
restauratie is echter op verzoek van de a-dspiramt-
huurders aan enkele woningen der Woningbouw-
ver. „Huis ter Cleeff" meer gedaan dian oorspron
kelijk was bedoeld. Aangezien deze meerdere ver
beteringen achteraf zeer gewenscht bleken, zij:
deze ook in bewoonde perceelen aangebracht. He:
gevolg hiervan is, dat het voorschot geheel wa:
besteed, voordat in alle woningen alle oorspron
kelijk bedoelde en de later gewenscht gebleken
verbeteringen waren tot stand gekomen. Voor df
nog uit te voeren werkzaamheden1 zou een bedrs!
van f 7.000,noodig zijn.
Het bestuur van genoemde vereeniging verzoekt
aan den raad alsno geen crediet tot dat bedrag to
te staan. Ten einde van een vlotte verhuring dei
woningen zooveel mogelijk verzekerd te zijn, stel
len B. en W. aan den raad voor aan dd-t verzoek
voldoen.
Mr. CORRY STOLZ-VAN DEN KIEBOOM.
41)
Ik vind het prachtig, zegt Nick. Op twee
voorwaarden.
Niet meer? Laat hooren.
Ten eerste, dat ik even naar huis mag, om
Iets anders te gaan aantrekken en ten tweede, dat
we de kosten van het festijn hoofdelijk omslaan.
Geen sprake van, zegt Frank beslist.
Dan gaat het niet door, zegt Nick nog be
slister. Het spijt me wel, Frank, maar daar sta
ik positief op. Ik heb in Utrecht altijd meer vrien
den dan vriendinnen gehad en behalve bij heel bij
zondere gelegenheden, heb ik altijd voor me zelf
betaald, als we uitgingen. Ik zou gewoonweg niet
anders gekimd hebben. En nu heb ik me door jou
al zoo dikwijls laten fuiven dat moet nu maar
eens uit zijn. Dat moet je toch kunnen begrijpen,
hoe ik dat voel.
Och, och, wat zijn we weer modern, plaagt
Frank, De onafhankelijke werkende vrouw.
Kom, spring maar gauw in die taxi, dan kun je
je andere voorwaarde ook gaan afwerken.
Frank, in Nicks zitkamer wachtend, terwijl ze
zich verkleedt, neemt zichzelf nog eens onderhan
den. Hij heeft óók zijn voorwaarden gesteld, toen
hij zichzelf deze eene avond na al die weken van
eenzaamheid toestond: niets anders dan een rusti
ge prettige avond, een gezeUig uitgangetje, een
beetje praten. Met Nick, de eenige, die nog iets
om hem geeft, de eenige op de heele wereld.
Nick rukt de kleerkast open, zoekt nerveus tus
schen haar jurken. Welke is geschikt niet te
mal gekleed voor zoo'n gewoon uitje en toch mooi
genoeg vo.or hèm? Dat Schotsche tafzijdje maar,
die roode ruit staat het leukst van al haar jurken.
Ze vliegt heen en weer tusschen de toilettafel en
de spiegelkast, geagiteerd, bang één minuut te
verliezen van den avond, den onverwacht-zaligen
avoxid, die komen gaat. O, waarom heeft hij dit nu
weer gedaan, waarom heeft hij haar niet met rust
gelaten? Juist nu, nu ze zich voor het eerst er
werkelijk mee begon te verzoenen, dat het uit was,
heelemaal uitVerdwenen is het veilige ge
voel van blijdschap om het succes op kantoor,
verdwenen de pasverworven zekerheid, dat ze nu
eens voor al haar eigen weg heeft afgebakend, haar
weg alléénMaar ze kunnen immers best ge
woon vrienden blijven, daar is toch niets op te
gen. Gewone vrienden, die gezellig samen uitgaan,
prettig kunnen praten. Die niet zulke krankzinnige
dingen zeggen, als „ik hou van je" of dat soort
nonsens. Die niet denken aan.... niet verlangen
naarNiets, zegt ze hardop tot. zichzelf in
den spiegel. Je stelt je niet aan en je houdt je
kalm. Anders kun je beter thuis blijven.
Zoo, Schotsche Hooglander, zegt Frank, als
ze binnenkomt. Je lijkt wel een kleine page.
Toe maar, zegt Nick. Vind jij nu ook al,
dat ik er zoo jongensachtig uitzie.
Ik heelemaal niet. Maar wie dan wel?
Mijn nieuwe chef noemt me een halve jongen.
O ja, dat moet ik je nog vertellen, ik heb promotie
gemaakt. Er is nog zooveel, dat ik je vertellen moet.
Laten we maar gauw ergens rustig neerstrijken.
Nee maar, dat is schitterend, prijst Frank, als
Nick vol trots het verhaal- van de opschuiving en
de kans op Stockholm heeft gedaan. Ik krijg
respect voor je, Nick. Jij komt er wel.
Gek, derkt Nick, dat ze daar nu heelemaal 'niet
blij mee is, met die vriendschappelijke bewonde
ring van Frank. Han, in zijn plaats zou gezegd
hebben: die onzin, wat doe je er mee, jij hoort bij
mij en daarmee uit. En dan zou ze zijn opgesto
ven en het noodige fraais over zelfstandigheid en
eigen werk hebben uitgekraamd. Terwijl nu
als Frank maar één woord zou zeggenniet aan
denken, verbiedt ze zichzelf.
Ik heb nog meer nieuws voor je, zegt ze vlug.
Ook van kantoor. Hier lees maar En ze geeft
hem het extra overgetypte stukje uit het verslag
van de commissarissenvergadering.
Wel, wel, zegt Frank. Slaat dat op mij? Ge
weldig, zeg. Mag ik het houden? Je begrijpt, dat
ik dat Westhoven onder zijn neus wil duwen.
Natuurlijk, zegt Nick, ik heb het expres
voor jou overgetypt. Ik vond het toch zoo zalig,
toen ze op de vergadering met die pluim voor jou
voor den dag kwamen. Het was echt een goeie
beurt voor je, zegt ze bewonderend.
Frank grinnikt. Ik moet lachen om die adora
tion mutuelle. We zitten elkaar precies op te kam
men, alsof we een paar juridische genieën zijn.
Dat 's tenminste een ongevaarlijk terrein voor
adoration, flapt Nick er uit.
Frank kijkt haar aan. Wou je liever iets an
ders hooren, Nick?
Hangt er van af, zegt ze. Wat wou je be
weren?
Dat je er gevaarlijk lief uitziet vanavond, zegt
Frank prompt. En dat ik niet bëgrijp, hoe ik het
al die weken heb uitgehouden zonder jou te zien.
Spaar me, smeekte ze., Maak het nu niet
aandoenlijk. Daar kan ik niet tegen. Ze spant zich
in om den ouden, genoeglijk flirtenden toon vast
te houden. Zullen we eens dansen? vraagt ze.
Ik heb nog nooit met jou gedanst.
Frank kijkt even aarzelend rond, staat dan op
en volgt haar naar den dansvloer.
De zaligheid van met hem te dansen. Niet den
ken alleen genieten, zegt Nick tot zichzelf.
Maar midden onder den dans slaatopeens de
schrik als een schok door haar heen: die daar
die grijze kuif en die ujlebril is dat Wessels?
Meteen ontdekt ze, dat ze zich vergist.
Wat is er? vraagt Frank. Je kijkt ineens
zoo verschrikt.
Beik dacht, dat ik iemand van kantoor
zag, hakkelt ze. Wessels, je weet wel, mijn
vroegere ohef. Maar het is hem niet. Eigenlijk be
spottelijk van me om zoo te schrikken. Je.... je
bent er toch niet boos om? voegt ze er verlegen bij.
Ze houden er bij ons op kantoor zoo van die
stelregels op naHoe moet ze hem dat allemaal
uitleggen?
Och, kindje, zegt Frank, je hoeft je tegen
over mij toch niet te verontschuldigen. Ik vond
het zelf een beetje gewaagd om hier samen te
gaan dansen. We kunnen hier allebei zoo licht
kennissen zien. Ik had je al willen voorstellen om
ergens anders heen te gaan. Er is een heel genoeg
lijk nieuw ding geopend, hier dichtbij. Maar het is
meer eh een tweederangs gelegenheid, ik
was bang, dat je dat vervelend zou vinden.
We zijn vroeger, vanuit Utrecht, hier wel in
zesde rangs gelegenheden geweest. Dikwijls genoeg,
bluft Nick. Als er maar een behoorlijke band
is, kan de rest me niet schelen.
Een stampvolle zaal, zelfs op een avond als
deze. Een show-band, die verjazzte Sinterklaas
liedjes doet hooren. Ja als studenten zijn ze nog
wel in heel andere tenten geweest, denkt Nick.
Maar dit is toch iets anders. Vroeger was je met
je club uit zocht je expres de minder „deftige"
gelegenheden op, om ongestoord er pan te kunnen
schoppen. Maar nu met Frank zoo met je tweeën
het lijkt iets stiekems, iets, dat eigenijk niet mag.
Onzin. Ze lacht zichzelf uit. Dansen, plezier hebben.
Genieten van deze uren, dat hij bij haar is, zijn
oogen, zijn stem, zijn arm om haar heen als ze
dansen. Ze houdt van hem ze is nog nooit in
haar leven zoo gelukkig geweest.
Ik vind het toch zoo dol, zegt ze. Een
prachtidee van je. Wat zou ik anders een beest
achtig vervelende Sinterklaasavond gehad hebben.
En ik dan, lacht Frank. Weet je waar ik
de laatste weken mijn avonden doorbreng? Bij
Wésthove thuis. Ja, hij is buitengewoon aardig en
hij doet wat hij kan om me er een beetje door
heen te helpen. Zie je, hij weet, datnou ja,
hij denkt niet zóó slecht over me alsals an
dere menschen. Het is de eerste, keer, dat Frank
het gebeurde aanroert en Nick weet niet, wat te
antwoorden. Ze weet immers niet, wat er is voor
gevallen het raakt haar ook niet. Want ze weet
zoo vast en zeker, alsof hij het haar zelf verteld
had, dat Frank nu toch r.iet meer voor haar voelt,
dan tevoren. Een aardig kindeen lief meisje,
ja, toen in Doornenburg heeft ze al gemerkt, dat
hij haar graag mocht. En al hebben de omstandig
heden hem nu dichter naar haar toegedreven
maak je geen illusies, Nick, houdt ze zich voor den
zooveelsten keer voor.
Zeg, maar dan zul je wel heelemaal tot ove;
je ooren in de juristerij zitten, praat ze over hel
onbehaaglijke onderwerp heen. Of hèeft menee:
Westhove nog andere hobbies?
En wat voor! Frank gaat er dankbaar op ia
Hij heeft een postzegelverzameling èn een col
lectie porcelein. Ik wordt constant doorgezaagd
over ongetande misdrukken en over de Ming- en d!
Ching-dynastieën en meer van dat moois.
Goed voor je algemeene ontwikkeling, lacht
ze.
Ja en op kantoor hebben we ook al een
hausse in de processen. Renselaer, de associé, i(
verleden week hals over kop- teruggekomen. Die
heeft een half jaar gekuurd en als je 't mij vraagt,
is hij er nog beroerder aan toe, dan toen hij weg
ging. Maar een werker, zeg, dat :s er nog een van
't goeie ouwe soort. Die moest je eens hooren
pleiten! En allemaal van die imposante zaken: ont
eigeningen en procedures van gemeenten tegen den
Staat en zoo. Hij wil in een maand den heelen
achterstand van dat halve jaai inhalen, zoo in een
tempo van tien conclusies en drie pleidooien per
week. En dan in Januari weer naar 't Zuiden. Dus
je begrijpt, dat er momenteel gewerkt wordt bij
ons.
Toch wel prettig, hè? Rekordleistungen noemt
Wessels dat.
Prettig? Kind, ik vind het een zegen. Als ik
mijn werk niet had.... Frank kijkt somber voor
zich uit. En jou, zegt hij er achteraan. Nick,
je weet niet half, hoe lief ik je vind. Jij bent de
eenige op de heele wereld, die nog iets om me
geeft.
Hou op, zegt Nick, dat wensch ik niet te
hooren. En 't is overdreven ook. Je zult toch wel
meer vrienden hebben.
O ja vriendenMaar jij bent
Wij zijn vrienden, zegt ze vlug. En raag
ik je er nu vriendschappelijk op attent maken, dat
we morgen allebei weer vroeg aan den slag moeten»
Zouden we niet eens opstappen?
(Wox-dt vervolgd);
